9,526 matches
-
Literară și Folclor, iar în august e confirmat în postul de „asistent”. Din 1957 deține cronica de film la „Contemporanul”, din 1965 la „Gazeta literară”, din 1968 la „România literară”. A tradus din Voltaire, Thomas Hardy, Alberto Moravia ș.a.; o comedie de Paul Raynal, Le Maître de son coeur, s-a jucat, în adaptarea lui, la Teatrul „Maria Ventura” în 1929. Primește Meritul Cultural în 1937 și Legiunea de Onoare în 1939. Face parte, ca membru fondator, din Asociația Cineaștilor din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290006_a_291335]
-
și schițe, a mai scris parabole pentru copii, note de călătorie, poeme în proză, monoloage satirice și epigrame sălcii. Două comedioare de Georges Courteline, Taina familiei și Liniștea casei, traduse de el, au fost puse în scenă în stagiunea 1908-1909. Comedia Ovidiu Șicană (1908) este o adaptare liberă după La Farce de maître Pierre Pathelin. A tradus, între 1890 și 1893, din G. Duruy, Byron, A. Daudet și, târziu, în 1945, din Thomas Hardy. Invenția epică, la B., se sprijină pe
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285670_a_286999]
-
și traducător. Despre fiul paharnicului Răducanu Copcea se știe doar că era serdar, candidat la judecătoria Putnei (prin 1850). A făcut parte din grupul intelectualilor din Moldova care a pregătit revoluția de la 1848. Pentru teatrul din Iași a scris o comedie într-un act, Plete lungi și minte scurtă, cu o intrigă facilă, de vodevil, reprezentată în 1845 și tipărită în același an. Ironia autorului, greoaie, se îndreaptă în egală măsură (la fel ca în unele comedii ale lui V. Alecsandri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286405_a_287734]
-
Iași a scris o comedie într-un act, Plete lungi și minte scurtă, cu o intrigă facilă, de vodevil, reprezentată în 1845 și tipărită în același an. Ironia autorului, greoaie, se îndreaptă în egală măsură (la fel ca în unele comedii ale lui V. Alecsandri) împotriva boierilor mărginiți și conservatori, dar și împotriva tinerilor ușuratici, întorși de la Paris cu maniere cosmopolite. Eroii vorbesc într-o limbă moldovenească firească, cu unele preferințe lexicale (arhaisme sau neologisme) care le dezvăluie starea socială sau
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286405_a_287734]
-
și conservatori, dar și împotriva tinerilor ușuratici, întorși de la Paris cu maniere cosmopolite. Eroii vorbesc într-o limbă moldovenească firească, cu unele preferințe lexicale (arhaisme sau neologisme) care le dezvăluie starea socială sau nivelul de cultură. A mai compus o comedie cu cântece, în patru acte, nepăstrată, Tribunalul femeilor, jucată în 1846. C. a tradus din franceză, pentru aceeași trupă ieșeană, melodramele Viața păstorească sau Munți, târguri și prăpăstii (apărută în 1844), Gabrina sau Odaia leagănului (1844) de J.-E. Alboize
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286405_a_287734]
-
esențial al scriitorilor români, Editura Albatros, București, 2000. G. BACOVIA (1881-1957) G. Bacovia (alias Gheorghe Vasiliu) s-a născut la Bacău, la 4 septembrie 1881. A studiat la Bacău și Iași. Opere: Plumb (1916); Scântei galbene (1926) ; Cu voi... (1930); Comedii în fond (1936), Stanțe burgheze (1946). UNIVERSUL POETIC Ca orice poet simbolist, Bacovia apelează la simboluri, sugestii, corespondențe, muzicalitate, prozodie și valorifică teme și motive simboliste : starea de nevroză, poezia târgului, condiția poetului și a poeziei, motivul singurătății, culorile și
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
cunoscut medii predilecte pentru personaje, le-a urmărit reacțiile în conversație, și-a fixat mecanismele pentru articolul direct și nervos, pentru anecdotă și calambur (modalități ale comicului), alături de parodie. Treptat se cristalizează viziunea, concepția tematică, expresia scriitorului, care pregătesc etapa comediilor; o fază de realism social și de moravuri, cu accent pe culoarea locală și pitoresc, cu note de idilă. În momente și schițe întâlnim anecdota (concizie, poantă), amintirea (material de viață, ironie, autoironie), relatarea jurnalistică. La Caragiale, tema tragică este
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
În orice epocă întâlnim personaje caragialiene, care se caracterizează prin vicii, ridicol, prostie. Pentru a ilustra moravurile societății, dramaturgul utilizează satira și sarcasmul, creionează tipuri umane, tipologii, a vrut să contribuie la îndreptarea moravurilor sociale. O noapte furtunoasă este o comedie a moravurilor de mahala, care aduce în scenă aspecte sociale și psihologice ale oamenilor de la periferia societății. O scrisoare pierdută este o comedie realistă de moravuri politice ilustrând dorința de parvenire a burgheziei în timpul campaniei electorale. Caragiale satirizează corupția, incultura
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
creionează tipuri umane, tipologii, a vrut să contribuie la îndreptarea moravurilor sociale. O noapte furtunoasă este o comedie a moravurilor de mahala, care aduce în scenă aspecte sociale și psihologice ale oamenilor de la periferia societății. O scrisoare pierdută este o comedie realistă de moravuri politice ilustrând dorința de parvenire a burgheziei în timpul campaniei electorale. Caragiale satirizează corupția, incultura, prostia omenească; e un observator lucid al societății omenești. În povestirea tragică Inspecțiune, tema este aceea a misterului, Anghelache fiind victima propriei sale
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Georgescu, poreclit " turbatul". Având mania persecuției, se simte mereu vizat de șef, spre deosebire de soția lui, care duce o viață liniștită. Vestea câștigului îl transformă dintr-un individ echilibrat, într-un individ cu ieșiri isterice autoritare. O scrisoare pierdută Conflictul din comedia O scrisoare pierdută este reprezentat de lupta pentru putere, pentru interese meschine. Acțiunea se petrece în preajma alegerilor pentru Constituantă, în anul 1884. Vrând cu orice preț să ocupe un scaun de deputat, Cațavencu, șeful facțiunii independente pune la cale un
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
rătăcește, dezorientat, Cetățeanul turmentat. El este onest, nu are pretenții și aspirații politice și așteaptă disciplinat să voteze; găsește o scrisoare cu care "tulbură apele", fiind furată de Cațavencu, dar tot el asigură liniștea, în final, când regăsește scrisoarea. În comedia "O scrisoare pierdută" întâlnim: comicul de situație (pierderea și găsirea scrisorii, întâlnirea Cațavencu-Tipătescu); comicul de limbaj: ticurile verbale ("Ai puțintică răbdare", "Curat..."), tautologia ("O soțietate fără prințipuri, va să zică că nu le are"), stâlcirea cuvintelor ("momental", "famelie"), clișeele verbale, negarea primei
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
ar putea ajunge vreodată șef. El ascultă și execută, are ticuri verbale, folosește formele incorecte ale unor cuvinte (" renumerație", "famelie", "momental", "bampir"), este incult și are trăsături de marionetă. Slugarnic, "scrofulos la datorie", este prezent în toate momentele importante ale comediei. Din ordinul superiorilor, polițaiul încalcă legea și-l arestează abuziv pe Cațavencu, doar pentru că primise "ordin verbal" de la prefect; "curat violare de domiciliu, dar umflați-l". Ghiță Pristanda este înzestrat cu șiretenie primitivă, poate fi arogant sau umil, după împrejurări
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
autorului față de personaje și situațiile în care acestea acționează: "nimic nu arde pe ticăloși mai mult ca râsul". Caragiale satirizează o lume degradată, o lume coruptă, meschină, perfidă, folosind sarcasmul (Mariana Badea). O noapte furtunoasă O noapte furtunoasă este o comedie de moravuri care pornește "de la pretextul unei farse de mahala" (Florin Manolescu) și înfățișează tipuri reprezentative pentru o societate coruptă. Jupân Dumitrache Titircă, zis Inimă-Rea, este personajul principal. Cherestegiu și căpitan în garda civică, acesta are un nemăsurat orgoliu de
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
numerele caselor: "a bătut numărul 6 d-a-ndoaselea". În alt plan, Veta coase galoanele la mondirul lui Chiriac, amantul ei, "tejghetar, om de încredere al lui Jupân Dumitrache, sergent în gardă", conversează "cu Zița, se hotărăște să nu mai meargă la comediile de la Iunion". În timp ce căpitanul în garda civică făcea rondul de noapte, Veta se afla în brațele lui Chiriac, îi mărturisea sentimentele sale. De afară, Jupân Dumitrache, cherestegiul, striga lui Chiriac să vegheze la onoarea lui "de familist". Rică Venturiano ajunge
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
a poemului cuprinde un episod satiric, prin trecerea de la meditație la sarcasm. Poetul constată apariția pe scena politică a falșilor eroi: saltimbancii și irozii. Într-o secvență lirico-satirică, marcată de interogația retorică "Au prezentul nu ni-i mare?", poetul înfățișează "comedia minciunii", demagogia, fanfaronada. Mai întâi este reliefat un portret individual ("urâciunea fără suflet, fără cuget"), după care urmează un portret colectiv ("fonfii și flecarii, găgăuții și gușații"); spuma asta-nveninată, astă plebe, ăst gunoi..."). În altă parte, poetul satirizează "progenitura de
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
Simion, Eugen, E. Lovinescu, scepticul mântuit, Editura Cartea Românească, București, 1971. TITU MAIORESCU (1840-1917) Titu Maiorescu s-a născut la 15 februarie 1840, la Craiova. A studiat la Craiova, Brașov, Gimnaziul Academic din Viena. Opere: Critice, I (1874), articole semnificative: Comediile d-lui Caragiale; Poeți și critici, În lături!, Eminescu și poeziile lui (1885); Critice 3 vol. (1892); polemica Maiorescu-Gherea (1892-1894). TITU MAIORESCU ȘI JUNIMEA Societatea culturală Junimea a fost înființată la Iași, în 1863 de un grup de tineri reveniți
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
în epocă, a pus bazele criticii literare românești printr-o serie de lucrări importante: O cercetare critică asupra poeziei noastre de la 1867; În contra direcției de astăzi în cultura română; Direcția nouă în poezia și proza românească; Eminescu și poeziile lui; Comediile d-lui Caragiale. Criticul a formulat teoria formelor fără fond, revoltat față de împrumuturile din cultura apuseană. Aceste forme nu-și aflau un fond valoros, care să permită o sincronizare a culturii române cu cea occidentală. Titu Maiorescu considera că fondul
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
special etimologismul latinizant), falsele valori literare, o cultură caracterizată prin "forme fără fond". O cercetare critică asupra poeziei române de la 1867 T. Maiorescu și-a publicat ideile estetice în două articole: O cercetare critică asupra poeziei române de la 1867 și Comediile d-lui Caragiale. Primul articol, publicat în Convorbiri literare are două părți: a. Condițiunea materială a poeziei pleacă de la ideea că poezia exprimă frumosul spre deosebire de știință, care se ocupă de adevăr. În timp ce adevărul "cuprinde numai idei", frumosul "cuprinde idei manifestate
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
cercetarea critică" din 1867; "direcția nouă" din 1872 și medalioanele ulterioare. Obligația scriitorului este de a se expune în fața cititorului, prin limbajul figurativ, excluzând logicul, politicul, economicul etc. Din aceste perspective, T. Maiorescu a făcut o critică analitică și estetică. Comediile d-lui Caragiale Un alt articol important în care mentorul Junimii și-a exprimat ideile estetice este Comediile d-lui Caragiale. Titu Maiorescu vorbește despre rolul purificator al artei, în general, având menirea să-l înalțe pe spectator sau cititor
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
în fața cititorului, prin limbajul figurativ, excluzând logicul, politicul, economicul etc. Din aceste perspective, T. Maiorescu a făcut o critică analitică și estetică. Comediile d-lui Caragiale Un alt articol important în care mentorul Junimii și-a exprimat ideile estetice este Comediile d-lui Caragiale. Titu Maiorescu vorbește despre rolul purificator al artei, în general, având menirea să-l înalțe pe spectator sau cititor în lumea "ficțiunii ideale" și să-l elibereze de propriile probleme (funcția de catharsis). Arta are o misiune
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
unei spoieli de civilizație occidentală". Titu Maiorescu avea intuiția valorii și respingea cu o ironie necruțătoare, lipsa de valoare. Susține că opera lui Caragiale "ne arată realitatea în partea ei comică", într-o manieră profundă incât ai impresia că în spatele comediei se ascunde o tragedie. Eminescu și poeziile lui În acest articol, criticul definește profilul geniului în general și personalitatea lui Eminescu. Geniul este indiferent la timp și spațiu. Titu Maiorescu aprecia la Eminescu, în mod deosebit, cunoașterea filosofiei, a credințelor
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
ca pe un copil, cînd acesta urmează să o prezinte tatălui său ca pe logodnica sa. Scena este focalizată de departe și de deasupra, și accelerată pentru a crea un efect comic. Ca urmare, aluzia la Charlie Chaplin și la comedia mută pune în umbră aluzia la Cassie și la Coliba Unchiului Tom. Acea Sophia pe care o prezintă Spielberg este de la bun început iremediabil ridicolă și așa devin, în consecință, și nesupunerea sa, soțul, revolta. Efectul vizual este utilizat pentru
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
actorilor în "instanțe psihice". Este adesea interesant de văzut cum un actor se raportează la altul ca fiica la mamă, ca tatăl la fiu, ca fiul la mamă etc. Unii au făcut încercări de a explica diferența dintre tragedie și comedie și efectul lor asupra cititorului astfel: în tragedie, fiul este vinovat față de tată, pe care, în mod inconștient, vrea să îl înlocuiască; în comedie, tatăl este vinovat față de fiu și este, ca urmare, pedepsit și înlocuit de către acesta. În alte
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
ca fiul la mamă etc. Unii au făcut încercări de a explica diferența dintre tragedie și comedie și efectul lor asupra cititorului astfel: în tragedie, fiul este vinovat față de tată, pe care, în mod inconștient, vrea să îl înlocuiască; în comedie, tatăl este vinovat față de fiu și este, ca urmare, pedepsit și înlocuit de către acesta. În alte cazuri, importantă este relația dintre soț și soție, sau dintre copil și adult, sau dintre personalități puternice și slabe. În al doilea rînd, relațiile
by MIEKE BAL [Corola-publishinghouse/Science/1018_a_2526]
-
Filosofia lui Caragiale, cu publicistică sunt prezenți Constant Răutu, Petru Comarnescu (Capitala și provincia), Ion Potopin. Nu lipsesc transpunerile din literatura universală: Petre Stănescu traduce cartea a VI-a din Eneida (Charon, luntrașul infernului), Ion Tundrea transpune fragmente din Divina Comedia de Dante, Const. Vulturescu dă fragmente din Kalevala, A. E. Baconsky tălmăcește Îngerul de Lermontov și Prietenilor de Pușkin, poet din care este tradusă și poezia Viscol (Anna Barbu), Petru Sfetca oferă o versiune la Fereastra de Rainer Maria Rilke
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289053_a_290382]