8,741 matches
-
trăit o vreme dramatică, Întreg continentul european a fost răvășit și perturbat din fundamente, democrațiile au fost puse la grea Încercare, se părea că „timpul lor trecuse” și că „zori noi” Îi așteaptă pe milioane și zeci de milioane de inși, zăpăciți și, nu puțini, Încrezători. „Zori sau aurore” roșii sau negre; și aceste lupte și crime „revoluționare” au fost duse, printre altele, pe o bază rațională - ideea că În istorie fiecare formă sau structură organizatorică socială și umană, oricât ar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
despărți deloc; Îl purtăm În noi și nu rareori - cum se Întâmplă cu țările estului Europei care s-au desprins, În sfârșit, dintr-un fals nou imperiu milenar! - recădem cu o fervoare rară În idealuri vechi, despre care generații de inși tineri inimoși și curajoși credeau că poartă stigmatul „trecutului” și al falselor valori. C A P I T O L U L III 1 Am vorbit mult, excesiv de mult În aceste memorii despre copilăria și lamentabila mea adolescență; apoi despre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
În secole trecute, literatura și tradiția orală zugrăveau acest prag ca pe unul convivial, pictura, mai ales, ne Înfățișa un bătrân venerabil, Înconjurat pe patul de moarte de numeroasa și respectuoasa familie, astăzi stațiunile de reanimare din toată lumea ne arată inși prinși În ghearele morții, izolați sub aparate ciudate, luptând uneori săptămîni dacă nu și ani Întregi cu ceea ce pare a fi cel mai aprig, mai nemilos dușman al omului, răpindu-i-se astfel, acestui moment, acestor ceasuri, demnitatea lor firească
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
al omului, răpindu-i-se astfel, acestui moment, acestor ceasuri, demnitatea lor firească. Spaima de moarte, În cazul meu, s-a instalat precoce, cam În jurul vârstei de treizeci de ani. Mai bine-zis „conștiența, luciditatea ei”, a „existenței” ei, care pe insul lucid și matur Îl Întovărășește pe tot parcursul existenței. Ca și eul său, acel spiriduș sau tovarăș ascuns care nu numai că Îi comentează, nu rareori răutăcios, faptele sau ideile și luând ca Proteus felurite chipuri, luciditatea morții, a realității
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
părul de pe creștete ciudat de alb, de albit, Încât trebuie să fac eforturi să-mi Închipui felul În care cei cu care mă Întâlnesc mă văd - eu, atît de obișnuit să par și să mă mișc În fața „lor” ca un ins tânăr sau viguros și matur! Deci sunt bătrân, În primul rând pentru că aparența mea, imaginea mea În ochii celorlalți, indiferent cine, este aceasta! Și, poate pentru prima oară În viața mea adultă, lucidă, trebuie să accept, fără discuții, imaginea pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
de reflexul de a atribui unei materii inerte tendințe specifice nouă! Recunosc a nu fi liniștit, a nu fi mulțumit doar cu „ceea ce este”, recunosc a avea și a fi avut dintotdeauna reflexe de poet sau de cercetător „nebun”, de ins care crede a simți „și altceva” decât ceea ce este. În sfârșit!... Dar... poate dintr-un reflex vitalist, ultra-vitalist, un reflex profund și inextinguibil, după atâtea decenii și prefaceri prin care am trecut, ridicând privirea spre monstruosul și „armonicul” firmament, spre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
peste Întreaga societate românească. Da, numai că dacă adulții acestei epoci n-au știut s-o facă și cei mai abili au fost cei care au fugit, cum vreți s-o facă un băiețel de optsprezece ani? În plus, un ins dezechilibrat În gândurile sale, dar și În nu puține gesturi sau reacții de o inflamată imaginație și o sensibilitate debordantă, dureroasă și adeseori inamică sieși?! Nu-nu, copilăria mea a fost departe de a fi „fermecată” - și, recunosc, din „vina” mea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
expedia fenomenalitatea ei În absurd, categorie azi foarte uzitată de nu puține arte și de artiști, care cred, prin aceasta, că se pot și ne pot debarasa de acele câteva mari și chinuitoare Întrebări pe care și le pune orice ins sensibil și rațional. Tragică, În optica lui Hegel, așa cum Îl Înțeleg eu, este o stare vecină cu nebunia, a unui individ, dacă prin nebunie Înțelegem și altceva decât clasicele stări psihotice studiate la școală și aplicate În psihiatrie. Acea nebunie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
capacitatea de a intra În acțiune, capacitatea de construcție și de spirit constructiv! Nu știu, o spun Încă o dată, de ce, de când mă știu, rațional, dar și instinctiv, mă aflu mereu de partea lui Unamuno sau Nietzsche, cel care face elogiul „insului afirmativ”, cel care spune Da! existenței, și nu de partea lui Pascal sau a atâtor fermecători și Înțelepți sceptici care domină, trebuie s-o recunosc, În cultură, filosofie, dar și În opinia curentă. Un anume vitalism e vinovat, probabil, un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
valoare de dinainte!”. Discuții și preocupări obsesive, extrem de gălăgioase, ce se explică, evident, prin câteva lucruri: 1. Absența, după ’89, a unor lucrări de sinteză asupra perioadei postbelice, cea numită comunistă, texte, lucrări ce nu puteau fi semnate decât de inși de prestigiu din zona criticilor și istoricilor literari. 2. Confuzia unora - nu foarte puțini!, ce cred că orice surpare majoră instituțională și politică trebuie să tragă după sine o schimbare radicală a valorilor acceptate. Că „e nevoie de Schimbare!”, În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
treizeci de ani, dar nu puțini și din generația interesantă a „anilor optzeci”, care dau din coate pentru a deveni membri ai Uniunii Scriitorilor - o organizație de breaslă mult hulită și care, Într-adevăr, numără Într-o proporție aproape dezastruoasă inși nepotriviți cu o structură Înalt profesională, intrați aici „Înainte”, dar și după ’90; inși care, profitând de dispariția totală a cenzurii - atât cea politică, cât mai ales cea profesională, lucru ce nu are loc În țările libere, de mare cultură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
dau din coate pentru a deveni membri ai Uniunii Scriitorilor - o organizație de breaslă mult hulită și care, Într-adevăr, numără Într-o proporție aproape dezastruoasă inși nepotriviți cu o structură Înalt profesională, intrați aici „Înainte”, dar și după ’90; inși care, profitând de dispariția totală a cenzurii - atât cea politică, cât mai ales cea profesională, lucru ce nu are loc În țările libere, de mare cultură, a Apusului! -, publică În toate colțurile țării și În capitală tone de versuri, mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
și eroi” cu duiumul, noi, Românii, să constatăm cu o stupoare ce se Învecinează cu uimirea tembel-infantilă că cei care au păstrat cu adevărat demnitatea umană și națională au fost aceste „figuri În zeghe”, aceși foști demnitari sau scriitori mărunți, inși aflați la vârste cărora li se prezic toate hatârurile existenței și cărora zeii le fac acest „dar” ciudat; un dar ca o lovitură de ciocan a timpului, o nenorocire, o năpastă care, la capătul ei... da, doar la capătul ei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
de pictor chiar, fuga sa În „exotic”, ca și, se’nțelege, modul său de a picta, de a pune culoarea, compozițiile, temele sale mă umplu nu numai de admirație, dar și de curaj! Chiar și Între companionii săi de pictură, inși, se știe, marginali social, săraci până la ridicol, refuzați de saloane și de criticii care făceau opinie - și vânzare! -, Gauguin face figură aparte; nu aș putea-o defini prea bine, „alegerea” sa ca model am făcut-o instinctiv, nimeni nu mi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
să reflecte sau să dea culoare unei comunități, mediu sau epoci. Sigur, și acestea, dar aceasta se face „la marginea ecranului”, și, În acest sens - numai În acest sens! - acești creatori nu sunt ceea ce se cheamă realiști! Mai degrabă vizionari, inși interesați și „intrigați” profund de ceea ce se „ascunde” În spatele acestui bogat și dramatic teatru al existenței. Printre abisali sau vizionari eu Îi includ - și nu numai eu, se’nțelege! - pe cei care refuză să „mai descrie”, cum au făcut-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
sau profiluri psihologice! -, eu, autorul, romancierul care sunt nu pretinde În primul rând „obiectivitate”, ci... patos al confesiunii; nevoia „mărturisirii” și, Doamne, câte feluri de mărturisiri, de témoignages există, de mărturii, Încât poți spune nu numai că diferă de la un ins la altul, dar chiar și la același care, prins În două vârste sau momente existențiale diferite, va pune altfel accentele, dacă nu va răsturna totul cu susul-În-jos, nu rareori spre propria sa uimire. Suntem prisme refractante, și nu oglinzi, ape
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
Înzestrați cu talent, ei vor fi cei capabili „să fie sinceri” - să exprime, să „transporte” date reale despre starea unui spirit ieșit din comun. Deoarece, este evident, nu ne interesează banalitățile, enorme și infinite, pe care ni le debitează cutare ins sau cutare scriitor, chiar! Și adăugam că În ce mă privește „șocul sincerității” - de fapt, revelația ei, a acestei calități a omului de a transmite stări intime și unice - l-am avut la modul integral și complet abia la lectura
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
de tineri, femei, intelectuali, muncitori, artiști etc. Care, la modul grotesc, dar asta s-a văzut abia mai târziu - prea târziu, mult prea târziu! -, au Început „să viseze” alături de niște „proști” atipici, nu numai lipsiți de complexele firești ale oricărui ins cu o inteligență sub-medie, dar făcându-și din acest invizibil și unanim acceptat handicap psihic o armă, răsturnând valorile și, mai ales, profitând cu o viclenie energică, de tip sub-uman, instinctivă și lipsită de nuanțe, pentru a „apăsa” În ceilalți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
sau pentru răsturnarea valorilor, public ce se află de obicei pe lângă universități - În cazul discutat, pe lângă școlile talmudice și Templu - sau În lumea creatorilor, ci... și-a petrecut cei trei ani de viață activă și „propagandistică” cu un grup de inși „inferiori”, ieșiți din păturile cele mai sărace, fără instrucție și Îmbibați, cu siguranță, de elemente de reacție și de gândire conservatoare. Și, pentru a „le trece” ideile sale care urmau nu numai să răstoarne Învățătura profeților și a Templului, dar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
cuiva ce se ține și este cu adevărat inteligent este de a crede În existența proștilor, de a Întâlni „proști” În drumul său, față de care să se simtă superior, ba uneori să râdă de ei, Într-un fel sau altul. Insul inteligent nu ar trebui să se teamă de „mediocritate” - o fantasmă ce bântuie creierele nu puținor intelectuali europeni și contemporani. Și nici de nebunie, care, ca și moartea, este o realitate ce aparține mereu altora! Omul inteligent, În vremea noastră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
și s-a bucurat de o aproape unanimă critică pozitivă În presă, țăranul sărac, Cupșa, pe care actrivistul de partid Chilian vrea să-l ajute În sensul Îndoctrinării sale cu noile valori, În ultimele pagini ale cărții se arată un ins profund intratabil și refractar noilor principii, amenințând „că va dansa pe capul lor, al tuturor”! Al noii oficialități, al noilor cerberi, al acelor „mici șefi cu șapcă de responsabili pe cap”! Nu a fost numai uimirea unor personalități literare „cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
destabilizare a valorilor”. Cultura unei țări vitale și tinere, din punctul de vedere al creației mari, europene, nu va ceda nici unul dintre realii ei creatori care, nu rareori, s-au zidit În această creație din vremuri dificile. De fapt, pentru insul de excepție, pe care Îl numim geniu după moarte, creația și viața alături „de ea” este Întotdeauna dificilă, până la marginea nebuniei sau auto-distrugerii, aproape indiferent de regimul politic și moral În care trăiește. Și a-l face „colaborator al comuniștilor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
națiuni care se regăsise de curând și care făcea primii pași pentru stabilizarea și unitatea națională, economică, juridică, culturală. Pentru acest „război” sau... „revoluție”, cum i s-a spus, mincinos, decenii la rând - cuvânt În a cărui realitate nu puțini inși inteligenți și culți din jurul meu credeau cu toată convingerea! -, eu, certamente, eram extrem de prost pregătit. Nu că alți tineri ar fi fost mai Înzestrați, absurdul brutal social se plimba pe toate străzile și bătea la toate ușile, dar tinerelul care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
drama Bucureștilor este mai puțin cea a ridicării palatului parlamentului sau a distrugerii unor biserici și vechi cartiere - sigur, și acestea! -, dar, cred eu, În primul rând prin această amintită „sufocare a Centrului”, prin „năvălirea”, la propriu, a sute de inși dezrădăcinați pe culoarele unei capitale care Încerca, de puțină vreme, să imite metropolele mari apusene, nu numai În clădiri și instituții, dar și În mentalitate. Or, pentru o țară ca România care, după exemplul Franței, s-a organizat statal pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
-o a fost regele Carol I, cu asistența lui Brătianu! -, dar, mai ales, unirea cu tot ceea ce ea Însemna la modul festiv, sărbătoresc, dar și dramatic: Încercarea, efortul și lupta atâtora pentru conviețuirea a sute și sute de mii de inși, ce vorbeau aceeași limbă, e drept, dar care viețuiseră secole și secole sub trei imperii antagonice - rus, turc și austriac. Această „convulsie” dramatică a marii Uniri s-a văzut mai clar, cum se Întâmplă, În provincie și, mai ales, În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]