7,756 matches
-
laptele, pe care, amestecat cu haoma, 1-au băut părinții: ei s-au împreunat întâia oară și a fost. Conceput Zarathustra 7. Înainte de nașterea sa, Ahriman și mulțimea c/ev-ilor s-au străduit în zadar să-i facă să piară. Cu trei zile înainte de a veni pe lume, satul a strălucit atât de tare, încât Spitamizii, crezând că a izbucnit un incendiu, 1-au părăsit. La întoarcere, au aliat un copil răspândind lumină înjurai său. După tradiție. Zarathustra a venit
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
într-adevăr, înnoirea eshatologică nu numai că "salvează" omenirea, ci o făurește din nou, săvârșind învierea trupurilor. Acest lucru presupune o nouă Creație, indestructibilă, incoruptibilă. După cum vestește Yast, 19: 90: "Lumea materială nu se va stinge f. J. Minciuna va pieri". 111. Călătoria sufletului după moarte Riturile funerare, mitologiile morții, concepțiile în legătură cu postexistența sufletului se schimbă încet, în ciuda reformelor și convertirilor. Adică numeroase informații furnizate de textele avestice și pehlevi sunt valabile și pentru epoca prczarathustriană. Ritul atestat în Iranul occidental
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
mai trebuie să vă spun. Învățasem să citesc de pe buze. Cu aproximări. Acum ar trebui neapărat să vă citez un caz de confuzie caraghioasă, dar nu-mi vine nici unul în minte. Și, în general, în astfel de momente îți cam piere cheful de glume de genul ăsta. Îți programezi memoria să uite, să ocolească. La audiogramă era foarte simplu, trebuia să apeși pe niște butoane atunci când auzi sunete. Dacă auzi. Dacă nu, la revedere. Trebuia să fii atent, că tanti aia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
convins de existența acelei limbi comune. Dar, cum am spus, era suficient să văd un bețivan soios, un puțoi care își bagă și-și scoate cu o nonșalanță ce dă de gândit sau vreo cucoană grasă și gălăgioasă - și-mi pierea orice chef. Și începeam din nou să cred că acea limbă comună e doar scorneală. Îmi reproșa cineva că aș cere prea mult de la oameni. De ce să-ți dea ei ceea ce le ceri tu? De ce ocupațiunea lor mintală să fie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
Vorbește stins. La început, m-a enervat cumplit vorbirea asta a lui moleșită. Am făcut la facultate un seminar, atunci l-am cunoscut, și nu auzeam aproape deloc ce bârâie acolo, ce vorbe mestecă. Eram într-o fază când îmi pierise iar auzul. Nu știu cum să vă explic mai bine boala mea, dar e suficient să știți atât, că periodic îmi dispare auzul. Urechea se înfunda și supraviețuia doar un zgomot insalubru de butoi hodorogit. Și, decât să nu-l mai aud
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
care devine proprietara palatului prin testament. După decesul lui Alexandru A. Cuza, Maria (nora domnitorului) avusese o idilă cu Ionel I.C. Brătianu, fiul celui care-l detronase pe Cuza. Urmașul lor, Gh. I. Brătianu - ilustru istoric, mare patriot, avea să piară (în închisoarea de la Sighet, fără a fi fost judecat sau condamnat. Văzusem biserica. Din curtea ei, printr-o portiță am pornit-o spre castelul care se zărea printre schele, materiale de construcție și... câini. Înaintam, încercând să-i ignor. Unul
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
-n viață Totu-i trecător La ce bun atunci Să rămâi cu-n dor... Nu mai plânge, baby! Uită tot ce-a fost! Nu mai plânge, baby! Plânsul n-are rost! Nu uita că-n viață, Lacrima cu-n zâmbet piere Uită-a ta durere, Nu te întrista!" ("Nu mai plânge, baby!") Ei copii, dar frățiorul vostru nu plânge tot timpul ne-a întrerupt mama zâmbind nu? Și-atunci? Nici propunerea noastră n-a convins-o. Dragii mei copii, mai este
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
descompunere. Tovarășul Cameniță s-a ridicat și s-a apropiat de înger, să se convingă despre ce e vorba. Într-adevăr, ceva nu era în regulă cu îngerul. L-a auzit, undeva în spatele său, pe profesorul de latină șoptind: -Îngerul piere ca o rochie mâncată de molii. Se topește în aerul nostru ca o bucățică de zahăr pusă în ceai... Tovarășul Cameniță a întrebat răstit: -Nu se poate face nimic să oprim asta? Gârmoci l-a privit neputincios, cu ochi inexpresivi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
se scurgă spre oraș pârâul negru, unsuros. Și pe urmă a aprins fericit chibrituri, unul după altul. A mai apucat să zărească încântat cum se înalță și se întinde vâlvătaia uriașă, supremă. Cum cuprinde așezarea și o înghite. Serenite a pierit, dar nu de apă, ci de foc. Cel care a scăpat nevătămat este și în versiunea aceasta absolută bătrânul cu părul alb, personajul bine cunoscut mie și care-mi displace profund pentru ce a fost, nu pentru ce este, anume
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]
-
că televiziunea cu variantele pe care le oferă, face o concurență serioasă cărții, dai nu o concurență necinstită, pentru că oferă, într-un mod mai comod și mai atrăgător, o temă în fața căreia cartea clasică nu rezistă. Cartea pe limba ei piere. Acțiunea " Visul interzis" Nu știu de ce am coborât din metrou la Piața Crângași. Nu aveam nici o treabă la Crângași; nu aveam, în general, nici o treabă; într-o zi atât de încărcată de o căldură exotică, tropicală, nefirească, ar fi fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
există și altfel de carte. Nimeni nu a câștigat vreun război împotriva Cărții. Dacă a făcut-o, victoria a fost vremelnică, după care a plătit crunt. Până și Inchiziția a pierdut această partidă. Cine ridică mâna împotriva Cărții, de Carte piere. Nu există ghilotină mai ascuțită decât fila de carte care cade pe gâtul agresorului - fie el în viață, fie el deja trecut în lumea umbrelor. „Artileria tăcută a timpului”, cum spunea un alt președinte, Abraham Lincoln, nu iartă. Cartea este
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
trecut în lumea umbrelor. „Artileria tăcută a timpului”, cum spunea un alt președinte, Abraham Lincoln, nu iartă. Cartea este un nume generic. Ea înglobează totul - muzică, război, arhitectură, medicină, pace, literatură, grafică, Biserică etc. Nicolae și Elena Ceaușescu nu au pierit de mâna plutonului de „justițiari” condus de dl Gelu Voican-Voiculescu. Au murit de carte. De cartea pe care nu au învățat-o, de cartea pe care au urât-o, de cartea pe care au prigonit-o, de mâna înlocuitorilor de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
prima oară când îl surprind pe dl Cornea într-un ofsaid de o leghe față de mine. De data aceasta, chiar aș fi avut suficiente motive să-l iau de urechi și să-l târăsc prin tribunale până i-ar fi pierit cheful de a cogita infracțional. Dar mi-e silă să o fac, cu toată acțiunea ilicită la care s-a pretat. Dl Cornea e un om citit. Dar și un om cumplit de netrăit. Asemeni struțului, Domnia sa preferă să descifreze
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
Episcopatul care pogorîse din proprie dorință de pe tronul său căci se urîse singur (iar Episcopii din Germania, din Franța și din Anglia și-au smuls singuri vălul de pe ochi), Episcopatul, spun, care poate să fie pedepsit, nu poate însă să piară de tot, căci cuvîntul lui Cristos, care este făcut să țină pînă la sfîrșitul veacurilor, l-a făcut să iasă din amorțeală, să se înspăimînte de pericolul care îl amenința, și a înțeles că educația lăsată pe seama Sacerdoților a fost
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
adevărată orice om care nu se oprește la suprafață. Lecturile înflorite în secolele al XV-lea și al XVI-lea au atras atenția oamenilor, pentru că, abandonată fiind speculația de dragul imaginației și a sentimentului și lipsindu-i nervul filosofiei creștine a pierit, cum pierise mai înainte măreția și plenitudinea expozeului. Nu se mai vedea importanța marilor, intrinsecilor rațiuni ale doctrinei credinței, reținute totuși de cei mai buni Scolastici, după cum și de la aceștia s-a pierdut din vedere importanța grandioasei și deplinei maniere
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
om care nu se oprește la suprafață. Lecturile înflorite în secolele al XV-lea și al XVI-lea au atras atenția oamenilor, pentru că, abandonată fiind speculația de dragul imaginației și a sentimentului și lipsindu-i nervul filosofiei creștine a pierit, cum pierise mai înainte măreția și plenitudinea expozeului. Nu se mai vedea importanța marilor, intrinsecilor rațiuni ale doctrinei credinței, reținute totuși de cei mai buni Scolastici, după cum și de la aceștia s-a pierdut din vedere importanța grandioasei și deplinei maniere de expunere
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
seminariile noastre; texte care ne fac să credem că știm atît de mult, ne fac să-i disprețuim atît pe cei mari ai noștri; aceste cărți care în secolele ce vor urma, în care stau speranțele Bisericii, care nu poate pieri vreodată, vor fi, după părerea mea, judecate ca fiind cele mai meschine și neinteresante din cîte s-au scris în cele optsprezece secole pe care le numără Biserica: pentru a rezuma totul într-un cuvînt, cărți fără spirit, fără principii
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
exista o metodă bună de învățare? Nu, iar defectuozitatea metodei este cea de a patra și ultima a acestei plăgi a Bisericii despre care vorbim, deci a insuficientei educații a Clerului în vremurile noastre. Am spus că obiceiurile Clerului au pierit din Biserică în acea vreme în care s-a separat în școală formarea inimii de aceea a minții 84. Mai tîrziu s-a gîndit să se îndrepte răul obicei care era un rezultat firesc al acelei separări; și acum în
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
societățile omenești în creșterea lor nu pot fi aplicate Bisericii în integralitatea lor tocmai pentru că ea nu este ceva omenesc, ci este parțial divină. De exemplu, legea care statuează că "fiecare societate ia ființă, se perfecționează, apoi urmează declinul și piere" nu poate fi aplicată întru totul Bisericii, care este ajutată de o forță infinită neinfluențată de circumstanțele umane. Această forță transformă în bine pierderile sale și îi reînnoiește viața atunci cînd se află în declin. Biserica este o societate deosebită
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
reprezenta, nu îi puteau rezista din cauza lipsei de experiență și pe care nu o puteau învinge. Așadar, pe termen lung, omenirea a urmat o cale nefericită; sfințenia clerului s-a prăbușit, iar obiceiurile cele mai bune și tradițiile Bisericii au pierit. Distrugerea a influențat și organizarea, efectul inevitabil al limitării omenești care se manifestă și în Biserică, unde progresul și dezvoltarea nu pot evita pericolul și decăderea, afectînd astfel modul accidental de existență a Bisericii. 60. Ce s-a întîmplat după
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
îi imprimau o nouă și mare dezvoltare, ci o reașezau, ca să spunem așa, în acele părți care au suferit prea mult din cauza obositoarei călătorii. Totuși o bună parte a drumului a fost deja parcursă; reparată fiind, nava nu mai putea pieri, ci trebuia să înfrunte încă alte mări, alte vînturi, alte furtuni. 61. Regula Providenței în guvernarea Bisericii este ca forța sa organizatorică să fie superioară întotdeauna forței care intenționează să o distrugă; cele două forțe lucrează simultan, așa încît nu
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
mea, porumbița Mea, Oița Mea, în vreme ce Pavel afirmă: " Nimeni nu se încununează cu această cinste, ci acela care este chemat de Dumnezeu, precum Aaron"206. 90. Dar în aceste vremuri atît de nefericite, în care Biserica lui Dumnezeu pare să piară cu desăvîrșire, Cristos își aduce aminte de cuvîntul său, se trezește și inspiră un om deosebit, care printr-o imensă putere morală și, cu siguranță, neomenească, înfruntă totul, rezistă la orice și rămîne superior tuturor lucrurilor; repune în drepturi Biserica
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
scrie aceste lucruri de teama că ar fi trebuit să facă și altor conducători concesii asemănătoare 228. În zadar cei doi monahi, însoțitori în misiunea diplomatică, protestează, negînd faptul; în schimb, sînt insultați și oprimați. Toate speranțele de înțelegere au pierit, dar nu din cauza încăpățînării regelui, ci a răutății Episcopilor adulatori, simoniaci și infami. Este, așadar, evidentă nedreptatea comisă de istoricii moderni care au lăsat deoparte esența chestiunii și s-au concentrat asupra accesoriilor de procedură sau au uitat cauza pentru
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
vreme cît" (au spus ei, adresînd discursul Episcopilor națiunii lor) "capii Religiei sînt aleși de Biserică, Religia nu are de ce se teme. Nici de persecuții, nici că foamea o va ucide, fiindcă nici persecuția, nici foamea nu au făcut să piară Bisericile din Orient, din Germania și din Anglia; acestea au pierit din cauza corupției cauzate de putere atunci cînd numea Episcopii, fie pentru că Episcopii își vînduseră voința și independența, fie că au ignorat poate pînă unde pot ajunge oamenii liberi și
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
Religiei sînt aleși de Biserică, Religia nu are de ce se teme. Nici de persecuții, nici că foamea o va ucide, fiindcă nici persecuția, nici foamea nu au făcut să piară Bisericile din Orient, din Germania și din Anglia; acestea au pierit din cauza corupției cauzate de putere atunci cînd numea Episcopii, fie pentru că Episcopii își vînduseră voința și independența, fie că au ignorat poate pînă unde pot ajunge oamenii liberi și credincioși cu rezistența împotriva unei voințe care comitea sacrilegii. Acum este
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]