7,819 matches
-
Porumboiu a câștigat prea multe premii (idem), că la televizor nu s a auzit bine, că unii erau prea emoționați (trebuiau să-și trimită sosiile lor din plastic !), că alții erau în ținută de oraș (ce-i drept, am fost singurul la papion și smoking, deși pe invitație scria clar ținută de gală), că nu e ca la Oscaruri (nici nu și-a propus !), că la Oscaruri nu se dau atâtea premii unui singur film (fals !), c-o fi, c-o
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
refacere a organizațiunilor locale și județene, de înființare a noi organizații și de alegere a comitetelor județene. În concepția sa, scopul organizațiilor liberale din Ardeal consta în principal, în a rezolva problemele de interes public ale Ardealului. El a fost singurul care a reușit să reprezinte permanent în Parlament, organizațiile liberale de dincoace de munți, fiind exponentul lor statornic, după cum el însuși preciza: ,,Cu excepția legislațiunii guvernului gen. Al. Averescu din 1920/1921, în toate celelalte legislațiuni ale Parlamentului român, până la 1940
Alexandru Lapedatu - Omul politic by Mitrofan Dana () [Corola-publishinghouse/Science/1628_a_3063]
-
soare pornit din inimă. În depărtare zăresc și curcubeul. Aș vrea să îl ating. Îmi răsună o melodie în gând și încep să-mi mișc picioarele prin bălți. Mă plimb singură pe drumuri și îmi vorbesc. Răspunsul meu sunteți voi, singurii care mă puteți prelucra. Turnați apă peste mine, doar să aveți grijă ca apa să nu fie nici prea rece, nici prea fierbinte, să fie...ca apa unei ploi de vară. Să mă faceți una cu pământul, apoi să mă
FASCINAŢIA ANOTIMPURILOR ÎN LITERATURĂ ŞI ARTĂ. Concurs naţional by Olariu Livia () [Corola-publishinghouse/Science/1123_a_2371]
-
estetic obligatoriu, instrumentist, chirurg); extremitate plegică sau paretică. Se va ține cont de necesitățile funcționale ale mâinii prin prisma meseriei sau a îndeletnicirilor pacientului (pensa cheie, pensa ungveală, priza de forță Analizând factorii care contraindică replantarea se poate observa că singurul care poate fi influențat este timpul de ischemie și modalitatea de conservare a segmentului amputat. De aceea nu considerăm exagerat a atrage încă odată atenția asupra necesității poate chiar a obligativității respectării regulilor mai sus expuse. Pentru a fi și
Chirurgie generală. Vol. I. Ediția a II-a by Conf. Dr. Teodor Stamate () [Corola-publishinghouse/Science/751_a_1210]
-
de istoricismul specific epocii, în care omul și civilizația sa, în ansamblu, sunt produse culturale ale acumulărilor succesive. Teologul protestant Wolfhart Pannenberg demontează raționamentul lui Troeltsch, considerându-l părtinitor și antropocentric, deoarece susține punctul de vedere al observatorului uman ca singurul acceptabil. Principiul analogiei nu poate fi absolut în investigația critică, el fiind doar un instrument de lucru. Învierea lui Iisus trebuie investigată fără prejudecata că acest miracol nu este posibil să fi avut loc60. Și totuși, cum ar putea fi
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
teofanii, ci este indirectă și împlinită prin mijlocirea actelor Sale istorice 22. Primul astfel de act/eveniment istoric este Exodul. Prin alegerea lui Moise și minunile împotriva faraonului, Dumnezeu și-a arătat puterea și a convins poporul ales că este singurul Dumnezeu: "Și vor cunoaște toți Egiptenii că Eu sunt Domnul, când Îmi voi arăta slava Mea asupra lui Faraon, asupra carelor lui și asupra călăreților lui". (Ieșirea, 14, 18). Urmează momentele pribegiei prin pustiu, primirea Tablelor Legii pe Sinai și
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
un alt tip de artă, profund diferit de cel oficial și în contradicție cu acesta, o artă ce tindea să se aproprie de experiențele majore ale marii arte occidentale și ruse, de un Dostoievski sau Th. Mann. Sigur, nu eram singurul! Nici nu aș fi putut „învinge” singur! 3 În toamna lui ’65 când am debutat cu Francisca locuiam în strada Nerva-Traian - mă aflam acolo de la venirea în București, în iulie ’52. Locuiam în același corp de clădire cu o familie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
de aceasta, să citez numele dictatorului sau să apar alături de ei în antologiile elogioase de ziua „lui”. Sau... să dispar definitiv în spațiul occidental, iar vizele care mi se dădeau de călătorie se explică astfel în primul rând - nu eram singurul dintre personalitățile artistice ce primea astfel de vize de călătorie, chiar și pentru o durată mai lungă -, vizele și călătoriile mele de care au făcut atâta caz unii „bătrâni” ai emigrației culturale, bolnavi, dar și cultivând virusul suspiciunii, deranjați se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
pare în habitudinile și reflexele lor de grup, încercând să provoace cu orice preț „scriitori dizidenți”, izolându-l pe Goma de noi ceilalți, deoarece răspundea „perfect” criteriilor „anti-comuniste primare” - fost pușcăriaș și autor interzis -, creându-i un „statut special” de singurul dizident, singurul „curajos” și, cum o declara Eugen Ionescu, „cel mai mare romancier român”, iar noi, ceilalți, un Preda, Nichita Stănescu, Breban și alți câțiva, „colaboratori” mai mult sau mai puțin ai regimului, iar în cazul meu, când un „anumit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
societății românești și a valorilor ei, invocându-i pe aproape interzișii Nietzsche, Dostoievski, Unamuno, Th. Mann și alți câțiva, preoți ai nobleței și ai rolului prometeic al individului în istoria faptică, dar și în cea a moravurilor, a mentalității. Individul, singurul capabil de a purta ideea colosală de Destin, o „prejudecată” pe care am moștenit-o de la greci, acel amor fati al lui Nietzsche, iubirea și nevoia profundă, arzătoare și dramatică de a ne contura o cale, un drum, un „semn
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
social, să „ai dreptate” nu numai contra puterii, dar și contra opiniei publice! În plus, Țepeneag a făcut și experiența șocantă și amară a însingurării - și a propriei excluderi, de fapt! - în chiar interiorul emigrației pariziene anti-comuniste, deși el era singurul „de acolo” care înfruntase hidra dictatorială la ea acasă, riscându-și pielea! (Dar despre experiența mea pariziană de aproape două decenii, mai încolo! Ca și despre „vechii și noii” dizidenți ai României, noile „table de valori”, noii oportuniști ai culturii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
sprijinit, contra bătrânilor Chivu Stoica și Apostol, convins fiind - cum o confesează în unele interviuri înainte de moarte - că tânărul Ceaușescu, fiind „prost”, era perfect manipulabil! De către el, se înțelege! Apoi a fost „cazul Iliescu”, element al conducerii și, se pare, singurul în vara „fierbinte” a lui ’71 care s-a opus, în cadrul, doar, al „conducerii stricte”, la ceea ce s-a numit „mica revoluție culturală”. Care avea, alături de reinstalarea primatului atașamentului orb față de partid (și de șeful său, se’nțelege!Ă, și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
deși el, poetul, ca artist se afla atunci cu câțiva pași „esențiali” înaintea mea, dovadă poemul de geniu En-Ghidu pe care îl avea deja și pe care-l comentez, în fugă, în acest volum. El însă, Nichita, mi-a dat, singurul, curaj „să continui” deși, repet, producțiile mele literare de atunci erau total insignifiante. A simțit el, atunci, în acel post-adolescent singuratec, confuz și stângaci în ceea ce privea propria sa „adaptare socială”, a intuit el semne ale artistului veritabil?! Sau, mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
feminină a eului său”, acea „anima” a lui Jung care mă „descoperea” ca pe un partener cu drepturi egale de a vorbi, alături de el, în numele artei...?! Nichita a fost, ani îndelungați - acei ani „infiniți” și chinuitori care pregătesc debutul social! -, singurul care m-a spijinit, luându-mi adesea apărarea în fața unor sarcastici amici sau convivi la numeroasele „mese” la care luam, atunci, parte și unde se amestecau și artiști plastici, un Piliuță, Dipșe, Apostu sau Victor Roman, uneori și artiști muzicali
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
de felul celui dintre leii de la circ și dresorul înarmat cu bici (McGraw-Hill, 1985). Pornind de la acest set de prezumpții, nu e de mirare că managerii teoriei X au conflicte verbale cu angajații lor. Așa cum se exprima un manager: „Sunt singurul de la birou care dorește să vadă lucrurile făcute bine și la timp. Dacă nu aș face presiuni asupra oamenilor mei în fiecare oră din zi, lucrurile ar scăpa imediat de sub control și s-ar duce naibii”. În replică, unul dintre
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
Nici un agent de vârsta ta nu m-ar convinge. Și nu am nimic împotriva mexicanilor, însă știi cum stau lucrurile. Francisco: Ce vreți să spui? Johnson: E o industrie care evoluează rapid, iar tinerii - îi știi, împătimiții de computere - sunt singurii care sunt credibili. Francisco: Pot să te asigur că MDN are multe să ofere firmei tale. Îți pot arăta cifrele de la contractele noastre anterioare. Johnson: Mai degrabă, cred că avem în vedere altceva în ce privește reprezentarea firmei noastre. Însă mulțumesc pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
l-au făcut una cu pământul pentru faptul că nu a sosit cu un rezultat acceptabil la timp. Cu rănile încă deschise, el a convocat-o pe Wendy și echipa ei pentru a le „pasa” durerea - nu avea să fie singurul care încasează șuturile în acea problemă. Mai târziu, Wendy a stat la birou și s-a gândit la ce s-a petrecut și ce ar fi putut să facă. Fusese redusă la tăcere de ostilitatea șefului ei. Orice spunea nu
[Corola-publishinghouse/Science/1992_a_3317]
-
răbdare să o deschid. La primirea scrisorii eram singurică în casă, ca de obicei, lucram, iar liniștea normală din școală mi-a dat timp să mă gândesc departe, la toți ai mei și mai ales la tine, tu care ești singurul pentru care aș putea zice că aș face orice sacrificiu. Am citit rândurile tale... în care spui, dragul meu, cu toată sinceritatea, că ai atâta încredere în mine, ceea ce mă face să-mi pun întrebarea , cum să nu iubesc un
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
îți scrisesem despre asta. N-a fost chip, Jeny a trimis servitoarea în câteva rânduri la mine să mă duc la ei. Așa că mi-am petrecut vineri la familia Burghelea. Seara a avut invitați la masă. Majoritatea familiști, tu erai singurul care lipseai. Toți mă întrebau de tine. Le-am spus că ești departe. Eram ca un copil mic, fără nimeni, dar va veni timpul când vom fi nedespărțiți unul de altul. Lenuței i-am scris și eu zilele acestea, la
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
lipsea nici sexul frumos. Cu așa atmosferă, timpul se scurge... Deși anturajul și cadrul sărbătoresc era minunat, ar fi trebuit să mă simt cât se poate de bine. Vezi? ar fi trebuit și totuși nu a fost așa. Eram aproape singurul stingher, sau mai bine-zis singurul care am fost absent de acolo o bună bucată din timp. S-a cântat și s-a dansat. Am dansat și eu de trei ori. Vezi, tot numărul trei! Doamnele cu care am dansat, tu
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
așa atmosferă, timpul se scurge... Deși anturajul și cadrul sărbătoresc era minunat, ar fi trebuit să mă simt cât se poate de bine. Vezi? ar fi trebuit și totuși nu a fost așa. Eram aproape singurul stingher, sau mai bine-zis singurul care am fost absent de acolo o bună bucată din timp. S-a cântat și s-a dansat. Am dansat și eu de trei ori. Vezi, tot numărul trei! Doamnele cu care am dansat, tu le cunoști. Toate îți regretau
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
tatăl unui copil și atunci... Deci, asta-i! Dar să vedeți, bârfa asta forte. Nu știu care o fi adevărul. Orcum, chiar dacă adevărat va fi zvonul și Liviu va fi vinovatul, atunci îmi pare rău pentru el de cele întîmplate. Nu e singurul, dar uite că i a fost dat să se întâmple. E un băiat bun care nu merită așa o emblemă, să fie hrană pentru gurile rele. Fata respectivă, aia deci, e o unguroaică prăpădită care mai are un copil cu
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
durerile, mi-a confirmat mai apoi că se simte tot mai rău, nu avea poftă de mâncare, dar se îndestula din belșug cu ceaiuri fel de fel. Avea nevoie de lichide și mi-o spunea pentru că mă socotea ca fiind singurul care îi înțeleg diagnosticul , eu fiind acela care, după părerea sa , depășisem fazele prin care trecea Domnia-Sa. La el, complicațiile diagnosticului, coroborate cu boala sinistră a singurătății, nu „mai făceau casă bună”, cu starea de siguranță care îl menținuse
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
n-a făcut gestul funest plonjând cu aeroplanul. Un soi de demers sinucigaș este cel al lui Danton, care nu poate dezerta luând patria pe tălpile pantofilor, după celebra formulă. Astfel că rămâne să fie judecat și ghilotinat. De la Camil, singurul care scapă după o tentativă de sinucidere este Andrei Pietraru. El își trage un glonț în piept pentru a demonstra iubitei aristocrate că bănuiala ei de infidelitate nu e justificată. Nu se nimerește ca lumea și piesa se termină cu
[Corola-publishinghouse/Science/2115_a_3440]
-
am cum e structurat, nu înțeleg de ce e împrejmuit de un zid atât de înalt, de ce ies și intră animalele zilnic, la ce servește cititul viselor vechi. Nu pricep absolut nimic. Și nici nu am pe cine întreba. Dumneavoastră sunteți singurul cu care-mi permit să stau de vorbă. — Nici mie nu-mi sunt clare foarte multe lucruri, spuse bătrânul, calm. Unele nu se pot explica, altele nu trebuie explicate. Dar nu e cazul să te îngrijorezi. Dintr-un anumit punct
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]