5,478 matches
-
întrebându-ne de ce Dumnezeu nu suntem la Agapia, de ce a trebuit să trecem Oceanu’, mai excitate ca niște puberi ca să lucrăm 12 ore pe zi Philosophy for Children într-o rezervație, ca zimbrii de la Hațeg, un coleg canadian s-a îndurat de frustrările noastre, a închiriat o mașină și ne-a dus duminică la lucrul acela neadevărat: Manhattanul. Am trecut podul peste Hudson, am intrat prin Harlem și, în sfârșit, am parcat mașina pe o stradă lăturalnică și pustie. Când am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
era. Ce să fi făcut în comunism? Printre serviciu, cozi și muncă patriotică, bașca înghețat pe traseu la stâlpul 11 unde ședeam cu elevii să vină Cârmaciul în vizită la IMUAB, aveam clar sentimentul că acea lume nu era de îndurat decât îndrăgostit, beat sau înfundat în cărți până în gât. Cum îndrăgosteala ținea și ea cât o gripă mai lungă (trei luni cu bătaie), țuica de la Sâncrai nu se clona, tot ce era stabil ca drog era cultura scrisă. Și uite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
cămilă?”), îi întreba unde au învățat să-și facă nodul la cravată „pentru că e o expresie a ageismului”, și dacă știu cumva pe unde se află Abisinia. Într-o după-masă ca aceea se răzbuna pe toate umilințele pe care le îndura într-o lună în orașul ăla amărât, unde partidul îi oferea toate condițiile unui înec lent. În rest, râdea, râdea de tot ce putea să-l facă pentru o clipă să uite că e umilit și că se ratează iremediabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
de ou, ba le mai apar și coșuri pe față și nu le crește destul păr pe piept sau au penisul prea mic și nu știu să facă o conversație când merg în vizită. Cresc în umbra mamei, săraca. Ea îndură, tace și mângâie. Cât de tari sunt atunci, zi-mi?! Câtă libertate își pot asuma? Nu te uita la ce zic ei, ci la comportamentul lor, la dependența și neputințele lor zilnice. Da’ au avut ei grijă ca, în mitul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
nu mai aud de mine. Am căutat o biserică deschisă în centru. Nu erau atunci, în acele ceasuri. Atunci am urât și mai tare. Și azi mi-e groază și rușine de resentimentele mele. Aștept să vină Adi. Toate se îndură și se împărtășesc mai ușor și bucuriile sunt mai depline. Duminică dimineața O săptămână plină de conferințe. Asta este ce s-a petrecut consistent și oricum am fost la 5 și am ratat multe altele. S-a desfășurat în campus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
încercăm mâine. — Am să iau tava de cafea, sugerez umilă. În clipa în care o ridic, îmi arunc privirea la ceas. Zece și doișpe minute. Mă întreb dacă or fi început ședința. Dimineața asta o să fie infernal de greu de îndurat. Pe la unșpe jumate sunt cu nervii la pământ. Mobilul mi s-a încărcat și am găsit în cele din urmă semnal în bucătărie, dar n-a sunat nimeni. Și nu am nici un mesaj. L-am verificat la fiecare două secunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
omenească, se gândi că poate nu va face o greșeală gravă apropiindu-se de înlăcrimata-i stăpână ca să-și așeze cu blândețe capul pe genunchii ei. Un câine mai bătrân, și din acest motiv, presupunând că vârsta e nevoită să îndure vinovății mai grele, mai cinic decât cinismul pe care îl are vrea nu vrea, ar comenta sarcastic gestul afectuos, dar numai pentru că pustietatea bătrâneții l-a făcut să uite că, în chestiuni de inimă și sentiment, surplusul e întotdeauna preferabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
-și întoarcă ochii spre el, În fiecare zi, la patru după-amiază, va trebui să vă descurcați singur sau să aduceți ajutoare, personalul de aici nu vă poate fi pus la dispoziție nici măcar contra cost, și se întreba dacă merită să îndure asemenea rușine, să fie tratat ca un idiot, un nimeni, pe deasupra trebuind să recunoască că aveau dreptatea de partea lor, pentru Centru nu contează niște rudimentare farfurii de ceramică sau niște ridicole păpuși făcând pe infirmierele, eschimoșii și asirienii cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
peșterii, impunerea secretului, supravegherea, coborârea în excavație, bezna dinăuntru, spaima, morții legați de banca de piatră, cenușa focului. La început, când îl văzuse urcând panta în furgonetă, Isaura se gândise că Cipriano Algor se întorcea acasă pentru că nu mai putuse îndura separarea și absența, și această idee, cum ne putem închipui, i-a mângâiat neliniștita ei inimă iubitoare, dar acum, cu capul odihnindu-se pe umărul lui, simțindu-i mâna pe mijloc, ambele rațiuni i s-au părut la fel de juste și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2116_a_3441]
-
aer aparent supus, Abu Taher strecoară la urechea lui Omar: Dacă nu ți-a devenit prieten, măcar nu va mai putea să te Învinuiască În public. Cu voce tare, continuă: — Pot oare să sper că, În ciuda a tot ce a Îndurat, khwaje Omar nu va păstra o amintire prea neplăcută Samarkandului? Ceea ce s-a Întâmplat aseară, răspunde Khayyam, este deja trecut pentru mine. Iar când mă voi gândi, mai târziu, la orașul acesta, voi păstra În suflet o cu totul altă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
priviri, apoi Învingătorul poruncește: — Să se Înfigă patru țepușe În pământ, să fie legat de ele și sfârtecat! Iusuf Îl privește pe celălalt de jos În sus, cu dispreț, și strigă: Aceasta este oare pedeapsa pe care trebuie s-o Îndure cel care s-a luptat ca un bărbat? Alp Arslan n-a răspuns, și-a Întors fața. Prizonierul Îi spune: — Ție, Fătălăule, ție-ți vorbesc! Sultanul tresare, ca mușcat de un scorpion. Își Înșfacă arcul, așezat În apropiere, Înstrunează săgeata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
o asemenea pedeapsă unui bărbat tânăr, care n-ar putea să se mângâie pentru căderea sa În dizgrație decât prin lectură și scris. Atunci Malik Șah spune: Pentru tine, khwaje Omar, cel mai Înțelept, cel mai curat dintre oameni, mă Îndur să revin o dată mai mult asupra hotărârii mele. Hasan Sabbah este, așadar, condamnat la surghiun, va fi exilat Într-un ținut Îndepărtat până la capătul vieții. Nu va putea să mai pășească vreodată pe pământul imperiului. Dar bărbatul din Kom avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
lui Mahomed și a existenței Dumnezeului unic. — În tot ceea ce spui, nu văd prin ce te deosebești de ceilalți șiiți. — Diferența e mare Între credința mea și aceea a părinților mei. Aceștia m-au Învățat Întotdeauna că ar trebui să Îndurăm răbdători stăpânirea dușmanilor noștri, așteptând să revină imamul ascuns, care va aduce pe pământ domnia dreptății și Îi va răsplăti pe adevărații credincioși. Propria mea credință este că trebuie să acționăm de pe-acum, să pregătim, prin toate mijloacele, venirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
musulman, Balkh, Merv, Kashgar, Samarkand. Pretutindeni predică, argumentează, convertește, organizează. Nu părăsește nici un oraș sau sat fără să fi desemnat acolo un reprezentant pe care-l lasă Înconjurat de un cerc de adepți, șiiți sătui să mai aștepte și să Îndure, sunniți persani sau arabi exasperați de dominația turcilor, tineri dornici de agitație, credincioși În căutarea rigorii. Armata lui Hasan se Îngroașă În fiecare zi. Adepții lui sunt numiți batinis, oameni tainici, sunt considerați eretici, atei. Ulema aruncă anateme după anateme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
frică. Nu vreau să aleg ziua. Unica favoare pe care o cer, preaiubite Profet, este aceea de a nu supraviețui stăpânului meu, sultanul Malik Șah. L-am văzut crescând, l-am auzit spunându-mi „părinte” și n-aș vrea să Îndur umilința și durerea de a-l vedea mort. - Mă Învoiesc, Îmi spuse Profetul, vei muri cu patruzeci de zile Înaintea sultanului”. Malik Șah e alb ca varul, tremură, aproape că s-a trădat. Nizam surâde: După cum vezi, nu din Înfumurare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
străduit să-i predic resemnarea: — Populația nu mai e În stare să reziste, singurul dar pe care i-l mai poți face este s-o salvezi de foamete, i-o datorezi cu adevărat după toate suferințele pe care le-a Îndurat. — Să te fi bătut timp de zece luni ca să ajungi la cheremul țarului Nicolae, protectorul șahului! — Rușii nu acționează de capul lor, sunt mandatați de Întreaga comunitate internațională, prietenii noștri din lumea Întreagă aprobă această operațiune. A o refuza, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
Întoarcem, și a trebuit s-o susțin ca să nu se prăbușească. A doua zi, părea restabilită. Ca să Încerc s-o distrez, am călăuzit-o Întru descoperirea minunățiilor pachebotului, am Încălecat chiar și pe nesigura cămilă electrică, cu riscul de a Îndura hohotele de râs ale lui Henry Sleeper Harper, editorul hebdomadarului cu același nume, care rămase o clipă În tovărășia noastră, ne oferi ceai și ne povesti călătoriile sale În Orient, Înainte de-a ne prezenta, foarte ceremonios, câinele său pechinez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
găsindu-se. Prefer să-Î cred pe Socrate. Dealtfel, filosoful desculț din Atena era el Însuși un sfinx uman care se plimba prin agora și punea Întrebări. Procesul și condamnarea lui la moarte sînt o dovadă de lașitate din partea Atenei care, nemaiîndurînd aceste Întrebări și neavînd Îndrăzneala să răspundă pînă la capăt, a pus la cale o crimă. Dar niciodată crimele n-au putut ține locul unor răspunsuri și, din păcate, un asemenea adevăr a trebuit să fie de prea multe ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
nu voi mai putea cînta niciodată ca pînă atunci dacă recunoșteam că nu pot nimic Împotriva timpului. Pentru că, plîngînd-o pe Euridice, Îmi plîngeam și cîntecul care nu mai era același. Nu vedeam prăpastia dintre „a fost” și „este”. Și nu Înduram gîndul că „a fost” Înseamnă „nu va mai fi niciodată”. Doream să rămînă totul ca În prima dimineață a iubirii mele cînd, lîngă Euridice, cîntam ca și cum aș fi surîs... Acum iarba, chiparoșii, izvoarele, norit Îmi aduceau aminte de ea și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
care decide drumul lui Oedip. Revolta Împotriva neantului a fost atît de violentă, Încît ea a uitat de consecințe. Și nu e Întîia piramidă care a degenerat În carceră. Însă cînd Oedip trece În seama destinului ce nu mai poate Îndura, n-o face din ipocrizie. După cum nici cel care a mutilat sfinxul la piramide n-a făcut-o, cred, dintr-o pornire vulgară de distrugere. (SÎnt convins că sculptorul acestui leu divin a insistat asupra buzelor lui grosolane ca Leonardo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
pe umărul musafirului. Se uită mustrător doctorul Marga. La ce naiba s-o fi uitând așa șmecherește... a, la sticlă. Ce să-i faci, n-ai cu cine scoate o vorbă în pustia asta, doar săracul franțuz, monsieur Courvoisier, s-a îndurat de spleenul copilului Tolea. — Ai venit de mult? Cine pe cine întreabă? Parcă doctorul întrebase, dar nu e sigur, deloc nu e sigur, mormăise și Tolea parcă ceva, surprins de domnu’ gata costumat, în halat de mătase roșie, cu pipă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
-l țin în slujbă. Iar pisicuța, sfor sfor, bineînțeles, toarce și mustăcește, n-ar scoate un cuvânt, s-o mângâi pe blană și dedesubt, atâta așteaptă putoarea, de se alintă și se pitește și se încălzește, doar doar s-o îndura vreun motănaș. Cât despre dom’ profesor, ăsta-i diliu, odată le-aruncă strachina în obraz, da’ numai când are el chef, de i se sucește, așa, deodată, antena, te și sperii. Pile mari, are el aranjamente sus, de face nasoleli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
el, de boală Examinată-n pielea goală!” Nedumerire muzicală A vizionat „Dama de pică” Și spectatorul cumsecade În mintea lui se-ntreabă,―adică: „Dacă-i de pică oare cade?” Meteorologică Canicula nu prea ne place, Iar arșița cu greu o-nduri; Dar mă întreb: oare ce-or face Acelea care-s în călduri? Analogie Ai surprize, dacă omul Ai vrea să-l compari cu pomul; Câteodată bagi de seamă Că nu-i om ci e o poamă. Dragostea Mergând pe-a
ION T?RZIMAN by ION T?RZIMAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83940_a_85265]
-
ne confundăm, să ne absorbim în Iubirea Eternă Hölderlin află catharsisul tragismului existenței prin lauda vieții transfigurată poetic, a vieții care este o moarte conștientă de sine, așa cum afirmă în finalul poemului În albastru adorabil, referindu-se la cumplitele suferințe îndurate prin ce nedrept destin ? de Oedip: "A trăi este o moarte, iar moartea este ea însăși o viață". Pentru Schiller cultivarea frumosului unit cu eticul, kalokaghatia, este sensul poeziei vieții, iar pentru Novalis, cufundarea mistică în misterul infinit al nopții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
destinul orb, iar în teatrul lui Euripide omul se înfruntă cu el însuși, cu propriile patimi. Dar spaima spectatorului în vechea Eladă era exorcizată de catharsisul indus prin elevata poezie a discursului scenic, gândirea înaltă și perfecțiunea artistică. Astfel, suferința îndurată de Prometeu este infinit întrecută de focul răpit și dăruit oamenilor, lumina minții care, într-o zi, îi va judeca pe zeii răzbunători, astfel că oamenii îi vor alunga din Olimp. Sublimitatea morală întrece sacrificiul la care sunt supuse Antigona
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]