45,986 matches
-
Băncii Mondiale. În schimb, sectorul non-guvernamental promovează societatea civilă ca actor major În procesul de consolidare a păcii. Din punct de vedere politic, această problematică generează un interes semnificativ pentru dezvoltarea unor structuri instituționale și legale care să permită o pace durabilă. În fine, studiile de securitate sunt preocupate de aspecte precum modalitățile de abordare a amenințărilor violente sau procesul de dezarmare, demobilizare și reintegrare (DDR). În acest context, este ușor de observat că strategia de consolidare a păcii este similară
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
permită o pace durabilă. În fine, studiile de securitate sunt preocupate de aspecte precum modalitățile de abordare a amenințărilor violente sau procesul de dezarmare, demobilizare și reintegrare (DDR). În acest context, este ușor de observat că strategia de consolidare a păcii este similară strategiei de transformare a conflictelor. Ambele postulează necesitatea eliminării cauzelor conflictelor și Întăririi legăturilor dintre părților aflate În conflict, arătând că acestea sunt obiective pe termen lung. Lederach (1997) prezintă Însă strategia de consolidare drept un proces ce
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
tabelele 12.5. și 12.6. propunem o viziune ușor diferită, sugerând faptul că abordările din teoria conflictelor pot fi legate simultan de mai multe tipuri de diplomație. Din acest punct de vedere, diferența Între teoria conflictelor și studiile privind pacea este mai degrabă de perspectivă, prima fiind mai interesată de structuri, În timp ce cea de a doua se concentrează mai mult asupra procesului propriu-zis. 12.4. Aspecte legaletc " 12.4. Aspecte legale" 12.4.1. Reglementarea diferendelor internaționale Din motive ce
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
documentul fundamental pentru dreptul internațional public, nu prevede măsuri explicite de acțiune pentru prevenirea situațiilor conflictuale, Însă formulează mai multe principii pentru evitarea elementelor de violență din disputele potențiale sau existente Între statele membre. Din punctul de vedere al menținerii păcii și gestionării conflictelor, cele mai importante sunt principiul rezolvării pașnice a diferendelor și cel al limitării utilizării forței În relațiile internaționale. Carta Îndeamnă statele să prevină, prin dialog și respectarea unor norme și cutume internaționale, elementele de violență ce ar
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
putea apărea datorită neînțelegerilor dintre ele (art. 2 și capitolul VI). Totuși, ea nu obligă statele să Își rezolve disputele pe cale juridică. Din acest motiv, temeiul În baza căruia acționează Consiliul de Securitate și Adunarea Generală a ONU pentru menținerea păcii și securității internaționale rămâne, În principal, politic (Brownlie, 1998, p. 703). Caseta 12.1. Carta Națiunilor Unite, art. 2 În urmărirea scopurilor enunțate În Articolul 1, Organizația Națiunilor Unite și membrii săi trebuie să acționeze În conformitate cu următoarele principii: 1. Organizația
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
a asigura tuturor drepturile și avantajele ce decurg din calitatea lor de membru, trebuie să Își Îndeplinească cu bună-credință obligațiile asumate potrivit prezentei Carte; 3. Toți membrii organizației vor rezolva diferendele lor internaționale prin mijloace pașnice, În așa fel Încât pacea și securitatea internațională, precum și justiția să nu fie puse În primejdie; 4. Toți membrii organizației se vor abține, În relațiile lor internaționale, de a recurge la amenințarea cu forța sau la folosirea ei, fie Împotriva integrității teritoriale ori independenței politice
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
vor abține de a da ajutor vreunui stat Împotriva căruia organizația Întreprinde o acțiune preventivă sau de constrângere; 6. Organizația va asigura ca statele care nu sunt membre ale Națiunilor Unite să acționeze În conformitate cu aceste principii, În măsura necesară menținerii păcii și securității internaționale; 7. Nici o dispoziție din prezenta Cartă nu va autoriza Națiunile Unite să intervină În chestiuni care aparțin esențial competenței interne a unui stat și nici nu va obliga pe membrii săi să supună asemenea chestiuni spre rezolvare
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
a forței, și anume cele În care aceasta este compatibilă cu scopurile organizației (art. 2, 43-44). Acestea sunt În primul rând cazurile de autoapărare, dar și orice alte situații considerate de Consiliul de Securitate al ONU ca fiind amenințări la adresa păcii și securității internaționale 1. Pe baza acestui argument, Consiliul de Securitate al ONU permite trimiterea În zone de conflict de trupe pentru menținerea păcii, deși Carta nu are prevederi specifice În acest sens. Aceste excepții de la principiul limitării utilizării forței
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
dar și orice alte situații considerate de Consiliul de Securitate al ONU ca fiind amenințări la adresa păcii și securității internaționale 1. Pe baza acestui argument, Consiliul de Securitate al ONU permite trimiterea În zone de conflict de trupe pentru menținerea păcii, deși Carta nu are prevederi specifice În acest sens. Aceste excepții de la principiul limitării utilizării forței se bazează pe doctrina „războiului just”, potrivit căreia recurgerea la mijloace violente ar putea fi justificată de un scop superior. Acest scop poate fi
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
are prevederi specifice În acest sens. Aceste excepții de la principiul limitării utilizării forței se bazează pe doctrina „războiului just”, potrivit căreia recurgerea la mijloace violente ar putea fi justificată de un scop superior. Acest scop poate fi, de pildă, menținerea păcii internaționale (Holmes, 1989; Teichman, 1986; Wasserstrom, 1970), supraviețuirea unui stat atacat (Waltzer, 2000) sau chiar lupta Împotriva opresiunii culturale sau structurale (Fanon, 1963). Din acest punct de vedere, un conflict armat este „just” dacă părțile implicate consideră că motivele de
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
În aceste privințe, inclusiv În cadrul juridic instituit de ONU, literatura academică a Încercat să reformuleze problema ordinii internaționale și a justiției din alte perspective (Roberts, 2003). Una dintre cele mai promițătoare tentative pare a fi doctrina mai recent elaborată a „păcii juste”. Conform acesteia, pacea poate fi stabilă dacă două sau mai multe părți care Își recunosc reciproc identitatea renunță la unele pretenții importante și acceptă să se conformeze unor reguli comune, create Împreună și moral juste (Allan și Keller, 2006
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
În cadrul juridic instituit de ONU, literatura academică a Încercat să reformuleze problema ordinii internaționale și a justiției din alte perspective (Roberts, 2003). Una dintre cele mai promițătoare tentative pare a fi doctrina mai recent elaborată a „păcii juste”. Conform acesteia, pacea poate fi stabilă dacă două sau mai multe părți care Își recunosc reciproc identitatea renunță la unele pretenții importante și acceptă să se conformeze unor reguli comune, create Împreună și moral juste (Allan și Keller, 2006, p. 195). Ca și
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
În cazul doctrinei „războiului just”, astfel de principii sunt Însă dificil de pus În practică. Din punct de vedere instituțional, În lipsa unor definiții juridice universal acceptate, Consiliul de Securitate este cel care, actualmente, trebuie să identifice cazurile de amenințare Împotriva păcii, de Încălcări ale păcii și de acte de agresiune, precum și să decidă ce acțiuni se impun (Carta Națiunilor Unite, art. 39). Recursul la forță trebuie să fie, desigur, ultimul mijloc pentru a restabili pacea; de aceea, Consiliul dispune și de
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
just”, astfel de principii sunt Însă dificil de pus În practică. Din punct de vedere instituțional, În lipsa unor definiții juridice universal acceptate, Consiliul de Securitate este cel care, actualmente, trebuie să identifice cazurile de amenințare Împotriva păcii, de Încălcări ale păcii și de acte de agresiune, precum și să decidă ce acțiuni se impun (Carta Națiunilor Unite, art. 39). Recursul la forță trebuie să fie, desigur, ultimul mijloc pentru a restabili pacea; de aceea, Consiliul dispune și de alte instrumente pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
să identifice cazurile de amenințare Împotriva păcii, de Încălcări ale păcii și de acte de agresiune, precum și să decidă ce acțiuni se impun (Carta Națiunilor Unite, art. 39). Recursul la forță trebuie să fie, desigur, ultimul mijloc pentru a restabili pacea; de aceea, Consiliul dispune și de alte instrumente pentru a preveni escaladarea unor tensiuni sau crize internaționale. Printre acestea se numără sancțiunile economice și Întreruperea relațiilor diplomatice (art. 41), precum și blocadele și alte operațiuni executate de forțe terestre, navale sau
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
navale sau aeriene (art. 42). În astfel de demersuri, ONU este sprijinită de statele membre, de agențiile sale specializate, dar și de organizații regionale. Națiunile Unite nu se opun creării unor acorduri sau organizații regionale care au drept scop menținerea păcii și securității la nivel regional, atâta timp cât acestea nu contravin principiilor Cartei (art. 52). Totuși, ele trebuie să informeze În permanență Consiliul de Securitate al ONU În legătură cu toate activitățile lor privind pacea și securitatea regională (art. 54). La rândul său, Consiliul
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
acorduri sau organizații regionale care au drept scop menținerea păcii și securității la nivel regional, atâta timp cât acestea nu contravin principiilor Cartei (art. 52). Totuși, ele trebuie să informeze În permanență Consiliul de Securitate al ONU În legătură cu toate activitățile lor privind pacea și securitatea regională (art. 54). La rândul său, Consiliul de Securitate poate cere unor organizații regionale să participe la operațiuni de menținere a păcii sub egida sa, dar nici o acțiune de constrângere nu poate fi Întreprinsă de către astfel de organizații
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
ele trebuie să informeze În permanență Consiliul de Securitate al ONU În legătură cu toate activitățile lor privind pacea și securitatea regională (art. 54). La rândul său, Consiliul de Securitate poate cere unor organizații regionale să participe la operațiuni de menținere a păcii sub egida sa, dar nici o acțiune de constrângere nu poate fi Întreprinsă de către astfel de organizații fără autorizația Consiliului (art. 53). Până În prezent, cele mai importante colaborări pe care ONU le-a avut În acest sens au fost cu Organizația
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
că nu s-a putut ajunge la definiții universal acceptate cu privire la unii termeni. De altfel, definirea Însăși a agresiunii a Împiedicat timp de mai mulți ani Comisia de Drept Internațional să avanseze În formularea unui set uniform de ofense Împotriva păcii și securității internaționale (ONU: Comisia de Drept Internațional,1957, cap. VII, § 54-59; ONU: Adunarea Generală, 1957). Totuși, În anii ’90, În urma genocidelor din Rwandaxe "Rwanda" și fosta Iugoslavie au fost Înființate două tribunale penale internaționale pentru judecarea acestor situații. Tribunale
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
de gestionare a crizelor Relațiile tensionate dintre URSS și SUA au fost Însoțite frecvent de o lipsă de consens În cadrul Consiliului de Securitate al ONU. Aceasta Însemna că organizația nu Își putea Îndeplini misiunea principală, și anume asigurarea securității și păcii internaționale, fiind paralizată de exercitarea dreptului de veto pe care Îl aveau cele două superputeri. Din acest motiv, mecanismul de securitate colectivă prevăzut de capitolul VII al Cartei Națiunilor Unite a putut fi activat doar de trei ori - În cazul
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
activat doar de trei ori - În cazul Coreei, Rhodesiei și al Africii de Sud. În alte trei cazuri - Palestinaxe "Palestina" (1984), Insulele Falkland (1982) și tensiunile dintre Iranxe "Iran" și Irakxe "Irak" (1987) -, Consiliul de Securitate a admis existența unei amenințări la adresa păcii și securității internaționale, dar nu a impus nici o măsură coercitivă (Escudero, 2002). ONU a intervenit totuși În aproape 50% din situațiile de criză sau conflicte internaționale din timpul Războiului Rece (Wilkenfeld și Brecher, 1984). Analizele realizate În cadrul International Crisis Behaviour
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
de rezoluții de către Adunarea Generală a ONU, care au facilitat Încheierea unor conflicte: „Declarația de la Manila privind Încheierea pașnică a disputelor internaționale” (ONU: Adunarea Generală, 1982), „Declarația privind prevenirea și eliminarea disputelor și situațiilor conflictuale” (ONU: Adunarea Generală, 1988), „Consolidarea păcii, securității și cooperării internaționale” (ONU: Adunarea Generală, 1989). Între 1956 și 1988, ONU a desfășurat și 13 misiuni de menținere a păcii. Acestea au fost realizate pe baza a trei principii - intervenție cu acordul părților aflate În conflict, imparțialitate și
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
ONU: Adunarea Generală, 1982), „Declarația privind prevenirea și eliminarea disputelor și situațiilor conflictuale” (ONU: Adunarea Generală, 1988), „Consolidarea păcii, securității și cooperării internaționale” (ONU: Adunarea Generală, 1989). Între 1956 și 1988, ONU a desfășurat și 13 misiuni de menținere a păcii. Acestea au fost realizate pe baza a trei principii - intervenție cu acordul părților aflate În conflict, imparțialitate și neutilizarea forței, cu excepția cazurilor de autoapărare (Bellamy et al., 2004). De asemenea, la aceste operațiuni au participat frecvent contingente din state neutre
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
militar. Această abordare a redus riscul violenței directe, Însă nu a contribuit În mod semnificativ la rezolvarea conflictelor. Cooperarea regională Carta Națiunilor Unite permite și Încurajează crearea de acorduri și organizații regionale care să sprijine eforturile ONU de menținere a păcii și securității internaționale (cap. VIII). În timpul Războiului Rece, au fost Încheiate mai multe astfel de acorduri. Organizația Statelor Americane (OSA), Liga Statelor Arabe, Comunitățile Europene, Asociația Națiunilor din Asia de Sud-Est (ASEAN) și Organizația Uniunea Africană (OUA) sunt printre cele mai cunoscute
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]
-
a urii rasiale, religioase sau culturale au generat numeroase acțiuni de purificare etnică, așa cum s-a Întâmplat de pildă În Bosnia, Cambodgiaxe "Cambodgia" și Rwandaxe "Rwanda" (Rasmussen, 1997). Aceste transformări ale societății internaționale, precum și ale naturii conflictelor și amenințărilor la adresa păcii și securității au dus la modificarea conceptului de securitate Însuși. Dacă inițial se referea doar la protejarea interesului național prin mijloace militare, În prezent, conceptul de securitate a devenit unul mult mai flexibil, multidimensional (Buzan, 1991a; Walt, 1991; Krause și
[Corola-publishinghouse/Science/2345_a_3670]