5,478 matches
-
și nebunie în fața unei lumi a singurătății, a agoniei și a morții, abandonată de destin într-un peisaj haotic dezolant, răvășit de ploaie, pâclă, ninsoare, sânge, sicrie, corbi, vaiete, lupi urlând, și în care se simte străin, incapabil să-și îndure viața, de unde strigătul: "Și tare-i târziu/ Și n-am mai murit" răsunând sinistru în nemărginire și eternitate: Imensitate, veșnicie, Tu, haos care toate-aduni, În golul tău e nebunie Și tu ne faci pe toți nebuni. Imensitate, veșnicie, Pe când eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
este deja respins și uitat? Ofer atât cât un miren poate da din suflet, Dar mulți așteaptă o simfonie, nu doar un sunet. Uităm să respectăm ce avem mai de preț: În loc de iubire oferim mizerabilul dispreț! Aplec ochii în pământ, îndur, sper și aștept... Este secetă de armonie de parcă ar fi deșert... Prea mult suferă unii având o viață risipită în chinuri, Pe când alții au multe agoniseli față de cele necesare... Plăceri îndelungate sau lacrimi curgând ca infinite râuri? Viață saturată sau
by MIHAI TODERICĂ [Corola-publishinghouse/Imaginative/1008_a_2516]
-
fără intensitate Hazardul agoniei celor ce nu stau in față Plăcerea voastră de a chinui cu bestialitate Strângerea de bunuri ce conferă dependență Opinii trăite fără vreun strop de sinceritate Candoarea ce lasă o persoană atât de blazată Cei înfometați îndură cu seninătate Mereu pregătiți pentru a arăta o altă hipnotizantă față Vreți ca neputința voastră să capete superioritate Vă priviți nedeslușit ca printr-o densă ceață Lăcomie tranformată mai apoi în afinitate Secunde arse dintr-o insignifiantă viață Țipați că
by MIHAI TODERICĂ [Corola-publishinghouse/Imaginative/1008_a_2516]
-
agață de față, Calea spre tine-i de gheață, Dar cu tine alunec spre viață... Deși este rece și mi-e cam frig, Și zăpada cea rece devine pătură, Mă încălzesc atunci când o ating Pe ea, cea care mereu mă-ndură... Iarna ce feeric este să stau la geam, Numărând fulgii grei de nea, Alintând ființa caldă ce mulțumit o am, Luminându-o seara precum o stea... A divinității... Într-o noapte, la ceas de taină Un vis asemănător c-o
by MIHAI TODERICĂ [Corola-publishinghouse/Imaginative/1008_a_2516]
-
văzut cu ochii mei. Știi cum plângeau toți, și civili și autoritățile? Și cânta și muzica militară. Cum să fie la nimereală... - Am zis io altfel? Așa e și acuma. Avem aici oasele unui bandit. Partidul, personal tovarășu’, s-a îndurat de i-a trimis... Ce s-a mai găsit la unii, i-a adunat frumos, cu repect creștinesc, strămoșesc, chiar dacă noi combatem misticismul. Adică se-ntoarce în săculețe la casele lor și în sânul familiilor lor de unde i-a despărțit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
de parcă le-ar fi bălăngănit o foame năpraznică de spațiu, un nesațiu de câmpuri părăsite, personalul se urni. Tot așteptase, aproape un ceas, să intre Orient Expresul, dar cum vijelia aceea de tren nu mai venea cei de la mișcare se înduraseră și-i dădură liber. Popa Băncilă își porni obișnuita rugăciune a începutului de drum. Se ridicase de la locul lui și, cu mâinile împreunate, cu ochii duși spre Dealul cu Cruci, murmura cuvintele rugăciunii. Insul din fața lui îl privea cu ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
lui Brandaburlea, de l-a pus Goncea diplomat în Sudica, ce crezi că păzește? Actele alea crezi că le-a adus Tomnea de la el din seif? Nu le-a ștampilat Jambirică? Vorbea, tot întorcând capul după rotocoalele fluturelui. Vergilică se îndură și-l strivi, pocnindu-l tocmai când se așezase pe umărul lui Chiosea. - Tomnea e mare, Vergilică. Nici nu-ți închipui tu cât de mare este. Auzii că s-a’ntors acuma în oraș, să-l facă cetățean de onoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
apuca, eu de ce să nu repar, mai ales că doctorul Wintris deschisese o universitate ecologică și m-am dus că mă cunoștea, i-am povestit ca la tatăl meu toată suferința ce-am avut și umilința ce am avut de îndurat de la comuniști și securiști de când m-a dat afară din Facultate și persecuția ce am suferit, mai aveam actele, i-am arătat totul și i-a plăcut și m-a apreciat cât m-a ascultat și la urmă m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
simt înèlțați în cuget și binecuvântați cu credințè! Pe vremea comuniștilor nu le-a fost ușor, au fost interogați, amenințați, agresați, intimidați, dar credință lor în Dumnezeu i-a apèrat și i-a întèrit în fața greutèților pe care le-au îndurat! E frumos ce-mi spune Ilarie, dar eu, adicè Șerban crede, si eu îi dau dreptate cè din tot ce reprezintè religia creștinè n-a mai rèmas astèzi decât, pe de-o parte, o moralè care, lipsitè de atributul terorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
drumul ei de întoarcere de la școalè, o ascult povestindu-mi totul, încurajând-o, nu vreau sè-mi ascundè nimic din trecutul ei de școlèrițè, vreau sè știu totul în amènunțime! Urmeazè, apoi liceul, o domnișoarè promițètoare, înflorind miraculos, dar trebuind sè îndure, din cauza prospețimii frumuseții ei, persecuțiile profesoarei de chimie, strèduindu-se sè ascundè sub sobra uniformè de școalè pornirile firești de revelare a unei feminitèți pe cale sè se deștepte din lungul somn al copilèriei, luptându-se cu insubordinea șuvițelor de pèr, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2309_a_3634]
-
Și cerșea copilărește; Al ei suflet se răpește De închide-a ei pleoape. Cu o mână îl respinge, Dar se simte prinsă-n brațe, De-o durere, de-o dulceață Pieptul, inima-i se strânge. Ar striga... și nu se-ndură, Capu-i cade pe-a lui umăr, Sărutări fără de număr El îi soarbe de pe gură; O desmiardă ș-o întreabă, Iar ea fața și-o ascunde Și așa de-ncet răspunde Cu o voce dulce, slabă. Tot alături călăresc, Nu
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
lampa, Inima din loc îmi sare, Când aud că sună cleampa... Este Ea. Deșarta casă Dintr-odată-mi pare plină, În privazul negru-al vieți-mi E-o icoană de lumină. Și mi-i ciudă cum de vremea Să mai treacă se îndură, Când eu stau șoptind cu draga Mînă-n mână, gură-n gură. {EminescuOpI 107} DEPARTE SUNT DE TINE... Departe sunt de tine și singur lângă foc, Petrec în minte vieața-mi lipsită de noroc, Optzeci de ani îmi pare în lume c-
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
făr-de lege de voiu muri - atunce Nevrednicu-mi cadavru în ulița l-arunce, Ș-aceluia, Părinte, să-i dai coroană scumpă, Ce-o să amuțe cânii, ca inima-mi s-o rumpă, iar celui ce cu pietre mă va izbi în față, Îndură-te, stăpâne, și dă-i pe veci vieață! Astfel numai, Părinte, eu pot să-ți mulțumesc Că tu mi-ai dat în lume norocul să trăiesc. Să cer a tale daruri, genunchi și frunte nu plec, Spre ură și blestemuri
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
foaia Ce pe vânt mi-a fost trimisă, Astfel ea uitat-au poate Aste foi de dânsa scrise. Vorbele iubirii moarte Vinovate-mi stau de față, Dovedite de minciună Cer să sting a lor vieață. Dulcea lor zădărnicie Nu mă-ndur s-o pun pe foc, De și-mi stau atât de triste Că nu pot muri pe loc. {EminescuOpI 126} Voiu păstra întreg amarul Și norocul ăstor foi, În durerea vechii pierderi Recitindu-mă-napoi; Numai vestea blînd-a morții, Foaia
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
străinii Mînca-i-ar inima cânii, Mînca-i-ar casa pustia Și neamul nemernicia! Ștefane, Măria Ta, Tu la Putna nu mai sta, Las-Arhimandritului Toată grija schitului, Lasă grija Sfinților În sama părinților, Clopotele să le tragă Ziua-ntreagă, noaptea-ntreagă, Doar s-a-ndura Dumnezeu Ca să-ți mântui neamul tău! Tu te-nalță din mormânt Să te-aud din corn sunând Și Moldova adunând. De-i suna din corn odată Ai s-aduni Moldova toată, De-i suna de două ori Îți vin codri
Opere 01 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295582_a_296911]
-
de ziua Unirii Țara mea plutește în derivă ca o arcă, de douăzeci și doi de ani a strâns numai minciuni. Astăzi pântecul ei a explodat nemaiputând ține greutatea lichelelor ce s-au îngrășat din furat. Poporul meu ce-a îndurat de-alungul acestor ani umilințe, dezamăgiri, minciuni, deșertăciuni, atât de răbdator și iertător nu a mai putut sta în travaliu, a ieșit azi pe străzi cu pieptul gol, să-și apere onoarea. Chiar de nu este băgat în seama de cei
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
ningă și să plouă; de-atâta iubire și morții or să-nvie. Iubește-mă, sunt mireasma neștiută, doar tu îmi ești un vajnic erou și trubadur. Te-am așteptat ca Penelopa, nevăzută, de un Ulise ursuz. Cât vrei să mai îndur? Conspirație Eu știu că toamna vrea să mă invite la balul simfoniilor de frunze, Să-i încrustez pe file-ngălbenite un poem scurt și un desen pe pânze! (Mi-a șoptit vântul ștrengar vestea la ureche pe note de Vivaldi. A
Reflecţii by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91646_a_93227]
-
ar izbucni în râs - ei nu l-au văzut, nu-și pot da seama cât de bine seamănă cu Patrick. Și-ar bate joc de mine tot restul vieții dacă aș comite o astfel de imprudență. Sunt prea orgolioasă să îndur una ca asta și, totuși, mi-e teamă să nu înnebunesc. N-aș avea nimic împotrivă să le arăt casetele lui Daisy și lui Davey, dar sunt sigură că vor spune că m-am țăcănit deja. Nu dorm toată noaptea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
reclamele la șampon și balsam: „N-aveți timp de o relație serioasă? Încercați noul tăvălește și pleacă, de la L’Oréal Paris!“ Daisy rânjește. —Ei, de acum n-o să mai fie cazul. O să devin Daisy Centură de Castitate. Va trebui să îndure multe, înainte să ajungă la mine în dormitor. Ciocnim. Aud un sunet familiar, dar, amețită fiind, îmi ia câteva secunde să-mi dau seama ce e. Sună telefonul. Îl dibuiesc în geantă și, când privesc ecranul, mă crucesc. — Cine e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
fără, Simple, mărunte, albe și mândre, Adăpostind pe stăpânii noștri de frig, De ochiul cel rău al arșiței verii, De zgomot, de moarte, de noapte, de zi, De gâturi de gâște, De gâturi de gâște. Râdeam și plângeam odată cu ei. Înduram în tăcere lumea lor ne-nțeleasă Noi nemuream în huzur, dar în ei, De cum se nășteau, moartea rânjea; O clipă mai scurtă, o clipă mai lungă De-aici, pân-acolo și fu întreruptă. Cohorte întregi de urmași și de neamuri, Crezând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
dorsal, în stadiul de imbibiție; rigiditate generalizată; semne putrefactive început de circulație postumă la nivelul trunchiului și rădăcina membrelor. Semne de violență: nu prezintă. Semne de tratament medical: nu prezintă. Semne diverse: tegumentele mâinilor și picioarelor sunt albite, încrețite și îndurate pe cale de detașare; depozit de mâl pe tegumentele mâinilor și membrelor inferioare; îmbrăcăminte umedă; spuma roz albicioasă la nivelul ambelor narine și în jurul cavității bucale; B. Examen intern Capul: țesuturile moi epicraniene fără infiltrate sanguine; oasele craniului integer au grosime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
da seama încă de la începutul eșecului că încercarea mea este sortită nereușitei și îmi voi pune capăt zilelor? Mă vor considera laș în cazul ăsta? Nu pot suporta nici gândul că mă vor considera laș, nici că nu voi putea îndura responsabilitatea morților ce vor urma. M-am pripit. Acum, când scriu paginile astea și îmi aștern gândurile pe foile astea boțite pe care le-am găsit printre rafturile vechi ale bibliotecii, se sfârșește cea de-a doua zi în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
să distrugă releul de comunicare al colegiului scufundându-i pe cei dinăuntru și blocurile din jur în tăcere. Astfel, ei nu puteau cere întăriri decât trimițând pe cineva dinăuntru, caz pentru care noi eram pregătiți. Mulțimea de elevi nu se îndura să plece acasă, căci simțea că se va întâmpla și altceva, că vor urma represalii din partea Guvernului și, știind că ei vor fi actorii teatrului care va urma, și nu spectatorii, tot nu doreau să plece. Am aflat abia mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
ne vor omorî odată ieșiți afară! Băieți, asta e! zise Corvium resemnat. Cei care vor să plece, sunt liberi să facă ce vor. L-ați auzit pe om! Eu, unul, voi suferi repercusiunile! Vă invit, pe toți care vreți să îndurați alături de mine, să coborâți la nivelul doi al subsolului, unde veți fi îndrumați către siguranță. Am coborât spre parter. Parcurgând scările, îi chemase pe cei anunțați dinainte: Sergheiov, Soliteraj, Velail și alți cinci. Ajunși în fața intrării profesorilor, se opri. Mulțumesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
avem și noi probleme pe acasă, familii sărace, vrem să lucrăm și noi ceva, să câștigăm un ban cinstit. - Hai, dom’le nu vindeți pepeni la grădinar! Las’ că știu eu! V-ați găsit câte-o gagică și nu vă îndurați să le lăsați singure. Veniți cu mine! Ne-a înarmat cu câte un măturoi și ne-a dat sarcină să măturăm curtea. Oricât de încet am încercat noi s-o măturăm, tot s-a terminat și cum nu mai aveam
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]