9,263 matches
-
risc crescut de recurență tumorală precoce [16]. Supraexpresia AURKB-Sv2 (aurora B kinaza) se asociază cu recurențe agresive [17]. Markeri tisulari propuși dar care necesită confirmare prin studii suplimentare sunt EpCAM, subclasele de proliferare G3, miR-26a, SP1 și PPARs (peroxisome proliferator-activated receptor). Între evaluările imagistice preoperatorii, tomografia computerizată cu emisie de pozitroni (PET) este utilă în stabilirea prognosticului. Pot fi utilizați ca radionuclizi fluorodeoxiglucoza (FDG) sau 11C-acetatul. Astfel pacienții cu tumori avansate (în afara criteriilor Milano) dar care nu captează FDG ar avea
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului by Cristian Balahura () [Corola-publishinghouse/Science/92140_a_92635]
-
efect distructiv asupra structurilor osoase și cartilaginoase de la acest nivel); - deficiențele de percepție - sunt provocate de leziuni ale urechii interne, nervului auditiv sau centrilor nervoși de la nivelul scoarței cerebrale (surditate centrală), urmate de pierderea totală sau parțială a funcției organului receptor din urechea internă sau a nervului auditiv; - deficiențele mixte - includ atât elemente ale deficiențelor de transmisie, cât și ale celor de percepție, consecutive unor afecțiuni de tipul otosclerozei, sechele operatorii, traumatisme etc. După gradul deficitului auditiv, pot fi identificate următoarele
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
înconjurătoare, situație în care are loc un proces de restructurare a schemei funcționale, cu participarea analizatorilor normali care au influențe compensatorii asupra activității psihice a nevăzătorului. Orientarea într‑un spațiu tridimensional are la bază analiza polisenzorială a informațiilor primite de la receptori multipli și diferiți. • Memoria nevăzătorului are anumite particularități, deoarece ea trebuie să ofere o serie de informații absolut necesare orientării acestuia în spațiu - topografia locului, a reperelor tactile, auditive, constanta direcțiilor, a numărului de pași sau de scări, a numărului
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
etc.); incompatibilitate Rh, carențe nutritive, factori care acționează la nastere (diverse tipuri de traume, anoxia, travaliile prelungite etc.) - intoxicații cu substanțe chimice, medicamente, alcool care pot afecta organic sau funcțional mecanismele neurofiziologice ale limbajului; b) cauze funcționale - privesc sfera senzorială (receptoare) și motorie (efectoare): - tulburarea proceselor de excitație și inhibiție la nivelul cortexului; - insuficiențe funcționale ale sistemului nervos central; - insuficiențe motorii la nivelul aparatului fonoarticulator (spasticitate sau tonus scăzut al musculaturii, afecțiuni pe traiectul nervului motor etc.); - deficiențe ale auzului fonematic
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
delimitează de orice enunț care ar sugera formula „școlarului harnic”, fără inițiativă și spirit inventiv, fără autonomie socio-profesională. Ultima caracteristică mi se pare deosebit de importantă, trimițând la cercetarea motivațiilor celor ce învață. Dacă adultul care învață nu e un simplu receptor de informații, ci un om interesat, e necesară atunci o anume suplețe, o adaptare la așteptările indivizilor pentru a se asigura participarea, cooperarea beneficiarilor. Elevul-adult este un agent al propriei educații, motiv pentru care se recomandă organizarea conținuturilor și programelor
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
asupra modului în care trebuie să ne stăpânim sentimentele de scârbă, repulsie și respingere pe care scrisul lui Schwab le declanșează, voit, în noi. Modul lui de a ajunge la chatarsis, la actul artistic fundamental care este nașterea frumosului în receptorul (cititor sau spectator) literaturii schwabiene, este unul întortochiat, plin de obstacole ridicate cu grijă în calea noastră chiar de autor. Schwab nu este de loc un ermetic și nici nu are tot felul de enigme de dezvăluit în ultima pagina
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
sistolice [Brilla et al., 1996]. Un efect cel puțin comparabil cu cel al IECA asupra masei VS a fost evidențiat la modele animale experimentale șobolani spontan hipertensivi și pentru o altă clasă de medicamente care interferează cu sistemul renină-angiotensină: blocanții receptorului AT1 al angiotensinei II sartanii [Tamura et al., 2000]. Varo et al. [2000] confirmă rolul sartanilor în regresia HVS la șobolani, evidențiind în plus un efect de inhibiție a fibrozei miocardice prin această clasă de medicamente, efect datorat stimulării activității
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by A. Covic, P. Gusbeth-Tatomir, L. Segall () [Corola-publishinghouse/Science/91913_a_92408]
-
în primul rând a celor legate de lipsa de inactivare a bradikininei, cu tuse uscată persistentă; aceste manifestări pot fi evitate prin utilizarea unei alte clase de hipotensoare cu efect important asupra 287AFECTAREA CARDIACĂ LA PACIENTUL RENAL sistemului renină-angiotensină: blocanții receptorului AT1 al angiotensinei II (sartanii); necesitatea adaptării dozelor (în general, la jumătate din doza uzuală la pacienții non-renali); generarea, în unele cazuri, a unei rezistențe la tratamentul cu eritropoietină al anemiei renale, având drept consecință fie menținerea unui nivel inacceptabil
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by A. Covic, P. Gusbeth-Tatomir, L. Segall () [Corola-publishinghouse/Science/91913_a_92408]
-
cu IECA. Prevalența și gradul HVS au fost similare în cele două grupuri, în schimb complianța diastolică a VS era net în favoarea pacienților tratați cu IECA. Până de curând s-au exprimat rezerve în legătură cu utilizarea IECA (dar și a antagoniștilor receptorului AT1 al angiotensinei II, sartanii) la pacienții transplantați renal. Se consideră prea riscantă, în sensul precipitării unei insuficiențe renale acute, administrarea IECA la o categorie de pacienți prezentând deja reducerea cronică a ratei de filtrare glomerulară prin efectul vasoconstrictor renal
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by A. Covic, P. Gusbeth-Tatomir, L. Segall () [Corola-publishinghouse/Science/91913_a_92408]
-
miocardice primare, descărcarea crescută de catecolamine în circulația sistemică contribuie la menținerea debitului cardiac, a tensiunii arteriale și a perfuziei organelor vitale. Efectele pe termen lung ale hiperactivității simpatice sunt însă negative, cuprinzând: hipertrofia miocardică; fibroza miocardică; scăderea numărului de receptori beta-adrenergici; un status proaritmogen; tulburarea funcției baroreceptorilor; disfuncția endotelială. Asemenea noradrenalinei, angiotensina este secretată în cantități crescute în insuficiența cardiacă, rezultând vasoconstricție sistemică și expansiunea volumului extracelular. La nivelul miocardului, angiotensina determină hipertrofie și fibroză. în timp ce vasoconstricția sistemică și retenția
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by A. Covic, P. Gusbeth-Tatomir, L. Segall () [Corola-publishinghouse/Science/91913_a_92408]
-
recomandă IECA la toți pacienții asimptomatici cu o fracție de ejecție mai mică de 35% și la toți indivizii după infarct miocardic dacă frac]ia de ejec]ie este sub 40%. în cazul intoleranței la IECA se vor utiliza antagoniștii receptorului I al angiotensinei II (sartanii), cu un profil mai favorabil al efectelor secundare, însă cu un preț de cost considerabil mai mare. Dacă nu se obține controlul tensional cu IECA în doze maxime, sunt utili nitrații, beta-blocantele, antagoniștii receptorului angiotensinei
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by A. Covic, P. Gusbeth-Tatomir, L. Segall () [Corola-publishinghouse/Science/91913_a_92408]
-
antagoniștii receptorului I al angiotensinei II (sartanii), cu un profil mai favorabil al efectelor secundare, însă cu un preț de cost considerabil mai mare. Dacă nu se obține controlul tensional cu IECA în doze maxime, sunt utili nitrații, beta-blocantele, antagoniștii receptorului angiotensinei II, blocanții calcici de generația a III-a etc. La subiecții cu diureză restantă (hemodializați în primul an de tratament și, mai frecvent, pacienții cu dializă peritoneală), prezența ICC face necesară administrarea de IECA, chiar cu prețul sacrificării posibile
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by A. Covic, P. Gusbeth-Tatomir, L. Segall () [Corola-publishinghouse/Science/91913_a_92408]
-
de baze, fragmente care par a juca un rol important în blocarea translației unor gene. Aceste fragmente sunt codificate în regiunile ADN-ului considerate ca „necodante” (exoni). Caenorhabditis elegans este cea mai mică viețuitoare primitivă care sintetizează insulina, ea posedând receptori insulinici specifici. O singură mutație în structura acestui receptor conduce la o acumulare excesivă de lipide. Mutația încetinește ritmul metabolic consumator de energie, dirijându-l către un model hibernal. „Stimulul negativ” indus de lipsa hranei este interpretat ca o adaptare
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92242_a_92737]
-
aminoacizi, problema rămânând însă incomplet clarificată. Unii aminoacizi (ca, de exemplu, cisteina) sunt importanți pentru proprietatea de a forma punți disulfhidrice, element important pentru conformația moleculei. Alți aminoacizi sunt importanți pentru activitatea antigenică a moleculei sau pentru interacțiunea ei cu receptorii insulinici specifici, prezenți în celulele periferice țintă. Diferențele dintre insulina diferitelor specii animale sunt datorate secvențelor diferite ale aminoacizilor din pozițiile 8, 9 și 10 ale lanțului A și a aminoacidului 30 din lanțul B (tabelul 2). Menționăm că unele
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92242_a_92737]
-
și calea crinofagiei), este dirijat, la punctele de intersecție, de către diferite proteine G. Proteinele G intervin și în producția și destinul altor molecule intra-β-celulare importante: canalele KATP, canalele de CaVOLT, transportorii GLUT2 etc. Proteinele G se cuplează la sute de receptori care leagă hormoni, neurotransmițători sau factori de creștere. Receptorii care pot cupla proteinele G heterodinamice conțin, de regulă, 7 domenii transmembranare, cu terminalul NH2 în spațiul extracelular și cu terminalul COOH intracelular. Se pare că o proteină G poate acționa
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92242_a_92737]
-
sau factori de creștere. Receptorii care pot cupla proteinele G heterodinamice conțin, de regulă, 7 domenii transmembranare, cu terminalul NH2 în spațiul extracelular și cu terminalul COOH intracelular. Se pare că o proteină G poate acționa mai multe tipuri de receptori. Această versatilitate a proteinelor G s-ar putea datora variațiilor mari în subunitățile ?, β, ?. Evident, formarea diferitelor subunități ale proteinelor G are loc sub controlul altor molecule RNAm. Reamintim că GMP (guanozinmonofosfatul), GDP (guanozindifosfatul) și GTP (guanozintrifosfatul) au
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92242_a_92737]
-
proteinele G heterotrimerice interacționează cu câțiva inhibitori ai secreției de insulină, precum: PGE2 (Prostagladina E3), adrenalina, somatostatinul și galanina. Aceste căi sunt activate pe calea receptorilor specifici. Funcția pancreatică însă poate fi influențată prin intermediul proteinelor G, pe căi independente de receptori (15). 8. EFECTELE FIZIOLOGICE ALE INSULINEI 8.1. Introducere Deși spectrul acțiunilor insulinei este foarte larg, importanța particulară pe care ea o exercită asupra glucozei sanguine (fie de creștere - în insuficiența ei, fie de scădere - în excesul ei) a făcut
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92242_a_92737]
-
familii de factori de creștere (Tabelul 4). Acești factori de creștere acționează preferențial autocrin sau paracrin (influențe locale). Administrarea sistemică a acestora este nepotrivită dacă se urmărește inducerea unor acțiuni specifice în regiuni celulare limitate. Factorii de creștere acționează prin receptori specifici, capabili să medieze un semnal transmembranar. În unele cazuri, pentru un factor de creștere pot fi identificate două sau mai multe tipuri de receptori. Acești receptori ar putea media funcții diferite (diferențierea, sinteza matricei proteice, adeziunea celulară, enzimele proteolitice
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92242_a_92737]
-
se urmărește inducerea unor acțiuni specifice în regiuni celulare limitate. Factorii de creștere acționează prin receptori specifici, capabili să medieze un semnal transmembranar. În unele cazuri, pentru un factor de creștere pot fi identificate două sau mai multe tipuri de receptori. Acești receptori ar putea media funcții diferite (diferențierea, sinteza matricei proteice, adeziunea celulară, enzimele proteolitice etc.). Funcția lor esențială este cea mitogenă, de stimulare a creșterii (a unei celule, a unei structuri subcelulare sau a unor molecule). Despre unii dintre
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92242_a_92737]
-
inducerea unor acțiuni specifice în regiuni celulare limitate. Factorii de creștere acționează prin receptori specifici, capabili să medieze un semnal transmembranar. În unele cazuri, pentru un factor de creștere pot fi identificate două sau mai multe tipuri de receptori. Acești receptori ar putea media funcții diferite (diferențierea, sinteza matricei proteice, adeziunea celulară, enzimele proteolitice etc.). Funcția lor esențială este cea mitogenă, de stimulare a creșterii (a unei celule, a unei structuri subcelulare sau a unor molecule). Despre unii dintre factorii de
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92242_a_92737]
-
pare implicat direct în reglarea creșterii celulelor musculare netede. Implicarea hormonului de creștere și a IGF I în apariția retinopatiei diabetice sau a nefropatiei diabetice rămâne deocamdată incertă. 10. Receptorul insulinic Acțiunea insulinei se realizează la nivelul membranei celulare prin intermediul receptorilor insulinici specifici. Receptorul insulinic poate fi întâlnit la aproape toate organismele vertebrate, variind de la 40 receptori pe eritrocitele circulante, până la 200 000 în celulele adipoase (23). Receptorul insulinic este un tetramer de natură glicoproteică cu o greutate moleculară de 400
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92242_a_92737]
-
I în apariția retinopatiei diabetice sau a nefropatiei diabetice rămâne deocamdată incertă. 10. Receptorul insulinic Acțiunea insulinei se realizează la nivelul membranei celulare prin intermediul receptorilor insulinici specifici. Receptorul insulinic poate fi întâlnit la aproape toate organismele vertebrate, variind de la 40 receptori pe eritrocitele circulante, până la 200 000 în celulele adipoase (23). Receptorul insulinic este un tetramer de natură glicoproteică cu o greutate moleculară de 400 kD și este compus din 2 subunități ? legate de 2 subunități β prin legături disulfhidrice
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92242_a_92737]
-
2686 aminoacizi (723x2 pentru subunitatea ? și 620x2 pentru subunitatea β), fiind o moleculă de ~ 50 de ori mai mică decât molecula de insulină. Fiecare subunitate ? este legată de subunitatea β corespondentă prin câte o punte disulfhidrică (11). Gena receptorului insulinic se află pe brațul scurt al cromozomului 19, lângă gena receptorului pentru LDL, are o lungime de ~ 150 kb și conține 22 exoni. Porțiunea care codifică receptorul are o lungime de 4,2 kb (25). Dimensiunile mari ale genei
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92242_a_92737]
-
o moleculă de ~ 50 de ori mai mică decât molecula de insulină. Fiecare subunitate ? este legată de subunitatea β corespondentă prin câte o punte disulfhidrică (11). Gena receptorului insulinic se află pe brațul scurt al cromozomului 19, lângă gena receptorului pentru LDL, are o lungime de ~ 150 kb și conține 22 exoni. Porțiunea care codifică receptorul are o lungime de 4,2 kb (25). Dimensiunile mari ale genei ar putea determina o susceptibilitate crescută la mutații. Receptorul insulinic există în
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92242_a_92737]
-
specifică. Această specificitate decurge din proprietatea receptorilor, și anume: existența locusurilor specifice de legare; număr limitat și saturabilitatea acestora, legare rapidă și reversibilă a insulinei; declanșarea efectelor fiziologice după legarea insulinei de receptor. Un rol important în specificitatea de interacțiune receptor - insulină îl are fenilanina din poziția 39 a receptorului insulinic. Activitatea insulinică maximală se înregistrează la o ocupare de circa 10-20% din toți receptorii. Receptorii rămași liberi își diminuează automat afinitatea față de insulină printr-un proces de „cooperare negativă” determinat
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92242_a_92737]