6,028 matches
-
afla Mașa-Mașa, iar În dreapta ei, capul răvășit al unei alte Mașe, purtând toate Însemnele unei orgii. „Care din aceste trei arătări sunt eu?“, se Întrebă ea. „Toate la un loc, răspunse În locul ei Extraterestrul. „Dar celelalte două Îmi sunt străine, exclamă cu naivitate Mașa-Mașa. Cea care simte și gândește sunt eu...“ „Toate gândesc și toate simt la fel... Între Mașa-ou și Mașa-tu și Mașa-eu nu-i acum nici o deosebire. Întreabă-le și ai să te convingi..., râse Extraterestrul. Privește la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
Întrebă el, făcând semne spre capul spășit al celei de-a treia Mașe ce foia sub coada Evlampiei... Acum cred c-ai să Înțelegi mai bine ce Înseamnă trinitatea“, adăugă el, pufnind din nou În râs. „Există o Mașă-tu?“, exclamă femeia. „Păi, jubilă Extraterestrul, tu ești Mașa-tu, iar eu sunt Mașă-eu și viceversa...“ „Îmi vâjâie capul de atâta harababură. Am să Înnebunesc de tot. Oriunde Îmi Întorc privirea dau de aceste Mașe... Nu cumva mi-ați făcut felul?“, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
tăvălindu-se prin pat sau cine știe prin ce alte locuri cu alte femei n-o Încânta deloc... „Poate că-și fac, ce te interesează? Nu cumva te Încearcă gelozia?“, behăi oaspetele. „Văd că ați organizat aici o adevărată orgie!“, exclamă ea. „Nu am organizat-o singur...“ „Nu, spuse Mașa, nu singur, ci cu toate celelalte șaptezeci de trupuri ale dumneavoastră...“ „Șaizeci și nouă, o corectă Extraterestrul. Am făcut această precizare pentru o oareșicare simetrie.“ „Pentru simetrie?“, făcu Mașa, clătinând din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
ca ăsta alte șaizeci și nouă de trupuri care să arate, ca să zic așa, cât de cât acceptabil...“ „Nu v-ați mulțumit să corupeți doar oamenii, ci v-ați dat și la animale! Ce se va Întâmpla acum cu Evlampia?“, exclamă Mașa cu-ngrijorare. „Care Evlampia?“ „Căprița mea.“ „A, făcu Extraterestrul. E spurcată. O vom sacrifica. Trebuie să ieșim oricum din ea. Bicisnicul trup al acestei Evlampii s-a Împuțit de tot...“ Și, spunând aceasta, Extraterestrul Începu să se răsucească În dreapta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
spunând aceasta, Extraterestrul Începu să se răsucească În dreapta și În stânga, ieșind Încetul cu Încetul din trupul caprei ca dintr-o vizuină. Cealaltă Mașă, Mașa dezmățată, Îi urmă exemplul, scurgându-se de sub coada caprei ca o pastă lipicioasă pe podea. „Târfa!“ exclamă Mașa, aruncând cu găletușa de lapte În ea. Găletușa luă Însă o traiectorie ciudată și, În loc să aterizeze În capul Mașei-târfă, zbură În zigzag, lovindu-se În ecouri de crusta Mașei-ou, ce se sparse parcă de la sine și, odată cu ea, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
n-aș putea să știu, spuse Extraterestrul, umplându-și păhărelul vârf. Un astfel de nume rostit Într-un antrepozit auzi mai rar. De altfel, spuse oaspetele, dând păhărelul peste cap, la noi Socrate e aproape un necunoscut. - Și la noi, exclamă Mașa. - Mă rog... Poate că tu n-ai auzit de el, dar dacă te Învârți În alte cercuri, una-două auzi vorbindu-se de Socrate sau de Platon. Noi ne-am lepădat de ei Încă din Antichitate. Filosofia lor ni s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
când e luna plină, Începe să behăie de una singură și o ține tot așa până o bag Înăuntru. Probabil, văzându-mă singură, se gândește că mi-e urât și vine să-mi țină companie... - Ce mai damă de onoare! exclamă surâzând Extraterestrul, după care adăugă, chipurile-n glumă: Parcă văd că apare În curând și un țap ispășitor prin preajmă... - N-am nevoie de așa ceva, se precipită gazda. Pute de la o poștă... - Uneori la casa omului e nevoie și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
și măcăind ușor. Berzele Își mișcau În tăcere ciocurile roșii ce sclipeau În Întuneric ca niște cărbuni aprinși. O liniște nefirească se lăsase odată cu crepusculul peste Brodina și-mprejurimi. În casa Mașei se-ntunecă de-a binelea. - Ce lună-ngrozitoare, exclamă deodată gazda. - A sosit timpul, spuse oaspetele, dând să se ridice de pe scaun. Pe chipul său palid se citea tristețe amestecată cu Îngrijorare. Probabil că Extraterestrul se gândea la drumul lung pe care-l avea de străbătut. - Dar nici nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
foarfece de tablă, sfârc de madonă, fereastră, scaun, ușă de biserică, cioara de pe gard, vrabia din mână, fum de tămâie, mosc, negrul de sub unghie, bătătura de pe talpă, pilea de găină, corn de rinocer... - Oho, dar ați prins limbariță, nu glumă, exclamă Mașa, pe care comparațiile oaspetelui avură darul s-o liniștească pe moment. - Măgar, tichie de mărgăritar, gaură de șarpe, gaură de la covrig, sutană, insectar, aripă de fluture, ghioc, lampă, bec, turui musafirul și se opri. Hopa, spuse el, unde am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
moment. - Măgar, tichie de mărgăritar, gaură de șarpe, gaură de la covrig, sutană, insectar, aripă de fluture, ghioc, lampă, bec, turui musafirul și se opri. Hopa, spuse el, unde am rămas? - Nu Înțeleg ce vreți să spuneți. - Am rămas la bec, exclamă musafirul. Am să Încerc să-ți spun povestea până la capăt și apoi plec. Nu mai e mult. Deci, bâjbâind cu mâinile prin Întuneric, Ippolit răsuci comutatorul. Luna aproape că-l orbi. Subotin Își Închise ochii și apoi Îi deschise, privind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
oaspetele, sărutându-i Mașei fruntea În semn de rămas-bun și mulțumindu-i pentru găzduire. Vântul stârni În curte un vârtej de praf, care zgâlțâi gemurile și ușile, izbindu-le cu putere de pereți. - Dar iat-o și pe Sophia Platonovna, exclamă Extraterestrul, indicând cu un gest larg cu mâna o arătare ciudată ce se ivise lângă ei ca din pământ. Sophia scoase din marsupiu un teanc de bancnote și i le Întinse Mașei. Nu se ițise singură, era Însoțită de toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
unui corespondent al miraculos-romanticului Indiana Jones. Dincolo de Canalul Mânecii, Tintin este citit, în momentele de relaxare petrecute în cochetul său apartament londonez, de agentul care nu se desparte niciodată de melon și de umbrela sa iconică. „Tintin, what a clever fellow”, exclamă, pe jumătate visător, John Steed, degustând cu ochii în album un pahar de whisky, în așteptarea domnișoarei Peel. Ca și Jules Verne, Hergé este imaginea canonică a mitografului ce dă imaginației noastre un contur ordonat și himeric, în egală măsură
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
ei pentru sprjiinul acordat națiunii azaniene. Din Statele Unite, ne parvin informații potrivit cărora maiorul Olrik, redutabilul con spirator aflat în solda Imperiului Galben, a evadat din nou dintr-o închisoare de maximă securitate, după ce a ucis mai mulți gardieni.” — „Incredibil”, exclamă Tintin, aruncând ziarul mototolit și acoperind, pentru o clipă, pe delicatul Milou, din al cărui trup nu se mai zărea decât o codiță pradă unei agitații teribile. „Iată că lucrurile de care mă temeam atât de mult se întâmplă, în
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
putu reprima o tresărire. Într-una dintre fotografii, un chip familiar, cu mustăți tăiate după moda borduriană, îl privea cu ochi ficși și glaciali. Era colonelul Sponsz, ambasadorul Borduriei în Azania. — „Milou, iată și pe vechea noastră cunoștință, colonelul Sponsz”, exclamă Tintin, tulburând pacea lui Haddock și a lui Milou. „Se pare că nici aici nu vom putea scăpa de vechii noștri amici bordurieni. Iată, într-adevăr, o prietenie care merită toată atenția.” Dar sforăitul lui Haddock și somnolența lui Milou
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
imposibil de descifrat. Nici măcar cei doi detectivi europeni chemați să investigheze scena crimei, onorabilii Dupond și Dupont, nu fuseseră în stare să ofere o ipoteză plauzibilă. Cu același aer solemn, cei doi detectivi siamezi schimbaseră priviri încărcate de miez și exclamaseră, simultan : „Ceea ce avem aici este o evadareă Da, dragul meu, aș spune și eu că avem un caz de evadare”. La fel de laconici, Dupont și Dupond părăsiseră locul evadării, lăsând în urmă doar uluirea celor care-i întâlneau pentru prima dată
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
se înșira înspumat, Corto nu se putu împiedica să se gândească la timpul care se scurgea și la Pandora, resimțind pe buzele sale amintirea gustului buzelor ei. Hotărât lucru, acest Turgheniev mă face să fiu mai melancolic decât de obicei, exclamase Corto și aerul nopții marine îl învăluise, ca un sarcofag înmiresmat. În zilele în care în jurul său se murea, iar corpurile chircite ale soldaților erau asaltate de șobolanii voraci ce ieșeau din tranșee ca dintr-un canal hrănit de speranțe
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
fi colorat în umbrele decadente ale Veneției ce se află în război, sau poate că Venexiana a părăsit deja Europa și zboară cu zmeul ei baroc către Asia unde o va reîntâlni Corto. O, iată-l și pe dublul meu, exclamă Corto, deschizând ușa și descoperind la biroul din camera înțesată cu hărți militare pe Shevket. Poate că am și murit deja, de vreme ce îmi văd dublul. Ce ciudat, gândește Corto, mă pot examina pe mine însumi ca pe un exemplar de
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
fi existat. Și chiar dacă ar fi fost vreo posibilitate ca Gosseyn să-l remarce pe bărbatul cel mărunțel, acesta dispăru, pentru că tocmai când rostea primele cuvinte din ceea ce ar fi constituit o nouă afirmație, se auzi un bâzâit. - Oh, doamne! exclamă femeia. A venit Breemeg după tine! - Nu-ți face probleme, spuse el, nu-i nimic. Promit să mă întorc peste câteva minute; dar mai întâi ar trebui să știu - ar trebui să aflăm - ce s-a mai întâmplat în afară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
-te! Întoarce-te! Nu ai voie să mergi mai departe!” și m am trezit cu o stare de părere de rău că n-am putut merge în continuare prin acele locuri nemaivăzute. Ce să fie asta? —Vise de noapte, a exclamat Alexandru, liniștind-o. A sărutat-o și a plecat la serviciu, dar visul Silviei i-a dat de gândit ca și Ceciliei care mersese să-și bea cafeaua în bucătărie. Ce ești așa îngândurată, Ceci, a întrebat-o Elena ce
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
pe cărarea străjuită de flori, doamna Codreanu i le admira. —E minunat la tine cu atâtea flori frumoase. — Este meritul alor mei și în special al Ceciliei, că din partea mea putea să moară grădina. Ajungând lângă ea, doamna Codreanu a exclamat. —Ce mult mă bucur că în sfârșit te văd afară! Cecilia i-a adus și ei un scăunel, invitând-o să se așeze. —Mulțumesc, Cecilia. —Cu plăcere. Vă las să vorbiți că am treabă la bucătărie. Mă scuzați, vă rog
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
și avocatul apărării s-a îndreptat spre el să-i pună întrebări. Doi ochi frumoși, albaștri, îl priveau mirați sporind aceeași mirare în privirea lui. —Cecilia! i-a șoptit, copleșit de o profundă emoție. — Băiatul din parc de astă-toamnă!? A exclamat Cecilia, această întâlnire neașteptată inundându-i chipul de lumină și făcând-o să râdă ușor. Judecătorul observând, i-a atras atenția: —Domnișoară avocată, păstrați seriozitatea, vă rog! Suntem într o sală de judecată. —Vă rog să mă scuzați, a devenit
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
Cecilia. — Cine merge? Eu, măgarul în frunte, Cecilia și iubitul ei. — Ce te grăbești a-l considera iubitul meu, abia ne-am cunoscut. —Știu eu că vă iubiți mult și el din toamnă te iubește, mă bucur că vă iubiți, exclamă Elena, sărutând-o de mai multe ori pe soră-sa. — Ajunge, pupăcioaso. A doua zi, cea care s-a trezit mai de dimineață a fost Elena. Nici n-a bătut clopotul la biserică și tu ești moț, a dojenit-o
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
a bucurat că i-l putea oferi. Aștepta momentul potrivit. Nici n-au simțit când au trecut cele două ore până la București fiind prinși în mrejele iubirii și comportându-se ca doi îndrăgostiți. Când s-a anunțat aterizarea, Matei a exclamat. —A fost zborul cel mai plăcut din viața mea. Aș fi vrut să nu se mai termine, dar când mă gândesc câte am de rezolvat. De la aeroport au luat un taximetru până la locuința prietenului lui Matei. În timpul acesta, el i-
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
cu Gelu îi invită să urce în mașină și să hotărască unde să meargă toți că au multe să-și spună. —Știți ce? Haideți la mine, că am și băutură și am pregătit ceva bun de mâncare. S-a făcut, exclamă toți bucuroși că merg la Leontina. Cum este viața în America? este curios Gelu. Dacă muncești și ai avut norocul să întreprinzi ceva, ți-a pus Dumnezeu mâinile în cap. Sunt români care s-au realizat pornind de jos. De
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
bebelușului, încât a tresărit. —Draga mea, ce-ai pățit? Simți ceva? i-a luat mâna și i-a pus-o pe abdomen. —Ce? — Așteaptă! a pus mâna ei peste a lui până s-a simțit izbitura din interior. — Mișcă! au exclamat, fericiți, amândoi. —Cecilia s-a ridicat să meargă până în bucătărie să-și ia niște banane. Stai! să-i mai simțim mișcările. Vom avea timp de-acum încolo. Abia a început. —Stai, te rog mult, îmi place să-l simt. Ți-
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]