7,819 matches
-
Principiul magic catalizator stă în puterea interioară, aerul expirat bucal este încărcat cu energia spiritului și acționează direct asupra lumii. Suflarea păsării măiestre aduce o briză din nucleul sacru și induce „aromire” prin introducerea firii în starea crisalidei. În baladă, singurul care rezistă acestui morb este Ardiu, înarmat, ca și frații săi, cu energia învingătoare a tatălui său, figurată de haine și arme, și situat la o distanță securizantă de măr. Comportamentul zânelor surprinse la furat este similar cu cel al
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
A fi șchiop implică și în acest caz un tribut plătit pentru lărgirea orizontului de percepție, sacrificiul obligatoriu la intrarea în dimensiunea superioară. Un basm din colecția D. Stăncescu dă zmeului invalid funcția de paznic vigilent al sacrului, el fiind singurul care poate spune Sticlișoarei că mezinul a furat apa elixir din fântâna ei: „...chemând toate fiarele începu a le bate, întrebându-le cine a venit de-a luat apă. Ele se tânguiau și răspundeau că nu știu; numai un zmeu
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
fiindcă statutul de inițiat constituie, în final, o înzestrare nativă. Nimic din ceea ce se pune în scena rituală nu vine în dezacord cu forul interior al celui ales încă dinainte de concepție deseori. Doar el primește semnele și binefăcătorii, căci este singurul din lumea lui care le poate recunoaște. Finalitatea maritală a inițierii. Punctul final al procesului inițiatic îi redă pe tineri mediului social, care îi acceptă nu numai ca indivizi cu drepturi totale, ci ca întemeietori de lume, prin parcurgerea scenariului
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
este sugerată de un portret hiperbolizant: „Dar nunul cel mare/ Cu grija-n spinare,/Călare pe-on cal/ Ca un Ducipal/ Se ridică în scări/ Și se umflă în nări,/ Făcu ochii roată/ Peste oștirea toată” (Cașin - Bacău). El este singurul care poate „citi” nivelul cel mai avansat al însemnelor, statutul divin al miresei fiind culmea spirituală a fecioarei nubile: „Atunci unii ziceau că-i urmă de căprioară/ Dar nunul cel mai mare/ (...)ș-a zis că-i urmă de zână
Președinți cu nume terminat în ”escu” ai României by Nicolae Mavrodin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91585_a_92806]
-
apoi, „cea de-a doua cale”, adică Întoarcerea, și n-o regret! Dovadă e faptul că, În 1990, aflat oarecum Într-o situație simetrică cu cea din primăvara müncheneză a lui ’72, la Paris am ales Încă o dată „Întoarcerea” - aproape singurul Între mulți, mulți scriitori emigranți, fugiți de „absurditatea În absurditate” a dictaturii halucinante a „micului om” urmărit, care părea - până Într-un anumit ceas! - urmărit de un noroc și de o carieră politică extraordinară! 3 ...Aș spune, pentru a glumi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
fi devenit cu adevărat singurătatea mea, de care par a fi Înconjurat, la care par a fi condamnat - cu avantajele și dezagrementele care decurg! -, ce puternic aș fi putut fi dacă „omul singur”, cum ne Învață Nietzsche, este cu adevărat singurul puternic! Ce curat, ce Îndrăzneț, complice perfect cu propria mea existență, viteaz și rectiliniu ca un zeu sau ca o săgeată! Debarasat, În sfârșit, de Întreg și greoiul „teatru melodramatic” al ezitărilor și reproșurilor nesfârșite, nedemne de un „bărbat antic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
gri a lui ’88, „adaptarea” la realitatea politică și civică agățase pe fețele celor mai „liberi”, mai nonconformiști dintre colegi, măști dintre cele mai bizare. Dinescu, care, după plecarea mea, urma să fie suspus arestului la domiciliu, deoarece se opusese, singurul din colegiul revistei România literară, la măsura grotescă, ce Învia practicile stalinismului, de a-i denunța În scris securității pe străinii cu care aveam contact - refuz care a atras după sine excluderea din partid și de la revistă! -, Dinescu era, ca
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
sau Ruteni. Și, Încă o dată, dacă „mondializarea” ne va proiecta pe toți Într-un alt exil, mai cuprinzător și mai „barbar” decât cele pe care nația noastră le-a cunoscut până acum, eu - și sunt convins că nu voi fi singurul, evenimentele dramatice ale istoriei deșteaptă pe mulți, limpezește și exclude multe patimi, care de pe-o zi-pe alta devin mărunte! - eu voi fi Încă o dată unul dintre acei exilați care va lua bucuros un drum În care și pe care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
și tu ca toi ceilalți!...” Mi-a lăsat un pachet cu bunătăți pregătite de mama. Cu același nod în gât sărut mâna tatei și plec spre clasă în sunetul clopoțelului care ne chema de zor la ora următoare. Nu eram singurul din clasă în această situație, ba pot spune că în clasa mea, la început această situație era generalizată. Asistasem uneori la dojenile și admonestările făcute colegilor mei de unii părinți. Li se spunea cu glas tare că vor fi dați
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
de sub escortă. Ulterior am cunoscut o rudă apropiată acelui jandarm care, pe patul de moarte fiind și neputând muri, abia după ce a mărturisit preotului că omorâse din ordin pe cineva, abia atunci și-a dat duhul! Mulțumesc bunului meu prieten, singurul care nu m-a ocolit în situația limită în care mă aflam și întocmesc un alt memoriu în care nu învinuiam pe nimeni de nimic, dar ceream să mi se facă dreptate! Ezit un timp să expediez acest memoriu dulceag
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
ceea ce a însemnat tragedia morții fiului meu. În neliniștea care încă mă apasă, după ce am apela t, fără rezultate, la autorități, un singur lucru mi-a mai rămas: să-mi chem în ajutor prietenul comun al vieții noastre - Judecătorul Suprem, singurul neînduplecat și corect în toate. Căci vinovaților, nici oamenii, nici legile nu le pot da sancțiunea mortală pentru faptele lor, ci doar aspra și cinstita judecată a conștiinței. În ce mă privește, parcă îmi sună în auz vorbele soției: fii
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
Stolojan, au fost vreme prea scurtă ca să poată să fie luați în seamă. Vom vedea în regimul cel nou cum o să stea lucrurile, n-am idee. Adrian Năstase e un om inteligent și cultivat, dar extrem de egoist, venal și restrâns. Singurul care mi-a făcut impresie bună și care, cred eu, avea deschidere a fost Mugur Isărescu. Însă era prea tehnician, în sensul că nu era un om politic efectiv, nu a izbutit să-și dezvolte un program sau să fie
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
înainte de 1989, singura secțiune a societății românești care a reușit săși creeze o societate civilă alternativă au fost neoprotestanții. S. A.: Fără îndoială. V. N.: Zadarnic spun alții acum: "Noi am construit o societate civilă etc." Nu este adevărat. Neoprotestanții sunt singurii care au făcuto. și erau oameni simpli, fără experiență, dar care au avut curajul și energia și spiritul gospodăresc, aș spune, de ași organiza un sistem de învățământ alternativ propriu, de a se autoguverna cumva etc. Or, faptul ar trebui
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
e discutată nu e discutată cu simpatie în mediile stângii, dar a fost o contribuție decisivă a Lumii Noi la resurecția Lumii Vechi. Fiind în poziție hegemonică în raport cu țările europene, mai ales cu Germania, americanii au putut tolera ei erau singurii în măsură să tolereze! -, iniția și finanța reapariția, chiar rabilitarea unor figuri culturale care apucaseră să se apropie, uneori până la colaborare, de dreapta și de dreapta extremă. Prin această operațiune, după părerea mea extrem de reușită, deși mereu "demascată" de stânga
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
în schimb, e scurt și rapid. Să scuipăm, așadar. Transilvania, Occidentul nostru Un festival care contează și va conta, dacă va avea bani să continue, tot mai mult este Festivalul Internațional de Film Transilvania. Un festival internațional de lungmetraj, deocamdată singurul de acest fel din România. Deși se desfășoară la Cluj - departe de hărmălaia și agitația Bucureștiului, deseori sterile -, deși la prima ediție - când totul pare mai greu, adesea imposibil - a reușit să dea clasă celorlalte festivaluri autohtone prin calitatea selecției
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
pășunisme gen cal alb în ralanti pe care le înlocuiește cu un inventar cvasicomplet de gadgetărie cool (celular cu foto & hands-free etc.) și să filmeze fluid & convingător un moment de apatie & derută urbană. Visul lui Liviu de Corneliu Porumboiu este singurul care putea fi lungmetraj. La 40 de minute însă, este prea scurt pentru asta și cam prea lung pentru un scurtmetraj. Liviu este bun (Dragoș Bucur), dar visul lui nu : există un anumit tezism în a porni de la imagini de
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
care îi valorizează paradigma sus-menționată sunt nu doar regizori de film, ci mai ales de teatru : Liviu Ciulei și Lucian Pintilie. La noi, marile polemici cinematografice au fost jurnalistice, punctuale și legate cu precădere de malversațiunile financiare ale juriilor CNC ; singurul critic care a început un travaliu salutar de repunere în discuție a canonului de ieri și de azi este Valerian Sava, în a sa Istorie critică a filmului românesc contemporan (Editura Meridiane, 1999), al cărei prim volum apărut se oprește
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
copii sau adolescenți. Despărțirea de acea epocă (un fel de Ciao, Ceaușescu, așa cum se intitula o cronică apărută astăzi în Le film français) este, în același timp, o exorcizare și o celebrare. Este un film necesar, dar, întâmplător, nu este singurul care tratează această temă. Debutul în lungmetraj al lui Corneliu Porumboiu, A fost sau n-a fost ? (prezentat în secțiunea ”Quinzaine des realisateurs”, în care mai fusese selecționat Marfa și banii), a ales să vorbească despre Revoluție în spațiul strâmt
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
regiei și scenariului, a trucurilor de mare spectacol un film, în fond, poverist, etic, deloc evazionist ! Doar că el spune această poveste poveristă sub formă de fabulă - este singura deosebire. Nemescu era (l-am numit așa la un moment dat) singurul nostru neorealist magic ; adică nu era stricto sensu minimalist, dar era neorealist. Consider că distincția dintre neorealism și evazionism este mai pertinentă decât cea dintre minimalism și restul... Pentru că, de fapt, minimalismul nu este decât un mijloc, un mod, așa cum
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
mare orgolios (dar care creator, vorba aia, nu e ?), nici Daneliuc nu e scutit de tămâieri interesante sau, la antipod, de „raderiș acerbe (și nemeritate) ; și totuși si muove ! Dintre puținii adevărați cineaști ai noștri, Mircea Daneliuc pare a fi singurul pentru care mesajul este mai important decât orice - singurul implicat, până la febră și reală (”această” ! ) lehamite, în cearta cu Lumea și cu el însuși Acestea fiind zise, iată-mă ușor deconcertat de ultimul său film, Senatorul melcilor. A priori, este
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
nici Daneliuc nu e scutit de tămâieri interesante sau, la antipod, de „raderiș acerbe (și nemeritate) ; și totuși si muove ! Dintre puținii adevărați cineaști ai noștri, Mircea Daneliuc pare a fi singurul pentru care mesajul este mai important decât orice - singurul implicat, până la febră și reală (”această” ! ) lehamite, în cearta cu Lumea și cu el însuși Acestea fiind zise, iată-mă ușor deconcertat de ultimul său film, Senatorul melcilor. A priori, este și o performanță, ca să zic așa, managerială : un film
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
căutăm patrie = un haloimăs, un talmeș-balmeș din care nu înțelegi nimic (nu în ultimul rând din cauza sunetului așa cum am mai spus cândva, filmele românești ar trebui subtitrate toate în limba română !), o pierdere de timp, de bani și de peliculă. Singurii care se salvează sunt actorii toți foarte buni, cu o mențiune specială pentru Mircea Rusu. în asemenea condiții de austeritate estetică (ca să nu-i zicem pauperitate), debutul lui Titus Muntean, Examen, poate părea excepțional. Nu este ; e doar un film
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
să păstreze copilul și nici de ce Otilia este dispusă să calce pe jăratic pentru prietena ei, iar asta dintr-un motiv foarte simplu : nu este necesar. înțelegem că este decizia Găbiței și a Otiliei, fapte trimițând la altele mai vechi ; singurul trecut al acestui prezent, care este filmul, este fetusul din burta Găbiței. Un trecut ce are fix 4 luni, 3 săptămâni și 2 zile... Dincolo de mecanismul implacabil, de ceasornic, al poveștii (scenariul, inspirat din câteva cazuri reale, nu lasă nici un
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
cu același nume ca editura) o cronică entuziastă și entuziasmantă la Moartea domnului Lăzărescu și comisesem o gafă de proporții : i-am suprapus numele altei identități, crezând că Petre Rado e un fotograf newyorkez... Textul era impecabil după știința mea, singurul care lega incursiunea iluminatoare a lui Puiu în noaptea domnului Lăzărescu de documentarele lui Frederick Wiseman. De la referințe (rare, cum se vede) la analizele de detaliu (subtile și pătrunzătoare), cronica era demnă să apară în orice revistă de specialitate prestigioasă
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
vreau să spun nou nu se lipește convingător de textul vechi. Ar trebui să rescriu întreaga carte, alta decât cea care mi a fost propusă spre reeditare. [ ] cartea aceasta este identică cu aceea de la 1975. îmi asum toate păcatele ei. Singurul păcat este acest scrupul tenace, care definește critica bună de pretutindeni și pe care cartea lui Petre Rado îl mărturisește de la un capăt la altul : a reflecta dinamica interioară a reflecției asupra obiectului tău de studiu. A-ți pune în
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]