8,741 matches
-
la București după ’90, după „falsa revoluție”, și locuind la prietenul lor, tânărul filosof și iscusitul editor G. Liiceanu, soții Ierunca, În conclavuri lungi, se pare că perfectau liste cu cei „apți” să răspundă noii exigențe estetice ale noului concept, inși „apți” apoi de a fi susținuți de „Întreg grupul”. „Grup”, s-a văzut aceasta destul de iute, care nu era altul decât Grupul de Dialog Social, ce avea și o revistă de prestigiu, Înființată și condusă În primul an de Stelian
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
participă la efortul național de producție și educație. (Este, Încă o dată, poate, nu inutil de a observa cum, Într-unul din romanele de Titus Popovici, Setea, prezent În manualele școlare vreo patru decenii și „normă” a indicațiilor „superioare”, autorul nostru - ins inteligent, talentat Însă corupt de lăcomia unei glorii iuți și totale - face elogiul tocmai acestui „cutremur” social, În care lumpenul satului și acoliții săi Îl izgonesc pe primar, la propriu, din comună, iar pe „bogătani sau chiaburi” - adică pe cei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
peste noapte În lumea mediatică, În diplomație, În administrație, politică și cultură. Nu ne vom ocupa acum de aceștia, nici măcar de „profitorii” din cultură, din literatură. (Subiect dificil deoarece În unele cazuri nu e vorba de simpli impostori, ci de inși cu calități deosebite În domeniu.Ă Marota, „fantoma demonizată” a fostului dictator, „dușmanul public numărul unu” a fost multă vreme Ion Iliescu. Am explicat mai sus În ce condiții l-am cunoscut, de ce m-am bucurat și l-am felicitat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
Stoica și ceilalți -, numind În funcții importante oameni ceva mai capabili, precum Gogu Rădulescu cu un doctorat În economie la Sorbona sau Niculescu-Mizil ce venea la rându-i dintr-o familie muncitorească cu o tradiție de luptă sindicală și partinică, ins de o reală inteligență și bună pregătire profesională, ca și mai tânărul Iliescu, care, În acel moment când Îl auzeam vorbind În fața unei adunări constituite mai ales din intelectualii Bucureștilor, era atunci, mi se pare, doar adjunctul sau șeful unei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
a păturii sale boierești! - i-a Înjugat unei robii și mai amare! Nu, noi și alți câțiva care am trăit acele vremuri „din interior” am rezistat și am creat valoare, fiecare În zona noastră, valoare, deoarece mii și mii de inși au avut nevoie de „produsele” noastre și ele i-au ajutat nu numai să „reziste”, dar și să spere... să spere că tradiția acestui popor nu poate fi fracturată, nu poate fi Întoarsă contra bunului-simț și credinței marilor noștri Înaintași
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
și de viguros metalul aprins al Posibilului carierei și existenței mele?! Acum, În libertate, dar și Înainte, când era ceva mai greu! Dar... știe oare cineva cu siguranță când este cu adevărat greu...?! Dar să Încercăm să părăsim cariera unui ins, oricât de expresivă, din multe puncte de vedere, oricât de semnificativă pentru un politician de vârf care a trăit dramatica distorsiune, degradare, manipulare grosolană a idealurile sociale, ale sale, ale tatălui și ale tinereții sale, pentru a trăi, În plus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
el Însuși, musafirul, toleratul, gângania sau monstrul să-și propună propriile-i deziderate sau legi. El nu poate avea dreptul la așa ceva, el nu e „din lumea lor”, iar lumea lor, mai știi, poate chiar lumea, nu e făcută pentru inși de teapa lui! În timpul copilăriei și tinereții, o ciudată „autoriate” o exersau asupra mea femeile și, uneori, chiar și fetele care erau cu câțiva ani mai În vârstă. O pulsiune precoce sexuală poate explica acest fapt, dar și, printre altele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
inspiră, cu bune și teribile motive, o spaimă milioanelor de ființe vii care sunt „aruncate În Oceanul ei!”. Mi se părea mereu, cum o spuneam, că există soluții care Întrec ceea ce-mi apăreau mie - dar și celor din jurul meu, inși care erau certificați În buna lor apreciere a realității - drept posibilitățile limitate pe care le oferă ea, la un moment dat. Realiștii spun despre un asemenea caracter că este cel al unui „visător”! Se poate, numai că, În acest caz
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
imagine -, când alții vor alerga Încolo și Încoace pe marile bulevarde ale necesității. Realitatea, da, această magnifică formă și esență nu se forjează, oricât ar părea de ciudat, În marile „ateliere” și spații publice, În sălile unde prezidează mai-marii zilei, inși care au acces la levierele puterii, cei care pot muta din loc o stradă sau un oraș, cei care pot Împinge dintr-o parte În alta a eșicherului curent sume faraminoase, cei care Încheie diverse contracte sau convenții Între popoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
state, de la Răsărit sau de la Apus?! Ei bine, nu numai „scenariul” de care s-a slujit „pronia” pentru a „demonta” la modul jalnic și spectaculos un imperiu ideologic și armat a fost, cum o spuneam, iscat parcă din mintea unui ins „lipsit de simțul realității” și absolut lipsit de „cunoașterea psihologică a oamenilor” - cum adică, un fost prim-secretar, educat și protejat de șeful celei mai teribile organizații de poliție politică și dezinformare (după Gestapo, se’nțelege!Ă, distruge, demantelează, „dezorganizează
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
partidul nu au fost capabili să o facă În măsura În care Întreaga opinie românească, dar și europeană, o aștepta. Alegerea dlui Diaconescu În această funcție a fost o greșeală, ca și a celor de care D-Sa s-a Înconjurat, „bătrânii penețiști”, inși stimabili, dar fără experiența conducerii și a puterii, al căror prestigiu se baza În primul rând pe numeroșii ani de pușcărie Îndurați sub comunism. Tot o greșeală, după părerea mea, a fost alegerea profesorului Emil Constantinescu În rolul de candidat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
patru milioane de comuniști”. Nimeni nu a știut să-i explice milionarului ardelean că, probabil cu excepția lui Ceaușescu Însuși, bolnav de paranoia puterii, În anii și lunile care au precedat căderii comunismului nu se afla, cu mare probabilitate, nici un singur ins care să mai creadă În comunism! Iar „calitatea” de membru de partid, În ultimul deceniu al dictaturii, era una impusă, dacă voiai să-ți urmezi cariera, În orice domeniu, și mai ales dacă voiai să te Încarci cu un proiect
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
față de impertinentul colos bolșevic sau, poate, chiar o „venire a Americanilor”! Ei, adulții și bătrânii acelor ani, nu mai aveau cum să se „adapteze” sau, dacă o făceau, propuneau forme de-o stângăcie ridicolă, atrăgând batjocura groasă a noilor „șefi”, inși veniți din toată lumea, recoltați În grabă din acel „gunoi social” din care se alimentează Întotdeauna și În eternitate istoria când ea prinde forme aiuritoare și brutale. Insist, cum se vede, asupra acestor lucruri, ultra-cunoscute de unii, dar și uitate În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
amintit-o mai sus vorbind despre soața sa, pe care, total diferit de ceea ce făceau colegii săi din conducerea celorlalte țări comuniste din Est, a Împins-o spre putere, dând la o parte fără menajamente vechi tovarăși de-ai lui, inși cu experiența puterii și posedând elemente de moralitate și de patriotism. (I-am citat mai sus.Ă Străin și dușman așa cum numai unul „de-al nostru” poate fi, un fel de pion al unei alte lumi, eternă și ea, acea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
un an și ceva membru de partid, afirmam, uimind și iritând pe unii, inamici sau partizani ai lui Ceaușescu: „Cu toți În jurul tronului!”. Când mi se replica că nu e prudent de a-i oferi prea multă putere unui singur ins, aflat În fruntea bucatelor, care putea face „cale’ntoarsă”, țin minte că ripostam cu o stupidă metaforă, cea a „bicicletei”: „- Dacă mergi pe o bicicletă, spuneam, poți să faci „opt-uri” sau să deviezi brusc, dar nu când conduci un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
caracterială a unui singur individ”, distrugând pentru totdeauna acel „maniheism tipologic” ce făcuse carieră amplă Începând din medievalitate - și care face și azi, În nu puțin opuri epice ce apar mai peste tot! - și propunând acel „personaj amoral”, de fapt insul uman posedat și copleșit adeseori de o insuportabilă povară morală, nod al unor deșirante și agresive pulsiuni contrarii, surse de fapt nu numai ale „viului tipologic”, dar și ale Viului, tout court! Doar la divinul Shakespeare, În operele sale mari
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
fără vină, afirmam că În analiza mea, În Încercarea mea „de a Înțelege” ceea ce s-a Întâmplat cu mine și cu noi toți, morți sau vii, voi pleca de la, cum am numit-o, „metafora epică” a lui Mitia Karamazov. Un ins acuzat de a-și fi ucis părintele, care, după ce Își neagă hotărât vina - e, de altfel, nevinovat, vinovații sunt alții și sunt doi: inspiratorul crimei, Ivan, și executantul, copilul bastard, Smerdiacov! -, o acceptă și pleacă În Siberia, Însoțit de Grușenca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
mai apucat să trăiască „ziua deplinei și meritatei victorii”, dar... cei pe care i-a lăsat să conducă echipa ce urma să ia puterea nu au fost, mi se pare, la Înălțimea situației, dnii Diaconescu, Țepelea, Galbeni și amicii lor, inși merituoși din punctul de vedere al trecutului lor politic, dar care - spre deosebire de aprig contestații lor rivali comuniști! - nu aveau nici un fel de experiență În ceea ce se cheamă „gerarea puterii” și care au fost iute invadați de acei carieriști, mai tineri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
și În dezbateri publice! - și, mai ales, prin această descentrare a focarelor de stabilitate națională care sunt orașele, prin Înăbușirea acelor categorii de indivizi care produc reală valoare, dar și opinie, instalând În suburbii mii și zeci de mii de inși „zăpăciți” nu numai de o brutală transplantare, dar și de rolul pe care erau Împinși să-l joace În echilibrul orășenesc și național, devenind „scule” supuse și iuți ale puterii momentane În diverse domenii ale administrației și structurilor represive. Iar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
rele de suprafață” cum ar fi corupția, diletantismul politic și ziaristic, mafiile, câte sunt, supremația obraznică a banului și, Încă o dată, acea criză a identității națonale care ia mai degrabă false forme, erijând și Împingând „În sus, mereu În sus” inși care se reprezintă numai pe ei Înșiși, incapabili de acel „organ moral al colectivității”, de onestitate cetățenească minimă. Și noi nici nu le reproșăm aceste „absențe”, ei sunt produsul ceaușismului și al politicii sale, și, cât timp România nu va
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
sentiment” grav banalizat de școală și de oportuniștii dintre cele două războaie, de poeții de mâna a doua și de impostorii „naivi”, nătăfleții oricărei națiuni care profesează credințe și idei de Împrumut. Dar disprețul, aproape afișat azi de cei „puternici” - inși din mass-media sau din politică! -, față de cultura română, o, nu față de clasici, ci față de cei vii, creatorii vii din arte și literatură, indică faptul că ne aflăm de fapt la antipodul acelei „mândrii de a fi Român”; sau disprețul multor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
În unificarea forțelor creatoare, de apropiere și de „imitare” a orgoliosului Apus cultural, modelul și farul nostru În ultimele secole. Din filosof, spre regretul meu, Liiceanu a lunecat tot mai mult În rolul unui fel de „popă laic”, al unui ins Îmbibat de etică, de sfaturi „Înțelepte” În tot felul de probleme În care, În fapt, nici nu era nevoie de luminile sale sau de pregătirea sa excelentă profesională. Ca și dl Manolescu, Liiceanu a fost atras de politică și, În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
boli profesionale cum sunt sterilitatea, alcoolismul, singurătatea decimantă, nevrotică, deoarece comunitatea simte foarte bine că aceștia constituie un real pericol pentru adaptarea ei de moment, o adaptare care Îi aduce un anume confort și echilibru În talazurile existenței sociale. Deoarece insul genial este mai mult decât un artizan perfect, el pune vrând-nevrând În discuție uneori chiar și fundamentele sau criteriile esențiale ale comunității care i-a dat naștere și care l-a format până la un anume nivel, până la un anume moment
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
același „caz” cu bine cunoscuta, tocita și tiranica noastră realitate? Și, În definitiv, ce este această mult hulită și mult temută nebunie? Nimeni nu știe cu precizie, de la un secol la altul se schimbă culoarea ei dominantă și, după unii inși inteligenți ai secolului care tocmai a trecut, cum ar fi filosoful Michel Foucault, ea este o invenție aproape recentă, cam din Evul Mediu Încoace. E de la sine Înțeles că, Într-un fel sau altul, oamenii au vrut să scape de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
uneori dialectice, Între „individ și masă”. Ei bine, În cazul lui Breban, care se’ntorsese spre surpriza tuturor după ce protestase În Occident contra Începutului dictaturii personale ceaușiste, am fost martori, ca să zic așa, sau spectatori ai unei lupte Între un ins, singuratec, tot mai „singuratec”, și... nu cu „mulțimea”, ci cu „imaginea” ce i s-a oferit mulțimii despre el. Această „mulțime” - de colegi, dar și cei străini, „indiferenți” și care nu pot trăi cu o „enigmă umană”, cu un „revoltat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]