7,756 matches
-
descripției” - portret, „peisaj” - a sugestiei psihologice; și nu „analiză psihologică”). Multipli „afluenți” participă la această coordonată aparte a poeticii sadoveniene, cea a lăuntricului sugerat: „Privi în juru-i cu obrazul deodată împietrit și văzu totul rece și umed sub zloată. Soarele pierise, lumina se împuținase și vântul șfichiuia din când în când, fulgi care cădeau domol în tindă se topeau și dispăreau într-o clipă”. Facies („împietrit”), impresie - subiectivă, sigur („văzu...”), „descripție” - atmosferizare („Soarele...”), toate comunicând între ele și generând un efect
Prelegeri academice by NICOLAE CREŢU () [Corola-publishinghouse/Science/91809_a_92372]
-
încheierea articolului, se nutrea speranța „că o manifestare atât de calmă, atât de solemnă și de unanimă a spiritului public îl va lămuri pe domnitor asupra adevăratelor sale interese”. Dacă din sufletul prințului Sturdza „dragostea pentru țara sa n-a pierit cu totul [...], atunci el va contribui cu ajutorul unor generoase concesii, la emanciparea pașnică a populațiilor dunărene”. Adunarea de la Hotelul Petersburg a avut loc chiar în momentul în care „prințul socotia că toată Moldova merge după plecările lui, când socotia că
POLITICA SOCIALĂ A REGIMULUI CEAUȘESCU by MOȘOIU VIRGINIA () [Corola-publishinghouse/Science/91524_a_92974]
-
Am șepte feciori, domnule, așa ca dumneata și mai mărișori, au luat cu toții calea pribegiei, toți șepte. Italia doi, Spania cinci. Mi-au rămas fânețele nelucrate, animalele nu mai are cine le griji, peste tot numai jale și pustiu ! Ne piere țara, domnule !”. Începe să plângă, din ochii săi frumoși și albaștri curg lacrimi mari, grele. La rândul meu, am ochii scăldați în lacrimi. Bătrânul mă întreabă de ce plâng, iar eu spun că de mila acestei țări. Mă ia spontan în
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
de-a lungul vremii pelerinajul în estul Europei. Comerțul și economia pelerinajului, la Suceava. Tarabele care vând obiecte religioase nu sunt foarte numeroase aici la Suceava, să tot fie cam 10-15 puncte mai importante de vânzare, plasate în imediata apro piere a zidului de incintă, pe exteriorul acestuia, de fapt. Se vând aceleași obiecte ca și la alte pelerinaje, dar ceea ce m-a surprins este starea de comunitate reală ce există între proprietari. I-am văzut mâncând sau bând cafea împreună
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
Arhipelagul România 125. Jean Delumeau - În așteptarea zorilor. Un creștinism pentru mâine 126. Corin Braga - De la arhetip la anarhetip 127. Salman Rushdie - Dincolo de limite 128. Ruxandra Cesereanu (coord.) - Comunism și represiune în România. Istoria tematică a unui fratricid național 129. Pier Paolo Pasolini - Scrieri corsare 130. Mihai Valentin Vladimirescu - O istorie a Bibliei ebraice 131. José Antonio Marina - Inteligența eșuată. Teoria și practica prostiei 132. Mihai Dinu Gheorghiu - Intelectualii în câmpul puterii. Morfologii și traiectorii sociale 133. Michael Johnston - Corupția și
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
ce este democrația. De ce o înlocuiți cu dictatura? Și la noi dictatura a dus la excese. GULAG-ul nostru a fost Canalul Dunăre-Marea Neagră, Delta Dunării, Sighetul, Aiudul, Gherla, unde mulți au fost chinuiți până la exterminare. În acest GULAG au pierit oameni de mare valoare pentru țară, oameni care aveau experiență și erau utili țării și poporului. [ ] A fost executat Pătrășcanu, ministru de Justiție și comunist. Oare de ce acest fapt josnic și laș? Cine și-a pătat mâinile cu sângele acestui
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
ca să putem face de mâncare soților, copiilor și nepoților noștri. Crede-ne, sunt zile, săptămâni chiar, când nu găsim absolut nimic în magazinele statului, iar când apare ceva, vai și de statul la rând și de ruptul oaselor, că-ți piere pofta, nu de mâncare, ci de trăit. Ne vine să ne luăm zilele, nemaiputând suporta mizeria și nedreptatea ce domină această biată țară. După sondajele făcute de noi în toate colțurile țării, ne-am convins că situația e aceeași peste
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
dispărut fără urmă și nimeni nu și-a bătut capul să vadă unde și cum au dispărut, iar fapta a fost încadrată cu foarte multă ușurință la simpla neglijență în serviciu, deși nu s-a dovedit că bietele oi au pierit în vreun incendiu, inundație sau alte calamități naturale ori accidentale. Dacă s-ar fi anchetat mai temeinic și dacă rechizitoriul procuraturii nu s-ar fi limitat doar la primul cerc al celor răspunzători: componenții comisiei de achiziționare (după cum se remarca
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
fond, Moscovei și cu regimul intern cel mai pe placul Kremlinului. Nici sovieticii nu sunt atât de catolici cât este Ceaușescu. Teroarea, mizeria au atins limita cea mai de jos. V ați gândit în ce condiții trăim, adică supraviețuim? Țara piere, oamenii se duc de râpă, ființa națională dispare. Dvs., chiar români fiind, dar plecați de mai demult, nu ne mai puteți înțelege. Nu se poate povesti, este de necrezut, îmi dau seama. Trebuie să trăiești în România, la 40 de
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
și în calea celor păcătoșilor nu a stat și pe scaunul hulitorilor n-a șezut; ci în Legea Domnului e voia lui Și la legea Lui va cugeta ziua și noaptea! [...] Că știe Domnul calea drepților, iar calea necredincioșilor va pieri"s. Cel drept știe că este oprimat, dar nu vede în Dumnezeu adversarul care i-a cauzat necazurile. Răul vine de la om, nu de la Dumnezeu. Se recomandă ignorarea celor răi și concentrarea asupra aspectelor esențiale ale relației cu Dumnezeut. Cel
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
epoca exilului babilonian. Daniel, un exilat, este răsplătit pentru loialitatea față de iudaism, devenind destinatarul profețiilor vizionare despre evenimentele istoriei viitoare. Viitorul este prezentat ca o suită de lupte și succesiuni între regatele pământului. Când va veni sfârșitul, regii aceștia vor pieri și tumultul istoriei va înceta. Atunci, cei care-și vor fi păstrat credința în Dumnezeu vor cunoaște învierea pentru o viață veșnică; în schimb, cei care vor fi păcătuit se vor transforma în obiecte de dispreț și groazăx. În fapt
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
1904, suntem informați de un martor ocular că a avut loc un holocaust al sufletelor evreiești și că martirii își întâmpinau funesta soartă cântând. Nu amintește acest trist fapt tragediile din timpuri obscure, când copiii lui Israel, duși la masacru, piereau "ca jertfele închinate Domnului" cântând rugăciunea Aleinu...?" iiii. Kohut oferă exemple de eroism în cele mai cumplite momente, evocă elegiile și rugăciunile de penitență devenite parte integrantă din liturghia evreiască și adaugă: "Suferința este însemnul întregii noastre seminții". Pentru prefațator
Suferinţa ca identitate by Esther Benbassa [Corola-publishinghouse/Science/1430_a_2672]
-
rezistenței la decădere? Cum să povestești despre faptul că doar credincioșii erau un grup dârz? Că membrii de partid și intelectualii se demoralizau mai devreme decât alții? În ce anume consta regula? În forța fizică? În vreo idee anume? Cine piere mai devreme? Vinovații sau nevinovații? De ce, în opinia oamenilor simpli, intelectualii lagărului nu erau martirii ideii? Cum să povestești despre faptul că omul este lup pentru om și când anume se întâmplă asta? La care ultimă trăsătură se pierde umanul
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
dă impresia că Soljenițîn se grăbește să spună totul, sub impulsul unui sentiment al urgenței, perfect întemeiat. Rigoarea prezentării acestor aspecte nu exclude viziunea literară asupra realității. Comparațiile și metaforele autorului sunt atent elaborate: "niște bancuri de ghebiști trebuiau să piară la fel de inevitabil precum nisetrul care vine să moară pe pietrele râurilor pentru a fi înlocuit de puiet"245. Metaforele lui Soljenițîn au funcție estetică și, în același timp, persuasivă. Metaforică este și definiția arestării: "Iată ce este arestarea: o lumină
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
autor-narator285. Informațiile sunt filtrate prin conștiința acestuia, iar ceea ce rezultă este o "încercare de cercetare artistică". Identitatea acestui narator este foarte complexă (martor, erou, istoric, sociolog, etnograf, gânditor politic preocupat de logica totalitarismului, purtător de cuvânt al celor care au pierit și al celor care preferă să tacă, din teamă), iar demersul său este motivat mai mult etic decât estetic. Încercând să definească identitatea acestuia, Georges Nivat îl numește "narator-cronicar-autobiograf" și afirmă convingerea că medierea acestui narator însuflețește opera și o
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
un scaun, teroristul este legat fedeleș. De frică făcuse în pantaloni. Ți-i frică, ai? Unde-i arma, nenorocitule, asasinule? Din cînd în cînd, teroristul era îndemnat cu ghionturi să răspundă la întrebări. 'mnezeii mă-ti de măcelar, ți-a pierit piuitul. Sigur e arab și nu știe românește. Ești român, mă? Este liftă străină, uite are părul negru ca smoala. Este arab. Bine mă musulmanule, nu te scoate Allah din mînele noastre decît mort. N-avem voie să-l omorîm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
eram pe postul de spion în liniile avansate, adică îl aveam în cătare pe inamic tot timpul, am rămas dezorientat cînd drumul "peceștoriului" se cam abătea spre casa noastră. Inima îmi bătea în gît cu putere și piuitul îmi cam pierise de tot. Tata fugise în Hîrtop, într-un stufăriș impenetrabil, iar mama se dusese la Viorica lui Haldan. De acolo se vedeau casa și ograda noastră ca-n palmă. Eu țineam aproape de balaur și așteptam să văd cum va slobozi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
necesare ne încîntă cu dexteritatea și provocarea lor. Cu ce mîndrie își poartă formele, mai mult decît generoase! Este cald în Cuba. Și o atmosferă cu umiditatea de 80%. Dar aici nu plouă. Mai mult de zece mii de bovine au pierit. În filmul care ni se prezintă vedem vite scheletice care rod o tulpină uscată. Întorc capul înspre afară, spre fereastră. Copii, grăsulii și veseli, ne privesc și rîd. Mortalitatea la noii născuți este zero, spune compañera. Ca și cea maternă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
am reușit. Vă rog, acum o să reușiți, aveți experiență, invocați-l pe Orula și spuneți-i că nu sînt un oarecare. Sînt ambasador... extraordinar și... plenipotențiar... și... scriitor... O să încerc, mîine aduceți o găină neagră și un porumbel. Entuziasmul meu piere și întreb sfîrșit: De unde? Dacă nu puteți, atunci este inutil totul. Ceva trebuie să reușiți și dumneavoastră! Merg la țară, întreb, caut și chiar găsesc. Pentru siguranță, cumpăr cîte trei exemplare. Dimineața, mă prezint la altarul care mă va izbăvi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Ei se antrenează chiar în dispute teologice, după ce au acumulat atîtea cunoștințe... Îmi amintesc, vădit deranjat, că m-am documentat în vederea acestei vizite și a unor tablete, din ghidul turistic Routard, editura Hachette și Ulisse, editat de Stephane Marceau. Îmi piere orice chef s-o fac pe cunoscătorul în domeniu. Face o pauză și continuă. Un monolog monoton. La dumneavoastră au rămas divinități și obiceiuri păgîne pe care lumea nici nu le observă. În noaptea care marchează echinocțiul de primăvară se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
domnia fiului și succesorului său. Un text din Imperiul de Mijloc exprimă admirabil exaltarea lui Osiris ca sursă și temei al oricărei Creații: "Fie că trăiesc, fie că mor, eu sunt Osiris! Eu pătrund în tine și reapar dincolo de tine; pier în tine și cresc în tine. Zeii trăiesc în mine pentru că eu trăiesc și cresc în grâul care îi susține. Eu acopăr pământul; fie că trăiesc, fie că mor, eu sunt Orzul, nu pot fi nimicit. Am pătruns Ordinea. Am
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
dacă a fost învins în luptă sau pur și simplu zdrobit de prezența terifiantă a lui Moț. Interesul mitului ugaritic ține de faptul că Baal, tânăr zeu al furtunii și fecundității, și recent șef al panteonului, descinde în Infern și piere precum Tammuz și ceilalți zei ai vegetației. Nici un alt "Baal-Hadad" nu cunoaște un destin similar; nici Adad venerat în Mesopotamia, nici hurritul Teșub. (Dar, la o dată târzie, Marduk "dispărea" el însuși, anual, "închis într-un Munte".) Ghicim în acest descensus
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
proces. Dar ei merg și mai departe: nu șovăie să devalorizeze atotputerea sacrificiului. Unele texte upanișadice afirmă că fără o meditație asupra lui ătman sacrificiul nu este complet (Maitri Up., 1,1). Chandogya Up. (VOI, l, 6) asigură că așa cum "piere lumea câștigată prin fapte (karmari)", la fel va pieri lumea dobândită prin sacrificiu. După Maitri Up. (1,2,9-10), cei care își fac iluzii despre importanța sacrificiului sunt de plâns, căci, după ce se vor fi bucurat, în ceruri, de locul
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
să devalorizeze atotputerea sacrificiului. Unele texte upanișadice afirmă că fără o meditație asupra lui ătman sacrificiul nu este complet (Maitri Up., 1,1). Chandogya Up. (VOI, l, 6) asigură că așa cum "piere lumea câștigată prin fapte (karmari)", la fel va pieri lumea dobândită prin sacrificiu. După Maitri Up. (1,2,9-10), cei care își fac iluzii despre importanța sacrificiului sunt de plâns, căci, după ce se vor fi bucurat, în ceruri, de locul înalt câștigat prin faptele lor 31 "Eu sunt Cerul
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
fumul de grăsime arzândă (Iliada, I, 66-67 etc.). Ruptura produsă la Mekone este întrucâtva reparată, grație, cu deosebire, lui Deucalion. Fiul lui Prometeu îi reinstaurează pe zei în prerogativele care-i conveneau lui Zeus. (De altfel, omenirea martoră împărțirii fatale pierise în potop.) Este semnificativ faptul că, după Eschil, Prometeu joacă un rol mai degrabă modest, chiar șters. Poate chiar succesul Prometheidei să fi contribuit la această situație. Căci, dacă Eschil a exaltat grandoarea singulară a acestui erou civilizator, ocrotitor al
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]