45,391 matches
-
limita civilizației. Momentul acut al alegerilor, de care va depinde, știm bine, situația imediată a țării, a decupat cu maximă pregnanță, dar și cu îngrijorare, mentalul acestei categorii fragede, care, acum, pentru prima dată, a fost categorică în alegere. Din păcate (și cu impact dramatic asupra soartei țării) nu cea mai bună. Dezamăgirii că regiuni știut mai civilizate ale teritoriului național au votat în favoarea unei forțe malefice i se adaugă, iată, opțiunea cvasigenerală a generației tinere pentru aceeași malefică forță. De-
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
și una ambalată în staniol social-democrat. Fără ea/ fără anturajul aferent, forțele autentic democrate atît de explicabil anemice după jumătatea de secol comunist ar fi reașezat țara pe cursul firesc deturnat după război. N-a fost să fie. Și din păcate, și cu voia noastră ne aflăm aici. Iar în legătură cu... pictura, țin să-l asigur pe cel ce mă interpelează (candid) că, deși nu-mi surîde rolul de "artist cetățean", oricum definitiv compromis mai ieri, nici pe cel de mormăitor pe la
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
prostului gust; tare ne e teamă însă că subtilitățile (psihanalitice) nu-i prea dau afară din casă pe organizatori. Baia ieșeană de vulgaritate n-a făcut decît să egaleze performanțele celor mai bălțate televiziuni (de stat și particulare). Și, din păcate, nimic, pare-se, nu mai poate clinti anuala bălăcire. E deja "tradițională". Ascuns în atelierul de pe Armeană (cu vată în urechi), am găsit în paginile... de închisoare, din 1912, ale unui mare pictor austriac, expresionistul Egon Schiele, pasajul: "Am pictat
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
făcut de un începător: "Dumneata îl cunoști pe Christos? De ce nu pictezi mai degrabă portretul tatălui dumitale?" Renoir, mutat recent pe malul drept al Senei, îl citează pe Degas care spusese despre Fantin-Latour: "Da, desigur, face lucruri bune. Dar ce păcat că se simte la el malul stîng!" Degas către Renoir, apropo de Lepic: "Nu-i așa? are mult talent. Păcat că e cam găunos!" Renoir către venețianul Zandomeneghi, stabilit la Paris: "Haide, Zandomeneghi, doar nu sînt eu de vină că
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
pe malul drept al Senei, îl citează pe Degas care spusese despre Fantin-Latour: "Da, desigur, face lucruri bune. Dar ce păcat că se simte la el malul stîng!" Degas către Renoir, apropo de Lepic: "Nu-i așa? are mult talent. Păcat că e cam găunos!" Renoir către venețianul Zandomeneghi, stabilit la Paris: "Haide, Zandomeneghi, doar nu sînt eu de vină că Italia n-a cucerit încă Franța și că nu poți intra în Paris în costum de doge și călare pe
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
post festum, cartea marelui negustor de tablouri Vollard, din care, de altfel, am și extras pasajele? Nu mai spun. Pentru că, în cazul nucii de cocos, cartea e dușmanul ereditar al chiar existenței sale, nu numai al picturii, pe care, din păcate, a și părăsit-o. Apropo de cei care vin din urmă. Chiar dacă unii fete, băieți aderă la stilul nucă de cocos, o fac, sînt convins, din aliniere distrată la moda zilei. E adevărat, n-am surprins încă la nici unul din
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ei. Scenă relatată, grav, de... normalul prieten Nicolae Balotă. Pe Lăpușneanu, două frumoase. Tinere, elegante. Ținîndu-se de mînă. Una, trăgînd din țigară, se-ntoarce către cealaltă și, sărutînd-o, îi suflă și fumul. Atît. Să ne așteptăm, așadar, îngrijorați, ca peste păcatele noastre să fie trimis pîrjolul pedepsirii? Da' de unde! Parcurile gem, nepăsătoare, de îmbrățișările fetelor și băieților cu sex încă incert. Și ce-o mai fi prin viloaie! Habar n-au de gheenă. Să le citim atunci din enciclopedie: 1. vale
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Amîndouă, într-adevăr, școli. Cu profesori, cu elevi, cu note. Peste care, din fericire pentru igiena noastră mentală (nu și pentru obligatoria memorie), se tot aștern straturile de praf ale uitării. 23 mai Tenacitatea în durată nu a fost (din păcate? din fericire?) atributul forte al românului. Recunoscîndu-i (cu onestitate, ce-i drept) altuia, mai dinspre soare apune, consecvența în faptă, și-a rezervat sieși un fel de spleen al dezabuzării, considerîndu-se prea de viță (romană, probabil), pentru a insista în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
parității datelor personale ale artiștilor expozanți, neglijențe inadmisibile în materie de curriculum, inversări de date personale și de imagini reproduse, stîlciri de nume (și prenume); unele din aceste hibe, referitoare la ieșeni (plecate, desigur, din banca de date a filialei). Păcat! Pentru că cei aproape 700 de expozanți din întreaga țară de la maeștri la debutanți indicativul actual al artei românești, meritau alt tratament. Reproducerile atestă, compensatoriu, cu brio, dimensiunile acestui indicativ. Și, pentru că Iașii înșiși își doresc, în momentul de față, un
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
acesta a și fost motivul capital al refuzului Regelui Mihai de a participa la recentele ceremonii ale înhumării. Delegîndu-și civilizat protocolar fiica să facă, ea, prezentă implicarea legitimă a monarhiei române în actul ce o privea nemijlocit. Dar totul, din păcate, s-a consumat într-o Românie care nu mai e de mult cealaltă Românie. Așa încît, fastul orchestrat de dubios-generalizat-generoasa putere iliesciană a avut aerul unui mega-show pluritelevizat, în stare pe de o parte a bifa, cum am spus, ceva
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
frustețea ei. Cu nemaipomenita frescă a echipei lui Tonitza, studenții săi întru meșteșug. Și cu istorisirea unuia din echipă, pezevenghiul Baba, punînd la cale o întîlnire de taină între colegul său, taciturnul Alupi, cu o dalbă măicuță (iertat fie-le păcatul!). Și cu masivul răcoros al Ceahlăului, atît de bătut cîndva de aceeași lume (bună) venită la Agapia și Văratic. Și cu... Of! Ce ploaie mocănească și ce pîclă! Ghinion! De asta, poate, și stațiunea și biserica și fresca și nevăzutul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
e încă pe viață și pe moarte. Și cînd te-ai aștepta ca "societatea de mijloc" să fie conștientă de drama internațională și de iminența distrugerii stabilității civilizate a acelei părți a Europei care, după război, a cam uitat, din păcate, pe ce mîini lăsase partea răsăriteană a continentului. Aș! În afara unui episod oricum frustrant al războiului (cald), danezul/ olandezul/ suedezul habar nu are ce înseamnă implicare politică. Statele civilizate ale Vestului, cu o istorie lucrînd în chiar această direcție, a
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
istorice, nefăcîndu-și, firește, pentru asta alarmate procese de conștiință, procedează oare și ai noștri tineri similar? Se fac ei a nu vedea mizerabila prelată sub care se mișcă? Au posibilitatea s-o vopsească mai atrăgător? Nu. În afara unei categorii (din păcate, din ce în ce mai proliferantă), deși află rosturile în umbra manipulatorilor de vîrsta babacilor, restul populației tinere/ foarte tinere e total insensibilă al componenta politică. Dacă nu ține neapărat să se salveze într-o Canadă Eldorado, atunci această populație crudă își scenarizează aici
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
în Predeal. Adresa de pe plic e provizorie. Munții se văd, sub un cer perfect senin, acoperiți de mari zăpezi. Al d-voastră Geo Bogza". Consolat, n-am mai răspuns scrisorii. 31 august Cineva, cîndva, se va apleca peste o, din păcate, extrem de întinsă perioadă traumatizată, în care s-a făcut totuși multă pictură, și atunci va trebui să aleagă grîul de neghină. În aceeași întinsă perioadă au fot tipărite albume, sinteze ilustrate, dicționare, unele de condiție grafică excepțională, cu implicarea unor
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
îmi iau cameră la hotel Farul și mă duc pe plajă,la 2-3 km de oraș. Capăt de lume. Cîteva radaruri militare. Paznicul mă asigură ce informat era paznicul! (adnotare 2004) că în cincinalul în curs plaja va cunoaște modernizări. Păcat! Așa plajă pustie nu prea găsești. Pescărușul mort. Cimitirul, cu majoritatea numelor străine, din timpul vechiului Porto Franco. Nu e apă în oraș. 2. "Apus de soare la Sulina", cu vase bătrîne din vremea unui Mark Twain, pe Mississippi. Pe
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
păzite de militari. Femeia neagră, croșetînd în ușa vasului alb. Nuntă cu acordeon (aceeași de anul trecut?!). Dialog (instructiv, evident; adn. 2004) cu activistul u.t.c., și el cazat la Farul, despre viitorul (luminos; adn. 2004) nou Porto Franco. Păcat! Noaptea somn adînc. Dimineață argintie, însorită, cu vînt. Sirenele vaselor, tube de filarmonică. Plaja: vînt puternic. Alerg pe nisipul jilav, conștientizînd armonia mușchilor. Pescărușul mort. Sosirea taberei de copii. Cîinele flocos și femeia grasă alergînd pe nisip. Apa mării rece
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
român modern și care în pofida terorii comuniste a întreținut eroic demnitatea unei nații cu așa nobilă ascendență. Ei, bine, scăpat de regimul torționar, adus de tancurile rusești și întreținut de succesorii acestora, substanțialul segment al intelectualității autentice (nu cel din păcate și mai substanțial al colaboraționiștilor de toate nuanțele) are de dus o, să sperăm!, ultimă bătălie cu reziduurile unui comunism ce se dovedise a fi mai ortodox decît al vecinilor întru dogmă. Și nu există moment mai trist-revelator pentru drama
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
diagnosticului, deci autoamăgirea în clarificare de ce nu refuzul de a recunoaște ratarea ar fi extrem de incomode. Cum multe altele nu doar din sfera creației recunoscute, ar primeni aerul public. Dacă ar fi asumate cu... profesională sinceritate. Dar România rămîne, din păcate, eminamente diletantă. Și tot din păcate nu-i place s-o recunoască. 23 august Încă ne putem declara norocoși că nu-și dau foc centironului cu explozibil... Sîntem anturați de specimene care, dacă, e adevărat, nu mai seamănă cu lumpenii
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
nu refuzul de a recunoaște ratarea ar fi extrem de incomode. Cum multe altele nu doar din sfera creației recunoscute, ar primeni aerul public. Dacă ar fi asumate cu... profesională sinceritate. Dar România rămîne, din păcate, eminamente diletantă. Și tot din păcate nu-i place s-o recunoască. 23 august Încă ne putem declara norocoși că nu-și dau foc centironului cu explozibil... Sîntem anturați de specimene care, dacă, e adevărat, nu mai seamănă cu lumpenii utemiști ce-au populat orașele în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
spectaculoasă în ochii noilor cancelarii continentale. Și după ce, singur, rupsese gîtul mafiei de viță roșie neascunzîndu-și imensul orgoliu a găsit în silueta unui burghez ponderat și elegant pilonul ministerial fără de care vendeta lui antipesedistă ar fi rămas doar vendetă. Ce păcat însă că în venele victoriosului nu curge și puțin sînge albastru! Dacă ar fi curs, tandemul victorios ar fi readus mai repede țara pe traseul ei tradițional, evitînd sincopele la care asistăm acum cu strîngere de inimă. Pentru că animozitățile devenite
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
mult. O cinstită simeză cu fotografie pentru că, între provocările de ultimă oră, fotografia ocupă un loc extrem de revendicativ ar fi fost de o mie de ori mai fericită. Dar care fotografie? Supraevaluîndu-și orgoliile, soluțiile foto la zi încearcă și, din păcate, de n-or fi și reușit să surclaseze pictura, făcîndu-i acel gen de cinică propagandă proastă, doar-doar se va sălta deasupra propriei condiții. Una de altfel demn intrinsecă, slujită cu atîta onestă vocație de mari fotografi ai celuilalt secol. S-
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de fustă fie rebutate plăci de patefon, sau foste mănuși ergonomice, apetitul acesta material, placat pe imprevizibilitatea compozițională, fac din pictura lui băiețică ce-mi bătea delicat în ușă una de substanțială ofertă. Și asta într-un climat dominat, din păcate, de multă, prea multă impostură insolentă. Pașii prin sală îmi întăreau optimismul că nici pe departe totul ar fi pierdut, că în faldurile ademenitoare ale valutei forte de schimb postmodernismul s-ar sufoca și ce mai respira cît de cît
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
decid, pînă la urmă, ieșirea unică în fața lumii. Și-n alte arte lucrurile se petrec/ ar trebui să se petreacă la fel. Acolo unde vocația, talentul autentic își impun prioritatea, soluțiile novatoare nu au decît de cîștigat în credibilitate. Din păcate, generalizata furie resentimentară a nou-veniților oferă un spectacol strident, nici o zonă a globului neputîndu-se sustrage epidemiei. E o rețea fumegoasă de indivizi lipsiți de talent nu și proști care manipulează, cu o perspicacitate prompt mercantilă, proiecte panstatale, de o vacuitate
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
România nu e (încă) Danemarca, strada Armeană nu arată (încă) a stradă copen... Și-atunci pictorul din acest interior (probabil destul de asemănător cu al confratelui său occidental) nu are încotro, vede, vrînd-nevrînd, strada foită de o lume peste care, din păcate, a trecut urîciunea unui comunism impus de tancurile rusești, lume ce face eforturi eroice, acum, să se emancipeze de sub stigmat, să-și asigure, singură, organic, dezvoltarea, neputînd oculta convulsiile momentului, în care sînt implicați factori deocamdată nespecifici normalității. Numiți totuși
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
dogma afirmă și apără cu tărie. Obținem astfel încă două suite de termeni: public-privat (imaginarul puterii - imaginarul cotidianului, două prime nivele tipologice și cronotopice); laic (reglementat normativ și dogmatic), religios pozitiv (manifestările divinității) și religios negativ (manifestările diavolului sau ale păcatului). Spre exemplu, în modulul ce reiese din intersecția imaginarului puterii cu cel religios negativ pot fi introduse tipurile istorice sancționate în scrierile moralizatoare, în hagiografii, în cărțile populare sau în "oglinzile principilor" (penalizarea este în general invocată și redată sub
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]