45,391 matches
-
George Munteanu, Iosif Pervain, Balla Erno și alții. (Ă). Când a scris poemele intitulate După două mii de ani și Scriind În Octombrie, Baconsky a fost animat de intenția de a oferi un portret al poetului de tip nou. (Ă). Din păcate, Între intenție și realizare s-a deschis o prăpastie. Și aceasta din pricina rămășițelor puternice ale individualismului din conștiința poetului. El a coborât și a restrâns toate aceste probleme la o problemă Îngust personală, la problema realelor sau numai Închipuitelor sale
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
mai mare măsură scopul, dacă organizarea ar fi fost temeinică. (Ă). Ar fi trebuit să fie antrenați cu acest prilej și oameni ai muncii iubitori de cultură. (Ă). Cu toate acestea discuțiile și-au atins, În general, scopul. (Ă). Din păcate, simțul autocritic (Ă) nu este deopotrivă de dezvoltat. Nagy Istvan a preluat și adâncit el Însuși multe din observațiile critice care i s-au făcut recentului său roman. (Ă). Tov. Szabedi Laszlo s-a mărginit să-și exprime mulțumirile care
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
un moment de confuzii care-i frânează mersul Înainte. (Ă). Dacă autoarea ar fi folosit imaginara vizită pentru a critica un șir de lipsuri din versurile unora dintre poeții noștri, ea ar fi meritat fără Îndoială să fie Încurajată. Din păcate Însă, poezia Spunea odată Heineă prezintă aceste lipsuri ca fiind caracteristice pentru toată poezia noastră. Altfel nu s-ar putea explica faptul că Heine a pus să declare ironic - după ce a ascultat un șir de poezii - că de la scriitorii noștri
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
vieții oamenilor muncii din țara noastră. (Ă). Fără Îndoială că prin publicarea poeziilor amintite, redacția Vieții românești a făcut un prost serviciu atât scriitoarei, cât și literaturii noastre noi, care are nevoie de cât mai multă claritate ideologică. (Ă). Din păcate, și numărul următor al revistei (nr. 6) În care sunt publicate unele poezii nesatisfăcătoare ale tov. Mihu Dragomir, arată că redacția Vieții românești persistă În atitudinea ei necritică, liberalistă, față de operele confuze sau greșite din punct de vedere ideologic. (Ă
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
nesocotirea adevărului vieții, sacrificarea realității mărețe a, vremii noastre În favoarea micului „univers” individual. În numărul 5 al revistei Almanahul literar au fost publicate trei așa-zise „poeme” ale lui Alexandru Căprariu, cuprinse sub titlul general de Cântece de primăvară. Din păcate ele nu au nimic cu poezia pe care o apreciază poporul nostru, cu adevărata poezie. (Ă). Din nefericire, niciuna dintre nenumăratele semnificații sociale, omenești ale acestui anotimp, cântat atâta de poeți, nu a reținut atenția lui Alexandru Căprariu. Nu l-
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
Gabor al lui Ion Brad - poezia revistei Almanahul literar se situa pe o poziție nouă, mai Înaintată decât cea din trecut. Se cădea deci ca redacția și fiecare colaborator al revistei să țină seama de această În munca ulterioară. Din păcate, numerele următoare ale revistei marcau - mai ales În ce privește poezia - „doi pași Înapoi”. Devierile intimiste, individualismul bântuiau și mai din plin, În poezia revistei Almanahul literar. Cu ani În urmă, În 1930, tovarășul Stalin se adresa astfel lui Damian Bednâi: «În loc să
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
să introducă noi reguli de folosire a virgulei, substituind-o cu regularitate semnului de Întrebare, ori de câte ori după interogație mai urmează, o lămurire. (Ă). În această scenă ca și În multe altele, Însemnătatea autorului sovietic este redată concret, convingător. (Ă). Din păcate, dacă Însemnătatea ajutorului sovietic este arătată destul de concret, omul sovietic - consilierul Vorobelin - este conturat foarte palid. (Ă). Eroii pozitivi ai romanului Își caută și-și găsesc fericirea, deplina Înflorire a personalității lor umane, În munca pentru construirea socialismului desfășurată În cadrul
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
ale unui reprezentant al ei, era datoare să facă mult praf În timpul bătăliei ca să nu se distingă până la sfârșit cine a fost Învins și cine a fost Învingător. (Ă). Ecouri Însă ale acestui limbaj bombastic mai răzbat și azi, din păcate, În critica noastră. Iată de pildă cât de umflat și grotesc se comentează o lucrare În Iașul Nou (nr. l, 2, pag.l46): «Cu această perspectivă luminoasă, zugrăvită magistral În ultimele pagini prin triumful simbolic al tractorului Împotriva plugului primitiv
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
nr. 3-4, descoperim Într-o recenzie a tov. Ciopraga formula «Împletituri de humor și ironie», iar ceva mai departe «scriitorul cunoaște măiestria meșteșugului său În toate amănuntele». Măiestria meșteșugului este probabilă pe semne o eroareăgreșită. (Ă). Un revers al acestui păcat, ascunzând de fapt aceeași racilă, ține de formulele de șablon. (Ă). Autorul «are părți pozitive», «dar și limite». Opera lui «a făcut un pas Înainte». Eroii lui sunt vii, limba e colorată și vie, etc.etc. Astfel de expresii, care câteodată
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
și să stăvilească elementele vrăjmașe ale naturii». (Tudor Crișan; Dan Deșliu, Goarnele inimii, În Almanahul literar nr. l, 1949). (Ă). Aceste citate sunt scoase din primele numere ale revistei. De atunci, bineînțeles, critica Almanahului literar a făcut pași Înainte. Vechile păcate se mențin Însă și În unele articole din numerele ultime. În nr. 12 (1950), bunăoară, citim o cronică despre poemele lui Dan Deșliu, semnată de Dumitru C.Micu, În care analiza critică e absentă, lăsând loc unor rezumate și notații
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
critici cu o insistență demnă de admirat, În Pasiunea lui Pavel Corceaghin (1949), să-și exercite meseria cu o „pasiune vie”, făcând din critică o armă de luptă. Au trecut doi ani de atunci și critica noastră a rămas, din păcate, În bună parte, cenușie, uscată, lipsită de pasiune, de combativitate, Înclinată spre articolul de serviciu și spre cultivarea unui patos exterior, fals. (Ă). Cât de puțină atenție acordă criticii noștri individualității scriitorului se poate vedea În multe din articolele apărute
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
din punct de vedere al exprimării. Bineînțeles, numeroasele citate extrase de poetul Breslașu din Viața românească, Contemporanul, Iașul nou (de ce nu și din Almanahul literar) sunt numai o parte din sumedenia de perle stilistice care Împestrițează articolele noastre. Unul din păcatele articolelor e risipa de cuvinte, Înlocuirea pasiunii principiale din patosul verbal. Când criticul nu a studiat Îndeajuns o problemă, el caută să-și camufleze lipsa ideii printr-o avalanșă de cuvinte. Astfel, George Barbu, neadâncind procedeele poetice ale lui Mihu
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
acolo, nu-s Și-ar asculta poeme, Nițel pe gânduri dus. Apoi, când În concluzii, Un fraged autor, Ușor autocritic, Ușor sforăitor, Ar arăta cum omul I-un foc de nestemate, Dar «vai, la mine-n cântec, E palid, din păcate», Înaltul oaspe-ar spune, Privind discret la ceas: «E timp, posteritate, E timp de bun rămas. Mă-ntorc, ducând cu mine Un car de-nvățătură. Îți mulțumesc»Ă Ce zâmbet Îi joacă pe la gură? Îmi știu poetul bine Și spusele
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
află în județul Bacău -, cele dou) capele ale Eroilor, zecile de troițe și cruci memoriale, precum și numeroasele morminte individuale de Eroi. Sunt puține locuri în județul Bacău, peste care pașii contemporanilor să nu calce pe osemintele Eroilor Marelui Război. Din păcate, această „topografie” eroico-monumentală se confruntă mult prea des cu indiferența membrilor societății civile. Timpul și nepăsarea și-au pus amprenta asupra multora dintre aceste monumente și cimitire. Degradarea, abandonarea, profanarea, dispariția, sau chiar mutilarea lor, creionează o simptomatologie a celei
Fizionomii urbane şi structuri etno-sociale din Moldova : (1864- 1938) by Alin Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1172_a_2215]
-
până și ștrandurile Bistriței au fost spațiile sale predilecte de desfășurare. CONCLUZII Lucrarea de față a avut ca punct de plecare dou) constatări provocate de avântul înregistrat de istoriografia românească după 1989: pe de o parte, opțiunea clară, dar, din păcate, mult prea publicistică, pentru recuperarea trecutului imediat - în special, mișcarea de rezistență anticomunistă - și, pe de altă parte, activarea, pe fondul unei puternice crize politice, a unor mai vechi și nerezolvate complexe identitare românești. Dincolo de numeroasele drapaje emoțional-publicistice ale momentului
Fizionomii urbane şi structuri etno-sociale din Moldova : (1864- 1938) by Alin Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1172_a_2215]
-
aceea boala, spre exemplu, poate ceda fie rugăciunilor adresate lui Dumnezeu prin intermediul cutărui sau cutărui sfînt tămăduitor, fie descîntecelor unui * descîntător. Or, dacă Biserica spune că boala este o pedeapsă trimisă de Dumnezeu pentru a-i pedepsi pe oameni pentru păcatele lor și încurajează cultul sfinților, tot ea condamnă recurgerea la vrăjitori; represiunea împotriva vrăjitoriei va deveni violentă o dată cu începutul secolului al XIV-lea și mai ales la sfîrșitul secolului al XVI-lea și începutul secolului al XVII-lea. Practicile. Practicile
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
a două etape capitale ale trecutului lor comun: împlinirea a o mie de ani de la monarhia capețiană în 1987 și bicentenarul revoluției în 1989. Desigur, aceste comemorări sau pregătirea lor nu au loc fără contestări sau dezbateri și ar fi păcat ca ele să divizeze mai mult decît să apropie. Cel puțin interesul pe care-l trezesc dovedește că francezii nu-și privesc lunga istorie ca pe un trecut mort, ci ca pe o memorie vie. Din fericire. În sînul unei
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
în jurul căreia erau repartizate camerele de locuit. Atrium-ul avea un acoperiș cu o deschizătură pătrată în centrul său; apa de ploaie era adunată într-un bazin, impluvium. Augustinism. Doctrină corespunzătoare gîndirii Sfîntului Augustin (354-430), după care omul, corupt prin păcatul originar, este salvat prin grația lui Dumnezeu. Sfîntul Augustin nu neagă prin aceasta libertatea omului, care poate refuza grația. Baillis, bailliages. Baillis = ofițeri regali, la sfîrșitul secolului al XII-lea, detașați de la Curtea regelui pentru a controla gestiunea prevoților. Începînd
by Jean Carpentier, É. Carpentier, J.-M. Mayeur, A. TranoyJean Carpentier, François Lebrun, [Corola-publishinghouse/Science/965_a_2473]
-
atîrnă și ce îmbufnat pare, din pricina asta, „regele“! O buză pleoștită, care, potrivit măsurătorilor dulgherilor, are o lungime de circa douăzeci de picioare și o grosime de cinci picioare - și care produce peste cinci sute de galoane de ulei! Ce păcat că balena asta nefericită are o buză de iepure! Despicătura ei are o lățime de aproape un picior - pe semne că mama balenei înota în largul coastelor peruviene, tocmai cînd vreun cutremur s-a apucat, să le despice plaja. Peste
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
puterea să apuce cu coada ei, balena mi-ar aminti de acel elefant al lui Darmonodes, care frecventa des piața de flori și, cu plecăciuni adînci, dăruia fetelor buchete, apoi le dezmierda talia. Din mai multe puncte de vedere, e păcat că balena n-are puterea să apuce cu coada, căci am auzit de un alt elefant care, fiind rănit în luptă, își scotea lănciile din trup cu trompa îndoită. 4) Apropiindu-te pe nesimțite de balenă în largul unei mări
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
vorbele cele mai simple, lăsîndu-ne pe noi să le-mbrăcăm în gînduri. Asta-i experiența mea, o experiență modestă, judecînd după calendarul din Massachusetts, după manualul de navigație al lui Bowditch și după aritmetica lui Daboll. Semne și minuni, vasăzică? Păcat că nu-i nimic minunat în semne și nimic semnificativ în minuni! E o cheie pe undeva - stai nițel! Sst! ascultă! Pe Jupiter, am găsit! Vezi tu, dublonule, zodiacul ăsta al tău este viața omului, cuprinsă toată într-un singur
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
cîmpie ispititoare, plină de grozăvii inimaginabile, dar și de făgăduința unor noi și minunate aventuri; din pîntecele infinitelor Pacificuri, mii de sirene le cîntă acestor oameni: „Vino-ncoace, nefericitule cu inima zdrobită! Aici se trăiește altfel de viață, fără ispășirea păcatelor prin moarte; aici poți vedea minuni supranaturale, fără să trebuie să mori pentru ele. Vino-ncoace, cufundă-te într-o viață care, deși e urîtă de pămînteni, pe care-i urăște la rîndu-i, îi dă omului mai multă uitare decît
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
disprețuit. Caragiale însă a scris și bucăți de altă natură, nu nu-mai satire. A scris nuvele, o dramă etc. Există în el un singur personaj simpatic luat din clasele noi, ori, în general, din clasele de sus? Afară de femeia din Păcat, care se îndrăgostește de seminarist și care trebuia numaidecât să fie simpatică, pentru economia nuvelei, și care încă face parte din aristocrație, din clasa de care Caragiale nu și-a bătut joc? Nu! nu! Caragiale urăște ori disprețuiește prea mult
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
în special a țărănimii. Cariera literară a lui Caragiale se împarte în trei perioade: întîia e a comediilor, în care atacă liberalismul; a doua, de care încă n-am vorbit, e a Năpastei, a Făcliei de Paști și a nuvelei Păcat; a treia, a Momentelor etc., când satirizează mahalaua, produs al liberalismului. Această operă întreagă se poate clasifica, apoi, în două categorii: în perioada întîi și a treia, Caragiale e un scriitor satiric; în perioada a doua, e un scriitor tragic
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]
-
în perioada a doua, e un scriitor tragic. Mai departe: ca satiric, Caragiale e un pictor de moravuri; ca tragic, un pictor de stări sufletești, cu alte cuvinte, satira lui e socială, tragedia lui e psihologică. În Năpasta și în Păcat, personajele sunt luate din clasa țărănească. Niciodată în opera sa tragică el n-a luat personaje din clasele noi, din "mahala". În operele lui satirice, dimpotrivă, niciodată n-a luat personaje din clasa țărănească. Așadar, Caragiale nu și-a bătut
Spiritul critic în cultura românească by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Science/295597_a_296926]