45,391 matches
-
fost de altfel din plin speculate. Operație cu atât mai ușoară cu cât ele erau între onformism și libertate efectiv exploatabile în sensul politicii culturale a regimului. Toate acțiunile culturale externe ale epocii chiar și cele mai oneste aveau din păcate și acest viciu originar inevitabil: erau corupte din start. Trebuie avute însă în vedere, în primul rând, în toate împrejurările, condițiile și constrângerile cu totul specifice ale celui mai totalitar și represiv regim din sud-estul Europei. în cazul Constantin Noica
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
perfect scuzabil. Fiindcă nimic nu contează. Ne mișcăm într-o lume a aparențelor, nu a esențelor, în care nimic nu are vreo valoare. Disponibilitate deci totală, dublată de un amoralism ingenuu și foarte caracteristic. Dar care poate duce, uneori, din păcate, departe. Chiar foarte departe... Constantin Noica, suntem siguri, a trecut și prin astfel de stări de spirit. Am fi chiar curioși să aflăm ce credea filozoful despre teza centrală a moralei existențialiste. O formulează Simone de Beauvoir: La drept vorbind
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
situație nu totdeauna nici bine cunoscută, nici bine înțeleasă. Cine mai poate invoca în astfel de situații atât de ambigue criterii tăioase, superradicale? în astfel de împrejurări, prin schimburi de cărți, vizite la Păltiniș și Cluj, discuții, corespondență (păstrată din păcate doar în parte, cea dintre 1976-1987, dosar nr. 23), s-a produs și apropierea mea de Constantin Noica. O relație și ea profund, iremediabil și inevitabil ambiguă, să recunoaștem. Nu este vina noastră. Pe de o parte, mă atrăgea și
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
plus, altele, care se numesc opoziție sau, și mai grav, rezistență. Doar două exemple recente. Un liceu din București a încercat să organizeze un colocviu pe tema rezistenței anticomuniste din munți, cu participarea unui adevărat erou, Ion Gavrilă. Rezultatul? Din păcate, interesul elevilor a fost scăzut, mulți ieșind din clasă. Atmosfera a fost jenantă și lipsită de respect 2. Pentru cine, deci, s-au bătut partizanii din Munții Făgăraș? Am cunoscut pe unul dintre ei, în deportare, la Lătești, actualul deputat
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
este și situația la noi, după decenii de luptă de clasă, care a demonizat și extirpat, pur și simplu, toate aceste noțiuni esențiale. Chiar și opoziția cea mai liberală le folosește rar. Neoliberalismul lui Ștefan Zeletin n-a avut, din păcate, nici un ecou. Ceea ce spune foarte mult și despre un anumit climat ideologic și, mai ales, despre o anumită mentalitate socială și politică actuală. Deci, încă o temă de politologie românească a viitorului: să înțelegem bine nu numai de ce ideile și
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
plin nivelului mediu de percepție ideologică a cititorului român actual. Nu este savantă, deși bine documentată. N-are multe trimiteri, dar adevărurile sale se impun, pas cu pas, cu forța evidenței. Un model, am spune, de publicistică ideologică militantă. Din păcate, încă prea puțin cultivată și mai ales insuficient difuzată și popularizată. într-un stil și cu o formulă net deosebită sunt scrise, în sfârșit, cărțile actuale de politologie propriu-zise. Ele formează, în clasificarea noastră ad hoc, a patra categorie de
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
carte sistematică, oarecum mai aridă, Despre poezie (1987), ecourile au fost, în mod regretabil, minime. Se numește încă la noi în mod predominant critică literară doar cronica literară de actualitate imediată. Restul interesează mult mai puțin. Sau chiar deloc, din păcate. Cineva a publicat de 3 (trei) ori același articol violent injurios la adresa noastră (caz, cred, unic în publicistica și critica ultimelor decenii; autorul este convins probabil și azi că a scris un pamflet strălucit), numai fiindcă am susținut (nu cu
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
europene și în mai multe limbi și la București nu? Răspunsul a fost dat, în esență, mai sus. Sunt necesare și alte precizări. Toate nu mai puțin iritante, nu ne îndoim, pentru psihologia festivistă, propagandistică și birocratică dominantă, încă, din păcate, în cultura oficială. Cultura română are nevoie, în primul rând, de un alt tip de organizator, de un alt gen de manager. Cu tenori, baritoni, bași, actori, lipsiți total de experiența cărții, scrisului, editării și difuzării sale nu se poate
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
pur publicistic, n-are cum să se impună, să fie recunoscută nici de specialiștii adevărați din țară și nici, mai ales, din străinătate. Stilul violent, polemic, alarmist, demascator, foarte departe de principiul maiorescian naționalism în marginile adevărului, este însă din păcate mereu cultivat 4. Se găsesc aici tot felul de scuze, cu infinite menajamente pentru regimul ceaușist, ce n-a sprijinit astfel de lucrări, de a nu avea încă echivalentul românesc, editat în străinătate și în mai multe limbi, a controversatei
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
inevitabil unde îi este locul: la coș. Sunt deci integral de acord că munca aridă de bibliotecă, fișele dacă vreți, efortul sistematic de longue haleine reprezintă o necesitate culturală vitală, absolută, oricât de obscură, obositoare și antipatică ar fi. Din păcate, acest stil n-are nici un succes la noi. Problema se pune mereu în termeni fundamental culturali: avem nevoie de mari lucrări de referință, culegeri de traduceri esențiale, sinteze de bază. Deocamdată, noi avem și cultivăm doar o cultură a fragmentului
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
are consecințe directe și asupra ideologiei literare, asupra cărora dorim să atragem, în acest cadru restrâns, atenția. Opinia publică literară are nevoie de o informare tot mai largă și cât mai bine documentată și în această direcție, puțin discutată, din păcate, în presa literară. Revizuirile ierarhiilor literare sunt importante. Ale conceptelor literare oficializate sunt însă și mai importante. Controversa datează încă din perioada dictaturii totalitar-comunisto-ceaușiste, care a urmărit și în bună parte a reușit izolarea aproape completă a culturii române de
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
1995) nu este pe deplin legitimă atunci când cere: O restructurare profundă și serioasă a sistemului oficial de prezentare și a mijloacelor de comunicare a informațiilor privind cultura română în străinătate 15. în actualele condiții politice acest deziderat rămâne însă, din păcate, irealizabil. Nu poate fi uitat, în sfârșit, nici comportamentul profesional literar-artistic etc. al funcționarilor culturali externi. Concepția lor este că doar ei dețin mandatul irevocabil și definitiv al selecției valorilor românești exportabile, al ierarhizărilor și promovărilor externe. De unde, un dublu
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
organizarea de turnee internaționale de tenis la București nu este, în felul său, și ea, utilă. Dar un congres științific internațional serios, o expoziție de răsunet, un concert de mare audiență și altele sunt, în perspectivă, și mai eficiente. Din păcate, preocuparea pentru micul efect publicitar imediat încă predomină. A te prezenta la TV, la braț cu Michael Jackson... Rolul cultural subsidiar intern al statului este nu mai puțin important. Sectorul editorial și publicistic, festivalurile, congresele, colocviile internaționale și orice alte
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
dacă vrem să rămânem realiști și lucizi până la capăt. Ambiguitatea, mod de existență Cum nu ne-am propus să oferim o imagine idilică a aspectelor culturii române actuale, nu intenționăm să idealizăm câtuși de puțin nici cultura alternativă. Viciul sau păcatul său originar este ambiguitatea. Nu dăm acestei noțiuni nici un sens peiorativ. Exprimă doar mai multe sensuri, mai multe interpretări sau caractere ce aparțin la două naturi diferite. Este, expeditiv spus, o categorie obiectivă a conștiinței și a existenței (Simone de
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
distincte de istorie literară și artistică. în cadrul lor, toate alternativele sunt stocate, aliniate, nivelate, egalizate. Deci, chemate la ordine, disciplinate, extirpate de orice agresivitate și violență practică de tip contestatar-politic. Blestem sau situație riguros obiectivă, cum ne place să credem? Păcat originar, ereditar, ori alternativă inevitabilă? Este foarte greu să negi existența sau să condamni radical și definitiv și astfel de împrejurări. Cine n-a fost ca să folosim și noi o astfel de expresie existențialistă în situație poate fi absolutist și
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
excepțional de serie: Paul Goma, urmat de B. Nedelcovici și de alții. (Numărul lor este ceva mai mare decât se crede în general.) Trebuie reamintită și Cetatea totală a lui C. Dumitrescu, o foarte bună analiză a sistemului ceaușist, din păcate uitată, ca să nu spunem definitiv ocultată. Se repetă, de fapt, în treacăt fie spus, cu incipienta noastră politologie, ce s-a întâmplat, în anii șaptezeci-optzeci, când valul barthian, structuralisto-semiologic, a măturat pur și simplu reflecția noastră literară originală la începuturile
POLITICĂ ŞI CULTURĂ by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/873_a_1589]
-
în diverse situații. Pentru că părinții petrec mai mult timp cu copiii lor decât orice altă persoană, ei pot oferi cele mai complete informații despre funcționarea copilului și modul în care i s-a schimbat comportamentul de-a lungul timpului. Din păcate, părinții nu sunt întotdeauna exacți în evaluarea copiilor lor. Percepția lor despre starea copilului poate fi influențată de simptomele lor de psihopatologie și de stima de sine parentală, așteptările pe care le au din comportamentul copiilor și discordia în căsătorie
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
cazul căreia oamenii experimentează iluzii și halucinații, în timpul episodului depresiv major. Iluziile și halucinațiile pe care le experimentează depresivii, de obicei, au un conținut depresiv și negativ. De exemplu, unii au iluzii cu referire la faptul că au comis un păcat teribil, că sunt pedepsiți sau că au omorât sau rănit pe cineva. Pot avea halucinații auditive în timpul cărora anumite voci îi acuză că au comis o atrocitate sau îi îndeamnă să se sinucidă. În al treilea rând, indivizii cu depresie
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
acești transmițători. Aceste medicamente sunt eficiente: între 60 și 85 % dintre oamenii care sufereau de depresie au simțit ameliorare a simptomelor depresiei (Rippere, 1994, apud Hoeksema, S.N., 1998)162. Printre cele mai cunoscute antidepresive sunt imipramina, amitriptilena și desipramina. Din păcate antidepresivele triciclice au și efecte secundare. Dintre cele mai frecvente: gura uscată, transpirație excesivă, încețoșarea privirii, constipație, retenție urinară și disfuncție sexuală. În plus, unele antidepresive triciclice, în special amitriptilena poate duce la creșterea în greutate și la sedare. Aceste
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
de ceva vreme. De multe ori, sinuciderile comise cu arme se fac sub influența alcoolului. Se poate ca aceste persoane să se simtă deprimate, să consume băuturi alcoolice și să folosească armele pe care le-au achiziționat mai demult. Din păcate, este prea puțin probabil ca împușcăturile în cap să fie fatale, indiferent dacă persoana respectivă dorește sau nu să comită suicid. Putem să reducem numărul unor astfel de sinucideri restrângând accesul persoanelor la arme? Răspunsul poate să fie da. Anumite
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
acid amino-butiric, norepinefrină și serotonină. Dintre benzodiazepinele cel mai des folosite pentru ameliorarea tulburării de panică este alprazolamul. Acest medicament reacționează prompt în reducerea atacurilor de panică și a anxietății în general, rezultatele sunt evidente pentru 60-80% dintre pacienți. Din păcate, benzodiazepinele au trei mari dezavantaje. În primul rând, ele provoacă dependență fizică (și psihologică). Oamenii clădesc o toleranță la aceste medicamente de aceea ei au nevoie să crească doza de medicamente pentru a simți un efect pozitiv. În consecință, când
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
PTSD în urma unei traume. Multe studii au demonstrat că anumite comportamente ale veteranilor care folosesc strategii de evitare prin coping, precum băutura sau autoizolarea sunt mult mai expuși la stres post-traumatic (Fairbank, Hansen & Fitterlin, 1991293; Sutker, 1995294; Wolfe, 1993295). Din păcate, aceste studii au fost realizate după ce veteranii au experimentat stresul post traumatic, astfel că nu este sigur dacă strategiile lor negative de coping sunt cauze sau consecințe ale tulburării de stres post traumatic. Multe studii au demonstrat că, înainte de traumă
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
mănânce sau să arunce pe jos cuțite și apoi să le ia și să gătească cu ele. Aceste terapii behavioriste au demonstrat o îmbunătățire semnificativă în comportamentele obsesiv-compulsive, fiind eficiente la 60-90% dintre pacienți (Fals-Stewart, Marks & Schafer, 1992)334. Din păcate, această terapie nu poate însă să elimine toate obsesiile și compulsiile persoanei cu TOC. Tratamentele care sunt disponibile acum sunt însă o îmbunătățire extraordinară față de ce era posibil doar cu câțiva ani în urmă. 10.6.5. Integrarea bio-psiho-socială Factorii
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
urmărește cu o simpatie ce nu coboară niciodată în lacrimogen. Prin nuvelele sale, a adus un spor de calitate prozei realiste din primele două decenii ale secolului al XX-lea. D. a fost și un harnic romancier. Tinerețea Casandrei (1913), Păcatul rabinului (1920), Orașul bucuriei (1920), Domnul colonel (1920), Domnul deputat (1921), Vieți zdrobite (1926), Monahul Damian (1928) încearcă să realizeze o frescă de tip realist a societății. Mediile sunt diverse și variate, de la politicieni și industriași, la funcționari neînsemnați și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286728_a_288057]
-
1901; Trepte rupte, București, 1906; Tinerețea Casandrei, București, 1913; Puterea farmecelor și alte nuvele, București, 1913; Sonete, București, 1914; Canarul mizantropului, București, 1916; Cântăreața, București, 1916; Școala profesională „Arhiereul Gherasim”, București, 1916; Motanul ucigaș, București, 1918; Dragoste neîmpărtășită, București, 1919; Păcatul rabinului, București, 1920; Orașul bucuriei, București, 1920; Strigoiul, București, 1920; Domnul colonel, București, 1920; Matei Dumbărău, București, 1921; Paradisul rușinos, București, 1921; Domnul deputat, București, 1921; Pentru părerea lumii, București, 1921; Vagabondul, București, 1922; Unchiul Năstase și nepotul său Petre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286728_a_288057]