9,526 matches
-
unui studiu despre "semnificația numelor proprii eminesciene"164, tot așa cum cele două repertorii de nume caragialiene au dus la fundamentarea numeroaselor studii despre arta creatorului lui Cațavencu. Poveștile despre nopțile nedormite în care Caragiale căuta nume pentru personajele sale din comedii sunt de mult cunoscute și vehiculate pe scară largă. Este clar pentru oricine că atât Eminescu, cât și Caragiale au manifestat un interes crescut pentru configurația onomastică a lumii pe care au creat-o. Despre aceasta s-a scris mult
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
și apoi redobândirea ei cu prețul unei suferințe nejustificate care produce emoție și este reținută de memoria afectivă a cititorului devenit lector activ. Lucrurile nu vor sta altfel în spațiul creației dramatice. La o lună de la publicarea primei sale piese, comedia Fata de birău, Slavici îi scrie lui Iacob Negruzzi că se apucase să scrie și o tragedie, dar că nu-i plăcea dezvoltarea scenelor și formarea caracterelor 220. Convins însă că are "o dispoziție deosebită pentru arta dramatică"221, scriitorul
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
ființe viețuitoare pocitaniile omenești pe care le "admiră" lumea în Noaptea furtunoasă ori în Scrisoarea pierdută și ființe viețuitoare pe care le-ntâlnim pretutindeni în calea noastră 245. În același spirit scrisese și tânărul Slavici în 1879 în apărarea primei comedii a "hâtrului Caragiale": Piesa O noapte furtunoasă e un tablou de moravuri zugrăvit cu deplină iubire de adevăr și cu multă putere intuitivă; ea ne arată caractere adevărate și bine descrise: aceea îi dă dreptul de a fi246. Maiorescu va
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
și cu multă putere intuitivă; ea ne arată caractere adevărate și bine descrise: aceea îi dă dreptul de a fi246. Maiorescu va publica articolul său întru apărarea lui Caragiale abia în 1885. Slavici e printre primii, puțini, care văd în comedia O noapte furtunoasă "o producție izvorâtă din intuițiunea adevărului". Pentru pocitaniile omenești ce populează lumea caragialiană, Slavici găsește și în 1879, ca în 1912, argumente solide care să le susțină valoare: sunt oameni pe care îi găsim în mahalalele Bucureștilor
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
bunei creșteri a fetelor (1854). Dacă nu este vorba de alt autor, omonim, atunci P. este și dramaturgul, nu lipsit de îndemânare, care semnează câteva piese rămase în manuscris: Stanciu Bratului, melodramă în trei acte despre haiduci, Fătul haiducului, o comedie cu cântece, și o dramă, Meșteru Manole, în care sunt intercalate pasaje din legenda populară, sub formă de arii și coruri. Tot în manuscris se mai află o compunere ocazională: Umbra lui Mihai Viteazul la Târgoviște. Traduceri: J. Lebrun, Hoție
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288754_a_290083]
-
istoriei și civilizației române. În domeniul literaturii beletristice B.P. Hașdeu a scris nuvelă "Duduca Mămuca", republicata ulterior sub titlul "Micuța", dar și un fragment dintr-un proiectat român istoric: "Ursita". A scris versuri romantice, meditative. În creația dramatică a lansat comedia "Trei crai de la Răsărit" și dramă "Răzvan și Vidra" (1867). Prima dramă romantică de inspirație istorică, "Răzvan și Vidra" prezintă o viziune pașoptista asupra trecutului, în spiritul ideilor "Introducției" la "Dacia literară". Punctul de plecare l-a constituit un articol
Tipologia personajelor din opera lui Bogdan Petriceicu Hasdeu by Diana Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/83577_a_84902]
-
15 393; V. Cristian, „Oameni”, ADV, 1934, 15 459, 15 528, 15 529; Gala Galaction, O carte prea isteață, CLI, 1935, 11; Delar [George Adrian], D. Lascăr Sebastian printre contemporani, „Gazeta”, 1937, 848; Predescu, Encicl., 771; Isaiia Răcăciuni, „Nemaipomenita pantofăreasă”, comedie de F. G. Lorca, tradusă de Lascăr Sebastian, „Libertatea”, 1946, 708; Sidonia Drăgușanu, Mihail Lermontov, „Mascarada”, „Femeia și căminul”, 1948, 168; Nella Stroescu, „Cu pâine și sare”, CNT, 1949, 138; Cronicar, „Cu pâine și sare”, „Opinia”, 1949, 808; Ștefan Tita
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289593_a_290922]
-
e de părere că în schițe nu domină satira propriu-zisă, ci râsul orientat spre bufon. Opera lui Caragiale este o caricatură și a-i cere „adâncime psihologică”, așa cum făceau C. Dobrogeanu-Gherea și G. Ibrăileanu, ar însemna să se vrea înlocuirea comediilor și a prozei cu altceva. Criticul mai constată că arta lui Caragiale este „artă vorbită și mimată”, că dramaturgul a reabilitat stilul comic, pe care gustul comun îl considera radical inferior celui tragic și epic. Această idee reprezintă una din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290712_a_292041]
-
unic în literatura noastră și dacă nu ne-ar fi teamă de zeflemeaua anonimă a cititorului român, am afirma că este un poet unic chiar în cadre mai largi dacât acelea ale literaturii noastre.”2 Abordarea poeziei lui Bacovia (Plumb, Comedii în fond, Cu prilejul unui volum epuizat, I, IIĂ îi prilejuiește criticului o polemică deschisă cu o parte a criticii, aceea numită psihologică: „ Nu știu dacă cititorul consideră 1 op. cit., p. 210 2 Pagini de critică literară, vol. I, p.
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92909]
-
pe un consistent nucleu intelectual, îmblânzit de thriller-ul psihologic: "Copil binevenit" (1987), "Inocentul" (1990), "Câinii negri" (1992), "Durabila iubire" (1997). După care autorul a simțit nevoia să abordeze noi experiențe formale, dovadă că "Amsterdam" (1998, Booker Prize) este o comedie socială, o satiră departe de epica ideilor, iar "Ispășire" (2001, W.H. Literary Award) un roman de emoții generatoare de epic, și abia în al doilea rând de idei conexe sentimentelor. Un thriller psihologic, complicat psihanalitic (complex oedipian, narcisism, culpabilitate
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
jegul", programat cu ADN-ul ticăloșiei, un amalgam de aptitudini speciale în virtutea cărora ar fi călcat și pe cadavre dacă i s-ar fi cerut, eroul nostru declară război acestei tipologii cu puteri maligne și structurilor polițienești ale regimului. Conștientizând comedia sinistră regizată de Conducător și jucată de fanaticii săi discipoli, naratorul ajunge să creadă că visul secret al Conducătorului este cu totul altul decât cel conturat în discursurile sale înregistrate și difuzate în săli pline ochi cu activiști; nu bunăstarea
Europa în cincizeci de romane by Geo Vasile [Corola-publishinghouse/Science/1435_a_2677]
-
apoi soțul ei, Duhu, apoi un ins numit Adam: personaje demonice care, instalate în casă, rămân până la moartea stăpânilor, distrugând toată agoniseala acestora și nenorocind satul. Alte două piese, Tatăl nostru, uneori (Un telefon ca o pasăre) și Petreceri duminicale, sunt comedii de situații, pline de vioiciune, punctate de momente savuroase, una aducând în scenă liceeni, alta expunând o idilă între un june fost pușcăriaș și o virtuală doamnă Bovary. Capcana de nichel conține o investigare a confruntărilor din familia unui medic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287896_a_289225]
-
dramaturgiei românești de la începutul secolului, ca și în ansamblul operei literare proprii, teatrul ocupă un loc notabil. Încă din 1904, B. exersează câteva localizări „din italienește”, autorii nefiind menționați. Traduce un fragment din Azilul de noapte de Maxim Gorki (1904). Comedia lui Carlo Goldoni, Slugă la doi stăpâni, „acomodată” prin comprimare, va figura în repertoriul Teatrului Național din București în stagiunea 1909-1910. În stagiunea 1924-1925, i se montează, pe aceeași scenă, Morcovel, traducere după Poil de carotte de Jules Renard. După
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285656_a_286985]
-
neacceptând doar nararea întâmplării, așa cum procedează, spre exemplu, Victor Eftimiu, ci transformând-o în pretext al unei fabule dramatice „cu cheie”, întregul, ca și părțile componente fiind simboluri sau agenți purtători de idei în acțiune. Satira Las’pe mine și comedia de moravuri Bursierul societății au rămas în manuscris și nereprezentate. SCRIERI: Visuri de noroc, București, 1903; Ramuri, Budapesta,1906; Poezii, București, 1907; Impresii de teatru din Ardeal, Arad, 1908; Nuvele, București, 1909; Sirena. Jurământul, Beiuș, 1912; Nuvele, București, 1914; Se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285656_a_286985]
-
15.XI.1876, Paris - 30.IV.1933, Paris), poeta, prozatoare și eseista. Este primul dintre cei trei copii ai Ralucăi /Rachel (n. Musurus), de origine cretana (tatăl ei, Constantin Musurus Pasă, fost ambasador al Porții Otomane la Londra, tradusese Divină Comedie a lui Dante în grecește și avea în ascendentă un erudit umanist prieten cu Erasm și cu Aldo Manutio), și ai lui Grigore Bibescu, fiu al domnitorului Gheorghe Bibescu. Bunica paterna, Zoe Mavrocordat, dobândise prin adopție numele Brâncoveanu și Basarab
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288468_a_289797]
-
J. M. Barrie, Peter Pan sau Băiatul care nu vrea să crească mare, București, 1966; Kuzma Ciornâi, Generația a treia, București, 1967 (în colaborare cu Nicolae Gumă); Timofei Dmitriev, Vârtejul verde, București, 1970 (în colaborare cu Ion Porumbaru); William Shakespeare, Comedii, II, pref. Dan Grigorescu, București, 1981 (în colaborare cu Virgil Teodorescu). Repere bibliografice: Octav Șuluțiu, Vlaicu Bârna, „Cabane albe”, F, 1936, 9-10; Emil Giurgiuca, Poeții tineri ardeleni, București, 1940, 27-36; Aurel Marin, Comentarii critice, Brașov, 1942, 199-204; Ion Apostol Popescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285649_a_286978]
-
la Sirk accentul cade în special pe diferențele sociale, pe condiția negrilor, pe rasism. Această dramă, remarcabil interpretată, are niște momente emoționante rar întîlnite. Le Monde, 26 ianuarie 1977, supliment "Télévision" 2. LOULOU GRAFFITI. Un film francez de Christian Lejalé. Comedie. Astă-seară e marți. Mîine nu e școală și puștanii își cer porția lor de televizor, după care vor merge la culcare, promit. Iar acum, o alegere dificilă, căci va fi Loulou Graffiti sau Alo, mama, sînt tot eu. În comparație cu insuportabilul
Analiza textelor de comunicare by Dominique Maingueneau [Corola-publishinghouse/Science/885_a_2393]
-
pe niște cunoștințe prealabile. Dimpotrivă, campionatul de baschet profesionist din Franța face să revină în presă și în alte mijloace mass-media, aceiași protagoniști timp de ani întregi. Cititorul poate, astfel, să se familiarizeze progresiv cu ei, așa cum o face cititorul Comediei umane, de Balzac, sau spectatorul telenovelelor, în care aceleași personaje revin adesea și pentru o lungă perioadă de timp. Diverse interpretări ale substantivului propriu Ceea ce tocmai am afirmat în legătură cu substantivul propriu este valabil și pentru substantivul propriu utilizat fără determinant
Analiza textelor de comunicare by Dominique Maingueneau [Corola-publishinghouse/Science/885_a_2393]
-
dar nu spune mai mult decât ar putea să spună personajul delegat. E o relativizare inversă. O altă particularitate este aceea că narațiunea include jocul - comic de cele mai multe ori - și, întrucât instrumentul expresiei este cuvântul, apariția în discurs a unei comedii a limbajului se produce de la sine. De aici singularitatea stilistică. G. nu formulează niciodată neutru, impersonal, nu mânuiește stilul de grad zero. Având o vocație a umorului (a celui cu dinți îndeosebi), a ironiei, a maliției, a grotescului și posedând
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287223_a_288552]
-
toate aspectele importante ale unui spectacol. Debutul propriu-zis în teatru are loc în 1909, când i se joacă la Teatrul Național din București drama Noaptea Învierii, iar consacrarea ca autor dramatic vine în 1913, când, pe aceeași scenă, este reprezentată comedia Păianjenul, cu un mare și îndelungat succes. Până în 1944 a fost una dintre cele mai jucate piese românești atât în București, cât și în cele mai importante orașe din țară (în 1921 era sărbătorită a o suta reprezentație). Urmează punerea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287432_a_288761]
-
Floare de nalbă, 1908, mult apreciată de M. Dragomirescu și de E. Lovinescu, Noaptea Învierii, 1909, Biruința, „Convorbiri literare”, 1911, Când ochii plâng. A fost odată, 1911, Sorana, 1916, în colaborare cu I.Al. Brătescu-Voinești) -, H. a evoluat repede spre comedie (ultima încercare de dramă istorică în versuri, Aripi frânte, 1925, fiind nereușită) și spre farsă, mult mai conforme cu temperamentul și cu viziunea sa asupra teatrului („Scriu să mă amuz și să amuz pe alții”, declara el în 1935). Păianjenul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287432_a_288761]
-
antrenantă. Atent construită, cu mult umor, cu o exprimare mai puțin caducă este și piesa Omul de zăpadă (1927), spectaculoasă prin răsturnările de situație care aduc biruința iubirii adevărate asupra aventurilor galante. Mai lipsite de substanță și de calități sunt comediile în trei acte, Bunicul (1913), Cuceritorul (1914), și cele într-un act, Mătușă-mea (1914), Boier Buflea (1916), Rândunica (1917), Vălul de pe ochi (1918), Femeia și telefonul (1929). Un reviriment cunoaște autorul cu farsa Încurcă-lume (1929), jucată mulți ani în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287432_a_288761]
-
1916), Rândunica (1917), Vălul de pe ochi (1918), Femeia și telefonul (1929). Un reviriment cunoaște autorul cu farsa Încurcă-lume (1929), jucată mulți ani în București și în marile orașe din țară și preluată de teatre din Viena, Zagreb, Atena, Varșovia. Succesul comediei bufe Unchiul lui Noață (1936, cu Grigore Vasiliu-Birlic în rolul principal) îi alină zilele din urmă și îl convinge încă o dată că a ales calea potrivită. Mulți comentatori au subliniat calitățile scenice ale teatrului lui H., capacitatea de a dinamiza
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287432_a_288761]
-
mai autentic comediograf. De altfel, aproape toate comentariile, foarte numeroase, unele extrem de favorabile, se referă doar la spectacolele cu piesele sale, și nu la textele tipărite. Autorul are contribuția sa la procesul de modernizare a dramaturgiei autohtone prin adaptarea modelului comediei de salon și al teatrului bulevardier francez și prin abordarea unor realități imediate ale timpului. La această activitate se adaugă și numeroasele traduceri, localizări și adaptări după piese ori scrieri literare celebre sau doar la modă, aproape toate servind, în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287432_a_288761]
-
XXIV, 175-178, XXVII, 392-394, XXVIII, 86-89, 173-179, 217-222; Lovinescu, Scrieri, VI, 324-326; Paul I. Prodan, Teatrul românesc contimporan, București, 1927, 31-32, 109-118; Călinescu, Ist. lit. (1941), 640-641, Ist. lit. (1982), 721; Corneliu Moldovanu, Autori și actori, București, 1944, 159-162; Brădățeanu, Comedia, 241-246; Ciopraga, Lit. rom., 643-644; Ist. teatr. Rom., II, 214, III, 198; Massoff, Teatr. rom., V, 8-11, 32-33, VI, 27-28, 306-307, 402-405, passim, VII, 59-61, 112-114, 164-165, 212-216, passim, VIII, 91, 157; Ionuț Niculescu, A. de Herz, TTR, 1976, 3
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287432_a_288761]