45,391 matches
-
ontogeneza timpurie. Mai mult decât atât, repertoriul de semne specific adulților, extins, consistent și semnificativ bistructurat, spre deosebire de cel al copiilor, pregnant monostructurat (la ei „activul” dominând, iar „pasivul” fiind, practic, insignifiant, absorbindu-se cvasiinstantaneu în nucleul „vocabularului activ”), este, din păcate, în ciuda acestoravantaje, și mult mai eterogen, mai amalgamat, chiar eteroclit, inegal în consistența lui. Adultul înmagazinează de-a lungul timpului în acest „rezervor” personal al comunicării, dincolo de „fondul principal de cuvinte”, tot felul de semne/semnale, mai mult sau mai
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
cu succes a cariereisale. Adultul se adresează consilierului pentru că are o problemă: fie nu are loc de muncă, fie este șomer și are o anumită vârstă, fie dorește o dezvoltare personală în carieră și simte nevoia unui ajutor competent. Din păcate, multe dintre intervențiile realizate în cadrul consilierii carierei adulților în instituțiile de profil din România sunt de tip remedial, acestea având doar efecte imediate, și nu de mare profunzime. Trebuie accentuat rolul consilierului de a oferi suport în elaborarea și punerea
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
atunci prizonieri ai regimului comunist deprindeau din nou capacitatea de a visa. Îmi amintesc bine febrilitatea cu care Alexa Visarion vorbea despre acest proiect la care visase multă vreme și intensitatea pe care o transmitea actorilor implicați în el. Din păcate, existența Teatrului Româno-American "Eugene O'Neill" a fost de scurtă durată, entuziasmul celor care îl creaseră fiind învins de rugina și blocajele sistemului. Încercarea de a relua acest proiect în 2003, odată cu organizarea simpozionului "Eugene O'Neill Autorul și opera
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
candidat a obținut postul, l-a publicat într-un volum conținând și alte scrieri. Reiese din acest proiect că regizorul Alexa Visarion avea o viziune validă despre ce înseamnă misiunea unui teatru național într-o lume globalizată viziune care, din păcate, nu a ajuns să fie pusă în practică. Dezordinea tranziției și confuzia de valori au învins din nou. Și totuși, Alexa Visarion a găsit mereu și sunt sigură că va găsi în continuare o cale de a naviga cu eleganță
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
făcând mai îndeaproape cunoștință cu creația, cu opera lui Alexa Visarion, mi-am dat seama că, în persoana lui, teatrul românesc are de-aface cu unul din cei mai originali și prodigioși creatori. România poate fi mândră cu asemenea personalități. Ce păcat, că Moscova n-a cunoscut niciun spectacol, montat de Alexa Visarion cu piesele lui Cehov, pe care el îl iubește și îl cunoaște, montându-l în țară și în diferite locuri din lume. Credeți-mă, aflându-mă la Moscova un
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
tiparului architectonic ideal pentru "zidirea" Meșterului Manole, sau, mai bine spus, pentru a vedea fizic diverse monumente, nu neapărat biserici, ca apoi, printr-un efort de sinteză sa putem recrea o construcție emblematică, o clădire-simbol a jertfeiși a sacrificiului. Din păcate, "vremurile" au devenit destul de rapid potrivnice realizării unor proiecte culturale autentice, în consecință, de la o zi la alta suportul financiar promis s-a evaporat, iar scenariul Ziditorului, ca să-și împlinească destinul, va trebui să aștepte timpuri mai prielnice. Dar, ca
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
în alternanța stilistică a operei. După anul 1889, temele profund tragice iau locul celor tragicomice din comedii, a jovialității din Claponul sau alte periodice, ocupând, pentru aproape un deceniu, prim-planul creației sale, în nuvele precum O făclie de Paște, Păcat..., În vreme de război, schița Inspecțiune sau drama Năpasta. În cele mai multe dintre aceste texte, un om normal își pierde brusc mințile: Leiba Zibal pentru că e amenințat de un hoț și nimeni nu e dispus să-l ajute, Ion pentru că a
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
n-o recunoaștem, un spectacol cu adevărat mare trebuie să aibă un public cu adevărat larg, altfel riscă să eșueze în amintirile (doar) ale cronicarilor. În ultima vreme se discută tot mai mult despre necesitatea de a intelectualiza teatrul. Din păcate, în planul spectacolului acest efort (nobil, altfel) se traduce printr-o excesivă și stearpă vânturare a unor concepte extraartistice. Spectacolul Naționalului clujean reprezintă, însă, răspunsul pozitiv. Avem într-adevăr de a face cu o intelectualizare, dar este vorba de o
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Spectacolul Teatrului Giulești cu Năpasta (The Curse) de Caragiale se apropie de filmele lui Bergman și Buñuel prin tensiune dramatică, prin interioritate și forță expresivă... De-a dreptul extraordinari acești artiști din România. (Der Bund Berna) O piesă puternică despre păcat și ispășire... Acțiunea este aproape arhetipală. Întâmplarea tragică se desfășoară... aproape atemporal... În regia lui Alexa Visarion trebuie văzuți Dorina Lazăr (Anca), Corneliu Dumitraș (Dragomir), Florin Zamfirescu (Ion), Gelu Nițu (Gheorghe). Jocul lor temperamental, fascinant, are o mare putere de
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
dramaturgică a lui D. R. Popescu ni se impune încă o dată la premiera bucureșteană a piesei Pasărea Shakespeare în regia violentă a lui Alexa Visarion [...]. Există în spectacolul lui Alexa Visarion o cruzime a demontării mecanismelor psihologice care duc la păcat și la crimă... În viziunea lui Alexa Visarion, Pasărea Shakespeare capătă o acuitate care face ca dezbaterea să se desfășoare la o tensiune tot timpul înaltă, ca o strună întinsă continuu la maximum și amenințând continuu să pleznească, latura paroxistică
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
tipul lui Hoffmann, H. H. Ewers sau Buñuel, Villiers de Lisle Adam, Dostoievski ori Bergman. Un fantastic și feroce realism, un Grand Guignol purgat de orice ieftinătate ne face să includem în acest compartiment estetic: O făclie de Paște, Năpasta, Păcat, La hanul lui Mânjoală, Cănuță, om sucit și multe altele, ca de pildă În vreme de război, nuvela de la care pornește filmul Înainte de tăcere. Alexa Visarion (scenarist și regizor) a avut dreptate să "plece" de la ea. Căci nuvela însăși are
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Rozorea compunând un hangiu aidoma celui descris de Caragiale, cu capul înfundat între umeri, mic, cu ochii sticloși, furați de o nălucă; Valeria Seciu figurând feminitatea înșelătoare a Anei, elanurile ei inconsistente, ambiguitatea lunecoasă, între tentație și teamă, ingenuitate și păcat; Ion Caramitru preotul-bandit, fixând în privirile-i avide și în zâmbetul tăios o lipsă de scrupul demențială. De fapt, teritoriul pe care regizorul se simte cel mai în largul său este tocmai șarja enormă, compusă migălos și insinuant, precum veselia
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
scrisori ale autorului)... Woyzeck Florin Zamfirescu nu este nici orgolios, nici nebun, nici înapoiat. El este mai degrabă un rătăcit... deplângând omenirea și veșnicia ei, îngrozit de inutilitatea mișcării pământului, proslăvind morala aparențelor, prețiozitatea științifică a Doctorului (Ion Vâlcu, din păcate lipsit de nuanță în interpretare) ale cărui cercetări și descoperi n-au deloc drept scop binele omenirii, ci constituie un fel de pasiune dementă a studiului pe oameni-cobai și agresivitatea permanentă a tuturor celor din jur, Woyzeck Florin Zamfirescu este
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
apei sunt multiple și Alexa Visarion le-a implicat subtil în lucrarea sa. Prima semnificație pe care a avut-o în vedere a fost, credem, apa ca mijloc de purificare. Stă scris în Rig-Veda: "Voi, Ape, luați cu voi orice păcat pe care l-am făcut, / Orice nedreptate pe care am făcut-o cuiva, / Orice jurămînt strîmb pe care l-am rostit!" Aruncîndu-se mereu în apele lacului, personajele filmului par a rost aceste versuri, în dorința de a se curăța de
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
aproape 40 de ani, pe când debuta în filmul de lung metraj, Alexa Visarion a scris o primă variantă a unui scenariu despre Meșterul Manole, un scenariu care l-a obsedat de-a lungul deceniilor, dar care n-a devenit, din păcate, niciodată film. Într-adevăr, filmul Ana nu poate fi considerat întru totul autobiografic, deoarece el istorisește povestea unui regizor care și-a comporomis cariera cinematografică din pricina faptului că nu și-a putut realiza visul de-o viață, ceea ce nu este
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
vrea continuarea unui drum sfințit de rezultatele artistice ale unui mare regizor Vlad Mugur. Dacă privim retrospectiv istoria recentă a spectacolului românesc, vedem că momentele de strălucire, de mari succese, au corespuns existenței unor echipe stabile relativ stabile deoarece, din păcate, nu au putut să reziste mult. E foarte necesar la ora actuală ca oamenii să se adune din nou, să comunice, să.... Cum s-ar spune, oamenii care beau acceeași apă s-o ia de la același izvor. Evident, la Cluj
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
bine", a fost prinsă în vârtejul teatral, dar după câteva montări importante a început, după părerea mea, să dea semne de oboseală... O generație înseamnă, în primul rând, un sens dat artei prin diverse metode de cercetare și transpunere. Din păcate montările pe care mulți tineri le fac în prezent sunt în mare parte lipsite de miză majoră. Cred că lipsește din concepția tinerilor regizori meditația care dă spectacolului valoare și personalitate. Și totuși cine suntem noi? Facem spectacole, multe dintre
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
în jocul actorilor. Pentru următoarele luni care vor începe la toamnă, în septembrie, când voi isprăvi sper lucrul de-acasă, voi monta Unchiul Vanea, la Dallas, Patima de sub ulmi, la Louisville și aproape sigur Năpasta la New York. Caragiale e din păcate un autor puțin cunoscut în America și acolo criteriul comercial e preponderent în stabilirea repertoriilor. Dar sper să reușesc. Richard al III-lea a fost propunerea dumneavoastră? Da, este un spectacol la care mă gândesc de cincisprezece ani, de fapt
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
dialog al trădării ci un dialog al chemării subterane, tainice. Adevărat, se întâmplă uneori ca viziunea să fie confundată cu o simplă adaptare, uitându-se că viziunea regizorală înseamnă atitudine filozofică, un concept care trebuie să fie materializat scenic. Din păcate ne cercetăm foarte puțin gândurile atunci când încercăm să înțelegem opera cuiva. Trădăm cu ingenuitate. Afirmația dumneavoastră că vreți să montați Caragiale la New York mă îndeamnă să vă întreb dacă "școala" lui (l-ați studiat și în film și în teatru
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
înseamnă neliniște. Aveați înainte de a fi plecat la Moscova și în America o lungă experiență de lucru cu actorii români. "Clasa" lor vi se pare la fel de redutabilă și acum? Actorii români sunt minunați; unii sunt mari vedete ale lumii din păcate necunoscuți. Ar putea să concureze cu tot ce e mai bun în arta actoricească: George Constantin, Victor Rebengiuc, Valeria Seciu.Dar nu facem mare lucru pentru asta. A uniformiza valorile, a face o medie între ce e rău și bun
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
la un moment dat și un concept propriu: teatrul de stare. Din perspectiva experienței acumulate, cum definești astăzi teatrul de stare? Teatrul de stare încerca să surprindă complexitatea artei actorului, care nu se poate reduce la un simplu enunț. Din păcate, în ultimul timp, acest mod de lucru mi-a fost pus ca o pecete, astfel rezumându-se și limitându-se tocmai multitudinea de trăiri pe care ideea mea de stare voia s-o transmită spectacolului. Starea a ajuns, în accepția
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
e doar a unei creații libere, ci substanțiale în libertate, responsabilitate, ceea ce înseamnă o șansă atât pentru creator cât și pentru publicul său, de a dialoga fără nici o deturnare de la un sens adevărat. Totdeauna există o conjuctură, și totdeauna, din păcate, interpretările rup, denaturează ceva din esența fenomenelor. Adică, problema nu e de a activa, ci de a căuta să semnifici...de aici, chinul fiindcă se cere o activitate, deși, bineînțeles, se cere și o semnificație. Nu știu, în momentul actual
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
de a nu renunța, atunci când renunțarea e un lucru atât de firesc... Deci, nu vreau, dar o să încerc să fac ceva, în zilele care mi-au mai rămas, pentru a nu mă minți, înșela sau mutila pe mine însumi. Din păcate, în piesa mea am devenit personaj și nu gânditorul personajelor. Ar fi de discutat despre solidaritate prin solitudine, ar fi de discutat despre încredere în momentele de cumpănă ale disperării. Am nevoie de oameni nu pentru a-i cunoaște și
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
energiei celorlalți. Arătând filmul Înghițitorul de săbii unor producători de la Hollywood am discutat despre ceea ce îi interesează și ce nu. Din aceste discuții foarte sincere, foarte colegiale se vede că ceea ce primează în arta maeștrilor lumii noastre contemporane este, din păcate, o subordonare a viziunii unei realități comerciale. Spuneau "e minunat dar noi când ne vom permite să riscăm?" Intr-o artă producătoare de venituri nu se vor îndeplini toate dezideratele. Eu știu că trebuie să încerc totul dar în același
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
ca regizor dacă Leopoldina Bălănuță ar vrea să visăm împreună... Eram încă director la Mic când actorii din Brașov m-au invitat acolo, tentându-mă cu ideea că rangul Craiovei ca instituție teatrală poate fi făptuit și la Brașov. Din păcate, starea mea interioară era foarte proastă; eram scârbit și aveam senzația de divorț moral față de o lume ce-mi întărea convingerile că nu se schimbase nimic. Aveam și contracte în străinătate... Acolo puteam să lucrez, mă simțeam util. Am montat
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]