9,526 matches
-
a cărui relevanță este concurată numai de scrisorile bogate, dense, trimise de H. în special ilustrului său tată („un bildungsroman epistolar”, cum le numește Paul Cornea). S-au păstrat, de asemenea, peste cincizeci de proiecte dramatice, planuri și fragmente de comedii, de drame cu subiecte antice ori plecând de la istoria și mitologia românească (L’Ami de Trajan, Les Héiduques). Câteva eseuri și însemnări vorbesc, cu o fină aplicație analitică, despre personaje din teatrul lui Shakespeare, Molière, Racine și Corneille. În afara acestora
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287417_a_288746]
-
filmul de animație Fetița cu chibrituri, după Andersen, premiat la festivalurile de la Teheran, Barcelona, Veneția, scenariul de avangardă Carnavalul (1972), realizat împreună cu cineastul Ion Truică, prin care deschide o cale nouă genului - și, mai ales, în calitate de comentator de film - cărțile Comedia burlescă (1967), Eroi, fantome, șoricei (1970). Poet suprarealist, prozator fantezist și tandru ironic, scenarist cu premii internaționale, comentator de film, disident singuratic, C. este și un bun critic de artă. În 1976, în ajunul bicentenarului independenței Americii, reușește să publice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286196_a_287525]
-
ampla prefață a lui C. sunt reunite subiectele comune, abordate de participanții la discuție: națiunea și naționalismele, falsele modele și modelele autentice, chestiunea minorităților, educația, felul în care se face raportarea la exil. SCRIERI: Western. Filmele Vestului îndepărtat, București, 1966; Comedia burlescă, București, 1967; Lamento pentru peștișorul Baltazar, București, 1968; Câte-o gâză, câte-o floare, câte-un fluture mai mare, București, 1970; Eroi, fantome, șoricei, București, 1970; Închide ochii și vei vedea Orașul, București, 1970; Baladă pentru vechiul drum, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286196_a_287525]
-
Fr. Iosif, V. Enescu, semnează o monografie a județului Romanați. Ca profesor de administrație și legislație militară, a întocmit, singur sau în colaborare, manuale didactice. O piesă, Colivia cu sticleți, i-a fost jucată la teatrul din Sibiu (1946); alte comedii, ușurele, au rămas în manuscris. În volumul Poezii (1926), editat împreună cu frații lui, Eugen și Savin, poemele lui C. sunt grupate sub titlul Litanii pentru cei uitați. E aici un lirism estompat, în care, fără stridențe, dar și fără culoare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286361_a_287690]
-
1866, Șt. Bezdechi, Ovidiu și soția sa), eseuri filosofice (Lucian Blaga, Simboluri spațiale, Nicolae Mărgineanu, Cultură și națiune). Petre Grimm traduce din Robert Browning (Evelyn Hope, Iubirea printre ruine), iar Const. Z. Buzdugan transpune în românește Cântul III din Divina Comedie a lui Dante și poezia Frumusețea de Baudelaire. M.V.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286691_a_288020]
-
este idealul vostru? și Care este scriitorul român în viață pe care îl preferați și de ce? (autorul numit de P. a fost I.L. Caragiale). La 30 aprilie 1913 debutează în revista „Rampa”, condusă de N. D. Cocea, cu articolul Teatrul Comedia. Între 1913 și 1916 urmează cursurile Facultății de Litere și Filosofie a Universității din București, unde îi are profesori, printre alții, pe C. Rădulescu-Motru, P. P. Negulescu, I. Rădulescu-Pogoneanu și Mihail Dragomirescu; este remarcat, în cadrul seminarelor, de P. P. Negulescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288780_a_290109]
-
și comentarii, București, 1968; Manolescu, Metamorfozele, 49-54; Mincu, Critice, I, 186-188; Piru, Panorama, 414-426; Al. Rosetti, Cartea albă, București, 1968, 49-61; N. Tertulian, Eseuri, București, 1968, 250-313; Balotă, Euphorion, 350-364; Liviu Petrescu, Realitate și romanesc, București, 1969, 123-167, 257-260; Brădățeanu, Comedia, 332-340; Georgeta Horodincă, Structuri libere, București, 1970, 29-40; Paleologu, Spiritul, 109-145; Zaciu, Glose, 146-164; Mihail Ilovici, Tinerețea lui Camil Petrescu, București, 1971; George, Semne, 93-193; Martin, Poeți, II, 25-32; Oprea, 5 prozatori, 155-199; Eugen Simion, E. Lovinescu, scepticul mântuit, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288780_a_290109]
-
cu activitatea echipelor corale și de dansuri, s-au organizat și pus în scenă și unele piese de teatru, în care interpreții erau cadre didactice și funcționari din comună. De pildă, în anii 1945-1946, s-a jucat cu mult succes comedia clasicului francez Moliere, Doctor fără voie, unde rolul principal era interpretat de Clement Agache, funcționar la Primăria Hudești, iar în alte roluri au jucat C. Jacotă, Didina Chirilă și alții. De asemenea au fost jucate mai apoi cu mult succes
Monografia comunei Hudeşti. Judeţul Botoşani by Gheorghe Apătăchioae () [Corola-publishinghouse/Science/91870_a_93216]
-
iar în alte roluri au jucat C. Jacotă, Didina Chirilă și alții. De asemenea au fost jucate mai apoi cu mult succes în satele comunei și la concursurile pe județ Păcală avocat, Capra Zamfirei, Cuiul lui Pepelea de Vasile Alecsandri, Comedie cu olteni. Rolurile erau interpretate cu mult suflet și dăruire de către unele cadre didactice ca Grigoriu Maria, Antochi Mihail, Farcaș Dumitru, Pintilei Sandu și alți tineri amatori din sat. Și colectivul didactic de la Vatra a organizat și interpretat câteva piese
Monografia comunei Hudeşti. Judeţul Botoşani by Gheorghe Apătăchioae () [Corola-publishinghouse/Science/91870_a_93216]
-
adus contribuția la interpretarea unor roluri dificile pe Maria Grigoriu, Maria și Costache Jacotă, Emilia și Dumitru Farcaș, Foca Cristian, înv. Gh. Apătăchioaie, care au prezentat pe scena teatrului M. Eminescu din Botoșani piesa de teatru a lui Gh. Vlad - Comedie cu olteni. După anul 1949, în satele Hudești, Vatra, Alba, Mlenăuți și Bașeu au fost înființate căminele culturale în cadrul cărora s-a desfășurat în continuare activitatea cultural-artistică. La unele din acestea s-au adus și aparate de proiecție, mobilier și
Monografia comunei Hudeşti. Judeţul Botoşani by Gheorghe Apătăchioae () [Corola-publishinghouse/Science/91870_a_93216]
-
mea din opera Sărmanul Dionis și astfel, se poate constata că în cadrul literaturii romantice germane, fantasticul și feericul reușesc să pătrundă în aproape toate genurile literare, elocvente în acest sens fiind romanul lui Novalis, Heinrich von Ofterdingen, drama lui Kleist, comedia fantezistă a lui Tieck, povestirea, așa cum au ilustrat-o Arnim, Tieck, Brentano, baladele din culegerea lui Arnim și Bretano. În literatura daneză un scriitor preocupat de fantastic este Hans Christian Andersen, autor care împrumută motive din anumite basme nordice cunoscute
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
a formelor de expresie, putem observa faptul că Ion Luca Caragiale dorește a rămâne fidel vechilor obsesii, astfel încât un text ca Abu Hasan (sau neterminata Poveste) nu este decât o meditație pe tema fascinantă a mecanismelor ,,puterii’’, continuare firească a comediilor. El pune aici, fără disimulare, problema identității și a șanselor pe care ți le oferă destinul. Acest destin este cel care alege să-i împlinească modestului fiu de negustor din Bagdad dorința de a fi calif pentru o zi. Aici
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
literară, nu numai prin spațiul amplu, ci și prin colaborarea unor scriitori prestigioși. Astfel, Mircea Ștefănescu semnează o tabletă în care pledează pentru actualitatea piesei într-un act și pentru cultivarea acesteia în repertoriul teatral românesc, în timp ce Ion Anestin comentează comedia în trei acte Zile vesele după război de Mihail Sadoveanu. Foarte activ este Pompiliu Constantinescu, cu recenzii și cronici la cărți nou-apărute, inițial în cadrul rubricii „Spectacolul vitrinei”: Hortensia Papadat-Bengescu, Rădăcini, Octavian Goga, Din larg, Lucian Blaga, La curțile dorului, Mircea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289815_a_291144]
-
se întâmplă și în Marele interogatoriu (1984) ori în alt roman, Cărăuși peste vămi (1986), unde începutul promite o incursiune în conștiința protagonistului și prezentarea unei relații pasionale, dar, spre final, intriga se sufocă, transformându-se într-un fel de comedie burlescă. Brevetul alb (1990) este conceput pe două paliere: relatarea vieții dintr-o școală de pilotaj, în care autorul face din nou uz de realitatea trăită și neprelucrată în nici un chip, și istoria unei proze lungi, concepută ca un dialog
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290315_a_291644]
-
Mircea Demetriade. Ambiția lor, nerealizată, era aceea de a combate, prin revistă și prin cercul literar care trebuia să se constituie în jurul ei, influența „Convorbirilor literare”. P. Ispirescu, O. Lugosianu, F. Simionescu și D. Stăncescu au publicat literatură populară. O comedie, În noaptea nunții, fragmente din romanul Între crimă și moarte și versuri dădea Mircea Demetriade, alături de care colaborau N. Carageally-Costache, N. G. Rădulescu-Niger, Gh. Bengescu-Dabija - cu câteva scene din Pygmalion -, C. M. Nicolaescu, Th. Dumbrăveanu ș.a. Traian Demetrescu își tipărea în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285337_a_286666]
-
Așa sunt, de pildă, capodoperele lui I. L. Caragiale: O noapte furtunoasă (1879), O scrisoare pierdută (1884), D-ale carnavalului (1885). Făcând apel la umor, precum în O alegere la senat (1878) de I. Negruzzi, sau la comicul buf, ca în comediile lui Gh. Bengescu-Dabija O palmă la bal mascat (1871) și Cucoana Nastasia Hodoronc (1877) și în „cânticelele comice” ale lui V. Alecsandri și I. Ianov, autorii dramatici abordează de preferință satira socială. Subiectele erau extrase din realitățile întregii societăți, de la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286404_a_287733]
-
Tel Aviv. Mai degajată, practicând o eseistică științifică, este C. în volumul Cultura poetică (1999). A tradus integral poveștile Fraților Grimm și poezii de Teresa de Ávila, iar în colaborare cu soțul său, Ioan Constantinescu, a transpus, în 1998, Amnezia, comedie de Henning Krauss. SCRIERI: Povestiri biblice, postfața autoarei, Iași, 1990; Teoria literaturii, Iași, 1991: Arta grădinii, București, 1992; Evreul stereotip (Schiță de istoria culturii), București, 1996; Exotismul în literatura română din secolul al XIX-lea, Iași, 1998; Cultura poetică, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286381_a_287710]
-
găsește un bun traducător în D. Nanu. Tălmăcirile în proza aparțin acelorași G. Murnu și St. Bezdechi, dar sunt realizate și de D. Ciurezu (din Kuprin) sau de Ioan Cazacu (din Merejkovski). La rubrică de teatru sunt găzduite fragmente din comedia Păcală de Horia Furtună, piese într-un act semnate de Ion Foți și de Romulus P. Voinescu (uneori coautori). Rubrică de istorie, intitulată „Din trecutul nostru”, este ținută de Nestor Urechia (și sub pseudonimele N. Pan și Stroe Milescu), dar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289042_a_290371]
-
în 1873. Sărăcit, cu sănătatea șubrezită, moare de cancer. L. a scris mult, mai ales farse și vodeviluri (în parte, traduceri și localizări), canțonete și „cânticele comice”. Cu unele a obținut succese mari, de pildă cu vestita, în vremea ei, comedie Vlăduțu mamei (1875). Piesa, cu muzică de Eduard Caudella, i-a inspirat lui Avram Goldfaden comedia Șmendrik. Alte titluri: Cometul (1855), Paragrafu 37 sau Palestina în Iași (1875), Bismarcu orașului (1881), Cina fără sfârșit, Otrăviții, Prostia din născare (1881). Sunt
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287929_a_289258]
-
și vodeviluri (în parte, traduceri și localizări), canțonete și „cânticele comice”. Cu unele a obținut succese mari, de pildă cu vestita, în vremea ei, comedie Vlăduțu mamei (1875). Piesa, cu muzică de Eduard Caudella, i-a inspirat lui Avram Goldfaden comedia Șmendrik. Alte titluri: Cometul (1855), Paragrafu 37 sau Palestina în Iași (1875), Bismarcu orașului (1881), Cina fără sfârșit, Otrăviții, Prostia din născare (1881). Sunt, în general, farse cu personaje aiurite, slabe cu duhul, nătăfleți (ca „Vlăduțu mamei”), aproape întotdeauna cel
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287929_a_289258]
-
vor fi urmărit cu plăcere. Comediograful ia în răspăr fie cusururi și năravuri dintotdeauna, fie stridențe și caraghioslâcuri ale epocii, de la limbajul franțuzit la demagogia patriotardă. Extrăgându-și subiecte din letopisețe, L. compune și drame istorice, nehotărâte între melodramă și comedie (Ștefăniță Vodă al V-lea, Vlad Țepeș sau Ospățul de sânge din ziua de Paști, Lăpușneanu Vodă, Ștefan Tomșa ș.a.). În 1885 și 1886 scoate revista „Comicul”, în care își publică scrierile dramatice, mai rar anecdote în proză sau versuri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287929_a_289258]
-
orașului, Focșani, 1881; [Teatru complet], vol. I: Ofițerul și ordonanța. Pălăria neamțului. Doi cocoși politici, vol. II: Cina fără sfârșit. Otrăviții. Prostia din născare, vol. III: Vlăduțu patriot. Trenul accelerat. Olga sau O viață artistică. După război, Focșani, 1881; Trei comedii complecte, Focșani, 1890. Repere bibliografice: Teodor T. Burada, Istoria teatrului în Moldova, îngr. și pref. I.C. Chițimia, București, 1975, 477-480, 531-532, passim; Dicț. lit. 1900, 522. F.F.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287929_a_289258]
-
debutat cu poemul dramatic Don Juan sentimental (1915), situând personajul principal într-o ipostază mai puțin obișnuită, de erou aflat la „capăt de linie”, respins de Dona Bianca. Don Juan însuși realizează că e doar năluca celui de altădată. Urmează comedia Masca (1923), subintitulată „grotescă dramatică într-un act”, a cărei „acțiune se petrece în Europa”, în timpul unui bal mascat. Melodrama Femeia cu două suflete (1925) - dedicată celor două iubiri pe care protagonista le împărtășește: pentru sculptorul Dionis și pentru directorul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289456_a_290785]
-
se petrece în Europa”, în timpul unui bal mascat. Melodrama Femeia cu două suflete (1925) - dedicată celor două iubiri pe care protagonista le împărtășește: pentru sculptorul Dionis și pentru directorul de teatru Fink - se cristalizează într-o formă notabilă. Scriitorul cultivă comedia mai mult sau mai puțin spumoasă, fără exigențe artistice speciale: Omul zilei (1930), Duduca Sevastița (1939), Timon II (1941). Ar mai fi elaborat piesele de teatru Eva, Apostolul, (1933), Întâlnirea cu norocul (1938), Văduva tristă (1942), Aceeași femeie (1943), Soarele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289456_a_290785]
-
a celor două surori de pe plantația strămoșească Belle Rêve (cu acord corespunzător, "beau rêve" înseamnă "vis frumos", fără acord, probabil "un vis fals, înșelător") spre realitatea gri a unui cartier muncitoresc din New Orleans. Această călătorie trece prin momente de comedie, satiră, dar atinge tragicul, prin confruntările dramatice între iluzie și realitate. Stella s-a obișnuit cu noua realitate, gri-ul cotidian fiind colorat de relația, eminamente fizică, în care se resemnează să fie victima supusă a lui Stanley. Confruntarea dintre
Dicţionar polemic de cultură americană by Eduard Vlad [Corola-publishinghouse/Science/1402_a_2644]