4,917 matches
-
cunoscută aici cu media cuprinsă între 38 și 42 de ani. Cargobot făcea excepție, reușind să atingă 60 de coți, ca urmare a deselor întreruperi ale acestui nobil sport al drink-ului, prin executarea diferitelor pedepse, desigur, fără vină, la pușcăria din capătul bulevardul Karl Marx. Fost sudor la Șantierul Naval, soț, tată de familie și locatar cu două apartamente și o casă în Lacu Dulce, actual vagabond, eliberat de obligația de a plăti impozite, avea să trăiască în acea zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
doua zi lunea cealaltă, ieri fusese început de primăvară și tot așa într-o viteză care nu prevestește nimic bun, mânca-ți-aș! Simbolul libertății absolute, se întâlni la spelunca din Piața Microhală cu Ghiborț, pe care îl cunoștea din pușcărie. O pată de culoare nelipsită din peisajul cartierului, cu traiul asigurat de alții, pentru că stârmocea atât de mult lângă clienți în cârciumă încât fiecare-i dădea câte o monedă asigurându-i astfel ziua cea de azi și cea de mâine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
Ghiborț. Au diabet! spuse el. Au băut spumă de drojdie de la fabrica de bere și s-au îmbolnăvit. Poate să spună ăla cu trei picioare. Câinele confirma prin lătrături, scriind în aer cu coada: vrem mămăligă. Da' ce, suntem la pușcărie? zise Ghiborț. Pâine albă, fraților! Avem din belșug pâine. Erau la poarta Cimitirului "Sfântul Constantin" și, profitând de lipsa paznicilor și de liniștea nopții, morții ieșiseră la plimbare. Măi, tu, grasule, cum te cheamă? strigă Mongolul spre un bărbat rotofei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
surprins sărutând o Floarea-Soarelui. Profa de limba română, privind ca Fetița cu chibrituri prin vitrina unui magazin de jucării un ursuleț Panda de pluș, în mărime naturală. Profesorul de chimie, cel de rusă și cel de biologie, cântând în corul pușcăriei de la capătul bulevardului Karl Marx, alături de violatori, hoți și criminali, sau profa de latină, infirmieră la Leprozeria din Tichilești (Dobrogea), oferind daruri de Crăciun. De cine tremuram noi! Cele mai moluște ființe care aveau nevoie de mască pentru a fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
porni repede pe holul de la subsol, spre Patologie. Era ora prânzului, așa că nu era aproape nimeni acolo. Șirurile de mese de oțel erau goale. Raza făcea curățenie. — Zevzec nenorocit ce ești, zise Marty. Vrei să ne bagi pe amândoi la pușcărie? Raza se răsuci încet. — Care este problema? întrebă el, liniștit. — Problema este că ți-am spus să iei oasele numai în cazul incinerărilor. Nu și la înmormântări. La incinerări. E atât de greu de înțeles, ce naiba? Mda, bine. Așa și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
de la cimitir puteau să-l dezgroape și să-i ia oasele lungi. Știi că se întâmplă peste tot asta. I-au prins pe tipii ăia, în Phoenix. Și pe cei din Minnesota. Iar acum, în Brooklyn. — Și sunt cu toții în pușcărie acum, Raza. — OK, spuse Raza. E adevărat. Chestia e că eu i-am spus lui frate-meu să o facă. — Tu i-ai ... — Mda. În noaptea aceea, când a venit cadavrul lui Weller, am primit un apel de urgență pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
de hârtie. — Ce e asta? — O listă cu cele mai mari parcuri de distracție din SUA. Ai grijă să le vizitezi pe primele trei. — Iisuse. Ohio ... Indiana ... Texas ... — Nu vreau să aud, spuse Johnson. Te așteaptă douăzeci de ani de pușcărie, prietene, în compania unor tipi solizi, cu tatuaje, care o să-ți facă o grămadă de lucruri mai rele decât leziunile anale. Așa că fă cum îți zic eu. Și pleacă din oraș chiar azi. Întors în apartamentul lui din Sherman Oaks
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2077_a_3402]
-
orașul Brașov s-a numit Stalin, Oneștiul s-a numit Gheorghe Gheorghiu-Dej, în Pitești au pus numele Mitrea Cocor unei străzi, că apăruse romanul Mitrea Cocor al lui Sadoveanu, poate există și astăzi strada asta, nu știu, comuniștii au inventat pușcării teribile, gulagurile de inspirație rusească de la Jilava, Sighet, Aiud, Galați, Pitești, Râmnicu-Sărat. A apărut fibra de trădător atunci? Sunt eu dovada vie a trădărilor?, dar nu mi-am ales eu data nașterii, eu pur și simplu sunt. Nu știu, fantazezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
mă leagă prea multe de Lori, nu numai casa asta, nu numai averea, e foarte complicat să-ți explic! Complicități, afaceri, lumea... și-apoi, Lori știe prea multe, ce-ar fi să vorbească la sau după divorț?, Doamne ferește!, intru în pușcărie. N-am ce face, Tină, rămân cu Lori... Toți alegem nevasta, la o adică, totdeauna amanta pierde, toți facem asta. — Faci cum vrei tu. — A tăcut mult timp. Am văzut-o pe după stâlpul de la bucătărie, era albastră și-i tremura
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
Iași! Așa că am tăcut toți de parcă am fi fost înțeleși, văzându-ne de drum ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat, dar supraveghindu-ne discret spatele. Cel care scăpase sticla, îi spuse celuilalt: - No, mă, ăștia ori or scăpat din pușcărie, ori de la casa de nebuni! Auzi, tu! Nu s-o spălat de opt ani! - Mă, io zic că poate ar trebui să sunăm la poliție, poate or fi fugit din pușcărie, cu toate că nu-i văd să fie tunși ... O cam
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
spuse celuilalt: - No, mă, ăștia ori or scăpat din pușcărie, ori de la casa de nebuni! Auzi, tu! Nu s-o spălat de opt ani! - Mă, io zic că poate ar trebui să sunăm la poliție, poate or fi fugit din pușcărie, cu toate că nu-i văd să fie tunși ... O cam băgaserăm pe mânecă! Dacă sunau ăștia la poliție? Nu că ne-am fi temut de asta, da' aveam toate șansele să pierdem trenul. Aproape că eram gata-gata să mă întorc să
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
de frică, n-aveau probleme (doar exerciții, de rezistență). Mulți din cei care uitau totuși de frică începeau să spună vrute și nevrute (pardon, numai vrute, că nevrutele le spuneau ceilalți), intrau în diferite încurcături, dintre care cea mai la îndemână era pușcăria. Sigur că nu ne ajuta numai frica. Erau și oamenii de bine, din cei care sunt și acum și chiar dacă aveau comportamente diferite atunci, ne ajutau la fel. Știe toată lumea că ceea ce ne place, e ori interzis, ori scump, ori
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
Lissy, o să fie bine ! Pe bune, gândește-te și tu un pic. De câte ori a trebuit să stai În sala de judecată și să ții nu știu ce discurs kilometric În fața a tone de oameni, gândindu-te că, dacă greșești, poți trimite la pușcărie un om nevinovat ? Lissy se uită la mine ca la nebuni. Da, dar acolo e ușor ! — Ei... Îmi arunc ochii În jur, disperată. Ei, dacă fugi acasă acum, o vei regreta toată viața. Te vei gândi Încontinuu la asta, dorindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
ochii minții spre Vizanti și Își spuse În gând: De ce nu au lumini?! Cine sunt și ce au de gând să facă? Cât au de gând să stea? Oare vor porni cercetări pe metru pătrat? O fi evadat cineva de la pușcărie? Dacă am fost pârâți iar și Miliția ne caută pe noi?! Victor a prins cu oarece delicatețe botul câinelui, la strâns ușor și apoi a mângâiat capul lui Vizanti, era un ordin extrem și de maximă urgență prin care câinele
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
fundul casei și-i spuse pe un ton de om ieșit din minți: Marie, fii atentă la ce-ți spun! Este o chestie foarte secretă și foarte periculoasă pentru amândoi. Dacă se află, dacă sufli un cuvânt murim amândoi În pușcărie dar nu Înainte de a te spânzura eu de limbă, ai Înțeles?! Măi, omuli, da mă sparii! Ci esti, ci-i cu tini!? Gata, am hotărât, hai să ne mișcăm repede și mai ales nu pune Întrebări, fii tare și nu
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
mai adăugat că și el le va oferi ajutorul la nevoie și că va plăti cu bani pentru tot ceea ce ei fac pentru el, că de-aia sunt prietenii. După mai mulți de „Exclus!”, „nu se poate”, „nu mă bag”, „pușcărie curată”, „securitate!, etc., au concluzionat că „poate că nu-i dracul atât de negru”, „câte nu se fac În aceste vremuri tulburi În care auzi de atâtea fărădelegi”, „este om serios și este prietenul nostru”, „este pământul lui și are
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
al părinților săi, după actul său de naștere și chiar pot pune ștampile pe toate și chiar pe copia de la buletin! Secretare, dă-te-n măta! Păi cu cine am făcut eu atâtea și atâtea, cine m-a scos din pușcărie cu acte false, nu tu?! De unde am cele zece butoaie de teflon, de unde am zdrobitorul din inox și cine a intervenit pentru ca fiul meu, Gicu, să primească apartamentul din centrul orașului În care a fost repartizat, nu Ștefan? Mâine dimineață
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
Întâlni cu maiorul Iftimie, de la cadre și acesta rămase mirat de faptul că bietul Rică nu aflase că doi ofițeri cadriști cercetase la primăria Laza despre Victor Olaru și așa se aflase cum că acesta făcuse aproape doi ani de pușcărie socialistă, bătuse un secretar de partid. Și iată cum tot Victor l-a scăpat de o posibilă moarte În chinuri ori de un urmăritor feroce, așa cum este astăzi Ștefan Girovescu! Apoi Își aminti că și el fusese chemat de două
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
de boli mintale, am furat, am fost pește, mi s-au născut niște copii de care nu știu absolut nimic, am vagabondat țara În lung și În lat, am dormit până și În veceuri publice, am făcut treisprezece ani de pușcărie pentru crimă, dar ce-ți spun toate astea? Le știi foarte bine. Ți le-am mai povestit. -Mi le-ai mai povestit Kawabata, dar nu mi-e frică să le mai ascult,,. -M-am născut fără suflet. Știu asta de când eram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
speranță, un prezent fără speranță. Tot ce ar trebui să fie al lor aparține altora. Până și trăitul vieții e al altora. Cei vârstnici, mai ales femeile, rezistă de minune mizeriei, se adaptează cu o ușurință fantastică. Foștii clienți ai pușcăriilor, borfași, criminali sau violatori sunt și ei adaptații care nu capotează cu una cu două. Instinctul răului i-a făcut invulnerabili. Acum, din cauza vârstei le-a dispărut agilitatea infracțională și Își târăsc picioarele umflate de căldură sau amorțite de ger
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Au vrut să mă condamne la moarte, dar până la urmă, fiind minor, m-au condamnat la cincisprezece ani. Am făcut prin diverse Închisori din țară douăzeci și doi. Venind comuniștii la putere, au uitat de mine și am ieșit din pușcărie la aproape 38 de ani. Nu sunt un criminal, nu-mi pot explica nici acum, după șaizeci de ani cum de-am putut face asta. M-a durut și m-a apăsat toată viața crima asta oribilă. Dacă nu rămâneam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
securitate, care-ți era vecin. Primăvara, când au săpat pământul ca să sădească flori le-au găsit Îngropate Într-o cutie de pantofi. Biblia purta pe ultima copertă inițialele tale scrise mărunt cu un creion și ai făcut trei ani de pușcărie Într-o celulă igrasioasă, bătut sistematic de anchetatori. Ai fost eliberat la o amnistiere nesperată, dar n-ai mai putut să revii la facultate. Te-ai făcut legător de cărți. Acum toate s-au dus. Au rămas visele și amintirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
Se gândește că bătrânul Kawabata a avut ceva noroc, măcar În aceste ultime clipe ale vieții lui de vagabond. A murit totuși Într-un pat și nu În vreun canal, mâncat de șobolani sau, și mai rău, În bezna vreunei pușcării sau, Doamne ferește, omorât. Însfârșit, se odihnește și el după o viață trăită, de ce să nu recunoaștem, la limita biologicului. O voce ,,Antoniu, ce rost Îi găsești vieții tale? Ai tu un țel, cât de neînsemnat? Îți faci tu planuri de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
dat un plic cu cinci sute, ceilalți au primit un al treisprezecelea salariu. Eu lucrasem doar două luni... Țușca s-a bucurat: trebuia să trimitem bani pentru un nepot. Se apucase să rupă falca unuia, dacă nu dădeam șpagă, făcea pușcărie. - Cum rămâne cu prințipurile? Cu șpagă, cu justiția coruptibila...? - E nepotu-meu. Ce vrei să fac? Să-l lași să plătească prostia făcută. - Nu știi ce vorbești. Noi întotdeauna ne-am ajutat, unchiu Gheorghe intervenea pentru noi. Unchiul Gheorghe fusese ofițer
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]
-
cum a reușit? Ești cremene... <sabina>: așa este, dar cînd i-am simțit sula, nu m-am mai împotrivit <vik47>: de ce? <sabina>: niciodată nu intilnisem așa ceva <vik47>: hehe <sabina>: da, hehe. I-am fost amantă pînă l-am băgat în pușcărie <sabina>: aflasem unde ține lucrurile furate <sabina>: i-am pus si niste cocaină, să fie tot tacimul <vik47>: te- ai răzbunat, adică <sabina>: nimeni nu a scăpat! Doar javra aia grasă, care acum e în America. <sabina>: da’ i-am
Taraba cu vise by Sava Nick () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91662_a_92378]