4,917 matches
-
costumaș jerpelit și niște saboți din lemn. S-a așezat lângă Gaston și i-a zâmbit. Așa cum stătea, i se vedeau pulpele dolofane ca de ridiche japoneză, precum și chiloții. Gaston și-a întors privirile, jenat. — Tipul n-a scăpat din pușcărie, nu? Gaston arăta ca un pușcăriaș. — Stai liniștită. Nu era de mirare că în ochii lor Gaston părea un pușcăriaș evadat, așa cum văzuseră în filmele de groază americane. În plus, poliția era pe urmele unor străini care se vânturau prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
n-a stat în viața ei la vreo coadă...”. Și femeile șușotesc în bucătărie, „Și ce-ai să faci acum? Unde să te duci, la cine să te duci? E periculos, dacă de prind. Nuța, săraca, n-a intrat în pușcărie? Și doctorul ăla... Mai bine lasă-l...”. - Ce e periculos, mamă? O palmă mi-a venit ca răspuns. M-am răzbunat și-am smuls coada vulpii, când nu era nimeni atent, am luat-o cu mine. Acum m-am relaxat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
tu buzunarele, doar de asta se duc toți în politică, da’ mai oprește-te, mai fă ceva și pentru nație... dar nu, că-s între ei... se știu, se-acoperă... și-s al dracului de gingași, i-apucă ulceru’ la pușcărie și tusea măgărească și bubele dulci, suferă săracii, le ies furuncule pe popou, n-au ei față să stea la bulău, îs finuți, trec prin granițe cu escortă, nu-i întreabă nimeni... da’ noi am fost proști, îndobitociți, ca soldatu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
ce e adevărata sinceritate? Care-i adevăratul eu? Eu mai sunt eu când scriu? A, nu uita să zici, cât de des poți, că i-au persecutat comuniștii... Altfel, n-are nici un chichirez... - Și i-au persecutat? A făcut vreunul pușcărie? - Ei, Caransebeș... N-au făcut nimica... Da’ așa dă bine: în sufletul lor s-au opus întotdeauna, acolo erau frământările. N-au ieșit o dată la muncă patriotică, la tăiat gardurile verzi și la ridicat gunoaiele, în ograda lor și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
simbolul clasei muncitoare...”? Și n-a fugit dulăul și l-a căutat Petrache, că-l pârâse unu’ că-și bate joc de distincțiile și de decorațiile poporului. Noroc că nu s-a rupt sfoara și-a recuperat tinicheaua, că altfel pușcăria îl mânca. Și noroc că Iancu, șeful de post, era băiat de treabă: „Tre’ să te iau la secție și să-ți trag o bătaie, tu ai să zici că erai beat mort, ’tu-ți anafura cui te-o făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
poate! - Să-mi crape ochii! Acu’ fac și eu pe mine de râs când îți zic. Dilitu’... L-au luat la secție, l-au mai bătut până a doua zi și-a ciripit tot. Nu l-au mai băgat la pușcărie... Murea de râs cică aia chemată să traducă. „De ce-ați intrat?” „Săru’ mâna lu’ matale, domniță, pentru copilașii bolnavi, uitați de Dumnezeu, că-i roade canceru’, mititeii... și nu se uită nimeni la ei, n-are nimeni inimă pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1987_a_3312]
-
felul de grozăvii se auzeau din toate părțile. Oamenii au început să se baricadeze prin case și să pună drugi de fier la uși. Au apărut și gratii la ferestre, astfel că orașul semăna tot mai mult cu o uriașă pușcărie. Nimeni nu se mai sinchisea de estetică. Singura grijă a fiecăruia era să se apere de primejdie. Ce importanță avea că, punând gratii, fiecare cameră se transforma într-o celulă? Oamenii, se pare, nu mai aveau încredere decât în aceste
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
aici, sunt deasupra edictelor venite din Capitală - Siguranță: în urbea asta, unde toată lumea fură, nu există nici un hoț de buzunare și nici un spărgător. Ce altă așezare - comparabilă ca dimensiuni - din Regat sau de aiurea se poate lăuda cu lipsa unei pușcării? Peste tot există măcar o celulă, un arest, semne ale unei false justiții. Supușii mei sunt liberi! O propoziție paradoxală. O realitate pe care mințile legiuitorilor cu perucă sau cu mânecuțe nu o vor pricepe niciodată. Pentru că ei încearcă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
în aceste probe este mai mult decât evidentă. Acum, zice că se va folosi de prima ocazie pentru a pune foc spitalului. Știe el o poezie - scrisă de un alt țicnit care a sfârșit-o prost - „Să dai foc la pușcărie și la casa de nebuni!” - zice că e vremea! Și blocul o să-l aprindă, a spus! Un piroman! Un sfert de ceas i-am vorbit. Despre costul medicamentelor, printre altele, și al curentului electric - am ajuns la trei electroșocuri pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
trei și licuriciul încă mai linge foile, mama lui de ciudat, îl pun eu cu botul pe labe. În chilie, la lumina opaițului, Petru citea din învățăturile Sfântului Chiril al Alexandriei. 59. Dumineca Tomii. Domnul contabiliza necredințele. Golgota, precum o pușcărie pustie își lingea rănile, trecuseră 7 zile de la evadarea supremă. Hăitașii adulmecau urmele, sângele Mântuitorului însemna tocul ferestrelor; complicitatea înălțării, după fiecare ușă închisă. Hăitașii desenau hartă în jurul unei coaste împunse. Duminica Tomii. Prin acoperiș, cobora acrobatul cerului: "Pace vouă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
îi spovedești în fiecare lună, tu stai la taclale cu ei, sigur știi cine-i spurcatul, siiiiigur! Să mi-l spui, Ioane, să mi-l spui chiar acum! Îi zbor creierii, îi iau gâtul! Am 80 de ani, mor în pușcărie, dar știu că l-am pedepsit pe derbedeu. Asta-i mână de canalie bătrână! Uite cum arde schitul din toate părțile, cum se topește muncușoara mea, scrum se face până la ziuă și nu pot mișca un deget! Dacă era de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
manifesta fără nicio opreliște: rigid, aspru, agresiv, dur, dominant, obraznic, crud, nemilos, nepăsător, sadic. Maiorul Marcu nu mai avea nimic de ascuns. Dumnezeii mamei voastre de șarlatani, v-am umplut mațul! V-am turnat în pahare! V-am scos de la pușcărie! Iar voi îmi dați foc! Vă împușc pe toți, pe toți, bisericuța mamei voastre de curve! Bănuții mei, scoateți-mi bănuții și plec! Vă las să ardeți cu toții! Nu-mi pasă de voi! Să umpleți valea de putoare, să vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
eu sunt un pic de modă veche. Știi, unul dintre acei oameni ciudați cu locuințe împrejmuite, genul care pune confortul personal înaintea adorării geometriei. Dar pariez că tu te simți foarte confortabil aici. Becker, cum crezi că o să-i placă pușcăria de la Alex? — Ce? Mititica? Foarte geometrică, domnule. Cu toate barele alea de fier. — Ca să nu uităm de toți tipii ăia boemi care vor fi acolo și care fac viața de noapte a Berlinului faimoasă în toată lumea. Violatorii, ucigașii, hoții, bețivii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
domnule. Cu toate barele alea de fier. — Ca să nu uităm de toți tipii ăia boemi care vor fi acolo și care fac viața de noapte a Berlinului faimoasă în toată lumea. Violatorii, ucigașii, hoții, bețivii - au o grămadă de bețivi în pușcărie, care vomită peste tot.... — Este într-adevăr groaznic, domnule. Așa e. — Știi, Becker, nu cred că putem să băgăm pe cineva ca Herr Lange acolo. Nu cred că ar considera-o pe gustul lui, ce zici? — Nemernicilor. Nu cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
După ce termină, Oscar Wilde ar fi părut, prin comparație, la fel de conservator ca și asistentul unui vânzător de textile din Hanovra. — Haide, am tunat eu. Hai să o ducem pe dansatoarea asta de la Kit-Kat înapoi la hotelul ei. Nu exageraserăm în legătură cu pușcăria de noapte de la Alex. E probabil la fel în fiecare secție de poliție dintr-un oraș mare. Dar cum Alex este cu adevărat o secție de poliție dintr-un oraș foarte, foarte mare, rezulta că și pușcăria de acolo era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
Nu exageraserăm în legătură cu pușcăria de noapte de la Alex. E probabil la fel în fiecare secție de poliție dintr-un oraș mare. Dar cum Alex este cu adevărat o secție de poliție dintr-un oraș foarte, foarte mare, rezulta că și pușcăria de acolo era foarte mare. De fapt, este uriașă. La fel de mare ca un cinematograf mediu, cu excepția faptului că nu sunt scaune. Și nu sunt nici paturi, nici ferestre, nici ventilație. Nu există decât podeaua murdară, gălețile murdare pe post de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
interminabile din Aagd, în duminicile la Petkwo, în petrecerile de la Palatul Sidro. Chipul unei fete cu păr negru tăiat scurt și fața prelungă apăruse pentru o clipă din valiza Iui Ponko, imediat ascuns de el sub o cămașă ca de pușcărie. În camera de la cucurigu, care până acum fusese camera mea și avea să fie a lui de-acum înainte, Ponko își scotea lucrurile și le așeza în sertarele pe care eu le golisem. Îl priveam în tăcere, așezat pe valiza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
domnița parfumată îmi dă o bancnotă de 100 de coroane ca s-o las singură cu deținutul. Joia, cele 100 de coroane s-au dus toate pe bere. Când s-a terminat ora de vizită, domnița iese cu putoarea de pușcărie pe hainele ei elegante, iar deținutul se-ntoarce în celulă cu parfumul domniței pe hainele de pușcăriaș. Eu, în schimb, rămân cu mirosul de bere. Viața nu e altceva decât un schimb reciproc de mirosuri. Aș spune că viața e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
ca și din nenorociri. Trecutul e ca un limbric tot mai lung, pe care-l port în mine, răsucit; nu-și pierde inelele, oricâte eforturi aș face să-mi golesc intestinele în toate closetele europene sau turcești, în hârdaiele din pușcării, în oalele de la spitale sau în gropile de la marginea cantonamentelor, sau pur și simplu în tufișuri, uitându-mă atent înainte, să nu apară vreun șarpe, cum mi s-a întâmplat o dată în Venezuela. Trecutul nu ți-l poți schimba, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
Leigh se forță să înghită și se strâmbă detot. — Cunosc privirea asta. Spune-mi, te rog, că n-ai adus pe furiș ceva ilegal. Dacă ăsta — făcu un gest larg cu mâinile — e aeroportul internațional, îți dai seama cum arată pușcăria? Imperturbabilă, Adriana scoase din buzunarul blugilor un borcănel roșu cu alb în forma unei capsule mari. Îi răsuci capacul și scoase trei tablete. Ea înghiți una. Pe celelalte două le dădu prietenelor ei. — Leacul lui mami. — Valium? De când iei tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
le-a zis pe bune, nu le-a mai zis nimeni pe Întinsul patriei noastre literare. Nu țineți mine cum ajunsese filozoful Îngenuncheat de regim și se angajase la deratizare? Că săreau șobolanii pe el și nu merita asta! De pușcărie nici nu mai vorbesc, acolo era lagăr, m a cam enervat prestația lui Vișan. Dă-l Încolo, a jucat la mare meserie și Vișan. Și toată lumea din filmul ăla! Să nu uităm de Maia, mi-e drag de ea când
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
Ia, zi-i, Gore, cum e cu Chilia, ajung ăștia după gratii? Bate-un vânt rece din baaaarcă, la Chilia-n port... Ete, fleoșc, cine dracu` să mai intre-n pârnaie? Poate doar dacă vrea vreunul să ajungă președinte, că pușcăria a devenit rampă de lansare În politică. Da` dacă nu Învață și barbut pe acolo tot degeaba, n-au școala vieții... Bă, da` bun film a mai fost ăla după Preda, hai să mai bem niște beri și niște vin
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
tot timpul fumuri În cap. Și se simt neînțeleși. Ce să caute domnul po la programe și la regulamente? Poate nici nu-i plăceau pantalonii cu vipușcă. Zici că și a revenit? Cum naiba a ajuns celebru și nu la pușcărie? Eu ți-am mai spus că țuica nu este medicament și că degeaba te tratezi cu ea În fiecare zi. Minte nu-ți dă, mai rău ți-o aburește. Ai răbdare, că de-aia am belit ochii la tv În vreme ce
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
la tutungioaică. În cursul unei conversații animate, aceasta pomenise de o arestare recentă care făcuse vâlvă în Alger. Era vorba de un tânăr funcționar comercial care omorâse un arab pe o plajă. ― Dacă ar fi băgat toate lepădăturile astea la pușcărie, spusese tutungioaica, oamenii cinstiți ar putea să răsufle. Dar trebuise să se întrerupă în fața agitației subite a lui Cottard, care se năpustise afară din prăvălie fără un cuvânt de scuză. Grand și tutungioaica, cu brațele atârnând de uimire, îl priviseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
Însă lumea, tot mai nemulțumită de conflictele armate, zicea că e mai bine fără. Și Thomas credea la fel. Adevărații luptători nu se nășteau la bloc sau În vile; cîndva, aceștia vedeau lumina zilei În corturi, În bordeie, chiar În pușcării: În vremurile din urmă, cei care mai aveau o genă războinică se confruntau În meciuri de box, de rugby, de fotbal, da, jocul acesta, de gentlemani odinioară, devenise, tot mai des, motivul unor adevărate lupte de stradă, chiar stîrnise un
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]