6,994 matches
-
câtva timp, dar apoi a venit Războiul din Golf și toate proiectele de construcție au fost suspendate. Dar se pare că lucrurile Încep să se dezmorțească și-mi Închipui că munca va Începe la primăvară, de-ndată ce poate fi săpat pământul. — E-un contract mare? Întrebă Brunetti. Așa pare, desigur, un spital. — Nu-mi amintesc cifrele exacte, a trecut atât de mult de când am procesat contractul, dar cred că era ceva În vecinătatea a zece milioane de dolari. Dar asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
Întrebă. Brunetti dădu din cap. — Nu l-am adus azi. — Mai am unul aici. Îl vrei? Brunetti dădu iarăși din cap. Ambrogiani trânti capacul portbagajului și traversară Împreună șoseaua și intrară pe drumeagul de pământ ce ducea către munți. Camioanele săpaseră șanțuri duble În pământul drumeagului; cu prima ploaie abundentă, pământul avea să se transforme În noroi și drumul urma să fie impracticabil pentru vehiculele de mărimea camionului pe care-l văzuseră că intrase pe acolo. După câteva sute de metri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
pus la genunchi, cu ulei bun și cu sare fiarté, sé nu treacé elicopterul reumatic sé taie cu elicea arborii În floare, am scos copacii și am sédit cuptoare, sé aibé ce mînca aviatorii cînd ies cu umerii vînjoși sé sape. - Kineticus Îi zice și e roșu, ce face el În ploaie, ciupercarul? - Sé nu mai dém la copii bilete, céci este galbené și macaraua, sé nu le cadé sacii cu ciment În cap. Sé ungem cu ulei de potîrniche ferestrele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
mai ușor cu stîngul? - E mai greu cu stîngul, cu dreptu-i mai ușor. Dar eu nu pot cu dreptul. Cade hîrlețul jos. - Și-ai sépat mult? - Vreo zece metri - Cred c-ai obosit. - Eu nu prea obosesc, eu pot sé sap și o suté de metri. Dar și iarbă te-ncurcé la sépat, se prinde de hîrleț. - Și-ai dat și tu foc la iarbé? - Și la toate celea am dat foc, si la grémezi de lemne! - Si dacé se aprinde pédurea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
de tablé, pe care le-o dédea În fiecare an moș Nichifor. - Dar cine poate sé aducé un hîrleț, o sapé? Ia, Vaculovski, sau cine-i de la țaré? Niște greble, sé facem curat În grédinițé, sé sépém. Cine stie sé sape? Sé punem niște flori. Are cineva semințe de flori acasé? Întrebați de mamele voastre. Trebuie sé facem curat, sé strîngem hîrtiuțele, niște méturi de crengi... sé punem niște copécei! Trebuie sé avem grijé de naturé, fiecare trebuie sé sape și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
sé sape? Sé punem niște flori. Are cineva semințe de flori acasé? Întrebați de mamele voastre. Trebuie sé facem curat, sé strîngem hîrtiuțele, niște méturi de crengi... sé punem niște copécei! Trebuie sé avem grijé de naturé, fiecare trebuie sé sape și sé aibé grijé de naturé! Șasa Își aminti toate crengile pe care le-a rupt, florile pe care le-a célcat, cérarea din lanul de grîu pe care a bététorit-o. Nu-și va mai face fluiere de tei și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
și aréta cu degetul, și-i trégea pe béieți de pér. Și Șasa, si Bohanțov sépau prea repede. Pémîntul era moale și nici sépatul nu era un sépat adevérat, ci era numai pe jumétate, cu vîrful hîrlețului, așa cum trebuie sé săpi cînd vrei sé fugi la joacé. Trebuiau sé sape mai Incet, pentru cé, altfel, degeaba terminau ei de sépat, pentru cé oricum i-ar fi pus sé strîngé hîrtii. Și-ar fi reieșit cé ei și sapé, si strîng și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
de pér. Și Șasa, si Bohanțov sépau prea repede. Pémîntul era moale și nici sépatul nu era un sépat adevérat, ci era numai pe jumétate, cu vîrful hîrlețului, așa cum trebuie sé săpi cînd vrei sé fugi la joacé. Trebuiau sé sape mai Incet, pentru cé, altfel, degeaba terminau ei de sépat, pentru cé oricum i-ar fi pus sé strîngé hîrtii. Și-ar fi reieșit cé ei și sapé, si strîng și hîrtii. Dar ce nevoie aveau ei de asta? Mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
Dapéi tu ce crezi, cé ne lasé? - E-e-e! Dar ia stai mai Incet, méi béiete! Bohanțov nu numai cé se opri din sépat, dar și bététori cu télpile atît cît Îi péru cé a sépat În plus. Au Început sé sape amîndoi foarte Încet. Bohanțov jumétate de grédinițé și Șasa cealalté jumétate. Dar nimeni În afara lor nu stia cé ei sapé Încet. Pentru ceilalți, Șasa și Bohanțov sépau pur și simplu În grédinițé. Erau cuminți și sîrguincioși, si dedesubtul foii le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
rînești. Murea vacă ceea féré tine. Se ridică baliga pîné-n pod și murea. - Hai, pune o daté sé ménînc, cé mi-e somn. Eu mé duc sé mé culc, da’ tu sé vezi ce mai faci prin grédiné, poate mai săpi oleacé. Marusea Ivanovna intré sub podnaves și scoase În farfurie, cu polonicul, borș cu varzé și doué bucéți mari de carne, pentru Alexandr Timofeevici. Chiar și În umbră podnavesului, unde soarele pétrundea prin crépétura de sub acoperiș, urma verzuie de sub ochiul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
intra un aer iute dar care nu récea. Un aer care-ți zburlea pérul și, dacé-l ajutai cu mîna, puteai sé ți-l așezi cum vrei. În dreapta și În sus. Chiar și acolo unde nu se așeza. Va trebui sé-și sape o groapé În pédure. Ce bine cé a venit vara și are timp. Sé-și sape un bordei, sé se ascundé. Așa cum aveau partizanii. Acolo o sé se ascundé de bombă atomicé. De-atîtea ori a vrut sé-l sape, dar n-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
dacé-l ajutai cu mîna, puteai sé ți-l așezi cum vrei. În dreapta și În sus. Chiar și acolo unde nu se așeza. Va trebui sé-și sape o groapé În pédure. Ce bine cé a venit vara și are timp. Sé-și sape un bordei, sé se ascundé. Așa cum aveau partizanii. Acolo o sé se ascundé de bombă atomicé. De-atîtea ori a vrut sé-l sape, dar n-a avut timp și era iarné și era pémîntul Înghețat. Acum e varé și pémîntul este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
Va trebui sé-și sape o groapé În pédure. Ce bine cé a venit vara și are timp. Sé-și sape un bordei, sé se ascundé. Așa cum aveau partizanii. Acolo o sé se ascundé de bombă atomicé. De-atîtea ori a vrut sé-l sape, dar n-a avut timp și era iarné și era pémîntul Înghețat. Acum e varé și pémîntul este bun. Și are timp pentru cé-i vacanțé. Sé-și lase o portițé micé, pe care o sé între, și-n rest o sé-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2008_a_3333]
-
și scutura frunzele galbene și plină de neauă pe fața ei albă și rece. Ochii închiși și seci, gura ei trasă cu amărăciune, fața ei ce sta să plângă și nu putea te făcea să crezi că maestrul Canova își săpase pe acele morminte o operă a marmoreului său geniu și c-o intronase pintre cruci și morminte acoperite de ninsoare. Ca un nebun sări Ioan, palid ca o stafie, de lângă mine, și-și apropie buzele lui de ochii moartei. Apoi
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
pe Sofia. - Aiurezi, Ioane! zisei cu blândețe. - Copil ce ești! Aiurez? Eu?... Eu simt moartea strecurîndu-se răcoare, dar dulce, prin toate vinele mele, și el zice că eu aiurez. Crede - mă că-s fericit, foarte fericit. Fața lui, ca alabastru săpat cu dalta în lungi gravuri de durere, erau senine, dulci. Un nou leșin s-apropie. Capul lui se lăsă pe frunzele uscate... pulsul iarăși încetă și părea iar că espirase. Mă uitam în fața lui fără să știu ce să fac
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
eu luai un hârleț de-a umăr și plecai mereu la vale până-n locul unde murise Ioan. Dușmanii cercetase pe - acolo, însă corpul acoperit [cu] mormanul de frunze și pietre nu-l zărise. In arșița zilei am început să-i sap groapa. Fruntea și pieptul îmi ardea cumplit și cu toate astea picătură de sudoare nu curgea de pe mine. Săpam turbat, ca și când aș fi avut să îngrop o comoară. Când fu destul de adâncă, dezgropai corpul fără cap din pietre și frunze
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
pe - acolo, însă corpul acoperit [cu] mormanul de frunze și pietre nu-l zărise. In arșița zilei am început să-i sap groapa. Fruntea și pieptul îmi ardea cumplit și cu toate astea picătură de sudoare nu curgea de pe mine. Săpam turbat, ca și când aș fi avut să îngrop o comoară. Când fu destul de adâncă, dezgropai corpul fără cap din pietre și frunze și-l așezai încetinel și cu bagare de samă - ca și când ar fi mai simțit ceva - în locuința cea răcoare
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Era un sat mic, își aduce aminte și-acum, în clipa în care îl așteaptă pe Andrei Ionescu, un sat ce creștea la marginea unui câmp pe care se vedeau cai și căruțe mici, oameni trebăluind și cântând. Casele, mărunte, săpate în pământ și acoperite cu paie, arătau ca niște ciuperci uriașe, cu tulpina rotunjită și pălăria țuguiată. Era un sălaș țigănesc tradițional. Femeile negricioase, cu fuste pestrițe și basmale de pânză albă, stăteau în fața bordeielor, dărăcind lână și amestecând în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
Gheară trecuse nu de mult prin cetatea Târgoviștei și-și văzuse un văr. Avea fața vânătă și clănțănea ușurel, cu ochii duși, atârnat într-un par care îi intrase printre picioare și îi ieșise pe la ceafă. Așa că se hotărâseră repede. Săpaseră o groapă lângă stejarul în care îl aninase Zogru, apoi îl îngropaseră de viu, cu mâinile legate la spate și fruntea în pământ. Aveau oroare de crime. Nu omorâseră pe nimeni în viața lor, de aceea soluția li se păru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
priveau cu venerație adâncă. Călugării au ridicat cu timpul un altar pentru flori, pe care ardeau continuu lumânări din ceară curată. Iar în dreapta porții l-au îngropat pe Pampu, făcându-i mormânt înalt, pecetluit cu piatră, pe care i-au săpat numele. Ghighina povestise despre moartea lui Pampu, apoi un bărbat bătuse în poarta mănăstirii, ca să anunțe că e un om mort pe malul lacului. Din aproape în aproape, călugării descoperiseră că pe ușa mănăstirii lor era zugrăvit portretul lui Pampu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
de a evada din acest tren. La fel este și Giulia, al cărei sânge clocotește în ritmul unui sentiment de vină, chiar acum, când Zogru îl așteaptă pe Andrei Ionescu în strada Gelu Căpitanul. Dar atunci când îl privea pe Iscru săpând groapa pentru inelul spătarului, Zogru nu știa încă ce îl ține în viață, îl compătimea ușor și i se părea doar agreabil, iar bucuria pe care o resimțea privindu-l îi venea de departe, din amintirile lui Pampu și din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
pe care o resimțea privindu-l îi venea de departe, din amintirile lui Pampu și din durerea lui de a-și fi pierdut locul nașterii, rostul și viața la curtea lui Gongea, alături de Mărineci, Iscru, Ioniță și Mașcatu. Îl privea săpând și își aducea aminte de noaptea de aprilie în care îl mutase din patul lui și îi părea rău. Iscru însă nu avea idee de gândurile lui Zogru. Făcuse o groapă cam de un cot. Părul șaten, aproape blond, bătea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
să-l lăsăm aici, în fața mănăstirii... Și tot așa, până către ziuă, când au admis să-l îngroape în fața porții, ca să calce picior sfințit peste el și să se mântuiască. Tot ei, obosiți și vai de capul lor, i-au săpat groapa la picioarele lui Zogru. Au dat zăpada la o parte, au adus călugării târnăcoape și au rupt pâmântul înghețat. După două-trei târnăcoape, Petru a dat de inelul spătarului. L-a văzut imediat și l-a acoperit cu talpa piciorului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
-l privească, i-a spus nea Iscrule, cere-le dumneata o lopată la călugării ăștia, până nu se culcă iar, că de dumneata mai ascultă și, cum s-a îndepărtat Iscru, Petru a strecurat inelul în buzunar. Apoi a tot săpat în tăcere, cu ochii strălucitori și fața palidă și zgrunțuroasă, ca o colivă fiartă bine. Apoi a ținut inelul până la bătrânețe, ascuns în chichița lăzii, unde l-a găsit Ioniță Zugravu și l-a păstrat și el până când i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
mormântul lui și încercau să pășească fără să-l calce. Unii poate că îi ghiceau prezența, ca Giulia ori ca Andrei Ionescu, dar foarte mulți nu erau speriați decât de propriul gând, că mormântul unui om atât de sângeros e săpat în poarta mănăstirii. Încet, cu anii, s-a înrădăcinat credința că spiritul voievodului bântuie ținutul. Și nu era departe de adevăr. Vlad Dracul i-a ținut tovărășie lui Zogru un timp. El culegea veștile, plutea pe deasupra pădurii, asculta ce spun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]