6,679 matches
-
naibii. — Pentru puțin. După aceea altcineva ridică telefonul; cel puțin, le dădu numărul casei lui Reggie. Telefonul sună numai de două ori de data asta, apoi se auzi un zgomot asurzitor: strigăte, rîsete, muzică de la un radio sau gramofon. — Alo? urlă un bărbat În telefon. — Alo? zise Viv Încet. — Alo? Cine e? Îi spuse că vrea să stea de vorbă cu Reggie. — Reggie? Ce? țipă omul. — Cine-i? se auzi vocea unui alt bărbat. — O fată care Își zice Reggie. — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
atît. O, la naiba! Sări din nou, pentru că se auzi o altă explozie, care făcu sticla să zăngăne și să disloce pietrele sau mortarul din jurul conductei din dosul caloriferului. Se auziră strigăte - răcnete și ovații - din celelalte celule; dar cineva urlă, pe o voce ascuțită și răgușită, Închideți robinetul, bulangiilor! Și după asta se așternu tăcerea, dar numai o clipă. Apoi tunurile antiaeriene porniră din nou și căzură mai multe bombe. Duncan Își ridică privirea. — O să-ți zboare fața, zise el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
În salon, apoi În hol, ajunse În dormitor, și scoase cravata. Îl auzea pe taică-său sforăind, și rămase o secundă În Întuneric, cu cravata În mînă, dorind pe jumătate să se ducă să-l Înghiontească, să-i țipe și urle În față. Bătrîn nenorocit și nebun! O să mă spînzur! O să mă duc În bucătărie și chiar o s-o fac! Trezește-te! Taică-său continua să sforăie. Duncan se Întoarse Încet la Alec. — Bătrînul sforăie ca un uragan acum! zise el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
pe tine, deși știu cît de tare poate să te bage În sperieți. Are un tupeu fantastic. Sandy dă din umeri și se Întoarce la computerul ei, În vreme ce eu socotesc dacă am timp să-l sun pe Dan și să urlu la el acum sau dacă mai suferă amînare pînă după ședință. Nu. Trebuie să mă liniștesc Înainte să fac ceva, așa că mă Întorc la ședință. În primul sfert de oră, nu sînt deloc atentă, căci sînt mult prea ocupată să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
și stăteam În siguranță, afară. Cineva rîse, ceea ce i-a dat Încredere, și pe măsură ce continua, tremurul din voce Îi dispăru. — A ieșit o soră medicală și mi-a dat un ghemotoc. Privind În jos, am zărit o creatură micuță care urla, dar care s-a oprit apoi și m-a privit În ochi. În clipa aceea, am Înțeles ce voiau cu toții să spună cînd ziceau că nu iubești nimic pe lume cum Îți iubești copilul. Se opri și privi printre mese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
Dan! strig din baie. Sună cineva la ușă! Deschide tu! Nici un răspuns. Singurul sunet care se aude este acela al muzicii salsa date foarte tare, venind dinspre combina din grădină. Se aude la fel de tare În baie ca și afară. — Dan! urlu eu Încă o dată, printre țîrÎiturile soneriei. În cele din urmă, suflînd din greu și gîfÎind, Îmi salt corpul din cadă, mă Înfășor În halatul lui Dan (singurul care Încă Îmi mai vine) și-o pornesc, picurînd toată, spre ușa de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
cît de lipsită de considerație am fost... Nu pot să-mi cred ochilor. Linda Începe să plîngă. Se așază și suspină, respiră precipitat și adînc, iar asta mă derutează complet, pentru că sînt pregătită să mă cert, să țip și să urlu, dacă e nevoie, să-i spun Lindei exact ce cred despre ea, iar ultimul lucru la care mă așteptam era să o văd În lacrimi. Nici nu știam că Linda e capabilă să plîngă. E totul atît de alarmant, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
șovăind vizibil. După ce s-a născut Tom, l-au dus pînă la salonul nou-născuților și asistenta de acolo i-a felicitat, după care, se pare că... Vocea i se stinse din nou, În mod penibil. Se pare că ce? am urlat. — Se pare că asistenta i-a invitat Înăuntru să-l vadă și să-l țină puțin În brațe. Doar puțin. Am izbucnit În lacrimi de frustrare și furie, iar Tom se trezi și Începu să țipe. Singurul lucru care-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
altceva decît de copilul ei, despre copii, În general, sau despre variații pe tema asta, cum ar fi grădinițe, dădace și aspectele pro și contra ale activității corporației Gymboree 1. Dar am avut o carieră! Îmi vine dintr-odată să urlu. Încă mai am! SÎnt o femeie de succes În domeniul meu, nu sînt doar mamă! Deși se presupune că trebuie să mă Întorc la muncă În două săptămîni, Încep să mă răzgîndesc. Nu mi-a trecut niciodată prin cap că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
sprînceană și se Întoarce spre el. — Ce-ai zice tu să ne găsim camera și să despachetăm, să ne punem lucrurile În dulapuri și să-l culcăm pe Oscar, căci are mare nevoie de somn? La țanc, Oscar Începe să urle. Asta Îi face și pe ceilalți să se pornească, mai Întîi pe Tom, apoi pe Amy. — Bună idee, Trish, o aprobă Dan. Hai să-i ducem pe copii din drum pentru ca adulții să se poată distra. Ce drăguț, zic eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
oră și jumătate În loc de cele trei cu care e obișnuit, ceea ce Înseamnă că, pînă la ora cinci, va deveni de nesuportat. Mersi mult, Linda. O să ai tu grijă de el În după-amiaza asta cînd o să fie complet epuizat și va urla? — Da, sare ea plină de entuziasm, bineînțeles. O să-mi facă mare plăcere. Mă mulțumesc să-mi dau ochii peste cap și plec, călcînd apăsat În direcția piscinei. — Nu pot să cred ce face maică-ta. Stau În fața șezlongului lui Dan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
pentru că nu-i puteam spune lui Trish că am ceva din blană naturală. L-am ascuns În pod. De cîte ori mă gîndesc să-l port, sînt convinsă că o să mă Întîlnesc pe neașteptate cu Trish și-o să Înceapă să urle la mine. — Lașo, Îi zic și rîd. — Tu ai purta blană În prezența ei? Păi, nu. Dar nu e o problemă În ce mă privește, răspund, știind că, și dacă ne-am permite, Dan nu mi-ar cumpăra niciodată un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
să dau de el. Nu aud decît urletele care nu mai Încetează. Mă trezesc din somn, lăsînd visul În urmă, doar că plînsetul se aude În continuare și-mi dau brusc seama că e Tom. Sar din pat și Tom urlă de mama focului, cu gura larg deschisă și ochii strînși. Încerc să-l liniștesc, să-i Îmbrățișez trupușorul printre fire și cadre metalice, izbucnind În plîns și rîs de ușurare. S-a trezit. Trăiește. Dan intră În grabă, cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
l-a scăpat pe Tom. Dacă m-ați fi Întrebat, Înainte să se Întîmple asta, ce-aș face, cum m-aș simți În cazul În care Linda mi-ar răni copilul În vreun fel, v-aș fi spus că aș urla la ea, că mi-aș dezlănțui toată furia, durerea și mînia. Mi-am imaginat că mi-aș urla Întreaga ură, descărcîndu-mi veninul și bucurîndu-mă de expresia șocată de pe chipul ei și de incapacitatea ei de a răspunde. Dar, acum, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
cum m-aș simți În cazul În care Linda mi-ar răni copilul În vreun fel, v-aș fi spus că aș urla la ea, că mi-aș dezlănțui toată furia, durerea și mînia. Mi-am imaginat că mi-aș urla Întreaga ură, descărcîndu-mi veninul și bucurîndu-mă de expresia șocată de pe chipul ei și de incapacitatea ei de a răspunde. Dar, acum, nu simt nimic din toate astea. SÎnt doar obosită. Și ușurată. Dar mai ales obosită. — Te rog, lasă-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
o mai pedepsi pe ea pentru ceea ce n-a fost decît un accident teribil, dar care, slavă Domnului, a rămas fără urmări tragice. Și, În final, adaugă: Vrei să Încetezi să te mai porți ca o ticăloasă nenorocită? — Cum Îndrăznești? urlu eu la el. Asta fac, literalmente urlu la el din rărunchi, uimită că am capacitatea de a-mi exprima mînia, uimită că sînt În stare să vorbesc cu cineva așa cum Îi vorbesc acum soțului meu. — Cum Îndrăznești să Îmi vorbești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
n-a fost decît un accident teribil, dar care, slavă Domnului, a rămas fără urmări tragice. Și, În final, adaugă: Vrei să Încetezi să te mai porți ca o ticăloasă nenorocită? — Cum Îndrăznești? urlu eu la el. Asta fac, literalmente urlu la el din rărunchi, uimită că am capacitatea de a-mi exprima mînia, uimită că sînt În stare să vorbesc cu cineva așa cum Îi vorbesc acum soțului meu. — Cum Îndrăznești să Îmi vorbești așa? Cum de Îndrăznești să propui să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
doar din umeri atunci cînd nu o bagă În seamă, continuînd să vorbească, În vreme ce eu sufăr un ușor atac de apoplexie. Dumnezeule, canapelele astea au costat o avere. Dacă nu are voie să mănînce un lucru, arată spre el și urlă, așa că Trish sfîrșește invariabil prin a-i da exact ce-și dorește ca să-l facă să tacă. Știu că n-ar trebui, spune ea, dar pur și simplu nu suport urletele. Biata Trish a trecut printr-un coșmar cu dădacele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
mai trecut prin așa ceva. Ne descurcăm noi cumva. Cred că șocul a Început, Într-un final, să se sedimenteze, cu toate că Încă nu-mi vine a crede că discuția asta a devenit realitate atît de repede. Am petrecut luni În șir urlînd unul la celălalt, dormind cu spatele Întors, abia adresîndu-ne cîte un cuvînt, iar acum, cînd chiar reușim să purtăm o conversație calmă, căsnicia noastră e pe cale să se destrame. Așa, pur și simplu. În cîteva minute, totul s-a isprăvit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
să-l vadă tot atunci, oricum. — Ca mamă singură, Începe Lisa, trebuie să te avertizez că e o treabă al dracului de dificilă, dar nu imposibilă. O să existe momente În care vei fi extrem de ostenită, cînd o să-ți vină să urli din pricina frustrării, cînd singurătatea și responsabilitățile te vor face să plîngi, dar ele trec Întotdeauna. Ești o femeie puternică, așa că te vei descurca perfect. În cele din urmă, maimuțelele astea mici merită efortul, adaugă ea, aplecîndu-se să o sărute pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
și niște prieteni de-ai ei, mint eu. Mă rog, tre’ să mă grăbesc. Mulțumesc că ai trecut pe aici, zic și Îl zoresc spre ușă. Mă prăbușesc În prag, privindu-l cum urcă scările. Nu pleca, Îmi vine să urlu. Întoarce-te. Rămîi. Dar nu fac asta. La ultima treaptă, Dan ezită, iar mie mi se oprește inima. Se Întoarce, Îmi zic eu. O să coboare Înapoi Încoace. O să vorbim și... o să rezolvăm lucrurile? Iar el se Întoarce Într-adevăr. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
cu putere și cred că o să mi se facă rău. — E Dan, șoptesc eu, aproape Înecîndu-mă cu vorbele care-mi ies din gură. De asta nu ai vrut să afle cineva. E Dan, nu-i așa? Nu știu dacă să urlu, să plec sau să o plesnesc peste față cu toată forța. Dar tot cred că o să mi se facă rău. Lisa face ochii mari și zice: — O, Doamne! Nu! Nu! Dumnezeule, nu! Nu-mi vine să cred că ai putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
de excludere de astăzi. Cum s-a întâmplat? V-ați așezat cu toții, conducătorii filialei Sectorului 5, în jurul unei mese, ați început să discutați despre ce vreți dumneavoastră cu PNL ul, au apărut ei cu critici, s-a țipat, s-a urlat? V.S. Nu, nu, nu. A fost o discuție civilizată, să știți, și n-am să le reproșez nimic colegilor mei de la PNL de la filiala Sectorului 5. Am expus poziția mea, am expus care e motivația poziției mele, am avut un
Istorie recentă 100% by Robert Turcescu/Valeriu Stoica () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1377_a_2886]
-
Vă ascult. R.T. Ziceți la începutul acestei emisiuni: nu am nimic a le reproșa colegilor mei de la Sectorul 5. V.S. Sub aspectul procedurii de astăzi. R.T. Prin ricoșeu, bun... V.S. Dumneavoastră ați întrebat dacă s-a țipat, dacă s-a urlat... R.T. Bun, nu aveți a le reproșa nimic... V.S. Nu, a fost o discuție civilizată. Pe fond însă, în ceea ce privește decizia, le reproșez nedreptatea. Deci e o mare nedreptate pe fondul lucrurilor. Așadar, repet, nu este drept ca, în urmă cu
Istorie recentă 100% by Robert Turcescu/Valeriu Stoica () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1377_a_2886]
-
glume proaste. Din mulțime, cineva aruncă o bucată de bălegar cald și umed care-l nimerește în ceafă. Dă s-o curețe, dar alta îl lovește chiar în față. Se repede spre ei și un grup de puștani se risipește, urlând, batjocorindu-l. Adulții râd indulgenți. Apoi, Pran se întinde cât e de lung, pentru că un picior nevăzut i-a pus o piedică. Își petrece toată după-amiaza învârtindu-se în jurul casei sale, cu mintea goală, ca paginile caietului său de școlar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]