9,812 matches
-
din cap. Apoi păși atît de hotărîtă pe răzor, încît soldaților din gardă nici nu le-a mai rămas timp să se arunce sub botinuțele ei. Printre bulgării de pămînt înflorea, singuratică, o peonia. Ciua, grădinarul cel tînăr, se prosternă tremurînd la picioarele împărătesei. Dar, în mod cu totul neașteptat, împărăteasa rămase cu desăvîrșire calmă. Privi, serioasă, planta care-și deschidea petalele, floare care nu era nici deosebit de mare și nici din cale afară de frumoasă, care doar înflorea. Singuratică, răzleață. - Ridică
Două proze de Laszlo Darvasi by Georgeta Hajdu () [Corola-journal/Journalistic/11332_a_12657]
-
rămase cu desăvîrșire calmă. Privi, serioasă, planta care-și deschidea petalele, floare care nu era nici deosebit de mare și nici din cale afară de frumoasă, care doar înflorea. Singuratică, răzleață. - Ridică-te, Ciua - porunci împărăteasa Vu }io-tien. Copilul, pregătit să moară, tremura din rărunchi. - La ce te gîndești cînd te uiți la ea? - Că e frumoasă? - bîigui băiatul. - îți mulțumesc, Ciua - spuse împărăteasa scuturîndu-și căpșorul arătos -, îți mulțumesc mult - repetă. Și izbucni subit în rîs. începu din nou să ningă și o
Două proze de Laszlo Darvasi by Georgeta Hajdu () [Corola-journal/Journalistic/11332_a_12657]
-
căpos dârz care și-a făcut din scris o rețetă zilnică de igienă sufletească; apoi, un încuiat pentru care cele mai importante femei din viață au fost mama și bunica, un adept intratabil al lui Lovinescu și un interiorizat incurabil, tremurând de trac atunci Gheorghe Grigurcu, O provocare a destinului. Convorbiri cu Dora Pavel, Ed. Pleiade, Satu Mare, 2009, 243 p. când trebuie să vorbească în public, dar fierbând de iritare atunci când e silit să suporte prea mult prezența cuiva. În fine
Un meticulos by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6451_a_7776]
-
codobaturi își face un cuib în căușul uneia din palme. Pustnicul privește peste umăr la munca atît de grijulie a păsărilor în vederea locului unde femela își va depune ouăle. Puiul iese din ou, la vreme, mic și neajutorat, aproape gol, tremurînd sub puful ca de păpădie la fiecare adiere de vînt. Un uliu îi dă tîrcoale. în pustnic se trezește mila: îl alungă pe răpitor, salvînd astfel viața puiului de codobatură. Totodată, supărarea lui pe mizerabila lume își pierde din intensitate
Mistică și muzică by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/16854_a_18179]
-
lor, cu Berlinguer, să vedem; dar pînă atunci..." * * * Tot B.S. La șaptezeci de ani, pe care abia i-a împlinit, se îmbracă mereu subțire, chiar și cînd e ger, cel mult cu un fîș pe el și cu capul gol. Tremură tot timpul. Uneori îl aud clănțănind din dinți. Veșnic emană senzația aceea de frig continuu pe care a trăit-o în cei șaptesprezece ani de detenție. Se îmbracă sumar totdeauna. De mîncat, mănîncă puțin, glumind că marii patroni capitaliști, ca
Marchizul în răsărit by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16863_a_18188]
-
Să mă crezi, murmură povestitorul cu un murmur care te putea face să te gândești la rușine (de fapt nu-i era rușine); înainte de orice am simțit o uriașă plăcere de-a mă găsi acolo, de-a vedea ce vedeam. Tremuram; nu de teamă, nici de frig; de plăcere! Milă, de prinț, nu mi-a fost deloc, atunci. Îmi spuneam că e un fel de bogătaș al simțurilor. Mult mai târziu, ai să afli în ce împrejurări, am putut simți compasiune
Prințul spălător de geamuri by Ion Vianu () [Corola-journal/Journalistic/10744_a_12069]
-
a fi de varză gătită, alteori e respirația ruginită a unui cuptor și câteodată e ceva moale care se descompune în pereți. Urcă scările spre căminul lui, la ultimul etaj. Ușa e încuiată. Când vâră cheia în broască mâna îi tremură, zvâcnind ca sub un efort neobișnuit, și metalul scrâșnește pe metal. Dar, când deschide ușa, o vede pe soția lui tolănită într-un fotoliu, cu un pahar de Old-fashioned în mână, privind la televizor, cu sonorul dat la mic. - Ești
John Updike Fugi, Rabbit by A. Gh. Olteanu () [Corola-journal/Journalistic/8410_a_9735]
-
Nu are decât două costume, în afară de cel bleumarin, dar acum e prea cald ca să-l mai poarte. Împinge ușa debaralei, se aude clicul de închidere, dar ușa se crapă din nou, un centimetru sau doi. Uși încuiate. Enervant: mâna lui tremurând pe broasca ușii, ca mâna unui babalâc, și ea, stând acolo în fotoliu și ascultând scrâșnetul metalului. Se întoarce spre Janice și o întreabă: - Dacă ești acasă, unde-i mașina? Nu-i în față. - E în fața casei mamei mele. Îmi
John Updike Fugi, Rabbit by A. Gh. Olteanu () [Corola-journal/Journalistic/8410_a_9735]
-
o călătorie, iar De unde până unde, Amarul târg al unui exil fără de sfârșit - nemișcată rămâne statornicirea creatorului în aria sa de semne, acolo unde, dramatic, „lucrurile mici se-ascund în cele mari// lucrurile mari se-ascund/ în cele mici// fiecare tremurând de spaima celeilalte” (Paradox), unde „ Fondul e colina în care e-nchisă Forma/ cum un izvor// și ambele cântă/ cu-atâta foc”, pe când pentru scriptor „hârtia e o rană veche precum începutul Lumii// hârtia albă: misterium fascinans;/ textul ce-o
Privind drept în ochi călăuza... by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/13089_a_14414]
-
filosof e nevoie de-o idee care să-ți guverneze întreaga viață, de la altitudinea căreia să poți privi meprizant lumea "cu colcăiala ei dostoievskiană": "ŤCare vă este ideea?ť Era întrebarea cu care Noica îi făcea pe discipolii săi să tremure. Pentru că fără Ťideeť ce te făceai? Rămîneai condamnat la lumea sublunară a suflețelului, ceea ce însemna a literaturii, a artelor sau, și mai rău, ajungeai să îți pui nemijlocit problema mîntuirii". Se putea o mai convingătoare despărțire de Noica? O decepție
Pe marginea unui jurnal by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9772_a_11097]
-
cu grenade-n gură ș...ț Azi ești livid? Mâine te vei simți cu ea alături altfel, dar mai rău. Ea e singurul lucru nemuritor care-ți aparține: e răul în sine. Se uită cu ochii tăi și nu vede. Tremură cu mâinile tale și nu le simte. Stim despre ea că e o știință a îndepărtării...” (p. 48) Revelațiile, atâtea câte mai au loc, se dovedesc proiecții ale trecutului, țin chiar de preexistență. Ziua de mâine va fi ziua de
Tablou cu poet suprimat by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/13054_a_14379]
-
ele ne creează pe noi. Fii liniștită. Cuvintele sînt infinite". Erotizată la maximum, ființa poetei se supune unei autoscopii adolescentine, unei psihanalize spontane care uneori dobîndește grația unui poem al fiziologiei: Știu că o să am emoții, știu că o să-mi tremure mîna. Emoțiile sînt însoțite de plăcere ca și frica. Parcă ar fi secretate de glandele sexuale. Există un palpit interior care vine din zona pubiană". Ori, din nou, se proiectează într-o ușoară speculație, halou de-o naivitate inteligentă al
Un jurnal al Norei Iuga by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/11561_a_12886]
-
pentru ZiarulRing. Vedeta a mai spus că acel eveniment a înspăimântat-o foarte tare. În respectivele momente teribile, a simțit mirosul morții. "M-a marcat acea experiență. De atunci, de câte ori a avut loc vreun cutremur, simțeam mirosul morții, începeam să tremur. E cumplit. Însă nu am să uit niciodată că în toată acea dramă națională, paradoxal, am văzut tot ce era mai bun în oameni”, a conchis Elena Lasconi.
Vedetă de la Pro TV a făcut declarații șocante: "E cumplit" by Anca Murgoci () [Corola-journal/Journalistic/60744_a_62069]
-
ocolite și aluziv, ci de-a dreptul, prin împingere în deriziune. În cazul lor, gîndul de a le întocmi un profil psihologic pe măsura făcăturii la care s-au pretat îți provoacă autentici fiori de plăcere. Aproape că începi să tremuri de satisfacție numai închipuindu-ți cum le va arăta chipul citindu-ți perdaful. Sînt atît de jalnici în dorința meschină cu care vînează succesul că te apucă pofta de a-i acoperi cu toată batjocura acestei lumi, o batjocură pe
Telenovelă cu Heidegger by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/9880_a_11205]
-
noi cine la mal. Nu au jucat rău, dar mentalitatea românească i-a trădat. Le-au mai lipsit cinci minute pentru a obține o remiză pe care chiar o meritau dacă nu făceau mult prea mult pasul înapoi. Le-au tremurat șorturile pe ei în fața olandezilor. Au recunoscut-o chiar ei. Păcat de atmosfera de pe „Național Arena”. Superbă. Felicitări suporterilor! Moldovenii lui Adrian Porumboiu s-au trezit și ei după visul frumos de la Roma. Prea se vedeau în primăvara europeană după
Seară tristă în Europa League () [Corola-journal/Journalistic/76514_a_77839]
-
care nu e decît mirabila "Libertate" primară: "Cum trece ziua prin fiecare m-aș ridică să/ le chem într-o luntre verde îndeajuns/ de iute cît să-mi îngăduie cu ochii/ închiși să plutesc peste insule/ acoperite de pasari.// Tapiserii tremurînd în ciucuri pe lespede,/ dimineți cu mierle, amurguri cu lebede, voi,/ aștept din văzduhul lăstunilor picătură/ care să-mi descleșteze ochiul și gură,/ troznind din somn să mă reped la geam/ și fărîmîndu-l să aud Libertatea!" (Tapiserie cu păsări cîntătoare
Un basm pentru adulti by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/18133_a_19458]
-
costumele de baie pe plajă... Ah, și cum arde soarele.... - Și dintr-o dată iar țipăt: Nu vreaaaau, doctorul, chemați doctorul! Uneori se oprea, dar nu pentru mult timp, și iar începea să țipe: - Blestem, blestem... - Vocea se întrerupea de plânset, tremura... - De ce e Dumnezeu atât de rău... Nu vreau să mor. Tocmai ce ne pregăteam. Ah, de-ați ști ce mașină avem... O cumpărasem pentru Florida. - Sărmanul, - spuse Ilia, - sărmanul, la fel ca Semion bucătarul, nu poate să se resemneze! Dar
Moartea lui Ilia Lvovici by Alexandra Lvovna Tolstaia () [Corola-journal/Journalistic/4080_a_5405]
-
încearcă atunci când urci pe șcenă este de nedescris, parcă timpul trece mai încet, emoțiile te copleșesc,iar atunci când publicul te aplaudă este sublim. Primul meu spectacol mi-l amintesc și acum de parcă ar fi fost ieri, îmi amintesc cum îmi tremura fiecare părticică a corpului și nu îmi dădeam seama de ce mă simt așa sau ce să fac să îmi opresc tremuratul. Atunci când reflectoarele îți învăluie ochii în lumină și murmurul sălii îți pătrunde în oase știi că nu poți da
Streetdance-ul prinde elan în România () [Corola-journal/Journalistic/65911_a_67236]
-
și frânt de oboseală, când el, la 95 de ani, nu avea stare, nu putea să se țină locului pe scaun! „Tremur lunar când merg să-mi fac analizele, mă uit la cardiogramele mele ca la niște rune mistice...” Nu tremur când, anual, îmi fac analizele, mă uit la ele, și la cardiograme, ca mâța-n calendar. E un fel de a spune; nu mă uit. T s-a internat pentru câteva zile. Nu pot să dorm, nu pot să citesc
Însemnări by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/4826_a_6151]
-
vară a unchiului său, lumina devine un personaj care participă la acțiune. "Un cerc restrâns de lumină" îi ghidează pașii. Lumina îi reliefa obrazul" și scotea cuiva la iveală "buza de jos, o bucată de carne flască și grea, care tremura puternic". Este o viziune de film expresionist german, cu similitudini în filmele lui Murnau, cu personajele lui fioros caricaturale. O adevărată prezicere vizuală, prefigurând deformările fiziognomice, de fapt scenografice, ale lui Francis Bacon, apare adesea în notațiile kafkiene: "Lui Karl
Vocația scenografică by Amelia Pavel () [Corola-journal/Journalistic/14021_a_15346]
-
la magazie, n-ai voie să te folosești de el) și să-mi lase cojocul. El a hotărât că acel cojocel e căptușeală și mi-a lăsat zdreanța! Și de-aci, câte ierni am avut, nu mă întrebați cum am tremurat! Vedeți dumneavoastră, aceasta este problema individului, adică a insului. Ne imaginăm doar ceea ce se va fi petrecut în ei mai târziu, poate după Revoluție sau poate când vor fi mers la biserică, vor fi ascultat o predică, vor fi citit
ÎPS Bartolomeu Anania, Mitropolitul Clujului, Albei, Crișanei și Maramureșului: „Va trebui să ne reîntoarcem neapărat la principiile moralei creștine” by Ilie Rad () [Corola-journal/Journalistic/6016_a_7341]
-
Un individ întrutotul perfect n-ar fi decît unul monstruos, înspăimîntător. Comunicăm și ne iubim prin imperfecțiunile noastre. * Un zeu autentic nu poate cădea în uitare, ci doar în tăcere. Uitarea noastră e, în realitate, tăcerea lui. * Numai spiritele mediocre tremură de spaimă în fața criticii. Critica nedreaptă trebuie învinsă prin simpla evidență a meritului, care nu se cade neapărat să lupte, ci să fie. Pasivitatea senină, triumfătoare în fața agresivității. * Rănile te caracterizează mai bine decît orice alt factor. * Puterea taumaturgică a
Din jurnalul lui Alceste (IV) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/16502_a_17827]
-
purtătoare de vești funeste: "tot mai triste vești/ de la marginile imperiului/ tot mai tîrziu și tot mai triste/ vești de la marginea imperiului" (o spaimă născută în somnul bătrînilor barbari). O formă a demenței obștești: "un mare azil/ prin care trece tremurînd cu o margine/ sub braț nebunul imperiului" (trece tremurînd cu o margine sub braț). Supusă unor margini mutilante, ființa care, consemnînd starea unui imperiu, posedă un indice exponențial, e osîndită la un exil sub egida tăcerii și a morții, inclusiv
Un imperiu crepuscular by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14650_a_15975]
-
marginile imperiului/ tot mai tîrziu și tot mai triste/ vești de la marginea imperiului" (o spaimă născută în somnul bătrînilor barbari). O formă a demenței obștești: "un mare azil/ prin care trece tremurînd cu o margine/ sub braț nebunul imperiului" (trece tremurînd cu o margine sub braț). Supusă unor margini mutilante, ființa care, consemnînd starea unui imperiu, posedă un indice exponențial, e osîndită la un exil sub egida tăcerii și a morții, inclusiv al stingerii credințelor. Este exilul unei populații împinse spre
Un imperiu crepuscular by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14650_a_15975]
-
zbura mai la sud, am ajunge în Patagonia, la capătul pămîntului, unde-i Țara de Foc, unde aleargă în neștire caii sălbatici, pe care i-am iubit de cînd mă știu și acei "gauchos" din filmele adolescenței mele. Mîinile îmi tremură, nu reușesc să-mi închid catarama - sinceră să fiu, nici nu știu la ce mi-ar folosi - și avionul începe să se clatine ca barca pe valuri, ca la primul vals, ca la prima țigară. închid ochii. Aștept. Mîna Katherinei
... și la doi pași, Patagonia by Nora Iuga () [Corola-journal/Journalistic/6607_a_7932]