6,602 matches
-
din Bacău. N-ar fi de mirare să ajungă la Colegiul din Răcăciuni! De luni de zile, nația este cutremurată de presupusul deces al Elodiei Ghinescu, de dispariția puștanilor fugiți de acasă, în vreme ce uciderea cu zile (acesta-i termenul exact: ucidere!) a unui mare poet s-a soldat cu un necrolog postat pe internet de Asociația Scriitorilor din București și o onorabilă înmormântare ieșeană cu onoruri militare, atât. În rest, tăcere! Procurorii sunt adânc preocupați de cazul valizei cu arginții lui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
s-a lansat ideea (pornită, evident, din bune intenții)... sanctificării lui Eminescu, plus propunerea să i se confere rangul postum de "conducător al neamului" (nu sună antonescian?), ziua națională a României urmând să fie mutată pe 15 ianuarie! Deci, ori ucidere, ori sanctificare! Imparțiali, românii noștri! * F ormidabil spectacolul nașterii limbii române literare! Numai citind textele gazetelor de atunci poți realiza saltul spectaculos izbutit prin strădania mirifică a lui Eminescu (ziditor de limbă; îi dădea cărămizile la mână calfa Creangă)! Doar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
cei din personalul de pază se înghesuiau să mai tragă și au tras efectiv" rememorează scena asasinatului de la Jilava judecătorul Vasile Varga, cel care dăduse citire sentinței de condamnare la moarte în fața plutonului de execuție. A doua zi, "Scânteia" motiva uciderea de-a dreptul aiuristic: Pătrășcanu era vinovat de "trădare de patrie, de acțiuni de paralizare a forțelor patriotice împotriva fascismului, de organizare a unui grup complotist contrarevoluționar, antistatal, în scopul acaparării puterii și restabilirii regimului burghezo-moșieresc și a dominației imperialiste
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
etc. Această ultimă ipoteză este susținută de rezultatele deshumării, când au fost găsite și identificate cele două schelete (Pătrășcanu și Koffler) îngropate chiar la... locul crimei, în Valea Piersicilor. Probabil că variantele au apărut prin contaminare cu ecourile târzii ale uciderii lui Foriș (cu ranga, pe la spate). Anchetarea anchetatorilor lui Pătrășcanu a condus, cum era de așteptat, la recunoașteri spășite, toate cu aceeași motivație: ordinul de sus și presiunea malefică a consilierilor sovietici, care, potrivit declarației lui Teohari Georgescu, "făceau să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
din structurile organizatorice legionare, fie că le-au susținut propagandistic. Cum se explică enorma deschidere de compas dintre statura intelectuală de marcă și crima împotriva unor mari valori ale culturii române, rămâne s-o deslușească, iată, noile mărturii în cazul uciderii lui Iorga. Nu-i și n-a fost nici o îndoială că oribila crimă din pădurea Strejnic nu putea aduce decât ponoase Statului Național Legionar și mișcării în sine. O analiză logică elementară a consecințelor respinge fără doar și poate "soluția
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
spune că Împăratul roman Constantin s-a Îmbolnăvit de lepră ca pedeapsă divină pentru persecutarea creștinilor. „Spurcații doftori jidovi” - spune legenda dintr-un Cronograf românesc din secolul al XVII-lea - i-au recomandat să se scalde În sângele colectat prin uciderea a mii de copii nevinovați. Pentru că, din milă, Constantin a oprit uciderea pruncilor, Sfinții Petru și Pavel i-au transmis În vis adevăratul remediu. Împăratul l-a chemat pe episcopul creștin Silvestru, care „l-a botezat și Îndată i să
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
divină pentru persecutarea creștinilor. „Spurcații doftori jidovi” - spune legenda dintr-un Cronograf românesc din secolul al XVII-lea - i-au recomandat să se scalde În sângele colectat prin uciderea a mii de copii nevinovați. Pentru că, din milă, Constantin a oprit uciderea pruncilor, Sfinții Petru și Pavel i-au transmis În vis adevăratul remediu. Împăratul l-a chemat pe episcopul creștin Silvestru, care „l-a botezat și Îndată i să curăți rugina de bube ce avia peste tot trupul său și rămasă
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
de folcloristul G. Dem. Teodorescu, În 1884, din mahalaua bucureșteană Crucea-de-Piatră <endnote id="(23, pp. 141 ș.u.)"/>. În spatele tonului persiflator al snoavei sau al jocului de păpuși se află, de fapt, o cruntă realitate : epoca abundă de documente privind uciderea și prădarea de către tâlhari a evreilor negustori și meseriași care circulau pe drumurile dintre târguri <endnote id="(5, 43, 124)"/>. Aceste crime erau considerate „convenabile”, pentru că - evreii nefiind nici creștini, nici români - tâlharii nu intrau În conflict nici cu legile
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
Essai sur l’inégalité des races humaines, 1853 ; <endnote id="cf. 541, p. 296"/>). Dacă se iau toate cuvintele-cheie referitoare la evreu din legendele și poveștile populare de mai sus (javră râioasă, hoție, Înșelătorie, bani, bogăție fără muncă, nașterea și uciderea lui Isus, prigoană și pedeapsă, decalogul ș.a.m.d.), adică toate caracteristicile etice comentate, care definesc portretul-robot al evreului, se va obține un mănunchi de clișee cunoscute - vechi reflexe mentale care compun imaginea schematică a „evreului imaginar”. Noutatea În rândurile
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
zicători atestate În centrul Europei - În Polonia, de exemplu : „Mă chinuiești ca evreii pe Isus” și „Toți sunt Împotriva mea ca evreii Împotriva lui Isus” <endnote id="(70, p. 177)"/>. Mai multe legende populare românești au parazitat povestea evanghelică a uciderii lui Isus. Una dintre ele se referă la obiceiul Înroșirii ouălor de Paști. Iată o versiune bucovineană a acestei legende, culeasă de Simeon Florea Marian la sfârșitul secolului al XIX-lea : „Zice că Într-o zi, pe când se afla Domnul
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
trupul lui toată căzu gios”, „foamea-l cuprinse, de și zua și noaptea el vrea tot mânca și sațiu nu avea”, „Îi putrezi tot trupul” etc. Prescrierea crimei În termenii lui Ioan Hrisostomul (sfârșitul secolului al IV-lea), din cauza „odioasei ucideri a lui Hristos”, pentru evrei „nu este posibilă nici mântuirea, nici indulgența, nici iertarea” <endnote id="(121, p. 46)"/>. În Evul Mediu Însă, acuzația de deicid Începuse deja să-și cam tocească colții. Sigur că evreul generic era urât În
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
concitadin cu el - pentru o execuție, fie și a lui Cristos, Înfăptuită de „evreul ima ginar” cu o mie sau o mie cinci sute de ani În urmă. Se pare că, după un mileniu și jumătate, chiar și „crima crimelor”, uciderea lui Dumnezeu, Începea să se prescrie. Deicidul devenea istorie, dacă nu chiar legendă. Pentru a fi absolviți de acuzația de deicid, evreii din Spania susțineau diverse legende conform cărora strămoșii lor nu au avut nimic de-a face cu crucificarea
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
de data aceasta) sunt evreii din „Cetatea Irodului”, care „nu s-a dat botezului” <endnote id="(20, pp. 255-256)"/>. 3. Iconocid Profanarea ostiei, a crucii și a bisericii Una dintre metodele sigure de reactualizare a deicidului era inculparea evreilor pentru „uciderea” unui substitut simbolic al lui Isus : fie profanarea ostiei (Învinuire tipică adusă evreilor din Occidentul medieval), fie profanarea reprezentării iconografice a lui Isus. În ambele cazuri se considera că este vorba de ipostaze ale deicidului, pentru că - din punctul de vedere
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
de Paul de Alep - secretarul patriarhului Macarie al Antiohiei - În jurnalul călătoriei lor În Țările Române. El a descris icoana respectivă, pe care a văzut-o la Mănăstirea Argeș, la 14 ianuarie 1657. Paul de Alep a susținut că povestea „uciderii” acestei imagini a lui Cristos de către un evreu este consemnată „În toate cronicile grecești din acel timp” și este chiar „descrisă pe marginile icoanei” <endnote id="(76, p. 168)"/>. În felul acesta, icoana conținea chiar propria ei legendă. În fine
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
601 ; 536, p. 426)"/>. Un proces important a fost cel desfășurat În anii 1882-1883 la Tiszaeszlár (o localitate maghiară la nord-vest de România de astăzi, În imediata vecinătate a Transilvaniei). Cei 15 evrei, acuzați inițial că ar fi participat la uciderea cu caracter ritual a unei fete În vârstă de 14 ani, au fost până la urmă găsiți nevinovați și achitați <endnote id="(101, p. 147)"/>. Un rol determinant În această hotărâre l-a avut un medic român (celebrul Victor Babeș, pe
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
mai Întâi, „pe hebreii masacrați În pământ român sau onoarea proprie a românilor”, cărturarul Ion Heliade- Rădulescu scria următoarele Într-un articol publicat În Naționalul (din 11 aprilie 1859) și intitulat „Masacrul din Galați” : Populația [...] află pretext de pradă, de ucideri și de cele mai neomenoase crime ; mulți hebrei fură uciși și mai mulți vulnerați și bătuți, casele hebreilor toate violate și prădate. Două sinagogi [au fost] sparte și despuiate, vasele cultului, Legea sau Tora călcate În picioare [...]. Hebreii nu mănâncă
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
răufăcătorilor israelieni se numărau și câțiva israelieni de origine română și chiar evrei din România. În al doilea rând, ziarele au vorbit la Început despre trafic de copii „pentru a fi adoptați”, apoi, chipurile, „pentru prelevare de organe” (ceea ce presupunea uciderea copiilor) și, În final, fără nici o explicație și nici un argument, ziarele au ajuns În punctul vizat : copiii erau uciși „pentru sânge”, căci, „cum este bine cunoscut deja, pasca evreiască cere sânge cușer, de creștin frăgezit” (Baricada, 14 noiembrie 1995). Nota
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
285, 361)"/>. Semnificativ este faptul că, În toate exemplele date mai sus, personajele biblice Iuda și Irod au dispărut complet din scenariul ritual, fără ca cineva să le simtă lipsa. Evreul generic le-a luat cu succes locul <endnote id="(704)"/>. Uciderea simbolică a „evreului imaginar” (cel făcut din pânză și paie) continua adeseori, În mod natural, cu expulzarea sau uciderea efectivă a „evreului real” (cel făcut din carne și oase). Practica nu a dispărut complet. Chiar și În zilele noastre, În
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
complet din scenariul ritual, fără ca cineva să le simtă lipsa. Evreul generic le-a luat cu succes locul <endnote id="(704)"/>. Uciderea simbolică a „evreului imaginar” (cel făcut din pânză și paie) continua adeseori, În mod natural, cu expulzarea sau uciderea efectivă a „evreului real” (cel făcut din carne și oase). Practica nu a dispărut complet. Chiar și În zilele noastre, În țările arabe (mai ales În teritoriile palestiniene) se confecționează din când În când efigia evreului-israelian generic. Stigmatizată pe piept
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
Barasch, În urma traversării Moldovei În 1841 -, că nici nu trebuie să fie dați judecății pentru un omor săvârșit asupra unor evrei” (194 ; <endnote id="vezi și nota 266"/>). La vecinii răsăriteni ai moldovenilor, la ucraineni, cre dința populară era că uciderea unui „jid” nu numai că nu te Încarcă de păcate, dar chiar „Îți mântuie sufletul de 40 de păcate” <endnote id="(3, p. 63 ; 70, p. 175)"/>. Credința nemților era foarte asemănătoare : „Pieirea evreilor este mântuirea creștinilor” <endnote id="(3
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
părerea unui tânăr țăran din nordul Basarabiei -, și pentru păcate și mai grele care nu sunt ale lor” <endnote id="(429, p. 16)"/>. Astfel se justifică - scrie Sorin Alexandrescu - crimele religioase și, la limită, războaiele religioase, până În ziua de azi. „Uciderea necredinciosului [...] este absolvită de păcat” <endnote id="(748, p. 222)"/>. <endnotelist> Note și bibliografie 1. Lazăr Șăineanu, „Jidovii sau Tătarii sau Uriașii”, Convorbiri literare, XXI, 1887, pp. 521- 528. 2. Simeon Florea Marian, „Satire bucovinene contra evreilor”, În Columna lui
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
fost atribuită lui Pelops sau lui Heracle. 5.1. JOCURILE PYTHICE Jocurile Pythice (de la numele șarpelui Python) se celebrau din patru în patru ani la Delphi. Tradiția delphică spune că fondatorul acestor jocuri a fost însuși zeul sanctuarului, Apollo, după uciderea șarpelui Python. Sanctuarul lui Apollo era înconjurat de un zid care închidea în interiorul său numeroase monumente și comori. În acest sanctuar, Pythia, preoteasa de rang înalt, își pronunța prezicerile. Oracolul din Delphi era consultat pentru chestiuni politice, religioase sau cu
Fenomenul olimpic de la antic la modern by Liliana RADU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101004_a_102296]
-
dau dispoziții pentru reprezentarea operei sale „Alexandru Lăpușneanu”, păstrată șapte ani în cartoane și refuzată sub diferite pretexte de Gogu Georgescu & Co. Între alte motive recente, fusese și acela, șoptit la ureche, că lumea ar putea face vreo apropiere între uciderea boierilor și măcelărirea legionarilor, de către cei doi Domni demenți! I-am făgăduit de la început că-i vom reprezenta opera, și apoi i-am cerut să primească Direcția Operei Române. Nu cred de altfel că acest admirabil compozitor este suficient de
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
două ceasuri și începuseră să apară hainele celor 14 azvârliți la rând în groapa comună, am aflat de la un camarad despre cele întâmplate în cursul nopții în închisoarea fortului, unde fuseseră uciși cei 50 sau 60 de arestați vinovați de uciderea Căpitanului și a celorlalți legionari în timpul prigoanei. Firește, procedeul suprimării unor acuzați înainte de judecare este condamnabil din toate punctele de vedere și dacă această represiune ar fi fost ordonată de conducerea Mișcării Legionare sau de către un singur factor responsabil al
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]
-
toate, a asasinării lui Iorga și a lui Virgil Madgearu. Am spus de câteva ori că nu aprob niciun asasinat politic, mai ales a unor oameni fără apărare, așa încât nu e nevoie să mai revin pe larg în această privință. Uciderea lui Madgearu era, pe deasupra, din toate punctele de vedere, o prostie, căci - deși era un adversar crâncen al Legiunii - fusese un adversar demn al dictaturii lui Carol și persecutat de acesta, neavând prin urmare nicio vină în prigonirea și asasinatele
Mărturisirile unui „criminal politic” by Vladimir Dumitrescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/828_a_1741]