6,066 matches
-
moment însă nu aduse vorba de politică, de Dan Bogdan, de Pomponescu, de nimic ce-ar fi putut să stânjenească pe vreunul G. Călinescu din cei prezenți. Dimpotrivă, vorbi de virtuțile femeilor, luîn-du-și de mijloc soția și sugerând astfel că gustă armonia matrimonială a familiei Suflețel. Ca o recompensă, le promise ceva imposibil de acceptat în cazul de față: - Am să-mi fac plăcerea să vă invit la o vînătoare! Bârfeala se îndreptă mai ales în direcția Gonzalv Ionescu. Smărăndache spuse
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
-i plăcea să citească romane.) Vezi dar că sfiala față de tine are o rațiune. Îmi trebuie o primire excepțional de bună ca să mă conving că nu sunt ironizat asupra vârstei mele. - Doamne, ce idee! se miră Indolenta. De fapt, ea gusta sincer oamenii în vârstă, avea o singură nedumerire la vorbele lui Pomponescu. Sfiala de care acesta pomenea nu i se părea lucru serios, gîndindu-se la privirea aprigă a lui Ioanide, la gesturile lui decisive. Chiar când Pomponescu desfășura teoria sfielii
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
ca și la început. Piesa se juca mecanic, fiindcă actorii își știau rolurile pe dinafară, și la nevoie improvizau ca în commedia dell'arte. Tocmai aceste abateri parodice de la text constituiau atracția piesei, și unii veniră de două ori ca să guste diferențele. În acea zi, prin voia soartei, finală, reprezentația se deschise ca de obicei, Jack intră pe G. Călinescu scenă din sală însoțit de convoiul de cagularzi și fu învestit pe scenă șeful bandei. Nimeni nu observă din personalul teatrului
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
să cred, zise Pomponescu, că cel puțin la tinevoi scăpa de titulatura de ministru. . Lucru curios, Pomponescu era sincer în oroarea lui de spleenul ministeriatului, cu toate astea, o satisfacție consta tocmai în faptul de a fi ministru și a gusta micile amărăciuni ale profesiei. Indolenta rezolvă contradicția din sufletul lui Pomponescu într-un chip abil. . - Am să încerc, domnule ministru, zise ea glumeț, să-mireprim orice sentiment de teamă. Și cu acestea se așeză pe genunchii lui Pomponescu și-l sărută
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
îl va plasa într-un loc convenabil. Începu să se informeze și întocmi o listă de posturi posibile. Smărăndache voia un plasament numai din amor propriu, văzând cum alții din generația lui se aranjau, fără meritele sale. Smărăndache ar fi gustat îndeosebi un loc în diplomație, fie măcar ca simplu atașat de presă, spre a se putea plimba în străinătate, ca să "flaneze", cum zicea el, "pe la buchiniști". Nu-și putea imagina că Pomponescu, așa de familiar cu el, mai ales în
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
fapt divers ca acesta se propagă în circuit. Gaittany și Smărăndache erau colportorii emeriți. - Domnule, zicea Gaittany când venea vorba de Sultana,are un Salvator Rosa. E autentic, i-a scris Venturi. A dat lovitura! În sinea lui, Gaittany nu gusta deloc tabloul, dar vorbea așa prin sugestie. Smărăndache comunică evenimentul doamnei Pomponescu, care, doritoare a face pe interesanta, luă mașina și vizită magazinul. Sultana nu era. Demirgian însă repetă, profesional, după instrucțiile nevestei: - Este un lucru rar, foarte frumos. Și
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
nuntă. De voiai să-l jignești pe Saferian, era de-ajuns să-i spui că un lucru din casa lui e nou. . - Asta nou? Asta mama avut de la mama ei. Nu se maiface azi așa lucru. Demirgian, cu toate că anticar, nu gusta nici el obiectele vechi în menaj, deși nu din superstiție, ca Pomponescu. El voia utilaj modern și simplu și fu mulțumit constatând că Sultana, în interiorul particular, uza de mobilier nou și necomplicat și cumpăra veselă de la Galeries Lafayette. Un singur
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
viclean", constată arhitectul, care suspecta mai mult limbuția lui Botticelli decât tăcerile sale. Botticelli era un spirit violent negativ față de orice noutate, nesimțindu-se în voia lui decât în fața unui lucru dinainte admis. Prin urmare, nu era nici o speranță să guste proiectul înainte de a fi dat alții b. o judecată. Ioanide voia să afle ce obiecții face omul comun, de branșă. Uneori, observările tehnice ale lui Botticelli erau interesante. Butoiescu era mai mult și mai puțin decât omul din stradă. Acesta
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
să scoată preț bun pe ele. La toate propunerile Hangerlioaicăi de evadare, osânditul strâmbă din nas. Întâi nu voia să se refugieze la boși, apoi, admițând că ar fi trecut provizoriu peste această susceptibilitate, știa că membrii Mișcării nu-l gustă și nu i-ar da vreun ajutor serios lui, de dragul său personal. Mișcarea îl folosea pe el și cercurile sale numai tactic, până la obținerea izbânzii, după aceea precis l-ar fi înlăturat. Faptul că prin simplu accident scăpau de el
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
permite-mi să-ți prezint pe soțul meu". Dar fii pe pace, totul nu-i decât o glumă. Altă dată, Erminia spuse lui Ioanide următoarele: - Toată afacerea asta cu căsătoria care te intrighează nu-i pentru mine decât o distracție. Gust și eu, grație cumnatului meu, emoția de a auzi vorbindu-se despre nuntă în jurul meu. Și când eram copii făceam asta. Fetele se joacă cu păpușa, înseamnă asta că-și dau seama ce este cu adevărat maternitatea? Încep și eu
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
de mână în casa Conțescu și să aibă întrevederi cu nepoata acestuia. Nepoata nu părea să aibă repulsie pentru copii, dimpotrivă, îi mângâia, era exuberantă cu ei. Totul părea a fi în regulă. Indispoziția mergea în altă parte. Fata nu gusta conversațiile în timp ce Gonzalv era căsătorit. . - Dumneata, zise ea, vrei să te căsătorești. Prea bine! Căai mai fost căsătorit nu prezintă atâta importanță. Sunt cazuri dese de nepotrivire. Însă dumneata n-ai divorțat încă. . - Problema divorțului e ca și rezolvată, domnul
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
acesta, ci și mai indispus în fundul sufletului. Nu mai simțea ură împotriva arhitectului, ci un fel de ciudă. Ioanide nu-l onorase pe Pomponescu nici măcar cu o mișcare de antipatie, ignora totul, ducea candoarea până la jignire. Savantă prefăcătorie, spre a gusta căderea ministrului, sau sinceră bunătate? Se îndoi că Ioanide putea fi așa de infernal după o dramă zguduitoare. La întoarcere, Pomponescu se întîlni cu Gaittany, care, venit cine știe de unde, era așteptat de automobilul lui. Avea fizionomia cea mai radiantă
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
acoperit cu mâna, părea animalic. Fălcile Indolentei trosneau fără echivoc, cu toate că orice gând de grosolănie se înlătura. Totul fiind efectul unei anatomii prea viguroase, admirabile de la distanță, Pomponescu se simți foarte singur lângă pocnirea fălcilor statuare. El însuși voinic, nu gusta atletismul erotic, și când săruta avea un soi de pudoare și parcă se temea să nu fie surprins. De altfel, niciodată Pomponescu nu trecea la note mai viguroase înainte de a începe cu gesturile de civilitate, cum erau sărutarea mâinii și
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
dintr-o clasă care se supraveghează și se ține de reguli mai degrabă decât de instincte. Prețuia grațiosul în toate. Nu suferea paharele grele, farfuriile masive, prefera paharele de baccarat pe picior, tacâmurile de argint. Petrecerile cu zgomot îl enervau, gusta o forfotă în surdină, de așa natură încît oricând glasul său să fie auzit. În general, stilul vieții zilnice a lui Pomponescu era acela al audienței și al recepției, unde un căscat sună foarte rău. Așa de susceptibil de la o
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
bătu ușor locul de lîngă el, pe canapea. Lanark ezită, apoi își puse ceașca pe masă și se așeză. — Spune-mi și mie de ce mergi pe balcon, zise Sludden. — Caut lumina zilei. Sludden își făcu gura pungă, de parcă ar fi gustat ceva acru. — Nu-i deloc anotimpul potrivit pentru lumina zilei. — Greșești. Am văzut-o, nu demult, și a durat cît am numărat pînă la patru sute, și odată dura mai mult. Te deranjează dacă vorbesc despre asta? — Continuă! Nu poți discuta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Dar aș fi preferat să citești cu atenție înainte de a judeca. — Nu-i cazul. Două pagini mi-au demonstrat că stilul prozei tale este absolut plat, că nu se depărtează cîtuși de puțin de experiențele tale mărginite. Dacă scriitorul nu gustă cuvintele de dragul lor, cum vrei ca cititorul să le guste? — Dar eu gust cuvintele - unele dintre ele - de dragul lor! Cuvinte cum ar fi rîu, zori, lumina zilei și timp. Cuvintele astea mi se par mai suculente decît experiențele pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
judeca. — Nu-i cazul. Două pagini mi-au demonstrat că stilul prozei tale este absolut plat, că nu se depărtează cîtuși de puțin de experiențele tale mărginite. Dacă scriitorul nu gustă cuvintele de dragul lor, cum vrei ca cititorul să le guste? — Dar eu gust cuvintele - unele dintre ele - de dragul lor! Cuvinte cum ar fi rîu, zori, lumina zilei și timp. Cuvintele astea mi se par mai suculente decît experiențele pe care le semnifică... — Sludden, ești sadic, strigă Frankie, dă-i pace
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
cazul. Două pagini mi-au demonstrat că stilul prozei tale este absolut plat, că nu se depărtează cîtuși de puțin de experiențele tale mărginite. Dacă scriitorul nu gustă cuvintele de dragul lor, cum vrei ca cititorul să le guste? — Dar eu gust cuvintele - unele dintre ele - de dragul lor! Cuvinte cum ar fi rîu, zori, lumina zilei și timp. Cuvintele astea mi se par mai suculente decît experiențele pe care le semnifică... — Sludden, ești sadic, strigă Frankie, dă-i pace misteriosului! Nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Ții de o religie anume, Lanark? Nu. — Vezi, cura are ceva șanse cînd doctorul și pacientul au ceva în comun. Cum te-ai descrie? — Nu pot. — Bineînțeles că nu poți! rîse Ozenfant. Am pus o întrebare prostească. Lămîia nu poate gusta amăreala, se hrănește doar cu ploaie. Munro, descrie-mi-l pe Lanark. — încăpățînat și suspicios, zise Munro. Nu-i lipsește inteligența, dar și-o folosește într-un mod limitat. — Bun, am o pacientă pentru el. Tot încăpățînată, suspicioasă, cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Iartă-mă dacă te întrerup, dar m-am gîndit că ți-ar face plăcere să afli că pacienta ta e pe punctul de a deveni salamandră. — Ce? — Nu mai e nimic de făcut, desigur, dar grăbește-te, dacă vrei să guști spectacolul. Adu-ți și prietena. Lanark aruncă radioul și rămase o vreme nemișcat, mușcîndu-și degetul mare, apoi se ridică și începu să se îmbrace automat. Fata îl privea din pat uluită. — Mă părăsești ca să vezi așa ceva? gemu ea. — Ce să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
un penis, inimi de oaie umplute, cu valvele și micile lor artere. Cînd unul din aceste feluri de mîncare ajungea în fața lui, îl încerca nesigur cu furculița și spunea: — Nu vreau să mănînc. — De ce? Arată ciudat. — Dar nici măcar n-ai gustat! Gustă puținel. De dragul meu. — Nu. — Copiii din China mor de foame, nu au mîncare ca asta. — Trimite-le-o lor. După alte discuții, maică-sa îi spunea pe un ton ascuțit: — O să stai la masă pîn-o să mănînci ultima fărîmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
penis, inimi de oaie umplute, cu valvele și micile lor artere. Cînd unul din aceste feluri de mîncare ajungea în fața lui, îl încerca nesigur cu furculița și spunea: — Nu vreau să mănînc. — De ce? Arată ciudat. — Dar nici măcar n-ai gustat! Gustă puținel. De dragul meu. — Nu. — Copiii din China mor de foame, nu au mîncare ca asta. — Trimite-le-o lor. După alte discuții, maică-sa îi spunea pe un ton ascuțit: — O să stai la masă pîn-o să mănînci ultima fărîmă. Sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
Thaw se uită la soțul ei, apoi luă lingura și-i trînti o bucățoaie în farfurie. El privi lung terciul de cartofi cu bucățele de morcov, varză și carne tocată prin el și se întrebă dacă și creierul arată așa. Gustă un pic, temător, plimbînd mîncarea prin gură cu limba. Era bună, așa că mîncă tot și mai ceru. La sfîrșitul mesei, maică-sa spuse: Uite că-ți place. Nu ți-e rușine să faci atîta zarvă din nimica toată? — Pot să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
seara asta la școala de artă, zise domnul Thaw după aceea. înscrie-te la cursurile serale. — De ce? — Mai sînt șase săptămîni pînă începi să lucrezi la bibliotecă. Fă acum ce îți place să faci cel mai mult. — Așa deci. Să gust puțin din viața aia înainte de a renunța la ea pentru totdeauna. Nu, mulțumesc. — Duncan, înscrie-te la cursurile serale. Nu, mulțumesc. în seara aceea așteptă într-unul din coridoarele școlii de artă, lîngă biroul de înscrieri, stînd la coadă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
spectral. Sirena de opt fără zece de la fabrică jeli deasupra acoperișurilor orașului, iar el se ghemui și mai strîns în cuibul călduros pe care trupul său îl săpase în saltea, pentru că, la fel ca mai toți cei care dormeau prost, gusta din plin ultimele clipe petrecute în pat. Dinspre bucătărie, unde tatăl lui pregătea micul dejun, veneau sunete slabe. Sute de mii de bărbați în haine murdare și bocanci grei călcau greoi pe străzile cenușii, spre porțile turnătoriilor și atelierelor de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]