6,028 matches
-
zice că de fapt e cumva o admiratoare... — Ah, ce drăguț! Nu ți-a adus și-o carte, să-i dai un autograf? — Întâmplător chiar mi-a adus, zise Adrian. — Doamne Dumnezeule! Nu ești cu nimic mai bun decât Șam! exclama Eleanor. Cand va lingușește o femeie, amândoi muscați momeală de parca ați fi niște prunci de tată! Va dati ochii peste cap și sugeți, sugeți, sugeți până nu mai puteți! Adrian tăcu mâlc în tot timpul acestui perdaf. Ce i-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
să lipsească de acasa în ziua aceea. — Numai că s-a-ntâmplat să mă întorc acasă mai devreme decât trebuia, spuse ea și făcu o pauză, retrăind clipă de atunci. — Să nu-mi spui că i-ai surprins în pat! exclama Șam. N-am avut parte chiar de clișeul asta, îl liniști Eleanor. Dar tocmai făcuseră o saună-n doi. — Sauna? Vrei să zici în pielea goală? — Întocmai. — Futu-i mama mă-sii! îi scăpa lui Șam, cu un amestec de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
un zâmbet. — Îți mulțumesc, Șam, dar nu pot. — De ce nu? — Dacă aș pleca acum, nu m-aș mai întoarce niciodată. Ar fi sfârșitul. Ei bine, poate ai ajuns la sfârșitul acestei casnicii, spuse Șam. — Vai, Șam, divorțul îmi mai lipsea! exclama Eleanor. Toate cunoștințele mele au trecut printr-un divorț. Am văzut cu ochii mei cum îi afectează pe oameni. Tu, unul, știi cum e. Nu vreau să trec prin toate mizeriile pământului. Nu la această vârstă. Ar fi trebuit s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
mă transform într-o mașină de scris scenarii. Adrian păru oarecum surprins de metaforă această. — Vrei să spui că, producând scenarii pe bandă rulantă, nu-ți acorzi suficient timp ca să și controlezi și calitatea produsului? — Îhî, exact. — Mai să fie! exclama Adrian, părând în sfârșit impresionat. Și ce-ai de gand să faci? — O să-mi iau o vacanță de un an, doi, răspunse Șam. O sa refuz toate ofertele noi de scenarii. O să citesc chestii serioase și-o să meditez. Poate o să scriu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
mine. Nu-mi pot învinge slăbiciunea și mi-e rușine, dar măcar am păstrat secretul asta îngropat timp de douăzeci de ani. Eleanor veni din bucătărie cu o tavă încărcată și o puse pe masă. Ah, cafea și pâine prăjită! exclama Adrian pe un ton de nerecunoscut. Presupun că tu, Șam, ai luat deja un mic dejun cu șampanie undeva deasupra Mării Irlandei, dar poate o să te alături și modestului nostru festin. Să ne-așezăm la masă, Ellie? — Adrian, dacă o mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
apasă pe butonul care deschidea radioul pe postul BBC Radio 4. Un redactor de la emisiunea de știri vorbea la telefon cu altcineva despre un accident de mașină. Abia peste un minut, două auziră cuvintele „Paris“, „paparazzi“ și „prințesa Diana“. — Diana? exclama Fanny. Dumnezeule, ce-a mai făcut de data asta? Redactorul încheie convorbirea telefonică și anunță: „Dacă ascultați postul nostru, avem confirmarea oficială a faptului că prințesa de Wales a încetat din viață la un spital din Paris azi-dimineață, la ora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
Moartea cuiva contează. Chiar și moartea unei persoane pe care n-ai cunoscut-o dacă e destul de... — Poetica? îi sugera Șam. Chiar așa, de fapt, zise Adrian. „Care stârnește milă și frica, plus curățirea acestor pătimi.“ — Vechiul nostru prieten Aristotel! exclama Șam. Ce ne-am face fără el? — Ne este milă de victimă și ne temem pentru noi. Poate avea un efect serios, spuse Adrian. — Taceți odată, pentru Dumnezeu! zise Eleanor, care ședea între ei. N-aud o vorbă. Reprezentantul unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
calității privirii lui. După ce se îmbrăcară, deschiseră ușa și ieșiră în stradă, într-un oraș peste care ninsese prima zăpadă, împodobindu-l ca pe o mireasă. Dumnezeule! Ce minunăție! rosti Filip, exact în clipa în care îl auzi pe Carol exclamând cu năduf: Ce pacoste, fir-aș al dracului! Se priviră jenați unul pe altul, după care pufniră amândoi în râs. Probabil că lui Carol îi displăcu această intimitate și clipa de familiaritate născută spontan, căci toată noaptea umblă tăcut și
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
făcându-i pe toți cei din jur să-și întoarcă privirea. N-are a face! spuse Filip, ștergându-și hainele. Păcat de romul vărsat. Zi mai bine cum se termină visul. Ești mână în mână cu diavolul! Doamne, apără mă! exclamă Carol nervos și își făcu trei cruci mari și solemne, înălțându-și privirea spre tavanul înnegrit și pătat de muște al cârciumii. Sau crezi că funcția ta de gardian îți permite să intri, cu bocancii tăi plini de noroi, până
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
și în visele celui pe care îl supraveghezi?... Acum îmi aduc aminte! Erai și tu acolo. Duceai florile Feliciei și le înmânai pajilor. Și parcă și Nikolai era. Ce căutai în visul meu? Mă spionezi? Inchizitorule! Liniștește-te odată, omule! exclamă Filip zâmbind. ți-a luat romul mințile? Nu eu am intrat în visele tale, ci tu ai preluat, acolo în birjă, aducerile mele aminte. Ce mă interesează este dacă visul tău a mers mai departe decât ce știam eu și
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
am avut de spus, cri! cri! cri!, eu am spus ! Toți trei doctorii: (ieșind din scenă) Și noi am spus ! Și neam dus ! Zâna: (îl mângâie pe Pinocchio) Vai! Dar prichindelul acesta chiar are febră ! Vai! Vai! Ce doctori! (Zâna exclamă și toarnă un praf alb - zahăr pudră - într-un pahar cu apă, apoi se adresează cu dragoste) Hai, bea-l ca să te faci sănătos !... Pinocchio: (se ridică, se uită la pahar, se strâmbă) E dulce sau amară ? Zâna: E amară
MICI ŞCOLARI, DAR MARI ACTORI by Oana ARGHIRE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/368_a_561]
-
piept și gură la gură, căușul palmelor lui ocrotind, ca o broboadă de lumină, capul ei, iar cel al palmelor ei, ca o coroană de lauri, capul lui, aidoma unei cu totul remarcabile statui. Când, În sfârșit, se desprinseră, Măicuța exclamă: ei, iată ce-am făcut! O, nu te speria, nu, că doar nu noi am făcut ce ți se pare că am fi făcut. Dar? De fapt, nu am făcut nimic. Decât, doar, că, În acest mijloc de natură aproape
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
până Între cracii stejarului de mai sus. Telefonă la filială. Echipa, alarmată, sosi repede. Era ticsită cu reprezentanți ai feluritelor organe și organisme. Câțiva rămaseră la cel căzut. Câțiva se duseră la locul armei. Dar asta nu e arma lui! - exclamă, polițistul de la serviciul de arme și muniții. De unde știi? O cunosc. Asta e arma lui fratesu, Vasile. Să-nsemne, oare, că, Vasile o fi montat-o, aici, ca să-i fure vânatul, Mârlanului? Poate, cine știe?! Lasă că vom vedea. Nu
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
pentru că ea te face să trăiești din greu! Și, iubesc furtul, pentru că ăsta te ajută să trăiești din ușor! Și se apropie de taur. Obișnuit cu el, acesta Întoarse capul, Îl privi o clipă, după care-și continuă păscutul. Frumosule!, exclamă, Roșcuț, În șoaptă! Atât de frumos ești, și atât de bine dezvoltat ești, Încât, recunosc, nesilit de nimeni, că, n-ar trebui să te sacrific, mai ales, În felul ăsta, și, să mă distrez, de pe urma frumuseții tale. Dar, Încă o dată
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
de firesc, atât de repede, Încrustându-li-se, În memorie, ca ceva ce ar fi existat dintotdeauna, și care s-ar fi Întipărit, pe istorie, de asemenea, tot pentru totdeauna. Fantastic! Da, cu adevărat, fantastic! După ce totul se liniști, el exclamă, printre buzele, care abia acum se dezlipiră, ca dintr-un demonic dezgheț, de ale ei; mam umplut de drag! Drag, față de cine, față de ce?, Întrebă ea, ca de pe altă lume. Față de tine. Față de broscuța ta de aur, și-i luă
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
Pare firesc? Pare nefiresc? Eu zic, mai de grabă, nu, că pare, ci, că, chiar, este nefiresc de firesc! Iar acum, la o cu totul Întâmplătoare reîntâlnire, la o cu totul neașteptată revedere, În aceeași odaie, În poziții similare, ea, exclamă, răvășită de gânduri: o, cât de pe nesimțite, a putut să treacă, o jumătate de viață, dimpreună, cu o jumătate de veac! El o aprobă, din priviri, cu o oarecare tristețe. După care, ea, Întrebă: repetăm? Da. Repetăm, răspunse el, apăsat
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
cazul unui vot favorabil celor doi, totul urma a fi lăsat, să curgă, așa, până la terminarea anului școlar. În cazul celălalt - ambii urmau a fi Îndepărtați din liceu. Și telefonul a sunat. Erau pe balcon. A răspuns Corina. DA!, a exclamat, ea, Încât, s-a auzit, această aprobare, până mai pe departe, prin vecini. DA?, a Întrebat, el, iar dânsa, i-a repetat: DA!, Îngerașul meu. DA. Auzi, tu? DA! Aud. Deci, DA! Și s-au luat În brațe, și au
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
servite, din vasul de sticlă de iena și câteva tăvițe, fripturi, cu murături, cu mujdei de usturoi, salate și, printre toate astea, sticle mici, cu sucuri și siropuri ... Ei, dar, aici, văd că poate fi vorba de un hram autentic, exclamă, el, bucuros! E adevărat. La fel de adevărat, ca și clipa asta, ce trebuie sculptată, În istorie, la Înalta valoare, a măreției pe care viața i-o conferă. Măgulit, peste măsură!, zise el. Eu - la fel, acceptă, ea. În momentul ăla, ușa
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
O operă În proză, ce-i drept, dar, privindu-și-o, deocamdată, prin Închipuire, și-o admiră, În chip excepțional. Lucră, la redactarea minunatului roman, o Întreagă zi și o aproape Întreagă noapte. Făcu o pauză. Lectură ce redactase. Minunat!, exclamă, el, cu capul În cel puțin al nouălea cer. Trase un pui de somn și o luă iar la redactat. Capitolele curgeau, unul după altul, care de care mai palpitant. Eroii - vreo douăzeci la număr; zona În care-și desfășurau
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
În liniște, după care, s-a retras, binișor, la loc, În vizuină, și, probabil, s-a culcat. Dimineața, soarele, darnic și iubitor, l-a Încălzit, de minune, pe Apă de Maluri, până, aproape, către prânz. Când s-a trezit, a exclamat: măi, ce vulpe șireată! N-a putut să mai aștepte, nițel, să mă trezesc, s-o pot, și eu, vâna, În voia cea bună?! Proasta! A mâncat curca, i-a lăsat capul și ghearele, și s-a dus, bezmetică, În
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
persoană. Feciorul patronului Meteoru, vestit, Într-o mare parte a acelui teritoriu. Omul era sub mașină. Michi urcă la volan și o dete câțiva metri Înapoi.Coborâ din nou. Lovitul se mai zbătu, de câteva ori, apoi se liniști. Moare, exclamă Dan Meteoru cel Mic. Șoferul puse mâna pe căzut. Zise, apoi: ce să mai moară, că, uite, a și murit. Îl apucă de un picior. Îl Îndemnă, totodată, pe tânărul Dan:ia-l și tu, de celălalt picior, și, să
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
fără vreun răspuns însă. ― Bine, domnilor, a întrebat profesorul cam supărat, nu știe nimeni să-mi răspundă când merge hidra de apă dulce cu brațele sale? Atunci am tresărit eu, ca și când mi-aș fi adus aminte, și-am ridicat degetele, exclamînd: ― A! ― Ți-ai amintit? Știi dumneata? ― Da, don' profesor! ― Ei bine, spune? Și am dat un răspuns în genul acelora pe care le obișnuia Chiorul: ― Hidra de apa dulce merge cu brațele sale... ― Așaaa, făcu profesorul cu bunăvoință, ― Atunci când o
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
tomnaticului mire, care, În ciuda vârstei destul de Înaintate, se ținea totuși bățos. - M-a luat cu transpirație, răspunse Mașa, făcându-și vânt cu palma peste fața-i asudată. - Deci ăsta-i fostu’, nu? - Fostu’, se grăbi să-l Îngâne Mașa. - Aha, exclamă Extraterestrul, În timp ce Mașa Își lăsă neputincioasă mâinile În poală și ridică din umeri. - Și viitorul? Își Încruntă sprâncenele oaspetele. - Viitorul e mort, nu există nici un viitor, răspunse Mașa. - Nu există aici, dar dincolo există, surâse Extraterestrul, Întinzându-și degetul arătător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
dat foc. Acum problema-i rezolvată. Nu mai există glandă, repetă el, nu mai există nici zei, nici Dumnezei. Nimeni nu mai crede În nimic, adăugă el cu o oarecare tristețe În glas. - Și nu vine odată potopul peste voi!? exclamă femeia, privindu-l cu un fel de dușmănie. - Uite că nu vine! replică oaspetele... - La noi Însă, vremea parcă s-a Întors cu fundu-n jos. Toate merg anapoda. Vara-i frig, și iarna cald. Auzi numai de cutremure, inundații și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
dar cu ce preț? Nu vreau să-ncap nicidecum pe mâna Increatului și nici a celor doisprezece acoliți ai săi, chiar dacă prin hornul casei mele va curge numai aur... Șobolănoiaca, desigur, ghicește-n cărți...“ După ce termină de rumegat ziarul, Extraterestrul exclamă: „Lasă-i pe Ippolit și pe acoliții lui În pace. Nu cu ei ai treabă, ci cu mine. Acum suntem totuna...“ „Cum adică?“, făcu femeia. „Adică amândoi suntem o apă și-un pământ, răspunse acesta.“ „Ce vreți să insinuați? Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]