6,994 matches
-
îngrozitoare; poate că nu doar de la mușcături, ci și din pricina unei răni infectate pe care o avea pe spinare, probabil mai veche, și despre care nu ne zisese nimic. Locul unde ne aflam, la câteva palme adâncime, era pietros. Am săpat totuși o groapă cu mâinile și, dând la o parte pietrele cu spadele și cu sulițele, am rupt vreo două. Dar, în cele din urmă, Gumbert a avut parte de o groapă de doi coți, și deasupra am ridicat o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
care a dorit să mă facă părtaș. Noul arhidiacon instalat la domeniul Ariberti continua să-i ațâțe pe tineri în contra lui Ariald și a bătrânilor, afirmând că îl antipatizau și nu prea puneau preț pe opiniile lor la întruniri. - Ăla sapă șanțuri ca apa de la Grado să se reverse pe domeniu! a exclamat. Am ciulit imediat urechile. - Dar nu este vorba despre un arian trimis al episcopului de Concordia? am întrebat. Fortunato a aruncat disprețuitor scrisoarea pe masă, spunând: - A fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
o clipă din bolboroseala acatistelor. - Dincolo de ea se află blestemul și moartea noastră. N-am izbutit să scot mai mult din gura lor. În cele din urmă, după un declic metalic, poarta s-a deschis. În spatele ei era o scară săpată în stâncă, ce cobora în beznă. Am ordonat ca un număr de cinci longobarzi să stea de pază, amenințându-i că vor fi aspru pedepsiți dacă se vor atinge de vreuna din fete. Eu, împreună cu ceilalți, la lumina unor torțe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
oricărui vrăjmaș. Fără să mai trec pe la neamul Ariberti, am luat-o spre biserică pe o scurtătură. I-am alungat pe cei care se aciuiseră în azilul dorit de Garibaldo și am închis ușile, asaltate de curiozitatea sătenilor. Oamenii au săpat o groapă adâncă în stratul de lut, în colțul din dreapta intrării, și acolo am depus rămășițele lui Romilde. Înainte de asta, am avut grijă să despic sacul smolit și lințoliul, deschizându-i pieptul. Mirosul n-a fost mai tare decât duhoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
identificat cadavrul lui Stiliano, autorul cronicii. După mărturiile unor săteni, bătrânul a sosit la biserică pe jos, cu puțin înaintea altor doi necunoscuți veniți călare, probabil ucigașii. Ariald l-a considerat om drept și longobard și a pus să fie săpată o groapă în interiorul bisericii, chiar în locul unde Stiliano a fost găsit. Au ieșit la iveală rămășițele pământești ale unei femei sau ale unei tinere, drept care el odihnește alături de cineva necunoscut. Un cioban, ajuns cu puțin înaintea mea la biserică, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
să planteze flori. Lorelei se întunecă la față. —Ăsta e singurul meu eșec, mărturisi ea. Încercăm să rezolvăm problema aducând o mulțime de ghivece. Dar proprietarul a spus că nu-i prea plac florile și nu m-a lăsat să sap grădina. Dar ar putea să pună după aceea iarbă, nu-i așa? Nieve era ușurată să vadă că avea în sfârșit un amănunt de care să se plângă. — Asta am spus și eu. Dar s-a opus cu tărie. Nieve
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
a salvat nu numai viața, ci și sufletul, i-a apărut înainte Maica Domnului Preacurată cu Pruncul și i-a călăuzit pașii, îndepărtându-l de tovarășii lui, l-a dus Maica Domnului pe o potecă tăinuită sus, într-o peșteră săpată în stâncă, și la cuvintele părintelui Ioan sufletul meu tresare, ca și cum s-ar afla înaintea unei taine dezlegate, Și l-a ținut acolo ascuns săptămâni în șir, ani, tovarășii lui l-au căutat și nu l-au găsit, soldații l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
atât de naivă Încât să las ușița să se Închidă la loc. Acum topirea căpĂtase semnificația unui inuksuk - acel conglomerat de pietre anume adunate de vânători ca să indice direcția spre locurile de bun augur În pustiul arctic. Trebuia să-mi sap singură o ieșire În zid. oricine, cel puțin dintre cunoscuți, mi-ar fi râs În față dacă i-aș fi spus că lumea Îmi devenise deodată neîncăpĂtoare, ca un tricou intrat la apă. Nu-mi rămâneau decât anumite frânturi, oaze
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
ca să mă aducă la el. Se luptase pentru mine, Încă se lupta, se lupta În fiecare moment. Era un luptător. Treceam de câteva ore printre niște țurțuri imenși, cum nu mai văzusem niciodată, gălbui, lipiți de stâncile În care era săpată autostrada. Paralel cu șoseaua vedem drumuri mai mici, niște cărĂri, la drept vorbind, speciale de mers pe zăpadă cu motoneige-ul, și din când În când eram depășiți de câte o jucărie mică, În care stăteau oameni echipați În costume de
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
culorilor ei, făptura translucidă a lui, a străinului din țara gheții, mă va Întâmpina astă-seară cu brațele deschise. În umărul lui rotund și pufos, ca un sân rătĂcitor, ajuns prin cine știe ce peripeții la Îmbinarea dintre corp și braț, Îmi voi săpa cuib. Cât de mult mă bucur că ai ajuns ! Îmi va spune angalok-ul, Îmbrățișându-mă. Bine ai venit acasă ! Și ne vom pierde În dragostea particulelor solare pentru liniile magnetice ale PĂmântului. Arsaniit - aurora boreală. Cuprins 1. Adunarea și desfacerea
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
bufă, adică o colecție de glume care ilustrează structura gîndirii speculative. Se înțelege, volumul te pune într-o încurcătură de principiu, căci, deși amuzantă prin dulceața bancurilor, ea e deprimantă prin portretul pe care îl face filosofilor: niște încrîncenate cîrtițe săpînd la baza unor probleme fără soluție. Pe scurt, o atmosferă de deriziune învăluie personajele, întărindu-ți convingerea că umorul, cînd e aplicat fără discernămînt, are efect deconcertant. Cea mai firească reacție la dispoziția malițioasă a celor doi autori este o
Hohotul filosofilor by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6775_a_8100]
-
un an distincția „Steagul fruntaș la muncă patriotică”. Asta pentru munca depusă la demolarea fostei clădiri care era amplasată pe locul din „Fundație” unde acum se află Casa de Cultură a Studenților. Am muncit mult și la Ciric. Acolo am săpat zile întregi la bazinele în care astăzi se află lacurile Ciric”. David Darabă, unul dintre cei 22 absolvenți ai Facultății de Fizică din 1963 era îndrăgostit de o colegă mai mică. „El terminase și nu mai era în Iași iar
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
spune Mihai Toma sau Mișu, cum îi spun colegii, arătând spre un grup de băieți care, având în spate o pancardă cu lozinca „Trăiască Comitetul Central...”, îl au în față, într-un tablou, pe Engels. „Îl căutam de pistol” Au săpat pentru lacurile de la Ciric, au plantat pomi la Șorogari, au pus umărul când s-a turnat fundația Casei Tineretului. Toate acestea sunt acum aureolate de trecerea vremii. Puține sunt lucrurile de care nu vor să-și amintească. Chiar și dragostea
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
fost mai mare rușinea să i-o predea lui Koroku, iar acesta să găsească Încă un defect. Vârî pe țeavă pulbere și un glonț, umplu tasa de aprindere, Îndreptă țeava puștii spre pământ și trase. Cu un recul puternic, plumbul săpă În pământ un mic crater. „Am reușit!“ Cu gândul la Koroku, Încărcă din nou arma și ieși grăbit din atelier, pornind pe cărarea dintre copacii deși care ducea spre grădină. — Hei, tu de-acolo! strigă un om care abia se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Oare și Yoshimoto are asemenea supuși?“ Era mândru, atât ca general, cât și ca om. Chiar dacă erau Învinși, oamenii lui n-aveau să fi murit În zadar. Aveau să-și lase urma pe acest pământ, chiar În timp ce-și săpau singuri mormintele. — E aproape ziuă. Să mergem! arătă Nobunaga drept Înainte. Când calul său porni În galop pe Drumul Atsuta, spre răsărit, cei două sute de soldați se urniră ca un nor, agitând ceața dimineții care se Înălța până la streașinile caselor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
dădu seama că, În sfârșit, Învinseseră. Privind de pe deal, i se păru ciudat că inamicii Înfrânți nu se vedeau nicăieri. Încă stropit de noroi și sânge, Nobunaga stătea pe culme. La câțiva pași de scăunelul lui de campanie, câțiva soldați săpau o groapă mare. Fiecare cap de dușman era inspectat și apoi aruncat În groapă. Nobunaga privea, cu palmele lipite, În timp ce războinicii din jurul său stăteau În picioare, tăcuți. Nimeni nu rostea nici o rugăciune. Dar aceea era cea mai nobilă etichetă respectată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
spun?“ Nene n-avea idee. Se gândea că rugămintea implicită a soțului ei era, Într-adevăr, dificil de Îndeplinit. Chiar atunci, vocea bătrânei strigă din fundul casei: — Nene! Nene! Vino un moment aici, să vezi! — Vin! Și În ziua aceea, săpa din nou pământul la rădăcina vinetelor de toamnă. Era o după-amiază destul de caldă. Până și bulgării de pământ din grădină erau fierbinți. Transpirația Îi sclipea pe mâini. — Vai de mine! exclamă Nene. Pe căldura asta? Dar bătrâna răspundea Întotdeauna că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de care se bucura, foarte vechi. Începeau să sosească rapoarte de la apus și din alte regiuni, despre călugării-războinici din Honganji, care se Înarmau. Templul cumpărase două mii de puști, numărul călugărilor-războinici crescuse de mai multe ori, iar acum, În jurul fortăreței, se săpau noi șanțuri de apărare. Nobunaga prevăzuse că aveau să se alieze cu clanul Miyoshi, pentru ca apoi să-l atragă de partea lor și pe slabul shogun. Se mai aștepta ca și printre oamenii de rând să se răspândească o propagandă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
În plus, armata lui Ukita Naoie li s-a alăturat cu cincisprezece mii de oameni, așa că, toate forțele nu pot avea mai puțin de cincizeci de mii de ostași. Pentru a tăia comunicațiile Între Kozuki și aliații săi, armata inamică sapă un șanț lung peste vale și ridică palisade și bariere. Mai au și cam șapte sute de corăbii de război, care navighează pe apele Harima și Settsu, și par pregătiți să trimită Întăriri și provizii pe uscat. Acest raport nu putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
fu pulverizat sau ars până-n temelii de mai mule ori, numai pentru a fi reconstruit și dărâmat din nou. În timpul acestor lupte crâncene, geniștii lui Hideyoshi umplură șanțul cu pământ și forțară Înaintarea până sub zidul de piatră, În timp ce pionierii săpau tuneluri pentru a slăbi fundația zidurilor. Această activitate continuă, neîntreruptă, zi și noapte, fără a le lăsa soldaților din castel nici un moment de răgaz În care să remedieze pagubele. În cele din urmă, o asemenea strategie pricinuia căderea castelelor. Întrucât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
răspuns definitiv. Îi scrise un bilet lui Araki Murashige, iar Kanbei Îl vârî În kimono și porni, grăbit, spre Itami. Situația Îl presa, iar propriile lui acțiuni puteau avea consecințe Însemnate. În timp ce se apropia de Castelul Itami, văzu că soldații săpau tranșee și construiau o palisadă. Fără a părea să-i pese de faptul că fu Înconjurat rapid de un cerc de lănci, spuse, ca și cum n-ar fi avut nici un motiv de teamă: — Sunt Kuroda Kanbei de la Castelul Himeji. Nu sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de sânge. Dar se pare că cei din Ukita au luptat bine. Loialitatea avangardei din Ukita fusese, Într-adevăr, pusă la Încercare. * * * Odată cu Luna a Cincea, vremea deveni Însorită și uscată. Clanul Ukita, care suferise pierderi grele În luptele inițiale, săpă o tranșee În fața zidurilor Castelului Takamatsu, În timp de cinci nopți, la adăpostul Întunericului. Odată ce lucrarea fu gata, lansară un atac asupra castelului. Când apărătorii văzură că oamenii din Ukita Înaintaseră până la poarta și zidurile exterioare ale castelului, Începură să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ți-o spun, dar o retragere sigură e extrem de importantă În război - mai ales Într-o luptă care implică penetrarea În teritoriul inamic. Dacă nu reușești să te retragi În siguranță, e ca și cum ai uita ultimul coș de pământ când sapi un puț adânc de o sută de stânjeni. Mișcă-te cu iuțeala vântului și Întoarce-te la fel. — Îți Înțeleg foarte bine precauția. Odată ce speranța i se Împlinise, Genba era absolut docil. Katsuie Își adună imediat generalii. Până seara, ordinele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
De asta nu sunt sigur. Cred că voi avea nevoie de peste o sută de mii. Funcționarii mei spun că ne vor fi de trebuință cam șaizeci de mii de oameni În fiecare zi, timp de trei luni, numai pentru a săpa șanțurile interioare și exterioare. Kazumasa rămase tăcut. Îl cuprinse deprimarea, În timp ce reflecta la marea deosebire dintre acel proiect și castelele de la Okazaki și Hamamatsu, În propria lui provincie. Însă urma oare Hideyoshi să fie Într-adevăr capabil de a aduce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
zi Hideyoshi. Ia să aruncăm noi o privire. Când sosi, oamenii Însărcinați cu proiectul Începură să-i explice tot ceea ce se realizase până În acel moment. Mlaștina de la Naniwa era astupată cu pământ, iar pe toată lungimea și lățimea ei se săpau deja canale. Pe șantierul pentru Cetatea Începeau deja să apară dughenele improvizate ale negustorilor. Privind spre mare, la portul Sakai și gura Râului Yasuji, se vedeau sute de corăbii aducând pietre, cu pânzele umflate aproape atingându-li-se Între ele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]