5,478 matches
-
întrupă îngeri când arderile de tot sunt plăcute lui Dumnezeu. 65. Treziți-vă, fraților, treziți-vă! Ardem de vii! A căzut blestem peste noi! A coborât foc din cer pentru păcatele noastre! Ardem! Ne facem scrum! Ne facem cenușă! Doamne, îndură-te de noi! Miluiește-ne, Dumnezeule, după mare mila ta și nu după mulțimea păcatelor noastre! Săriți, oameni buni! Săriți să salvăm de la prăpăd casa Domnului! Muncușoara noastră de 20 de ani se risipește! Doamne, îndură-te de noi, păcătoșii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
Ne facem cenușă! Doamne, îndură-te de noi! Miluiește-ne, Dumnezeule, după mare mila ta și nu după mulțimea păcatelor noastre! Săriți, oameni buni! Săriți să salvăm de la prăpăd casa Domnului! Muncușoara noastră de 20 de ani se risipește! Doamne, îndură-te de noi, păcătoșii, nevrednicii și ticăloșii robii tăi! Economul Visarion privea neputincios cum focul se strângea cerc în jurul stăreției, în jurul bisericii, în jurul hambarului. Focul, precum o ceată de copii, se juca de-a va-ți ascunselea prin toate ungherele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
razele soarelui trecând peste pântecul lui, felul în care se iveau și dispăreau printre frunze. Pinky decise că fratele său avea mare dreptate. Nu avea nici un motiv să se arunce în găleata cu lacrimi și nici să stea și să îndure un sentiment ca un artificiu defect, ale cărui scântei zburau înăuntrul ei, în loc se izbucnească în afară într-un mod care sigur ar produce un efect de orice fel, ar face vreun soi de explozie. Și, știa bine, o explozie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
nisip, cu o formă ovală, ce ai vrea să fii în viață? -Văzduhule, cel etern, eu aș vrea să fiu gheață, mi-e tare cald aici, în deșert, nisipul e fierbinte, mă arde pe tălpi, simt că nu mai pot îndura, de aceea aș vrea să mă răcoresc cât mai repede! Văzduhul, atunci, îl atinsese cu sabia de foc și îl transformase într-un munte de gheață și îl așezase la Polul Nord. -Tu, al doilea ou, care mergi spre sud, care
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
zâmbind În sfârșit, Își Încrucișă brațele pe piept, În tăcere, și privi, nimic mai mult, ceilalți să aplaude, ceilalți să strige, ceilalți să-l recheme de zece ori pe maestru, ea privea doar. Apoi, lent, ca și cum nu s-ar fi Îndurat să plece, publicul Începu să iasă, În timp ce orchestra se retrăgea. CÎnd violoncelistul se Întoarse spre lojă, ea, femeia, nu mai era acolo. Așa e viața, murmură el. Se Înșela, viața nu e Întotdeauna așa, femeia din lojă Îl va aștepta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
bucată bună, mestecă. Revoltat) Pfui! Ce-ai cu mine, mă? Ai vrut să mă otrăvești, hoțule! BOLOVAN: Ho, bre, ce v-a apucat? Ia vezi, când v-oi înșfăca de chică odată... PRICINĂ: Eu ocara asta n-o mai pot îndura! Să-mi spui dară, frate Gând-Împărat, m-ai chemat la nunta feciorului tău ca să-ți râzi de mine? GÂND: Ciudate vorbe! Oare ce te-a supărat așa, iubite al meu oaspete Pricină-Împărat? PRICINĂ: Încă mai întrebi?! La cei din dreapta și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
și stropește în jur. Se șterge aproximativ cu poalele anteriului.) Hm! Era să rămân cu bucata-n mână... Și doar am spus de-atâtea ori că voi merge și voi cere un anteriu mai acătării, ca pentru unul ce-am îndurat atâtea în pustnicie; și nu unul ca acesta ce-l am, de-a mai mare rușinea, peticit și mai scurt ceva la spate decât dinainte. Păi cum vine asta?! (Caută cu privirea, intră pe jumătate în colibă, mormăind supărat. Iese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
ca să se aventureze afară. Totuși, nouă crime, șapte tentative și patruzeci de incendieri premeditate erau un record impresionant. Potrivit lui Berg, Kürten, rezultatul unui mediu familial violent, ajunsese să comită infracțiuni încă din copilărie, comițând o serie de tâlhării mărunte și îndurând câteva perioade de încarcerare până când, la vârsta de 38 de ani, se însurase cu o femeie cu un caracter puternic. Avusese întotdeauna impulsuri sadice, fiind înclinat să tortureze pisici și alte animale neajutorate, iar acum era obligat să-și țină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
să rămână pe postul de manager general în New York pentru ca ei să se poate vedea regulat. Bineînțeles, nu i-a oferit niciun inel de logodnă. Nu, ăsta era rezervat pentru prietena lui oficială, majoreta cea virgină, care n-are de îndurat niște coșmaruri crunte despre ofilirea ovarelor. Emmy n-avea decât să se mulțumească cu pandantul din argint Tiffany pe care Duncan i l-a dat de ziua ei, identic — a descoperit ea mai târziu — cu cele pe care le cumpărase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
să-l facă și pe cel mai înverșunat fumător să renunțe și, după opt ani de fumat câte un pachet pe zi, Leigh s-a lăsat până la urmă. A fost nevoie de un efort supraomenesc și de tăria de a îndura tortura tentației săptămâni în șir, dar perseverase. Până acum nu scăpase detot de nicotină -— s-ar putea spune că reușise doar să treacă de la dependența de țigări la ce de guma de mestecat cu nicotină - dar n-avea importanță. De la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
lentă și chinuitoare. O să țopăi de mormântul tău de pasăroi nenorocit. Toată povestea asta o înfuria peste măsură! Doar pentru că Emmy se simțea prea vinovată ca să vândă sau să omoare blestemata aia de pasăre nu înseamnă că alții trebuiau să îndure abuzurile ei. Dar ce poți să spui când cea mai bună prietenă a ta îți telefonează cu o seară înainte să plece în călătorie, panicată din cauză că veterinarul nu mai primește păsări la adăpostul său? Orice persoană cât de cât rațională
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
câștige respectul, trebuia să nu pună accentul pe feminitatea ei. Sau cel puțin să nu o afișeze cu ostentație. Leigh îi urmase întotdeauna cu grijă indicațiile, dar azi — când ar fi trebuit să conteze cel mai mult — nu s-a îndurat să-și pună costumul negru cu pantaloni. Sau pe cel gri cărbune. Sau pe cel bleumarin. Nici bikinii ei obișnuiți, din bumbac, nu păreau de ajuns; și-a pus în schimb o pereche de tanga strech roz aprins și un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
al ei — dar lui Emmy ajunsese să-i fie jenă de cât de mic era studioului ei și să se simtă vinovată că erau nevoite să urce pe scări cinci etaje, după care trebuiau să stea pe podea și să îndure o seară întreagă insultele oribile ale papagalului. — Bună! strigă veselă, uitând de toate reținerile ei când deschise larg ușa clădirii și le văzu pe fete stând în prag. Era cald pentru luna octombrie, dar și mult fum. — Uau! Ce văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
numele, conversând pe un ton destul de ridicat pentru ca ea să poată să audă fiecare cuvânt. La ora asta, ea ar trebui să se afle pe o banchetă întunecată, cu un pahar de caipirinha în mână și un tip alături în loc să îndure asemenea stângăcii sociale. — Dacă îl vroiai tu, de ce m-ai încurajat să mă dau la el? Ca să-ți bați joc de mine? îi șuieră Mackenzie cu privirea ațintită drept în față. Ambele femei zâmbiră spre chelnerița care le așeză dinainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
mai tulburată decât de obicei. Cum Emmy era în Israel, iar Adriana în Brazilia, ea nici nu avusese când să le spună prietenelor ei ce făcuse, deși, la drept vorbind, era mulțumită că nu trebuia să vorbească despre subiectul ăsta. Îndurase chiar să meargă la o chinuitoare petrecere de Revelion la unul dintre colegii lui Russell — într-un apartament la o mansardă, aproape identic cu cel al lui Russell, numai că se afla în SoHo — dar când a venit timpul să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
fost prea tare? — Nu, deloc, minți Leigh. Știa că poate să spună dacă îi convine sau nu masajul, că era atât de aiurea să plătești o căruță de bani și să nu te bucuri de el sau, mai rău, să înduri o oră de dureri, dar indiferent de câte ori i se spuneau lucrurile astea, Leigh nu era în stare să zică ceva. De fiecare dată se jura că o să vorbească și de fiecare dată strângea din dinți dacă o fricționa prea puternic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
ai semnat un contract post-mortem cu nostradamus. Degeaba vă uitați la mine cu zâmbete nelalocul lor, chiar așa s-a Întâmplat. E nefericire mare. Mare de tot. Vă Înec aici dacă Încep să plâng, mă Știți că sunt sufletist Și Îndur greu supărările. Plâng Și la ale altora, la ale mele bocesc ca babele profesioniste. Adică să Înțelegem că s-a blocat liftul? N aveai telefonul cu tine, normal, zici că nu-l aduci ca să nu-l uiți aici, de parcă nu
De-ale chefliilor (proză umoristică) by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/781_a_1580]
-
împotriva amintirilor acestei prezențe, atât de apropiate încă și atât de îndepărtate în același timp, care ne umplea acum zilele. De fapt, sufeream de două ori ― de suferința noastră întâi și apoi de cea pe care ne închipuiam că o îndură cei absenți, mamă, soție ori amantă. În alte împrejurări, de altminteri, concetățenii noștri ar fi găsit o ieșire într-o viață mai exterioară și mai activă. Dar, în același timp, ciuma îi lăsa trândăviei, îi silea să se învârtească, mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
întâlnit privirea lui Tarrou, care a întors capul. Mai văzuseră copii murind, de vreme ce teroarea de luni de zile nu alegea, dar niciodată nu urmăriseră suferința lor minut cu minut, cum o făceau de azi-dimineață. Și, bineînțeles, chinul pe care îl îndurau acești nevinovați nu încetase niciodată să li se pară ceea ce era în realitate, adică un lucru scandalos. Dar până atunci, cel puțin, ei se scandalizau oarecum la un mod abstract, pentru că ei nu priviseră niciodată în față, atât de îndelungat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
spre cabinetul lui. Când s-a întors în odaie, Tarrou a văzut că ținea în mână fiole mari de ser. \ A, asta e deci, spune el. Nu, dar e o precauție. Drept orice răspuns, Tarrou își întinse brațul și a îndurat interminabila injecție pe care el însuși o făcuse altor bolnavi. \ O să vedem diseară, spune Rieux și l-a privit pe Tarrou drept în față. - Și izolarea, Rieux ? \ Nu e deloc sigur că ai ciumă. Tarrou a zâmbit cu greutate. \ E
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
anale, bucale devenise aproape insuportabilă, era un scărpiniș general, În cupluri, treimi, În grupuri, tot mai des; probabil Antonia auzea, ca un zgomot de fond, un geamăt neîntrerupt, general. Dar poate acesta era mersul lumii, pentru ca astfel omul să poată Îndura mai lesne războaie, crime, molime, minciună, foame, mizerie, aproape că nu mai era de trăit. Un orgasm ștergea din minte - cîteva clipe - tot; o scurtă spălare a creierului. Dar pe Antonia nu o interesa creierul omenirii, milioane de tone, dacă
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
se închise în budoar. S-a schimbat și s-a schimbat și iar s-a schimbat. Zicea prin ușă că nu vrea să plece la petrecere pentru că stresul vestimentar, intelectual și sexual ar fi mai mult decât poate ea să îndure. Deși, sincer, nu-mi prea păsa dacă merg sau nu la un bal super în reședința de marmură a lui Muffy, aveam o rochie de vis, de șifon alb, pe care o împrumutasem din garderoba haute couture de la serviciu - o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
de bikini, paisprezece saronguri și șase perechi de espadrile cu toc ortopedic - știți cum e vara în Hampton, e obligatoriu să-ți schimbi ținuta de piscină înainte de fiecare masă. Febra cumpărăturilor mi-a șters din minte umilința pe care am îndurat-o ieri noapte. Vreau să spun, prietenele din New York or să moară de bucurie când vor vedea espadrilele pe care le-am cumpărat pentru ele. Întotdeauna am spus, dacă ești îndeajuns de norocoasă să ieși peste hotare în călătorii nemaipomenite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
luase, se îndepărtă, de-a lungul fluviului, spre casă. Simțise pe frunte suflul pe care-l stârnește fluturarea de aripi a Îngerului Morții. Ajunse acasă, în casa lui trecătoare, se întinse pe pat, își pierdu cunoștința, crezu că moare și îndură cea mai intimă anxietate. „Nu, nu voi mai atinge cartea aceea, nu voi mai citi din ea, n-o voi cumpăra ca să o termin - își zicea el -. Ar însemna moartea mea. E o prostie, știu; a fost un capriciu macabru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]
-
marginile - nu pot fi numite maluri - Senei, a dat peste cartea fatidică și-a început s-o devoreze și să se lase absorbit de ea, tranformându-se într-un pur contemplator, într-un simplu cititor, ceea ce este absurd și inuman, el îndura romanul, dar nu îl făcea. Or, eu vreau, cititorule, să-ți povestesc cum se face un roman, cum îți faci și trebuie să-ți faci propriul tău roman. Omul dinăuntru, intra-omul, când devine cititor, contemplator, dacă e viu, trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1900_a_3225]