4,916 matches
-
s-au trezit de dimineață, au avut o mare surpriză: deși la culcare lăsaseră un piedestal gol, acum un frumos cearșaf acoperă ceva care pare a fi un om. Demonstranții se opresc în fața monumentului. Francis și Didier - chelnerii de la bistroul imigranților fericiți - servesc toată adunătura cu pepperoni din două borcane mari, rămase de la ultima livrare a lui Kiril. Însărcinatul cu afaceri culturale al primăriei ține un scurt discurs plin de bun-simț: — Dezvelim, în această zi festivă, un monument dedicat imigranților care
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
bistroul imigranților fericiți - servesc toată adunătura cu pepperoni din două borcane mari, rămase de la ultima livrare a lui Kiril. Însărcinatul cu afaceri culturale al primăriei ține un scurt discurs plin de bun-simț: — Dezvelim, în această zi festivă, un monument dedicat imigranților care au căutat în Franța pământul făgăduinței și nu l-au găsit. Prin eforturile primăriei, am reușit să facem un monument modest, dar semnificativ pentru solidaritatea dintre noi și ei. Trage de un șnur și cearșaful cade. Rămâne o statuie
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
revine vocea lui Triplu Ve, manifestanții sunt deja departe. În urma lor au rămas două borcane goale la picioarele statuii, în care s au strâns deja câteva monede aruncate de trecători miloși. Freneticul reporter se uită mai atent la statuie. Mutra imigrantului necunoscut i se pare cunoscută. Seamănă leit cu Sandu Mutălăul, mimul care făcea bani pe litoralul românesc reușind să stea nemișcat minute-n șir, ca o statuie. Cei mai mulți bani îi scotea pozând ca Jupiter pe digul de la Neptun. De câțiva
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
nouă firmă pentru bistroul nostru. De luni, o să se numească Le Lionel Français. Lionel își șterge o lacrimă. La fel și telespectatorii. Mai ales cei francezi, care nu vor mai avea nici o reținere să fie văzuți într-un local pentru imigranți. — E prea mult. Zău, e prea mult. Nu trebuie exagerat. Desface cartonul. Vede un tort splendid. În mijlocul tortului tronează o lumânare care are atașată o inimă de ciocolată pe care scrie 56 (vârsta împlinită azi de Lionel, pentru cei care
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Liliane, treaba stă cam așa: mie-mi plac femeile cu sânii mari. Or, ea... Cum a zis odată Sartre, citez din memorie: Femeia fără sâni e sortită să sufere. Am încheiat citatul. Părerea lui Claude Fernandez Eu chiar țin la imigranți. Altfel, mi-aș mai fi botezat bistroul Aux Immigrants Heureux? De pe urma lor mi-am făcut bruma de avere, pentru ei m-am dat peste cap ca să le fie bine și niciodată sete. În ceea ce-i privește pe cei doi morți
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
câteodată încurca borcanele și îmi livra baxuri de Marlboro. Dumneavoastră ce-ați fi făcut în locul meu? I le-ați fi dat înapoi, să l umiliți? Eu n-am avut puterea să fac una ca asta pentru că i-am tratat pe imigranți ca pe copiii mei, deși n-am avut copii. Am preferat să împart țigările la clienți. Iar ei, din motive care-i privesc, au preferat să mi le plătească. Și cu asta, subiectul Kiril e închis. Cât despre șobolanul de
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
află Antichitatea! Ea ne va îndruma pe calea cea bună. Problema, acum, e cea a prezentului, Excelență! Va trebui să dați un Decret! Așa că se forară puțuri pe tot cuprinsul Parisului până la cele mai limpezi pânze freatice, din care veneticii, imigranții, afaceriștii în tranzit sorbeau cu plăcere angoasele, măcinările, răstălmăcirile, cacealmalele, pamfletele, strofocările, refulările lumii de jos care, fiind asimilate, produceau ravagii cu izotopii radioactivității lor încât se înmulțiseră, așa cum sugerase Mioara, poeții pe cap de locuitor mai mult decât șeptelul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
fost cea mai mare greșeală a vietii mele. Oricât aș încerca să găsesc justificări pentru ce s-a întâmplat, știu că ele nu sunt sincere. Da, e adevărat, presiunea pusă de traiul printre străini, stresul la care este supus un imigrant, poate duce la alienare. La fiecare se manifestă altfel - și cazurile de despărțire a familiilor sunt numeroase. Cu atat mai mult trebuia să lupt pentru apărarea relației mele cu ea. Iarăși, este adevărat că o condiție specifică dusese la un
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
scenaristă la MediaPro Pictures, București. În 2010 a publicat romanul Poemele secretarei (Cartea Românească). În 2012 a obținut titlul de doctor în filologie la Facultatea de Litere din București. IOANA MORPURGO este autoarea romanelor Fișă de înregistrare (Polirom, 2004) și Imigranții (Polirom, 2011). A început, în 2004, un doctorat pe tema culturii tranziției în România postcomunistă la Exeter University, Marea Britanie. A publicat numeroase articole în România literară, Dilema veche, Timpul, Vatra, Academia Cațavencu, Observator cultural, New Internationalist, Contemporary Review, The Review
Poveşti cu scriitoare şi copii by Svetlana Cârstean () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1767]
-
a făcut decât să frecventeze "Academia" lui Platon. Formulat ca ostilitate globală, "antiamericanismul e de un simplism jenant. Căci America înseamnă și Whitman și Poe! Și singura Constituție în care e înscris "dreptul la fericire"! Ea le-a oferit multor imigranți șansa de a reuși și, probabil, nicăieri altundeva nu se poate înțelege mai bine "dreptul la diferență". Dogmatizat, antiamericanismul devine un fel de sucursală a retoricii lui Castro sau a unui " eurocentrism" vanitos și miop, care judecă otova, fără nuanțe
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
accent american, regăsesc aici ceva din atmosfera copilăriei mele. Pentru băieții și fetele lui Nick eu sunt, însă, "mister Paler". Înțeleg ceva românește, dar nu vorbesc. Iar nepoții lui Nick sunt americani sută la sută. Cam aceasta e povestea multor imigranți în America. După două generații, patria de origine devine un nume, un album cu fotografii îngălbenite. Mai ales că românii sunt, în genere, risipiți. Doar la Cleveland, am auzit, ar exista, încă dinaintea primului război mondial, o oarecare tradiție comunitară
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
mari, însă, când aud că, în prealabil, hainele au fost date la curățat, multe având atașat bonul de la curățătorie! America poate trece de la o indiferență atroce la mărinimii înduioșătoare. Cu mobila scoasă pe străzi în anumite zile din an, un imigrant venit de curând își poate aranja locuința fără să cumpere un scaun. Și iată o scenă tipic americană. Cuiva i-a plăcut un scrin florentin scos pe trotuar. Dar, fiindcă lipsea un sertar, a sunat la ușă: "Al dumneavoastră a
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
îndreptăm?" Un hazard ironic a vrut ca această pânză să nu rămână în Europa, unde i-ar fi fost locul. În America, două din cele trei întrebări au un răspuns mai ușor de dat. "De unde venim?" De pe un vapor cu imigranți. "Încotro ne îndreptăm?" Probabil, spre "visul american". Uitîndu-mă la vizitatorii care trec prin fața tabloului, trebuie să admit că tot ce știu (sau cred că știu) despre America nu depășește valoarea câlților pe care papa Alexandru Borgia îi aprindea uneori ca să
Aventuri solitare by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295602_a_296931]
-
era atât de apăsată, încât mă făcea să cred că pregătea terenul pentru o consultație gratuită (și puternic marcată de lesbianism) datorată unui obscur disconfort ginecologic - probabil că piloții intercontinentali cu care fraterniza erau purtătorii mai multor boli decât toți imigranții îngroziți care erau purtați prin birourile lui Helen Remington. Învârtindu-mă în căutarea lui Vaughan, mi-am petrecut dimineața pe străzile de acces ale aeroportului. Din parcările benzinăriilor de pe Western Avenue am privit mașinile care veneau. Apoi m-am plimbat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
vol. I, A-B, Editura Univers Enciclopedic, Academia Română, București, 2004, p. 278). Însă Dadaismul - „programat” pentru Centru, deși venit dinspre periferiile Europei - are și un traseu politic special: amorsat, ca o cultură anarhică a „Carnavalului”, în mediile cosmopolite de artiști imigranți dintr-o țară neutră, el va ajunge în anii imediat următori să „cucerească” Parisul, Berlinul și Statele Unite, politizîndu-se și generînd două disidențe „revoluționare”: în Franța - Suprarealismul (care va sfîrși prin a-l „devora”), iar în Germania - Constructivismul. Haosul anarhic, negator
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
roșii de pe față și după felul în care hăcuia bucata de carne din farfurie. Mânat de curiozitate, l-am întrebat: — Când ați venit în Statele Unite? Emmett se lumină la față. — Fac frumos pentru oricine vrea să-mi asculte povestea de imigrant de succes. Ce fel de nume este Bleichert? Olandez? — German, i-am răspuns. Emmett ridică paharul. — Germanii sunt un popor formidabil. Hitler a exagerat un pic, dar ascultă-mă pe mine: într-o bună zi o să ne pară rău că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
casa lor de vacanță din Orange County și au lăsat proprietatea din Muirfield Road în grija lui Madeleine. Aveam douăzeci și două de camere în care să ne facem de cap - o casă de vis construită dintr-o ambiție de imigrant. Era un mare pas înainte față de motelul Red Arrow și de monumentul ridicat de Lee Blanchard în cinstea jafurilor bancare și a crimei. Am făcut dragoste cu Madeleine în fiecare dormitor. Am mototolit fiecare cearșaf de mătase și fiecare cuvertură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
jucă tot timpul. Eu m-am învârtit prin cameră și am privit portretele de familie, simțind cum personajele din tablouri se împletesc cu povestirea ei. I-a cunoscut pe Emmett și Georgie în 1921, când nu erau decât niște tineri imigranți scoțieni, veniți la Hollywood în căutarea norocului. Îl ura pe Emmett, fiindcă îl trata pe Georgie ca pe un lacheu, și se ura pe sine că nu-i ia apărarea. N-a zis nimic, fiindcă Emmett voia s-o ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Grimus își petrece acum tot timpul în fața Cristalului de Apă. A făcut o descoperire: fiecare viață pe care o vede acolo vine dintr-o dimensiune foarte puțin diferită, există într-un prezent potențial ușor diferit... asta după spusele lui. Asimilarea imigranților de pe aceste planete diferite într-o singură societate va pune vreo problemă? Grimus este vesel și optimist. Diferențele sunt prea mici ca să conteze, spune el. Sper că are dreptate. Liv trecu iarăși mai departe. Insula Calf, ziua întâi 1 ianuarie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
la o arie nesfîrșită de ferestre panoramice, curți interioare și bazine miniaturale. Împreună aveau un straniu efect calmant, de parcă parcelele acestea rezidențiale - britanice, daneze și germane - ar fi fost o serie de țarcuri psihologice care calmau și domesticeau populația de imigranți. Simțeam că, asemenea zonelor locuite de pensionari de pe coastele Floridei, din Caraibe și din Hawaii, nici Costa del Sol n-avea nimic de-a face cu călătoriile și recreerea, ci constituia un soi aparte de purgatoriu la cerere. Deși În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
furtișag pe ici, pe colo, cîteva galoane de motorină În vasele În care-și țineau orezul. Deodată toată lumea era-n picioare, toți se puneau pe reconstruit diguri și curățat canale. — Și poliția din Kowloon? — La fel. Am avut probleme cu imigranții care treceau granița În Hong Kong În căutare de viață mai bună. În loc să-i predăm Înapoi imediat, Întîi Îi ciomăgeam oleacă. Așa s-a rezolvat problema cu poliția locală. Crede-mă, nimic nu-i ridică moralul ostășimii mai dihai ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
Bradea - Scotch O. Nimigean - Rădăcina de bucsau Daniela Zeca - Demonii vântului Andrei Ruse - Dilăr pentru o zi Tatiana Niculescu Bran - Nopțile Patriarhului Doina Ruști - Patru bărbați plus Aurelius Bogdan O. Popescu - Viață de aruncat și alte povestiri Ioana Baetica Morpurgo - Imigranții Alex. Leo Șerban - Litera din scrisoarea misterioasă Tudor Călin Zarojanu - Mass Media Insider Liviu Antonesei - Victimele inocente și colaterale ale unui sângeros război cu Rusia Tatiana Niculescu Bran - În Țara lui Dumnezeu Adrian Chivu - Strada Tatiana Niculescu Bran - Spovedanie la
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
Totuși, iată-i acum aici. Camerele de luat vederi - ale Televiziunii Israeliene, ale posturilor BBC, CNN și ale tuturor celorlalte rețele internaționale importante - își plimbau obiectivele peste mulțime, oprindu-se asupra figurilor celor mai surprinzătoare. Pancarte în rusă, înălțate de imigranți din vechea Uniune Sovietică - o altă componentă tradițională a manifestației. Un cameraman al NBC filmase un cadru care îl făcu pe șeful lui să gângurească de emoție: un bărbat purtând o kippa, căciulița mulată, purtată de evreii religioși, lângă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
întreg, zi și noapte, săptămâni sau chiar luni de zile. Acum mergeau pe un drum lin, aproape fără trafic cu excepția ciudatelor UN 4x4 sau a unui vehicul kaki, aparținând Forței Defensive a Israelului, FDI. Orice altă mașină, explica Lee, aparținea imigranților. — Unde sunt palestinienii? —Trebuie să circule prin altă parte. De asta numesc ăsta un drum ocolitor: îi ocolește pe ei. Lee încetini pentru a se așeza la rând la un punct de control. Un indicator în engleză explica cine avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
pe toate ferestrele magazinelor abandonate erau lipite postere cu chipuri de copii și bărbați, imaginile fiind încadrate de verdele, albul, roșul și negrul steagului palestinian. —Martiri, spuse Lee. —Atentatori sinucigași? Da, dar nu numai. Și copii care au tras în imigranți sau care poate au încercat să lanseze o rachetă. Mașina se lăsă brusc în jos, intrând într-o groapă mare. Maggie continua să privească pe fereastră. Aici, ca în oricare alt loc unde lucrase, cele două tabere au sfârșit prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]