8,226 matches
-
înjurătură, la adresa nemților ca entitate națională). Dar ce să faci, rece, caldă, alta nu e; asta este; datoria ne calcă s-o bem ș-așa; și tragem - și tutun. Suntem cam fleșcăiți, probabil de căldură, cu toate că e destul de răcoare... Deodată, miroase strașnic a ars. S-a aprins vagonul! zic eu îngrozit. 83 de kilometri pe oră! carbonizat în goana rapidului! departe de patrie, de familie! Maica mea!!!...» Ce e?... Arde fața de masă: o țigaretă nestăpânită - o gaură neagră cât o
Domnii noștri și domnii lor by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/4688_a_6013]
-
el speranțele, puține, de ordonare" (Rîme pentru margine și sobă). Pofta de viață" îi e stimulată pe celalalt versant al demoniei, de modestia, inaparentă, imprecizia decompoziției. E, am zice, o introvertire a extrovertirii: "e primăvară și mă retrag la umbră/ miroase a lucruri îngropate de cîteva luni și scoase la vînt și umezeală/ miroase mult prea bine/ lucrurile care putrezesc îți dau pofta de viață" (Pe hol). Experimental și anafectiv (experiență că atitudine asumată e, îndeobște, o expresie a anafectivitătii), poetul
Hiperbolă si litotă by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/18022_a_19347]
-
îi e stimulată pe celalalt versant al demoniei, de modestia, inaparentă, imprecizia decompoziției. E, am zice, o introvertire a extrovertirii: "e primăvară și mă retrag la umbră/ miroase a lucruri îngropate de cîteva luni și scoase la vînt și umezeală/ miroase mult prea bine/ lucrurile care putrezesc îți dau pofta de viață" (Pe hol). Experimental și anafectiv (experiență că atitudine asumată e, îndeobște, o expresie a anafectivitătii), poetul caută locul zero al poeziei care e o goală înregistrare a lucrurilor. că
Hiperbolă si litotă by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/18022_a_19347]
-
de Medici (1519-1580), suferea groaznic de migrenă. Și, ca orice îndatoritor supus al Alteței Sale, i-a trimis (1560) în dar semințe și frunze uscate de tutun, recomandându-i „procesul tehnologic“ de prelucrare și modul în care trebuie să fie mirosit (prizat) „praful“ de... tabac; era sigur că suferința datorată migrenelor va dispărea „ca luată cu mâna“. Nu există dovezi că regina a scăpat de migrene, cert este, însă, că prizatul tutunului a molipsit nobilimea de la curte și întreg Parisul. De
Agenda2004-34-04-c () [Corola-journal/Journalistic/282779_a_284108]
-
Referitor la Banat, J.J. Ehrler constata (1774) că „românilor le place fumatul tutunului, lucru pentru care noaptea își întrerup de mai multe ori somnul“; ei purtau cu făloșenie la chimir „punga cu bani, amnarul, tutunul și iasca“. După ce a fost mirosit (prizat), ori mestecat, s-a fumat pipă și țigara de foi, un ofițer francez a inventat țigara, ceea ce înseamnă „ciocul berzei, cuvânt derivat din cigarar, a înveli, răsuci, înfășura“. „Omenirea-i o țigară...“ Fumatul se extinde cu repeziciune în rândul
Agenda2004-34-04-c () [Corola-journal/Journalistic/282779_a_284108]
-
nevastă-sa, lăsînd copilul din brațe, care dormea pe semne de aerul tare de munte, a dat să-l ajute. Omul era șchiop. Avea un picior de lemn care pînă atunci stătuse acoperit de finul așternut în căruță și care mirosea frumos a fin proaspăt cosit. Vreun muntean își făcuse pomană cu ei. Dîndu-se jos cu grijă, ajutat de nevastă-sa, care părea ceva mai în vîrstă decît el și căreia îi lipseau aproape toți dinții din față, omul se propti
Note abandonate by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17770_a_19095]
-
pe o păpușă mai mică. Buturuga, jos fiind, fuma tot timpul, tigare de la tigare, numai jos. Îmi explicase că, sus, în căruță, sub coviltir, una că putea să ia foc căruță, mai ales de la finul ce o pardosea și care mirosea atît de frumos; două, că-i făcea rău nevesti-si care avea "răpciuga". Am stat și am vorbit așa mult timp in marginea drumului, sub niște copaci tineri, de unul din ei fiind legată de oiște căruță cu calul ei cuminte
Note abandonate by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/17770_a_19095]
-
pe mine drept terorist... Trec delicați peste acest lucru, în timp ce rapidul Talgo străbate în viteză deșertul roșietic din centrul Spaniei, Saragoza etc... Călătoria fiind lungă, oamenii acum tac și stau adormiți cu capetele culcate pe plușul auriu, care mie îmi miroase a pămînt plouat. Ciudat. În acest loc secetos, saharian mai degrabă... Ajungînd la Madrid, am de ales un hotel dintre atîtea, mai ales dintre clădirile particulare somptuoase care se numesc Hostales... Pe vremea aceea, în 1976, un dolar făcea 66
Inchiziția by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16789_a_18114]
-
Se aude ceva înăuntru. Ca un ticăit. Ticăit. Am mai făcut o slovă. Ia să vedem ce are înăuntru. (Face o pauză.) A zis să nu-l mâncăm, nu-i așa? Nimic despre privit. Doar îl vidvedem toată ziua. MARTY: Miroase bine. (Alex îi rupe coaja și sucul îi țâșnește pe mână. Linge.) MARTY: Acum ai mâncat. ALEX: Nu numesc asta mâncat. Gustat. (Gustă și ea. Muzica pe care Alex o fluiera este acum interpretată de o orchestră. Este tema ultimei
Anthony Burgess - Portocala mecanică by Carmen Ciora si Domnica Drumea () [Corola-journal/Journalistic/2624_a_3949]
-
cea cu multe ferestre, prin deschizătura contemplației, acolo unde pereții cîntă, unde totul este fără chip, ca într-un pahar, nălțînd ochii, Doamne, către lumina cea subțire, iar sandalele mi-au luat foc și m-am temut de frumusețe, căci miroseam sufletele pustnicilor ivite prin minune". (ibidem) Plutește peste atari exaltante conexiuni duhul unei receptivități reciproce mediind o întîlnire a mizericordiei dumnezeiești ce nu cunoaște margini cu deschiderea poetului spre echivalările metaforice ale năzuinței sale către Dumnezeu: "Să se odihnească, Doamne
Un poet religios by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/12622_a_13947]
-
are fler din cauza handicapului de ordin intuitiv. Privilegiul nativului de a simți paideuma locului (cu termenul lui Frobenius) îl face inapt pentru ierarhii valorice, pe cînd simțul critic al savantului trece pe lîngă paideuma, fiind deopotrivă de neputincios în a mirosi ierarhiile. Soluția propusă de Strauss e o faute de mieux : chiar dacă nu pătrunde în adîncul unei culturi, antropologului trebuie să i se conceadă putința de a face comparații între culturi, în ciuda superficialității fatale a considerațiilor: „Să ne ferim să cerem
Țîrîitul insectelor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3444_a_4769]
-
ani înapoi. Au negociat la 3.00-4.00 dimineața cât au luat Năstase, Becali, Voiculescu, Fenechiu și au ajuns la concluzia că îi amnistiază pe toți cu șapte ani. «Vio», această nevinovată creatură, a plecat în Africa de Sud să nu îi miroasă gurița că a făcut ceva rău. Este un laș așa cum a fost întotdeauna. Nu sunt în stare decât să dea la televizor cu trompeta", a spus deputatul Cezar Preda.
PDL, marș de protest cu măgari. Cum au fost botezate patrupedele by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/33612_a_34937]
-
pustiu./ Nimeni nu urca și nimeni nu coboară./ Lumină explodează în vrejul de dovleci./ E început de toamnă. Și e seară. Specialitatea poetei o reprezintă descrierea îndrăzneață a ceea ce în general nu poate fi descris, întrucat aparține metafizicii. A ce miros îngerii? "Îngerii au venit - răspunde poeta - / și răspândeau parfum sfâșietor/ de tinerete-n loc oprită". "Parfum de tinerete-n loc oprită" - iată o idee poetica dintre cele mai subtile, care te face să te gândești nu numai la puritate, ci
Setea de poezie by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17656_a_18981]
-
care, în cămări și pivnițe cvasi-secrete, s-au făcut primii pași spre intimitate și spre stil. Salonul de primire, reconstituit, ca machetă, sub unul din goblenurile care, odinioară, îi împodobeau pereții, e decorat cu scaune roccoco, de pe care clienții puteau mirosi în voie flacoanele etalate pe măsuțe joase. Flacoane de argint, de sticlă și de porțelan, de care sînt pline încăperile muzeului. Unele dintre ele, pătrățoase, parcă împrăștiind lumina în tonuri de albastru-vernil - reprezentarea clasică, în mintea noastră, a sticlei de
Cînd viața avea stil by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/8366_a_9691]
-
ai avangardei au creat afișe pentru mica afacere, care a mers din generație în generație, cucerind curți regale dintre care România lui Carol nu a lipsit. În subsolul care se învecinează cu laboratoarele, firide în care ghida îți dă să miroși, ca-ntr-o mănăstire a răsfățurilor, ambră și mosc, iasomie și levănțică, e arhiva, de la zapisuri ale lui Napoleon la lista datornicilor și la procese pentru patent, duse prin curți din Paris. De pildă, 4711, parfumul unei alte case celebre
Cînd viața avea stil by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/8366_a_9691]
-
abominabile, suferințe inimaginabile. Ironia și patetismul, cele două fețe ale medaliei, se susțin și se contrează reciproc, așa cum realitatea și literatura mușcă, fiecare, din teritoriul celeilalte: "Refuz să mai privesc realitatea în față./ Port în brațe doar poemul acesta/ care miroase urât - câine mort./ Îl pocnesc și bucăți de carne/ sar din râsul hidos./ Plec atunci la marginea mării să mă spăl./ El îmi sare în față/ și mă trezesc în hainele de luni/ funcționar tăcut,/ spoind lumea cu literele unui
Poemul provocat by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11813_a_13138]
-
prin contopire (iubirea și mistica), iar văzul răspunde de ierarhia morală (tot ce ține de ținută și atitudine - postúri eminamente etice, din care poți ghici caracterul unui om -, poate fi percepute prin văz, nu prin alte simțuri. Caracterul nu se miroase, adevărul nu se gustă, sensul nu se vede, frumosul nu se pipăie). Valoarea cărții lui Ștefan Afloroaiei stă în sugestiile pe care lectura le poate declanșa într-o imaginație cu aplecare spre asociații conceptuale. Din acest motiv, absurdul nu numai
Timpanul spart by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2936_a_4261]
-
era prietenul meu. El îi spunea tatei, despre mine, Ajungeam om mare!. Și tata nu înțelegea, cum adică om mare? Doar toți copiii cresc și ajung oameni mari. Dar Garabet se bătea cu degetul în cap, în chelia lui care mirosea a cafea: Nu, om mare... la cap!. Garabet vorbea o limbă imposibilă, numai la imperfect, dar eu nu-l corectam niciodată, simțeam că asta era vâna lui și chiar mi-aș fi dorit să învăț și eu araba sau armeneasca
“Dinu Păturică este un prototip al activistului” by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/13745_a_15070]
-
datorită unor intelectuali evrei, Iosifescu, Eugen Skileru, care mi-au făcut mult bine, m-au ocrotit. Pentru că, atunci când fusesem exclus din partid, spusesem, despre cultură, că nu poate să fie politizată, ea este universală și a tuturor popoarelor. Or asta mirosea a troțkism, și eu știam foarte bine. Așa că evreii aceștia de bună calitate m-au luat drept troțkist și m-au ocrotit. La Editura de Stat eram un fel de sclav, stilizam traduceri: Iluzii pierdute, Anna Karenina, Învierea, Balzac, Stendhal
“Dinu Păturică este un prototip al activistului” by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/13745_a_15070]
-
literară am avut-o, paradoxal, în totalitarism. Dacă nu ai trăit acel lucru, e greu să-ți dai seama. În Uniunea Scriitorilor, eu am intrat târziu și cu teamă, cu toate că știam foarte bine că scriitori adevărați erau foarte puțini; îi miroseam imediat. Eram foarte retras și când a apărut Galeria..., toată lumea s-a întrebat: De unde a apărut ăsta?. Eu știam de unde: de la Garabet, de la Landry... Mă mir, totuși, că am avut acest noroc, pentru că aș fi putut să cad în darul
“Dinu Păturică este un prototip al activistului” by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/13745_a_15070]
-
totul altfel decât ciocoii de astăzi. În orice caz, eu sunt molipsit de Filimon. Iată o frază scrisă de mine, dar influențată de el: Prefăcătorii bărbătești, zise Eleonora șeroina mea, o celebră actrițăț, atingând cu o mănușă a ei, ce mirosea a patchouli, obrazul proaspăt ras al lui Costel Jurubiță.. Îți spun aceste lucruri, niște indiscreții de atelier care, de obicei, nu se fac. Eu, însă, în cazurile astea, sunt de o sinceritate deranjantă, poate. Mă simt dator, față de mine, să
“Dinu Păturică este un prototip al activistului” by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/13745_a_15070]
-
A doua precizare: și în cazul Groșan, și în cazul Breban, am pus accentul pe modul incorect în care cei doi și-au asumat trecutul. Groșan a căutat să inducă în eroare. Nici usturoi nu mâncase, nici gura nu-i mirosea. La rândul lui, Breban, ne împroșca pe toți cu noroi, pe mine îndeosebi, deși, fapt care îl disculpa în bună măsură, noi am considerat colaborarea lui „atipică” și nefăcând neapărat necesară trimiterea dosarului în Justiție. În plus, deși nu era
Cui i-e frică de CNSAS? by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/5515_a_6840]
-
dat, în '90 chiar, să ne rupem de Iliescu și de Măgureanu, și ce erau oamenii aștia la timpul ăla. Iar eu mă mândresc cu asta. Pentru mine nu e o rușine că am fost în FSN. Alții că le miroase de la un timp”, a spus Blaga, potrivit Agerpres. Candidatul la președinția PDL, Vasile Blaga, și-a prezentat sâmbătă la Zalău, în fața a circa 100 de membri de partid, moțiunea ”România dreaptă. PDL - politica dincolo de lozinci”. Tot sâmbătă, Blaga își va
Blaga: Nu îmi e rușine că am fost în FSN by Iordachescu Ionut () [Corola-journal/Journalistic/38774_a_40099]
-
cutiei și privi lungă vreme în interior, până-și dădu seama că obiectul atenției Colectivului este transparent sută la sută, deci incolor. Mușcă o bucățică dintr-un colț, ca să înțeleagă că nu are nici un gust, deci este insipid, și-l mirosi îndelung, descoperind că mai este și inodor. În rest - nici o inscripție. Idiotul puse capacul la locul lui și abia atunci găsi , scrisă cu litere mari ca pentru cei proaspăt alfabetizați, denumirea obiectului: libertatea. În lipsa oricărei instrucțiuni de folosire, proprietarul cadoului
Cadoul incolor, inodor și insipid by Aureliu Busuioc () [Corola-journal/Journalistic/6637_a_7962]
-
nu contează, animalele iau locul oamenilor, diferențele dintre zi și noapte se suspendă, sentimentele emană o rumoare similară cu cea a petrecăreților: „în țara vinicius nu găsești picioruș de cangur./ vara este iarnă și iarna e tot iarnă./ acolo totul miroase a fum de țigară/ și nenia mari beau peste măsură”. Impresia este a unui imaginar dual. Pe de-o parte izvorît din stricta dereglare a subiectului, pe de alta, scăpat fiind oricărui autocontrol, dobîndind un aer obiectiv, aidoma unui șir
Poezia alcoolului by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/3967_a_5292]