45,986 matches
-
senior, se constituie treptat un lanț de vasalități care duce pînă la rege, care nu poate fi vasalul nimănui. La această repunere în ordine și acesta este al treilea aspect a contribuit foarte mult Biserica, deja protectoare a mișcărilor de pace în secolul al XI-lea; Capețienii au știut să accepte în Franța reforma gregoriană și i-au susținut pe papii angajați atunci într-un mare conflict Cearta Investiturilor și, mai tîrziu, lupta dintre Sacerdoțiu și Imperiu cu împărații germanici, ostili
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
Cluny 1100 de așezăminte ecleziastice, dintre care 800 în Franța. Apoi este acțiunea întreprinsă de biserică pentru a limita violența războinicilor. Născută în marile adunări ținute în Franța meridională Charroux, Limoges, Le Puy, Narbonne la sfîrșitul secolului al X-lea, "pacea lui Dumnezeu" are în vedere mai întîi plasarea anumitor locuri locuri de azil și a anumitor categorii de persoane considerate slabe țărani, clerici, pelerini, negustori...la adăpost de atacurile celor puternici. Aceștia sînt invitați să se angajeze prin jurămînt că
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
Dumnezeu" are în vedere mai întîi plasarea anumitor locuri locuri de azil și a anumitor categorii de persoane considerate slabe țărani, clerici, pelerini, negustori...la adăpost de atacurile celor puternici. Aceștia sînt invitați să se angajeze prin jurămînt că respectă pacea (document 2, p.129); dacă nu-și respectă jurămîntul, ei se expun riscului unor sancțiuni ecleziastice grave precum excomunicarea. Apare apoi, la începutul secolului al XI-lea, "armistițiul lui Dumnezeu", care interzice orice acțiune războinică în anumite zile și în
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
mai întîi salutul de supunere prin vorbă și prin gest; apoi el îi jură credință rostind un angajament de fidelitate. În schimb, seniorul procedează, prin înmînarea unui obiect simbolic aici, bastonul -, la investitura fiefului concedat vasalului. DOCUMENT 2 Jurămînt de pace la Beauvais (1023) "Nu voi invada în nici un fel bisericile [...] Nu voi asalta pe clericul și pe călugărul care nu poartă armele acestor vremuri, nici pe cel care îi însoțește fără lance și fără scut, numai dacă n-am motiv
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
cînd voi face cavalcade [...]". Traducere după C. Pfister, Études sur le règne de Robert le Pieux (996-1031), Paris,1885, p. 170-171. (Biblioteca de la École des Hautes Études, Științe Filologice și Istorice, fasc. 64). Este vorba despre textul unui jurămînt de pace propus către 1023 de către episcopii de Beauvais și de Soissons seniorilor din vecinătate și supus [atenției] regelui Franței de atunci, Robert al II-lea cel Pios, fiul lui Hugo Capet. Documentul vorbește de la sine, ca martor al violențelor săvîrșite de
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
lui Ludovic cel Sfînt (1226-1270) a dat numele său acestui secol: pentru că, în interiorul regatului, ea marchează apogeul unei anumite forme de guvernămînt monarhia feudală , care, folosind toate avantajele legăturilor de vasalitate, are drept misiune să facă să domnească justiția și pacea regelui; pentru că, în exterior, în vremea în care papa și împăratul se sfîșie în ultimele zvîcniri ale luptei dintre Sacerdoțiu și Imperiu și în care regele Angliei este discreditat prin pierderea "imperiului angevin", regele Franței se comportă ca arbitru al
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
orașele de *comună (sau de consulat în Midi), care se bucură de o largă autonomie, și orașele libere care au primit mai ales privilegii economice. La originea comunelor se găsesc legături orizontale țesute între egali și sub jurămînt: asociații de *pace, confrerii religioase, corporații de negustori și de meșteșugari. Comuna însăși este rezultatul jurămîntului făcut între burghezi, mai întîi pentru a obține comuna, apoi pentru a o administra. Cea mai veche comună cunoscută pe teritoriul francez este cea, efemeră, de la Le
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
de un călugăr care îi recomandă să practice justiția: "Așa că regele care se duce în Franța, făcu el, să ia aminte să facă bună și neîntîrziată dreptate poporului său, pentru ca Domnul nostru să-i permită să-și țină regatul în pace pe tot parcursul vieții sale [...]". "Regele nu uită această învățătură, ci își guvernă regatul bine și cu dreptate și întru Dumnezeu, așa cum veți auzi în continuare. El își făcu treaba în așa fel încît Monseniorul de Nesles și bunul conte
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
V-lea a înțeles lecția: el recrutează mici trupe permanente și plătite cu soldă, care, sub conducerea lui Du Guesclin, recuperează țara prin gherilă. Pe la 1375, englezii nu mai dețin decît Calais, Ponthieu și Guyenne. În ciuda absenței unui tratat de pace, se poate spune că prima fază a Războiului de O Sută de Ani este terminată. Armagnaci și burgunzi. Ea a marcat nobilimea franceză, umilită de înfrîngere și atinsă în loialitatea sa prin necesitatea de a alege între fii din descendența
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
recucerită în 1450 și Guyenne în 1453 după victoria de la Castillon, ultimă bătălie a războiului de O sută de Ani. Nu le mai rămîne atunci englezilor decît Calais și dacă, după cum în timpul lui Carol al V-lea, nici un tratat de pace nu vine să-i pună capăt (doar un armistițiu la Picquigny, în 1475), Războiul de O sută de Ani nu trebuie considerat terminat. Ludovic al IX-lea și Carol Temerarul. Acestui conflict secular îi succede un altul: lupta contra Statului
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
vertijului italian, trece Alpii și îi bate pe elvețieni, aliați ai ducelui de Milano, la Marignan, la 13 septembrie, datorită puterii de foc a artileriei sale. În 1516, el semnează cu Leon al X-lea *concordatul de la Bologna și o pace perpetuă cu elvețienii. Astfel, la această dată, un echilibru pare să se stabilească în peninsula italică, cu francezii la Milano și spaniolii la Napoli. Francisc I și Carol Quintul. Trei ani mai tîrziu, în 1519, la moartea împăratului Maximilian, nepotul
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
suverani, dar și mai mult, ambițiile lor rivale (Italia, moștenire burgundă), și grava amenințare cu încercuirea cu care puterea lui Carol Quintul apasă asupra Franței explică îndîrjirea luptei care începe între Casa de Austria și Casa de Franța. Mai mult, pacea din 1559 nu va fi decît un armistițiu iar opoziția celor două puteri, fie deschisă, fie mocnită, va fi o constantă a politicii europene pînă la mijlocul secolului al XVIII-lea. În războiul de 40 de ani care începe în 1519
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
Întors în Franța, regele refuză să execute un text semnat sub constrîngere. Războiul reîncepe, dar de data aceasta, Henric al VIII-lea, neliniștit de succesele lui Carol Quintul, se apropie de regele Franței, care, în 1529, semnează cu adversarul său pacea de la Cambrai: Carol renunță la Burgundia, Francisc la ducatul milanez. Reconcilierea este trecătoare. În 1536, la moartea ducelui de Milano, readus la tron de Carol Quintul, Francisc I reclamă ducatul. Războiul începe din nou și conduce în 1538 la armistițiul
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
milanez. Reconcilierea este trecătoare. În 1536, la moartea ducelui de Milano, readus la tron de Carol Quintul, Francisc I reclamă ducatul. Războiul începe din nou și conduce în 1538 la armistițiul de la Nisa; el este reluat în 1542 pînă la pacea de la Crépy din 1544. Aceste două noi războaie, care se desfășoară în Italia de Nord, în Provence, în Champagne, în Picardia, se termină tot atît de incert ca și precedentul, în ciuda sprijinului pe care Francisc I și l-a asigurat
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
bună dreptate "războaiele religioase", dar care este în același timp o foarte gravă criză națională, favorizată de slăbirea autorității regale sub cei trei fii ai lui Henric al II-lea. Înțelepciunea politică a lui Henric al IV-lea aduce restabilirea păcii, în 1598, cu edictul din Nantes. Războaiele religioase, criză națională Criza religioasă. Între moartea accidentală a lui Henric al II-lea în 1559 și semnarea edictului din Nantes în 1598, Franța cunoaște, timp de aproape 40 de ani, una dintre
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
cu rezultate neclare, constituie aspectul cel mai spectaculos al acestei grave crize naționale, în egală măsură religioasă, politică, economică și socială. Progresul calvinismului sub Henric al II-lea și convertirea a numeroși gentilomi constituie, în 1559, o amenințare directă pentru pacea și unitatea regatului, întrucît, conform ideilor vremii, într-un stat trebuie să existe doar o singură religie, aceea a prințului. Acest principiu (cujus regio, ejus religio) a triumfat în Germania în 1555 și a condus la coexistența în cadrul Imperiului a
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
de Guise și gruparea protestantă, ai cărei șefi sînt Antoine de Bourbon, Louis de Condé și amiralul de Coligny. Dar, în felul acesta, ea permite celor două facțiuni să se întărească, mai ales datorită tuturor nobililor reduși la inacțiune prin pacea de la Cateau-Cambrésis, și mai cu seamă ea îl face pe François de Guise să înțeleagă că gruparea catolică nu poate conta pe puterea regală pentru a extirpa erezia și că, deci, el trebuie să se ocupe personal de aceasta. Carol
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
sau mai scurte (document 1, p.193). În fiecare campanie, protestanții, care rămîn mereu minoritari, sînt în general bătuți, mai ales la Dreux, în 1562, la Jarnac și la Moncontour în 1569, dar smulg curții, prin încăpățînarea lor, condiții de pace tot mai favorabile, ceea ce provoacă exasperarea grupării catolice care, după ce și-a refăcut forțele, reia lupta. Astfel, edictul de împăcare de la Amboise, din 1563, acordă hughenoților libertatea de cult în foburgurile unui oraș prin bailliage. El este confirmat în 1568
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
mai favorabile, ceea ce provoacă exasperarea grupării catolice care, după ce și-a refăcut forțele, reia lupta. Astfel, edictul de împăcare de la Amboise, din 1563, acordă hughenoților libertatea de cult în foburgurile unui oraș prin bailliage. El este confirmat în 1568 prin pacea dela Longjumeau. Războiul reîncepe, iar protestanții, din nou învinși, datorează doar abilității politice a lui Coligny avantajele pe care li le aduce în 1570 edictul de la Saint-Germain, mai ales dreptul de a deține patru fortărețe, dintre care La Rochelle. Dar
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
5 iunie 1595 și, în septembrie 1597, le ia înapoi Amiens pe care aceștia îl ocupaseră cu șase luni mai devreme. Ridicarea regatului sub Henric al IV-lea (1598-1610) Edictul din Nantes. La 2 mai 1598, tratatul de la Vervins restabilește pacea cu Spania, confirmînd clauzele tratatului de la Cateau-Cambrésis. Cu cîteva zile mai devreme, la 13 aprilie, Henric al IV-lea a semnat Edictul din Nantes. Prin această expresie sînt în general desemnate atît edictul propriu-zis cît și două grupuri de articole
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
catolice celor mai diverse și chiar nemulțumirea a numeroși hughenoți. Cel puțin gestul lui Henric al IV-lea punea capăt unei perioade de aproape 40 de ani de război civil și avea să permită protestanților francezi să-și exercite în pace religia. Restaurarea autorității regale. Regele, care are calitățile unui mare suveran curaj fizic, spirit autoritar și bonomie, simțul demnității regale -, poate în aceste condiții să se dedice restaurării puterii monarhice și ridicării financiare și economice a regatului. El știe să
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
el muri, ca și o fiică a lui Jean Ralhe și încă mulți alții din oraș, în mare număr; așa încît, majoritatea locuitorilor fugiră și se retraseră în satele din împrejurimi pentru siguranța lor [...]. Și, după aceea, în luna octombrie, pacea fu declarată de oraș, spre marea bucurie a poporului. Și puțin după aceea se dădu zvon mare că regele devalorizase monedele [...]. În acel an 1577, nevoia și sărăcia erau atît de mari încît oamenii mărunți strigau și plîngeau în număr
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
dezlănțuie "mazarinadele", pamflete violente îndreptate împotriva italianului care cristalizează toate urile (document 1, p.207). Armata regală comandată de Condé asediază capitala. Neliniștiți de întorsătura evenimentelor, parlamentarii preferă să trateze cu regenta și cu Mazarin, care promit o iertare generală: pacea de la Rueil pune astfel capăt, în martie 1649, acestui război civil care primește imediat numele unui joc de copii, "Fronda". Fronda prinților. Dar cu aceasta nimic nu este rezolvat, căci nemulțumirile împotriva guvernului lui Mazarin rămîn aceleași. În cursul anului
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
pe spanioli la Rocroi, la 19 mai 1643, iar cinci ani mai tîrziu, victoria lui Condé la Lens și marșul victorios al lui Turenne asupra Vienei, în alianță cu suedezii, îl forțează pe împăratul Ferdinand al III-lea să accepte pacea. Tratatele din Westfalia, semnate în octombrie 1648, constituie pentru Franța lui Mazarin o strălucită victorie diplomatică. Într-adevăr, ele consacră eșecul ambițiilor habsburgului din Viena, menținînd divizarea politică și religioasă a imperiului și întărind chiar puterile prinților în detrimentul puterii împăratului
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
Celor Trei Episcopate, ocupate din 1552, și cedarea celor mai mari părți ale Alsaciei, cu excepția orașelor Strasbourg și Mulhouse. Tratatul din Pirinei. Războiul continuă cu Spania, care, înțelegînd să profite de tulburările pe care le cunoaște Franța, refuză să semneze pacea. Dar, începînd din 1652 și de la sfîrșitul Frondei, Mazarin decide să pună punct. El se aliază cu Anglia lui Cromwell, care promite ajutorul său contra cedării orașului Dunkerque, care trebuia luat spaniolilor. Victoria lui Turenne, la 14 iunie 1658, la
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]