7,705 matches
-
profesia, căsătoria și cultura. Se vorbește și de repercusiunile biotipului asupra gândirii, caracterului și emotivității, cu exemple din modul de conduită al lui Al. Macedonski, Mateiu I. Caragiale sau Gib I. Mihăescu. Freudismul și psihanaliza însoțesc analiza psihismului creator, cu dese raportări la complexele Oedip și Electra și la fenomene ca isteria, anxietatea, paranoia sau complexele de inferioritate, culpabilitate și frustrare. Sentimentul de persecuție sau cel de agresivitate sunt văzute prin teoriile lui Alfred Adler privind lupta dintre eu și supra-eu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288016_a_289345]
-
suflet și cu niște priviri albastre de copil pe fața sluțită de niște mustăți lăsate pe o bucățică de barbă ciufulită. Începem a sui prin pădurea umbroasă, prin umezeală. Trecem și prin poeni pline de soare. Flori nenumărate umplu iarba deasă; ferega ici colo, tresare în buchete frumos orânduite, parcă de mâna unei fete îndrăgostite. În poiana de sus, unde facem jumătate de ceas popas după suișul greu, de unde se văd munții de dincolo și Sihăstria unde trăiește singur de 5
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
moments de froideur, et les instants où vous êtes dehors, et l'heure précise à laquelle vous rentrerez. C'est Dalilah qui connaît le secret de votre force et de votre faiblesse. On prend des amis comme un joueur prend des cartes; on les garde tant qu'on espère gagner. Entre deux amis, il n'y en a qu'un qui soit l'ami de l'autre. L'histoire est le long procès-verbal du supplice de l'humanité; le pouvoir tient
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
Prin crângul de aluni, desfrunzit, al Oprișenilor, dimineața, bate vânt rece. Vâjâie prin arborii mari de la margine, fâșâie prin câțiva stejari cu frunza uscată rămasă pe ramuri. Depărtările se pierd în ceață, întăiu ușoară ca un fum, apoi tot mai deasă. Din sat de la Oprișeni vin lătrături întărâtate de câni; țărci în crâng se chiamă cu țipete aspre. Clopotul de la biserică sună un timp. Și cum vântul crește, se umflă prin copaci și prin crâng, zgomotele împrejurimilor parcă tac, și rămâne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
întreg e plin de pânzele acestea de culoarea pulberii. Dintre ele necontenit izvorăsc soldați, cai și căruțe. Și sub coasta Viișoarei, aproape de locul de instrucție, gunoaele vărsate de regimentele de artilerie necontenit ard, ridicând spre cer și lăsând vântului fumuri dese și acre. La dreapta, la stânga, de partea cealaltă, spre Rediu, căruțele grele ale tunarilor, și trăsurile cu pânze ca niște paseri ușoare, se încrucișează în toate felurile eșind din tabără ori intrând. De la o vreme îmi întorc privirile, rămân cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
Două mori de vânt. Români. Siluete de femei cu copii în brațe. Zarea la răsărit înegurată de ploae, pe munții Dobrogeni. Pârlita supt o culme de deal cu vegetație măruntă. Beștepe (5 dealuri). În dreptul celor cinci dealuri, pe stânga luncă deasă și mândră de sălcii. Pe stânga, Carasuhat. Ruși. La Ceatalchioi, un oarecare țigan, Taraboi, face pe veteranul, înfinge un băț în pământ și strigă: Eu sunt proprietar aici! Cât pământ ai? Cât vezi cu ochii. Un lipovan se apucă și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
boerești, chelar, așa zișii zilari etc. Servitorii de jos se tocmesc cu anul (170 de lei), tain, o piele de oae, manta, încălțări, unii și vite scutite. La vremea secerișului vin din satele mai depărtate a Dorohoiului, unde e mai deasă populația. În urma legilor nouă, s-a mai urcat și prețul pământului, dar și al lucrului. Anul acesta 1909 s-a plătit 40 de lei falcea de secere și mâncare. Proprietarul necontenit umblă pe moșie, cu un paneraș, ușor și solid
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
fete creștine, când au cuprins Turcii cetatea. Pe trepte și cărări priporoase, în partea de sud, ajungi până jos. Etaje de peșteri. Stânci calcaroase. Țărmul se încovoaie, alcătuind un fel de golf liniștit. Taliane pescărești. Țărmul priporos împodobit de tufărișuri dese de smochini, care înfloresc de trei ori pe an. Nu coc. Se face din rod dulceț. Marea-i nespus de frumoasă. La nord, de-un verde închis. Acolo subt stâncă bat și mugesc valuri. Delfini se joacă în mare număr
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
de oțel. Dar în loc de armătură îmbracă fiecare o haină de in, umplută cu bumbac în grosime de 3-4 degete, mai ales în partea umerilor și până la coate, precum se poate vedea pe tapetele celor vechi, și cu cusături în ițe dese, tot în distanță de un deget și jumătate. Sabia nu pătrunde această haină. Să amintim și caii lor cei mici, cari rabdă lucru și foame fără să ceară multă îngrijire, mai ales pe timp umed. Boierii au îmbrăcămintea și ornamentele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
un an patru luni foamete, patru năvăliri, patru ciumă. Am avut doi prietini de care m-am despărțit, pentrucă unul nu vorbea niciodată de dânsul și cellalt vorbea numai de dânsul. Mutato nomine, de te fabula narratur. Montesquieu l'Esprit des lois : ambiție în lenevie, josnicie în orgoliu, dorința de îmbogățire fără muncă, dușmănie pentru adevăr, lingușire, viclenie, uitarea angajamentelor, dispreț al datoriilor cetățenești, frică de virtutea prințului, nădejde în slăbiciunile lui și însfârșit ridicolul aruncat într-una asupra virtuții alcătuiesc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
1858. Drumurile Caucazului în vremea aceea, în regiunea pe care a străbătut-o Moynet, erau îngrozitoare și pe deasupra primejdioase. Rușii se găseau la o graniță încă nesigură înspre Tatari, unii supuși dar nesiguri, alții în revoltă continuă. Atacurile erau destul de dese din partea triburilor lesghiene. Unele localități (Nuka) erau încântătoare, așezate subt poală de codru cu arbori gigantici, străbătute de pâraie cristaline. Din pricina atacurilor lesghiene, oameni umblau înarmați și căsuțele erau un fel de fortărețe. Localnicii fabrică țesături de matasă. Lesghienii zice
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
Pe acest pământ bogat și încântător mai trăiesc și alte neamuri: Ruși, Gruzini, Armeni, Greci etc. Cea mai frumoasă operă ce s-a săvârșit în Abhazia nouă socialistă este defrișarea începută acum douăzeci de ani a pădurii ce stăpânea țărmul, deasă, diversă, puternică. În locurile despădurite se samănă porumb, s-au plantat vii și livezi și, mai ales, s-a pornit cu succes cultura ceaiului, care s-a întins aici până acum la 18 mii de Ha. Am vizitat, ieri, un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
fie oare o caracteristică „lașă” a firii sau a conștiinței umane aceea de a-și atribui, ca responsabile, doar victoriile, reușitele personale sau colective și de a ne da În lături când trebuie să ne afrontăm „minusurile”, eșecurile, erorile, derapajele dese, falsele entuziasme și chiar și falsele victorii?! Dar eu cred - sper și sunt convins că nu sunt singurul care gândește astfel! - că diferența sensibilă, categorică, Între națiunile zise „mari”, adică acele care fac istorie - și nu numai a lor! - și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
lui E. Lovinescu, mi am dorit realizări de aquafortist, nu de procuror și de pamfletar. Au rămas însă, ici colo, niște note de sarcasm, pe care dacă le aș fi eliminat sau atenuat, riscam să nu mai fiu autentic. în ciuda deselor mele situări à rebours, paginile fragmentarium-ului nu-s acrimonioase, încruntate, nici violent satirice. Am dat drumul repulsiei sau am ricanat doar în situații extreme; în rest, m-am ținut la un nivel constatativ, moderat, ca să nu zic neutru. Cu severitate
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
care, prin opinii și stil, incomodează. Sînt convins deci că nu va regreta suspendarea colaborării. Abia așteaptă să „bage” alte materiale, „de un interes mai larg”, cel mai probabil despre ireproșabila funcționare a Restaurantului „Parc” ori despre opulența și varietatea deselor „expoziții culinare”. Pentru mine, hotărîrea ce-am luat-o e dureroasă, mai ales că vine după ce-am renunțat și la cronica literară din revistă; - acolo, din motive, să le zic, psihologice (nu vreau nici să ajut, nici să împiedic
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
sa, Uniunea Scriitorilor a avut o „epocă de aur”, despre care pot depune mărturie Nichita Stănescu, Ana Blandiana, Fănuș Neagu, ștefan Bănulescu etc. *„Nu știi nici să iubești, nici să urăști”, mi-a spus A. Într-una din tot mai desele sale porniri mînioase împotriva mea. În absolut, ea are dreptate, nu știu nici una, nici alta. E - recunosc - o deficiență a firii mele analitice. Iubirea mea nu „acoperă toate cusururile”, nu face abstracție de faptul că „și soarele are pete”. Nu
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
în anecdotele lui Amza Pellea cu „E-te-te, bre, al dracului!”, „Unde fuseși, mă zăpăcitule?”, „Plecă, bă, Ursu înainte, tu de ce nu te duseși după el?” Reactivitatea olteanului se exprimă prin limbaj. Femeile vorbesc foarte decoltat, fără reticențe, cu dese referiri la sex. în această „societate” amestecată, cenușie, există și persoane de calitate. Una, cu care am discutat, e Ovidiu Constantinescu din București, fost ofițer de carieră, scos din armată după război, vărsat printre micii funcționari. Cînd s-a prezentat
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
blid mai plin sau pentru o bucată mai mășcată de carne. Dacă „persoana” e și „drăguță”, „curtea” se face chiar cu o anume tragere de inimă. În cele trei săptămîni ale sejurului, discuțiile alimentare mi s-au părut cele mai dese, începînd de la structura meniurilor pînă la modul de servire. Opiniile fluctuau într-un fel comic. Ieri la prînz, de pildă, după jumătate de oră de așteptare, ospătărițele erau criticate fără milă. Rezulta că mai rău de-atît nici că se poate
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
într-o noapte geroasă de ianuarie, din Brașov pînă la Bod (12 km) „pentru a respinge un atac al inamicului”, care - așa era motivat exercițiul - ocupase fabrica de zahăr de acolo, jumătate din drum cu masca pe figură și cu dese culcări în zăpadă; trecusem examene grele, necunoscute de colegii mei civili, iar acum eram aruncat în lume fără șanse de a converti această pregătire în ceva adecvat. Stă cineva să se uite la steluța de pe noii epoleți? Curios, în fotografiile
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
nu pot fi un sectar. Aspirația mea a fost mereu aceea de a vedea lucrurile larg, inclusiv din unghiul celui aflat „de partea cealaltă a baricadei”. (Poate de aci „pertinența” - o calitate care nu te evidențiază prea mult - și frecvența deasă în vorbirea și în scrisul meu a lui „de altminteri”, prin care încerc să/și să mă nuanțez.) Scriu aceste rînduri avînd în față cele două ziare franțuzești pe care le cumpăr mereu: „L’Humanité” și „Le Monde”. Primul e
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Miluță Bortă. Ceea ce m-a frapat la ei e nesinceritatea cu care își poartă vîrsta. Primul avea părul vopsit castaniu-roșcat, iar al doilea, care e profesor, își acoperise creștetul gol cu o meșă ridicată de la o tîmplă spre cealaltă. Chelie „deasă” (vorba glumețului) am și eu, dar nu mi-o ascund sub vopseli sau tunsori sofisticate. O port cinstit, chiar de dinainte de a-l fi citit pe Marțial, care, în „Epistola X”, îi atrăgea atenția unui contemporan că „nimic nu e
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
hamal. Cum mă vede, îmi face „complimente”: că arăt bine, am roșeață în obraji și pielea întinsă. Plăcut surprins de aceste constatări, îl contrazic moale. Trage cu ochiul și spre chelie, dar despre ea nu zice nimic. El are părul des și cîrlionțat, cărunt la bază și negru la vîrf. E - îmi spune - directorul școlii din VîlceleTg. Ocna, dar vede și de propria-i gospodărie. Îmi arată palmele: sînt înnegrite, crăpate. Nu ezită să-mi declare că regretă că a urmat
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
ca această „vecinătate” să devină efectivă cît mai încolo. De la cimitir, am plecat direct la gară. *Obligat de doctor să nu mai fumeze, căci „a contractat o pneumonie”, Cojocaru îmi spune că nu-și mai găsește locul și că are dese crize de „melancolie pernicioasă”. E supărat pînă-n adîncul sufletului pe copii că sînt risipitori. „Cînd eram studenți, mie și maică sii, ne ajungea mîncarea de la cantină. Nu cheltuiam un leu în plus peste bursă!” „Alte vremuri”, zic eu, dar nu
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
la nature avait doué d’un esprit politique lucide, courageux et énergique, n’a su résister à glorification de sa propre personnalité. Les flagorneurs le submergeaient de louanges, recevant en retour des postes élevés et des récompenses de prix et des titres. Et ce n’est pas un hasard que si, plus la situation s’aggravait dans le pays, et plus le choeur portant aux nues, «notre Nikita Serguévitch» était enthousiaste”. „și cînd te gîndești - încheie Burlațki cu amărăciune - că totul
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
acolo a rămas pînă dimineață, cînd l-a descoperit nevastă-sa. Încerc să-l încurajez, și-l întreb de ce exemplul bun (faptul că Vîță are 80 de ani și trăiește) nu-i vine în minte. *O, aceste zile cu ceață deasă, în care, străbătînd parcul, mă simt amenințat! înaintez nesigur, prudent. Nu întîlnesc pe nimeni, dar nici n-aș dori să întîlnesc. Fiecare pas îmi poate aduce o surpriză. Spațiul s-a redus, mă închide, se deplasează odată cu mine. Ajung la
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]