6,028 matches
-
domnule X. Nu sunt de acord. Și duceți-vă cu toții dracului, căci acolo, în iadul creștin al primelor veacuri, este locul vostru, pentru că ați îndrăznit să imaginați un asemenea asasinat în masă. ― Thorson ― zise X cu calm ― ucide-o. ― Ce? ― exclamă Gosseyn cu vocea albă. Mai apucă să facă doi pași. dar gardienii îl imobilizară. Când reuși să privească din nou, Amelia continua să surâdă. Nu se împotrivi când Thorson îi înfipse acul unei seringi în braț, deasupra cotului, dar se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
-ți poți da seama cât de magistral a făcut Crang analiza situației.' Gosseyn își rememoră tot ce-i spusese Crang. Toate prostiile pe care i le debitase în legătură cu motivele care îi determinau să nu-l omoare, precum și cele privind... ― Hei! ― exclamă el cu voce tare ― doar n-o să-mi spui că trebuie să mă sinucid. ― Te-aș fi ucis eu însumi în clipa în care ai venit dacă aș fi fost în stare. Dar eu nu pot ucide decât ca să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
asupra acestei învălmășeli, armele automate ezitau, nemaifiind sigure de țintele tirului lor. Pe măsură ce sfârâitul suflantelor și detunăturile exploziilor scădeau în intensitate, hărmălaia înjurăturilor, mârâiturilor, gemetelor devenea tot mai distinctă. Stângăcia luptelor, neândemânarea, bâjbâiala combatanților îl lămuriră deodată pe Gosseyn. ― Dumnezeule! ― exclamă el ― lupta asta are loc pe întuneric? Întrebarea era pur formală, căci el percepea acum diferența între lumina ce scălda scena de pe ecran și adevărata lumină a zilei. Era o scenă nocturnă filmată cu radar-camere. În spatele lui, Thorson rosti cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
ar fi la curent cu cele petrecute. Și totuși spusele ei îl zguduiră pe Gosseyn. Și deja începea să ghicească ce-i va spune; ― Crang! Îi pronunța numele ca și când ar fi umblat cu o bombă. ― A lăsat instrucțiunile definitive. ― Dumnezeule! ― exclamă Gosseyn. Se simțea slab. Așteptase, tot așteptase ca cineva să-i spună ceva. În mod deliberat așteptase până în ultima clipă ca să acționeze. Și acum, poftim! Fata părea că nu-și dă seama de tumultul său sufletesc. ― A spus (vocea ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
de a face caca. Fără îndoială că liniștea mocnită de până la acel moment a fost subit tulburată de chicoteli, râsete înfundate, hohote nestăpânite care l-au transformat pe căpitan într-un pachet de nervi. Chiaburi puțini, dar dușmani mulți! a exclamat el cu vizibilă ură și a hotărât că este momentul să pună capăt adunării, care aducea mai mult a spectacol tragi-comic, pentru a începe ancheta în problema dezordinii iscate pe parcursul unor dezbateri atât de serioase, cu siguranță luate în derâdere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
glas: No, nicevo!... Nicevo, rebiata!... Iar adjunctului ei, un învățător de la Herța, pe numele său Viorel Purice, i-a împărtășit suprema ei nedumerire, surprindere și dezamăgire: Boje moi! Boje moi! Și în final, vî svabodnî! Suntem liberi! Suntem liberi! au exclamat câțiva copii vorbitori de limbă română din detașament. Să vizităm tabăra... Să ne facem prieteni printre frații noștri români! * * * Și acum, intrăm în localitatea Voroneț unde vom vizita minunata ctitorie a voievodului Ștefan cel Mare din 1488 și înfrumusețată cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
cu o reținută îmbrățișare, dar totuși îmbrățișare, Natașa Semenova și-a luat rămas bun de la Emilian Mihailovici și a trecut fâșia de frontieră la punctul Siret-Porubnoe. Odată trecută dincolo, sub privirile nedumerite ale compatrioților, s-a întors către partea română, exclamând puternic într-o exprimare aproape corectă, ajutată de adjunctul Viorel: Omelean Mihailovici barbat vrednic este! La el mult pasion este! El barbat brava este! El atent cu domna este!... Tu avut un fiu-bebe, Omelean Mihailovici!... Apoi, și-a mai fluturat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
și, cu mâinile ridicate către ceruri, a invocat cu evlavie: Sfinte Duh, ni te arată! Și, când a constatat că acesta întârzie, a repetat cu o voce tremurândă: Sfinte Duh, ni te-te ar-ată! În lipsa Sfântului Duh, aproape îngrozit, a exclamat din nou: Sfinte-Sfinte Duh, ni te arată! Nu-i! S-a nădușit în traistă! A răspuns dascălul dintr-un ungher de lângă strană, în timp ce încerca să dosească într-o traistă ca o cutie de șah un ghemotoc alb, fără de viață. Părintele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
Se pare că acolo micuții se bucură de prea multă libertate și își povestesc vrute și nevrute, sau, mai bine zis, dorite și nedorite... pe moment, parcă și-a amintit de ceva foarte important și, cuprinsă de sentimentul apăsător al responsabilității, a exclamat ținându-se cu mâinile de tâmple: Grupa mijlocie! Vai! Grupa mijlocie! Ce-o fi mai încolo?... * * * Tata, i-adevărat că Moș Crăciun vine tocmai din Laponia? I-adevărat, Sabinuța... Da unde-i Laponia? Departe-departe, fetița lui tata, tocmai la Polul Nord
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
Presei pe postul disponibil la Biroul avizări materiale spre publicare (Viza E), începând cu 18.08 curent, în timp ce tovarășul Pitulice Marinel a fost repartizat la Biroul special de control presă în limba germană pentru tineret și copii. Sfinte Sisoe! A exclamat Petrescu-Petre... Adevărat afront la adresa presei germane să fie încredințată unor astfel de oameni care nici măcar manualul nu-l citesc satisfăcător, darmite cu subtilitățile de limbă cum se vor descurca ei oare? Râsul-plânsul de pe lume! A mai zis. Noaptea minții și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1503_a_2801]
-
Dumnezeu nu m-a lăsat să pier și mă ia lîngă El. Să nu fiu singur. Dar, ce contează? Am Puterea asupra lumii noastre. Și ce beție: să lași puterea liberă, fără rost, înfruntînd ultime, vînturile și de aceea să exclami peste trupurile viermuind dulceag: „-E Pace pretutindeni!” V. din spital observ cum acele indicatoare o iau razna. „-Cedează inima!”-țipă reanimatorul. „-Nu,“-răspunde Doctorul stîrnind mirarea celor din jur: „-E diavolul lui. Îl scutură din cînd în cînd.” Trupul depășește
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
a fost creat în seara aceea s-a păstrat în următoarele luni, înțelegerea, realizarea faptului că nu ne puteam chiar sonda pe noi înșine, dar acest lucru era la fel de bun ca un tratat cu nenumărate paragrafe de text. "Așa", a exclamat David cînd ne-am aflat afară. Și l-am înțeles. Aveam două manuale de instrucțiuni sub braț. "Haide", m-a chemat mai tîrziu, cînd ne aflam de cealaltă parte a apei, și cu acest cuvînt a țîșnit într-un sprint
by H. M. van den Brink [Corola-publishinghouse/Imaginative/955_a_2463]
-
îi deranja pe musafiri, dar Adrian și Eleanor abia dacă îl mai băgau de seamă. — Care-s știrile de pe pagina întâi? se interesa Adrian. Eleanor puse jos Gazette și lua secțiunea de știri din Sunday Sentinel. — Hai că-s plictisitori! exclama ea. Majoritatea se referă la vacanță Dianei cu Dodi Fayed. — Păi, tot astea au fost și duminica trecută! exclama și Adrian. — E cea mai aiurita chestie la modă, spuse Eleanor. Un ziar de scandal a plătit un sfert de milion
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
pagina întâi? se interesa Adrian. Eleanor puse jos Gazette și lua secțiunea de știri din Sunday Sentinel. — Hai că-s plictisitori! exclama ea. Majoritatea se referă la vacanță Dianei cu Dodi Fayed. — Păi, tot astea au fost și duminica trecută! exclama și Adrian. — E cea mai aiurita chestie la modă, spuse Eleanor. Un ziar de scandal a plătit un sfert de milion ca să obțină niște fotografii cu ei doi sărutându-se pe iahtul lui. — Cu banii ăștia poți cumpăra un Picasso
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
Fanny Tarrant, ci doar un pic sub media de înălțime la bărbați. Era bronzat și avea riduri de expresie în jurul ochilor. Trăsăturile lui aduceau un pic cu cele ale unei maimuțe. Avea un nas cârn și buza superioară proeminenta. — Șam! exclama Adrian, căznindu-se să imite surprinderea afișată de Eleanor. Ce te-aduce aici atât de devreme într-o dimineață de duminică? Și înainta spre vizitator cu mâna întinsă. Pentru a i-o putea strânge, Șam se văzu nevoit — Plec la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
tânără se fâțâie goală prin casă și-i face de mâncare unui bărbat îmbrăcat din cap până-n picioare.“ — Bine, dar asta se-ntâmplă fiindcă ea îl crede orb! — „«Bine, dar asta se-ntâmplă fiindcă ea îl crede orb!A a exclamat Samuel Sharp“, cita Adrian din ziar. „De parca asta ar îndrepta în vreun fel lucrurile. I-am spus: Dar noi știm că el nu-i orb. Asta nu contribuie oare la intensificarea suspansului voyeuristic? Nu-i asta oare visul fiecărui școlar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
asta nu-i un reporter de provincie cu cas la gură, Șam. N-o să țină. — Mda, s-ar putea să ai dreptate, recunoscu Șam cu părere de rău. Se încrunta și făcu o grimasa, cufundându-se în gânduri, după care exclama: — Stai puțin! Se însenina. — Stai puțin! Ce-ar fi să-i dai un interviu pe bune, dar să te folosești de prilejul asta ca să-i faci tu ei un portret caricatural pentru un alt ziar? — Ce face? îngaimă Adrian. — Ții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
un alibi perfect: i-ai pomenit într-o doară de invitația ei și el te-a convins s-o accepți. — Ei bine, Geoffrey chiar s-ar bucura să-mi vadă din nou numele în ziare, dar... — Na, poftim de vezi! exclama entuziasmat Șam. Ai putea scrie un text minunat, Adrian! Strecoară în el toate poantele alea despre cultura colportării de zvonuri. O să-ți facă plăcere. — Există un singur dezavantaj în tot planul tău. — Care? întreba Șam. — După toată afacerea asta m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
ar fi... începu Șam. Dar de ce? întreba Eleanor, continuând să-l fixeze atentă cu privirea pe Adrian. — Nu știu. Probabil că nu voia decât să se dea bine pe lângă mine. — Vezi tu, ideea este să... — Ideea lui Șam este să... exclama Adrian. — Ideea este, relua Șam, ca Adrian să accepte să i se ia un interviu, ca apoi sa poata scrie el un portret satiric al lui Fanny Tarrant - bineînțeles, fără știrea ei. Eleanor se holba în continuare la Adrian, în timp ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
figură în ele, nu le-ai citi pur și simplu. În dimineața asta nu-mi pare o perspectivă formidabilă, riposta Eleanor. — Aha. Mda, mormăi Șam. Touché. Acum, că i se adusese aminte de Fanny Tarrant, se posomori din nou. — Nenorocita! exclama el. Apoi, după o pauză, întreba: De ce s-a lăsat Adrian de scris? — S-a lăsat doar de scris române. S-a retras - într-un fel - din lumea românului. — Scriitorii nu se retrag niciodată. Nimeni nu renunță de bună voie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
încerc să-ți explic. Am luat hotărârea asta în timp ce eram la WC. Mă prind. Eleanor, care aducea pe o tavă suc de portocale și pahare, auzi aceste cuvinte în timp ce intră pe ușă de la bucătărie și rămase stana de piatră. — Ah! exclama Șam, prins pe picior greșit de anunțul lui Adrian. Păi, e grozav! adaugă el, aruncând o privire neliniștita către Eleanor, care-l privea lung pe Adrian. — La ce te prinzi? îl întreba ea. Adrian schița un zâmbet vag, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
relatez faptele. — Spuneți-mi, vorbi Adrian pe tonul cuiva care dorește sincer să fie lămurit, când ați terminat de scris unul din articolele dumneavoastră cu adevarat urâte, ca acela despre Șam... A, pot să scriu și mai urât de-atâta! exclama Fanny. — Nu mă-ndoiesc de astă, zâmbi Adrian. Dar când ați terminat un asemenea articol și el vede lumină tiparului, vă imaginați victima citindu-l? Vreau să spun, vi-l imaginați pe bietul Șam, să zicem, dându-se jos din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
mâncați, dați-i drumul. Nu, nu-i nici o problemă, zise Adrian. De fapt și eu sar prânzul de multe ori. Țin regim. De când m-am lăsat de scris române, mă preocupă ceva mai mult sănătatea mea. Iată un lucru interesant, exclama Fanny. Ce credeti, de unde vi se trage treaba asta? Presupun că pe vremea când luptăm pentru nemurirea literară, nu-mi stătea capul prea mult la ideea morții, spuse Adrian. Când eram romancier, țineam o pipa în colțul gurii cât era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
că ai greșit adresa. Cea mai mare parte a timpului am fost amândoi îndrăgostiți de Ellie. — Ellie? Soția mea, spuse Adrian scurt și păru să regrete pe loc faptul că i-a pomenit numele. — Aha, înțeleg! Ah, chiar că-nțeleg! exclama Fanny. Vasăzică soția dumneavoastră-i față din Primăvară vieții... cum o chema, Fiona? — Nu, nu, Eleanor e o cu totul altă persoană, riposta Adrian. — Dar, în raport cu dumneavoastră și cu Șam, a ocupat aceeași poziție pe care o ocupă Fiona în raport cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
fost Eleanor. — Va întrerup cumva din ceva? îi întreba ea din ușă care dădea spre bucătărie. Adrian se întoarse brusc pe călcâie sări trase cât colo de lângă șezlong. Fanny își acoperi umărul cu halatul de baie și se scula. — Ellie! exclama surprins Adrian. Te-ai întors devreme! N-am auzit mașină. — Nu, pentru că a rămas în până chiar la marginea satului. Am luat-o pe jos, pește miriște. — Ți-o prezint pe Fanny Tarrant. — Mi-am închipuit, zise Eleanor. — Va salut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]