9,263 matches
-
realitate nu fusesem decât un excelent ascultător, încurajându-l pe el să vorbească” (Carnegie, 1991, p. 65). Una dintre achizițiile importante în ceea ce privește optica asupra rolurilor îndeplinite de parteneri în actul educațional o reprezintă schimbarea de accent de pe transmițătorul informației asupra receptorului acesteia. O astfel de direcție de acțiune metodologică se sprijină și pe noile concepții asupra comunicării, care depășesc modalitățile tradiționale de explicitare a fenomenului prin diada emițător-receptor ca factori de prim rang în comunicare, propunând focalizarea demersului științific asupra mesajului
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
metodelor utilizate în activitatea educațională: 1) Deși comunicarea poate să existe, în anumite cazuri, și în lipsa unuia dintre partenerii în actul comunicațional, ascultarea nu se poate produce decât în prezența celor două componente ale comunicării, amintite mai sus, emițător și receptor. A rupe ascultarea de emițător și a o situa exclusiv în perimetrul receptării ne privează de o viziune instrumentală și comprehensivă; 2) Ascultarea devine din ce în ce mai mult, în prezent, un element căruia abordările fenomenului comunicațional nu mai pot doar să îi
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
nr. 1: senzația. Este o rezultantă a mai multor analizatori (vizual, auditiv etc.). Din punctul de vedere urmărit de noi, sunt importante barierele care acționează la nivelul acestei prime trepte: - diferitele tipuri de zgomote; - defectele de recepție (probleme la nivelul receptorului); - oboseala; - alte elemente din câmpul senzorial care distrag atenția; - defectele de transmisie (probleme la nivelul emițătorului) etc. ¬ Pasul nr. 2: interpretarea. Presupune atribuirea unui înțeles la ceea ce am ascultat. Sunt și bariere ale ascultării, influențate de barierele senzației: 1) Când
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
este greu de echilibrat în mod absolut natural); • Tot o greșeală de ascultare s-ar putea considera și urmărirea doar a porțiunilor din discurs care îi interesează pe unii ascultători pentru interesele particulare pe care le au. Pentru astfel de receptori, orice altceva va spune vorbitorul va fi considerat irelevant, și deci rejectat. Se cuvine totuși să menționăm că fiecare dintre noi avem din când în când practici de ascultare selectivă - spre exemplu, cele care privesc anumite reclame la TV, caz
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
nu este necesar să extragă toți dinții pentru a face acest lucru). Considerăm însă că într-o ascultare interactivă este util și chiar necesar ca și emițătorul să folosească aceste cuvinte și fraze-cheie într-o modalitate care să-i permită receptorului nu doar să le identifice cu acuitate, ci și să le folosească într-un mod pozitiv și coerent; un asemenea demers îl va conduce spre modul în care emițătorul a dorit să prezinte respectivul conținut. Mai precis, este necesar nu
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
ascultarea pentru a ne face o imagine despre cel ce transmite mesajul este deosebit de instabilă, în unele cazuri putând conduce destul de ușor la unele dintre greșelile în ascultare despre care am vorbit mai devreme). Când ascultăm pentru divertisment, încercăm, în calitate de receptori, să aflăm informații care nu ne interesează prin valoarea lor de adevăr sau fals, ci care ne oferă confortul unei detensionări și relaxări; datorită acestui fapt, o anumită ascultare pentru divertisment o regăsim întotdeauna în ascultarea pentru a reține informații
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
caracteristicilor unei ascultări active la elevi/studenți; desigur că ele reprezintă doar un început în dezvoltarea pentru fiecare cadru didactic de la catedră sau student viitor cadru didactic a unui program personalizat și eficient de dobândire a unei ascultări interactive la receptori (indiferent de statusurile și rolurile pe care aceștia le îndeplinesc). În orice caz, considerăm că potențarea acestor aspecte în teoria și practica metodelor de interacțiune educațională reprezintă o achiziție însemnată pentru activitatea didactică. Tabelul 8. Elemente centrale în ascultarea eficientă
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
reprezintă focalizarea direcției de acțiune asupra emițătorului (fie el cadrul didactic, într-o structurare a relaționărilor profesor-elev, fie unul dintre elevii/studenții membri ai unui microgrup de discuție - relaționări de tip elev-elev). Într-adevăr, ascultarea interactivă se definește în relația receptorului cu un anume emițător și tip de mesaj. De aceea, propunem ca modalitate eficientă de optimizare a metodei ascultării interactive utilizarea, spre exemplu, a anumitor segmente din metoda socratică. În sens originar, aceasta reprezintă, în fapt, un grup de metode
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
parte a lucrării aminteam că în comunicare există o puternică bază informațională, dar la fel de importantă este și cea afectiv-motivațională. Încadrând această comunicare sub denumirea de „consumatorie” (după ce a vorbit despre comunicarea „instrumentală”, legată într-o mai mare măsură de reacția receptorului în balanță cu presiunea de a comunica), Festinger sugera că „un tip important de acte de comunicare rezultă din existența unei stări emoționale la cel care comunică. Bucuria, furia, ostilitatea par să producă presiuni de a comunica” (în Influența socială
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
Cercul „complimentelor”tc "13.3.3.2. Cercul „complimentelor”" Reprezintă o metodă care urmărește dezvoltarea stimei de sine (iată de ce o putem încadra în sfera învățării sociale). Pentru a pune în practică metoda, formatorul așază scaunele într-un cerc, iar „receptorul” complimentelor se află în mijlocul acestui cerc. Fiecare dintre persoanele participante trebuie să identifice un compliment sincer și onest despre cel aflat în centrul cercului. Apoi, pe rând, fiecare va înainta și îi va spune acestuia complimentul, receptorul complimentelor trebuind să
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
Unele sunt cuceritoare prin subtilitatea decriptării, prin finețea receptării. Succint, amintim câteva de acest gen: Oedip, Ulisse, Orfeu, Euridice, Penelopa, Sheherezada, Sybilla, Cassandra etc. Se obișnuiește a se identifica și cuvinte-cheie ale interferențelor miticului în atitudinile afective și intelectuale ale receptorului: Cosmos, Eros, Hybris, Logos, Phisis, Eidos, Paideia, Virtus etc.139 Uneori, se subliniază aspectul relevant al posibilității de a diferenția naratologic operele literare. De pildă, scriitura interesantă a lui Karen Blixen devine pretext pentru a opera următoarea distincție: "To call
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
termen folosit eminamente în artele plastice 225, înseamnă deformarea calculată, precisă a unui obiect sau idei, astfel încât forma inițială să nu poată fi remarcată decât dintr-un punct determinat. Aceasta implică inteligență și curiozitate intelectuală din punctul de vedere al receptorului. Trebuie să parcugem aceeași aventură spirituală cu a autorului. Punctul determinat este tocmai coexistența vieții în toată superbia sa cu neantul. În camera Emiliei, neantul este permanentizat de prezența scrisorilor, dovadă că, la simpla atingere a acestora, Fred are senzația
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
receptor, cititorul abstract. Autorul abstract reprezintă sensul profund, semnificația de ansamblu a operei literare, iar cititorul abstract funcționează, pe de o parte, ca imagine a destinatarului presupus și postulat de opera literară, iar, pe de altă parte, ca imagine a receptorului ideal, capabil a-i concretiza sensul total într-o lectură activă. S-ar putea chiar postula, împreună cu Proust, că Eul scriitorului nu se arată decât în cărțile sale pentru a trage apoi concluzia că autorul abstract ar constitui Eul profund
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
cercetează procesele de generare, conservare și transmitere (interferență) a emisiilor (info)laserbioenergetice la nivelul sistemelor (bio)logice descrise în analogie cu sistemele de laseri (bio)tehnici spre a explica efectele câmpurilor exterioare (naturale și/sau artificiale) asupra sistemelor (bio)logice receptoare, conform teoriei pulstonice și/sau a celei (bio)energo-informaționale (TFEI) [Constantinescu, 1990]. redefinirea m (metrului) ca o fracțiune dată a distanței străbătute de lumină în vid într-o s (secundă), iar în această definiție a m (metru) apare corelată cu
Fitoterapie clinică by Mihai V. Botez, Viorel D. Donţu () [Corola-publishinghouse/Science/1133_a_2099]
-
CUM NE ADRESĂM ELEVILOR Reconsiderarea relațiilor profesor-elevi implică, printre altele, modificarea radicală a locului și rolului celor doi factori participanți la procesul de învățământ: profesorul să nu fie singurul emițător de informații, iar elevul să nu mai fie un simplu receptor al acestora. Reașezarea relațiilor profesor-elevi pe baze noi vizează formarea unui cuplu profesor-clasă în care profesorul dirijează, colaborează, îndrumă activitatea de informare și formare prin efortul propriu al elevilor. Acest deziderat major al noii optici privind relațiile profesor-elevi nu se
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
angajare metafizică, gândire carteziană și autoreferențialitatea limbajului. Decontextualizarea discursului pedagogic s-a produs sub cel puțin două aspecte: - decontextualizarea lingvistică, cu referire directă la condițiile pragmatice ale procesului de comunicare, la gradul de realizare a interacțiunii dintre „producătorii” discursului și „receptorii” săi. Cerința asigurării unui anumit grad de „științificitate” și „universalitate” pentru conceptele pedagogice (dar nu numai), în măsură să asigure caracterul oarecum „atemporal” al acestora, și posibilitatea „traducerii în toate limbile” s-au confruntat cu imperativul realizării unor convenții prealabile
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
Comunicarea interpersonala este un proces tranzacțional Una dintre cele mai des citate trăsături ale comunicării, aceea de proces îi evidențiază caracterul dinamic, natura de perpetua transformare. Procesul implică prezenta a minimum două persoane, care acționează individual, deopotrivă că emițători și receptori. Conceptele relaționate sunt: mesajul (ceea ce interlocutorii își împărtășesc); medium-ul (atingerea, vorbirea etc.); codul (limba în care își vorbesc și alte semnse și simboluri, precum semaforul etc); canalul (care conține "conectorii" comunicaționali și caracteristicile mediului); zgomotul (orice interferență în schimbarea
by Livia Durac [Corola-publishinghouse/Science/1054_a_2562]
-
acestui tip de comunicare 19. S-ar putea spune că natura să intrapersonală îi conferă valente speciale: poate avea loc în lipsă a o serie de componente imperative (emițător, canal, proces de codificare-decodificare a mesajului, context, nivel de zgomot, feedback, receptor) pentru restul formelor. Toate modelele teoretice (recunoscute) ale comunicării utilizează structural aceste componente (adăugând/nu și altele), fapt ce le demonstrează natură indispensabilă în derularea normală a procesului. În contextul abordării ei, multi dintre specialiștii 20 care vorbesc despre comunicarea
by Livia Durac [Corola-publishinghouse/Science/1054_a_2562]
-
ori aproximativ identice, în culturi diferite 69. Pe baza celor spuse, se pot formulă următoarele trei caracteristici ale gesturilor emblematice: a) sunt perfect traductibile în limbajul articulat; b) de obicei sunt cunoscute de toți membrii unui grup social; c) generează receptorului întocmai efectul intenționat de către emițător. Ilustratorii Dacă emblemele sunt, înainte de toate, gesturile mâinilor care au o tra-ducere verbală directă, ilustratorii sunt reprezentați, în mod tipic, de mișcările mâinilor și ale brațului, mișcări care secondează actul vorbirii, ele putând funcționa și
by Livia Durac [Corola-publishinghouse/Science/1054_a_2562]
-
tot ea este cea care face posibilă concordanță dintre nivelurile sintactic și semantic, desăvârșindu-le importantă. Concluzii 1) în timp ce perspectiva sintactica (gramaticala) nu poate furniza informații cu privire la natură intenției emițătorului, respectiv la natură efectului pe care îl produce mesajul asupra receptorului, pragmatică prezintă astfel de avantaje; 2) dacă semantica se axează pe înțelesul propriu-zis al comunicării în sensul ei generic, constatăm că pragmatică se concentrează asupra modului de desfășurare a comunicării, cu accentul pe componentă calitativa a acesteia, tot la fel
by Livia Durac [Corola-publishinghouse/Science/1054_a_2562]
-
definită drept comunicare, iar transmiterea indicilor este numită semnificare 110. Intenționalitatea are la bază caracterul conștient al inter-relaționării cu cei din jur. "...pentru că transferul de informatie să devină un proces de comunicare, emitentul trebuie să aibă intenția de a provoca receptorului un efect oarecare. Prin urmare, "comunicarea" devine un proces prin care un emițător transmite informație receptorului prin intermediul unui canal, cu scopul de a produce asupra receptorului anumite efecte"111. Vom spune că, în cadrul procesului de comunicare, intenția se referă la
by Livia Durac [Corola-publishinghouse/Science/1054_a_2562]
-
al inter-relaționării cu cei din jur. "...pentru că transferul de informatie să devină un proces de comunicare, emitentul trebuie să aibă intenția de a provoca receptorului un efect oarecare. Prin urmare, "comunicarea" devine un proces prin care un emițător transmite informație receptorului prin intermediul unui canal, cu scopul de a produce asupra receptorului anumite efecte"111. Vom spune că, în cadrul procesului de comunicare, intenția se referă la încercarea conștientă a emițătorului de a influența receptorul, prin intermediul mesajului; răspunsul acestuia este reacția care are
by Livia Durac [Corola-publishinghouse/Science/1054_a_2562]
-
să devină un proces de comunicare, emitentul trebuie să aibă intenția de a provoca receptorului un efect oarecare. Prin urmare, "comunicarea" devine un proces prin care un emițător transmite informație receptorului prin intermediul unui canal, cu scopul de a produce asupra receptorului anumite efecte"111. Vom spune că, în cadrul procesului de comunicare, intenția se referă la încercarea conștientă a emițătorului de a influența receptorul, prin intermediul mesajului; răspunsul acestuia este reacția care are la bază presupunerea intențiilor emițătorului. Comunicarea apare doar atunci când emițătorul
by Livia Durac [Corola-publishinghouse/Science/1054_a_2562]
-
spune că, în cadrul procesului de comunicare, intenția se referă la încercarea conștientă a emițătorului de a influența receptorul, prin intermediul mesajului; răspunsul acestuia este reacția care are la bază presupunerea intențiilor emițătorului. Comunicarea apare doar atunci când emițătorul trimite intenționat un mesaj receptorului. Aceasta ar include vorbirea și unele comportamente non-verbale, precum punctarea diferitelor aspecte sau menținerea atenției. Din per-spectiva producerii și receptării semnelor, comportamentul intențional și cel conștient pot fi tratate din unghiuri de abordare diferite. Donald MacKay este de părere că
by Livia Durac [Corola-publishinghouse/Science/1054_a_2562]
-
nu interpretat că intenționat; îi. semnul nu este intenționat, ci interpretat că intenționat (comportamentul non-intențional care nu este interpretat astfel nu se înscrie semiozei). Conștiința se referă la gradul în care semnele pot fi conștiente sau inconștiente pentru emițător sau receptor 112. O distincție asemănătoare este cea făcută de M Argyle, care descrie următoarele posibilități: 1) atât receptorul, cât și emițătorul sunt, în general, inconștienți de prezență semnului; (Argyle este de părere că aceasta situatie caracterizează majoritatea tipurilor de semioza); 2
by Livia Durac [Corola-publishinghouse/Science/1054_a_2562]