5,442 matches
-
o oglindește îi îngăduie să folosească această experiență individuală, să o "deschidă" spre universal. Imaginea Arborelui este încă destul de frecventă în universul imaginar al omului modern areligios, reprezentând un cifru al vieții sale profunde, al dramei care se petrece în inconștientul său și care privește integritatea vieții sale psihomentale, așadar propria sa existență. Atâta vreme însă cât simbolul Arborelui nu trezește conștiința totală a omului "deschizînd-o" către universal, nu se poate spune că și-a îndeplinit funcția până la capăt. Omul nu
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
echilibrul psihic pentru moment amenințat, dar nu să se înalțe la spiritualitate și să aibă revelația uneia dintre structurile realului. Acest exemplu poate arăta, după părerea noastră, că omul areligios al societăților moderne este încă hrănit și ajutat de activitatea inconștientului său, fără să atingă însă o experiență și o viziune a lumii cu adevărat religioase. Inconștientul îi oferă soluții la problemele propriei existențe, îndeplinind astfel rolul religiei, pentru că înainte de a deveni, prin religie, creatoare de valori, existența îi datorează religiei
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
uneia dintre structurile realului. Acest exemplu poate arăta, după părerea noastră, că omul areligios al societăților moderne este încă hrănit și ajutat de activitatea inconștientului său, fără să atingă însă o experiență și o viziune a lumii cu adevărat religioase. Inconștientul îi oferă soluții la problemele propriei existențe, îndeplinind astfel rolul religiei, pentru că înainte de a deveni, prin religie, creatoare de valori, existența îi datorează religiei integritatea. S-ar putea spune chiar că, într-o anumită măsură, la oamenii moderni care se
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
pentru că înainte de a deveni, prin religie, creatoare de valori, existența îi datorează religiei integritatea. S-ar putea spune chiar că, într-o anumită măsură, la oamenii moderni care se proclamă areligioși religia și mitologia s-au "cuibărit" undeva în noaptea inconștientului, ceea ce înseamnă și că posibilitățile de a ajunge la o experiență religioasă a vieții zac ascunse undeva în străfundurile ființei lor. Dintr-o perspectivă iudeo-creștină, s-ar putea spune chiar că non-religia echivalează cu o nouă "cădere" a omului: omul
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
strămoșul lui, omul primordial, Adam, mai păstrase destulă înțelepciune ca să poată regăsi urmele lui Dumnezeu în Lume. După prima "cădere", religiozitatea se prăbușise la nivelul conștiinței sfâșiate; după cea de-a doua, s-a prăbușit și mai jos, în străfundurile inconștientului, și a fost "uitată". Aici se opresc considerațiile istoricului religiilor; de aici începe misiunea filozofului, a psihologului și chiar a teologului. Elemente bibliografice Introducere CAILLOIS, R., L'Homme et le sacré (Paris, 1939; ed. a doua, 1953). CLEMEN, C., Die
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
a instituțiilor tradiționale. Și, firește, o serie de oameni convertiți la idealurile Revoluției Franceze, convinși de necesitatea abolirii monarhiei și a religiei catolice, orbiți de mirajul unei libertăți absolute și al unui individualism abstract, au colaborat în permanentă, conștient sau inconștient, la opera aceasta de surpare a instituțiilor și de preschimbare spirituală a națiunii. Fapt este că, în Portugalia, masoneria a fost de la început alături de revoluție și împotriva tradiției, alături de uzurpator și împotriva regelui legitim, alături de străini și împotriva naționaliștilor, alături de
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
este, ce frumos!“ spuse ea și, cu un zâmbet tot mai tandru, Îmi Întinse o oglinjoară de mână ca să pot vedea dâra de sânge de pe unul din pomeți, În locul unde Într-un moment nedeterminat strivisem un țânțar ghiftuit, prin gestul inconștient de a-mi propti obrazul de pumn. Dar am văzut mai mult de-atât. Privindu-mă În ochi, am avut senzația șocantă de a descoperi doar niște resturi ale eului meu obișnuit, rămășițele unei identități evaporate, pe care cu un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
răpitorul ei, pe care-l ura și Îl respingea uneori, dar pe care În același timp Îl dorea și de care avea nevoie cu o dorință bolnăvicioasă? Ambivalența sau profunda complexitate a sentimentelor ei o deconcertau și poate, Într-un inconștient gest de autoapărare, prefera să nu se gîndească la nimic și să trăiască acele zile ca și sum ar fi fost vorba despre un vis lung, din care În orice clipă ar fi trebuit să se trezească. Iguana, pe de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
mult, se prăbuși pe vîslă și eforturile Niñei Carmen de a-l face să se Întoarcă la realitate fură zadarnice. - Dă-i apă, Îl imploră ea de mai multe ori. Dă-i apă, altfel moare. Oberlus se aplecă deasupra omului inconștient, cercetă cu luare-aminte fața lui trasă, brațele scheletice, mîinile Însîngerate și trupul Învins și acoperit de răni supurînde și tăgădui cu hotărîre: - Ar fi o prostie să irosim apa pe el, spuse. E terminat. - O să-l lași să moară așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
ocheade." Șerbănică Miga nu dormea. Ținea ochii închiși morfolind între degete un capăt de ață. " Nu-mi dau seama deloc ce intenționează oamenii ăștia. De ce îi interesează pivnița noastră? Te pomenești că vor să arunce casa în aer! Florence e inconștientă ca de obicei, doar gura e de ea. Neamul Periețienilor... Papa mă avertizase, dar mie îmi plăcea cum zdrăngăne la ghitară și cum dansează tangou apaș. Pun pariu pe oricât că mâine ne trezim cu Securitatea pe cap. Ăștia află
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
Și-i plăcea existența, ha-ha / Au murit într-o seară, pe vânt și ploaie... Lăsă "ghitara" lângă scaun și chicoti încet: ― V-a plăcut? Maiorul zâmbi stors și apăsă pe buton. ― Și-a făcut numărul? întrebă Azimioară. Cristescu oftă. ― E inconștient. Mai inconștient decât un copil de 5 ani. Nefericitul... În sfîrșit! Ia dosarul lui și culege toate adresele. Veri, cumnați, neamuri, amici, martori la proces, cine venea să-l vadă la vorbitor, tot, tot, tot! Nu neglija nimic. Trebuie să
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
admitea replică: „Sunt sigură că aveți un sex impresio nant!“ În pofida geniului său, marele Sigmund nu a reușit să o elibereze pe Marie Bonaparte de frigiditate. Psihanaliza, ce mană cerească pentru ea! Într-o scrisoare către René Laforgue, Marie mărturisește: „Inconștientul meu este o bestie feroce, care mugește, zgârie și își înfige dinții, în fine, e tot ce se poate închipui mai înspăimântător! Noroc că animalul ăsta abominabil și-a găsit îmblânzitorul.“ „Îmblânzitorul“ era Freud. În preajma lui, Marie Bona parte își
Singurătatea lui Adam: despre neîmplinire şi alte regrete by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1325_a_2713]
-
când „doar fiind“ nu înseamnă, într-adevăr, nimic. * Dacă-i întrebi, toți știu ce trebuie făcut pentru ca lucrurile să meargă bine în lume. Prin faptul că posedă, că este „proprietarul“ a ceva, oricât de neînsemnat, fiecare poartă convingerea profundă și inconștientă că posedă, în principiu, lumea întreagă și că, în opinie, trebuie să se arate responsabil de tot și de toate. Asta până la celălalt, de lângă el, care și acela posedă, în principiu, lumea întreagă... * De fapt, în moarte nu iei cu
Singurătatea lui Adam: despre neîmplinire şi alte regrete by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1325_a_2713]
-
o istorie modernă schizoidă. Atâta doar că, în sensul binelui public, „progresul“ nu trece dincolo de cosmetica subconștientului. * Nu cred că inteligența umană va putea împiedica vreodată meteorologia debilă a planetei să intre în „călduri“ și să-și savureze astfel „erotismul“ inconștient. Ba chiar sunt convins că va urma o stare de coit universal. * Ce va mai rămâne din noi după ce vom fi compromis iremediabil literatura, filozofia, muzica și artele? Comentariul belicos, delirul ritualic, isteria confesiunii, manifestări fără precedent ale faptului că
Singurătatea lui Adam: despre neîmplinire şi alte regrete by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1325_a_2713]
-
Citindu-l, contemplându-l, de undeva din neant ți se șoptește că omul nu e responsabil de nici un fel de cădere; este mai degrabă rezultatul acesteia. * În mintea scriitorului român, confirmat sau neconfir mat, convingerea că el taie orizonturi în inconștientul colectiv, că elucubrațiile sau micile revelații care îl turmentează deschid ochii omului de rând, că, în fine, ar face parte dintre aleșii care ar putea reprezenta nația în fața unei improbabile „comisii“ ideale susține și îndreptățește concluzia irevocabilă că după o
Singurătatea lui Adam: despre neîmplinire şi alte regrete by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1325_a_2713]
-
invers. Fiindcă, paradoxal, ambii spun același lucru despre sine însuși. * O zi din viața unui singur om trebuie că tulbură iremediabil toată construcția estetică a lumii. Universul se umple de stări sufletești ca o clinică de boli nervoase. Enormitatea asta inconștientă răsună până în cele mai obscure cotloane de isteria noastră. Un instrument de demascat invizibilul ne-ar arăta la nesfârșit poveștile de iubire, crimele și zvârcolirile proiectate pe pânza întu necată a inexistenței. Ruperea unei flori pare că declan șează distrugerea
Singurătatea lui Adam: despre neîmplinire şi alte regrete by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1325_a_2713]
-
suspiciuni sau să ai diplomă în bănuieli ca să percepi ceva deosebit în ultimele două fraze, cea a dimineții care părea să fie intenționată și, în special, a doua, că într-o zi trebuia să se întâmple, ambiguități întâmplător involuntare, întâmplător inconștiente, dar, tocmai de aceea, potențial mai periculoase, căci era bine să contrasteze cu analiza minuțioasă a tonului cu care amintitele cuvinte fuseseră proferate și, mai ales cu gama de rezonanțe generate de ele, ne referim la subtonuri, fără de care, dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
sigură este că viața lui Lauren este minunat aranjată: foarte bogată, foarte tânără, foarte slabă, foarte drăguță - și foarte, foarte divorțată. Prietenii de profesie sunt În New York cel mai nou gen de cunoștințe pe trebuie să le ai - În mod inconștient, desigur, astfel Încât dacă ai un astfel de prieten de care să fii 100% neștiutor, să fie În natura sa de prieten de profesie să se comporte ca și cum ar fi un prieten adevărat. Designeri de interior, consultanți de artă, consilieri financiari
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
Treaba e că nu vreau să te bag În ceață, Sylvie, dar ar trebui să fii paranoică. Asta nu Înseamnă că există cu adevărat ceva În legătură cu care să fii paranoică. Adevărul este că toate soțiile trebuie să fie În mod inconștient paranoice, dacă vrei. Tipele ca Sophia sunt foarte viclene, știi... continuă ea, și chiar dacă nu se petrece nimic, tot trebuie să fii permanent cu ochii În patru, pentru cazul În care se petrece ceva. Un pic cam ca În problema
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
chimioterapiei, care mă sleiseră de puteri, după ce suferisem perioade îndelungate de greață și amețeli, pierderea părului, pierderea voinței, pierderea slujbei, pierderea nevestei, îmi era greu să îmi închipui cum aș putea merge mai departe. De aceea Brooklynul. De aceea revenirea inconștientă la locul unde începea povestea mea. Aveam aproape șaizeci de ani și nu știam cât timp mi-a mai rămas. Poate încă douăzeci de ani; poate doar câteva luni. Indiferent de prognoza medicală asupra stării mele, esențial era să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
matriarhat psihologic”. Relațiile de cuplu și, în general, cele de gen se restructurează astfel și ele. Pe de altă parte, copil al dorinței fiind, noul individ este legat ombilical de această dorință, de natura și intensitatea ei și, conștient sau inconștient, va fi măsurat și se va măsura toată viața după standardele dorinței maternale. Căci el nu mai poate fi privit ca atare, „așa cum l-a dat Dumnezeu”, după norma „bun sau rău, tot copilul meu este” ; în el s-a
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
cu adevărat bine informați ? Sîntem vreodată cu adevărat suficient informați ?... Și uite-așa, fandacsia-i gata. Și poate aici se află și o parte a explicației „nostalgicilor” : suferințele comune și conștiente ale trecutului tind să se evapore în fața fricilor personale, dar inconștiente, ale prezentului... Despre oameni și cîini Piața vechiului sat înghițit de București, cu crucea ei de piatră din colțul străzii, s-a transformat recent într-un mic parc cu zece bănci și zece coșuri de gunoi. Plimb cîinele și dau
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
spune studiul Discovery despre bărbatul tînăr în lume. Tipul clasic al maestrului, prea asemănător părintelui tutelar, pare să fie deci prost văzut în această lume a adolescenței-spre-altceva... Dar ce caută comunismul în toate acestea ? Mi-e teamă că este porecla inconștientă și aglu ti nantă de condamnare a acestei autorități apărin ților-care nu-știu-să-vorbească-cu-noi-șia făcă to r i l o r de -op in ie ca re -nu -ș t iu -să vorbească-decît-despre-ei. În fond, cu toții vin din această lume a comunismului
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
îndepărtării. Referința de bază rămînea totdeauna ontologia proprie ; iar în cazul nostru aceasta era aceea de țăran, adică de om al pămîntului. Semnificativ în toată această poveste rămîne faptul că ceva din această referință pare să mai dăinuie încă în inconștientul unora dintre oamenii noștri de la țară. Ceea ce poate fi interesant pentru turism, dar problematic pentru economia de piață... Produsele tradiționale „Omul este un omnivor care se hrănește cu carne, vegetale și imaginar”, amintea Carlo Ricci într-un seminar dedicat produselor
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
Pentru cumpărători, eticheta de „produs tradițional” și, mai rar, aceea de „produs local” au semnificația de valoare adăugată. Ele sugerează naturalul, autenticul, gustul și aromele copilăriei, sănătate și prospețime, adică tot felul de promisiuni de plăceri intime înfipte adînc în inconștientul colectiv. De unde și atractivitatea deosebită a acestor produse - și legitimitatea aparentă a unor prețuri la fel de deosebite... Ele constituie astfel o piață aparte, într-o expansiune extraordinară pretutindeni în lume. Pentru ca acest lucru să se întîmple însă, promisiunile din spatele etichetelor trebuie
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]