8,741 matches
-
-l compara cu Nero; totuși, ar fi trebuit să-i arate mai multă îngăduință și să se considere fericiți că au de îndurat un absolutism atenuat de anarhie și de farsă. Este de netăgăduit că a fost dominat de niște inși fără scrupule, cu abatele Dubois în frunte. Dar nu este oare mai bine să trăiești sub un regim în care un anume grad de libertate este garantat de câțiva ticăloși, decât să te sufoci sub autoritatea celor fanatici și puri
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
parada de inteligență, patima de a-l întrece pe celălalt cu orice preț, de a avea fără greș ultimul cuvânt. Dar dacă vanitatea ascute facultățile, te ferește de locul comun și combate delă sarea, ea face în schimb din orice ins un rănit, un om jupuit de viu; așa se face că, prin suferințele pe care li le pricinuiește vanitatea, francezii au plătit pentru toate șansele de care atât de îmbelșugat s-au bucurat. Timp de o mie de ani, istoria
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
pricepe să înșele pe toată lumea. Nu-l mai credea nimeni, nici când era de bună-credință, și felul acesta al lui de a fi flușturatic i-a umbrit calitățile lui reale. În sfârșit, tovarășii lui de desfrâu obișnuiți, o ceată de inși fără nume, cei mai mulți dintre ei niște scelerați, și pe care nu se ferea să-i numească în mod public ses roués, „șmecherii“ lui, acești ticăloși buni de tras pe roată au izgonit din preajmă-i buna companie chiar și cât
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
În privința aceasta accepta orice, și el, spiritul cel mai ingenios, cel mai epigramatic, cel mai rafinat în materie de galanterie, nu se ofensa câtuși de puțin de elogiile cele mai plate și cele mai greoaie cu care îl copleșeau anumiți inși. Cineva i-a spus într-o zi: „Aș vrea să vă laud, dar mi-ar trebui pentru asta finețea spiritului dumneavoastră.“ „Nu contează - i-a răspuns Domnul de Fontenelle -, laudă-mă ori cum.“ L-am auzit plângându-se de faptul
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
acestui carac ter neobișnuit era ușurința cu care își deplasa toate facultățile, toate forțele: le concentra instantaneu pe toate deodată asu pra singurului subiect de care era afectat în clipa aceea, putea să fie o muscă sau un elefant, un ins izolat sau o întreagă ar mată inamică. În momentul acestei concentrări, ar fi vrut să acționeze asupra unuia așa cum ar fi putut s-o facă asupra altuia. Este adevărat că, o clipă după aceea, nu și mai amin tea de
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
două colțuri ale gurii i se statornicise disprețul. Un aer de mare senior, care îi venea de la obârșie, o respectare strictă a bunelor maniere, însoțită de o răceală distantă, contribuiau la întreținerea iluziei în privința prințului de Bénévent. Manierele lui impuneau inșilor mărunți și oamenilor noii societăți, care nu cunoșteau vechea societate. Altădată întâlneai pretutindeni personaje a căror alură semăna cu aceea a Domnului de Talleyrand, dar nu le lua nimeni în seamă. Dar așa, aproape singur în mijlocul moravurilor democratice, părea un
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
libertatea, pentru viața lor; n-ar fi făcut însă nici cel mai mic demers pentru a obține pentru ei putere. Ea consi dera, și pe bună dreptate, că mântuirea unui popor nu depinde de postul pe care îl ocupă un ins anume; că natura n-a dat în felul acesta nimănui privilegii exclusive; că orice om născut să înfăptuiască binele îl înfăptuiește, oricare i-ar fi rangul, și că un popor care n-ar putea fi salvat decât de cutare sau
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
cu fruntea plecată, disprețul public; și care pe de altă parte era, fără să se poată răs cumpăra, leal, generos, onest, caritabil, elocvent, spiritual, aproape filozof - distins, aproape poet. Acest amestec de elemente complicate și contradictorii, contopite într-un singur ins, este frecvent astăzi. Dar pe cineva care să-i semene lui Custine n-am văzut niciodată. Curiozitatea mea de nestăpânit m-a îndemnat în mod irezistibil să cunosc acest caracter unic. Ierbarul meu de criptogame, colecția mea de fenomene sociale
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
Privirile lor erau mirate și răuvoitoare, mai degrabă decât dușmănoase; la mulți, un soi de curiozitate grosolană, pe cale să se satisfacă, domina orice alt sentiment. Într-adevăr, chiar și în mijlocul răzmerițelor noastre celor mai sângeroase se află o mulțime de inși șmecheri sau gură-cască, care se cred la un spectacol. De altfel, nu se vedea nici un șef comun căruia să pară a i se supune, era o gloată, nu o trupă organizată. Am văzut printre ei oameni beți, dar cei mai mulți păreau
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
sunt o nenorocită, să-și bată joc de mine dumnealui, pentru că e de la poli- ție ?... Și mai întâi, cine ce treabă are ? dumnealui a fost amantul meu ? Comisarul, îndreptându-și mondirul boțit la piept : - Sergent ! e beată... la arest ! Doi inși o înhață ; ea se smucește și dă să se repează iar ; dar un sergent voinic o apucă de braț și o- nvârtește-n loc : - Nu zbiera și mergi ! strigă el scrâșnind și lovind-o greu cu palma peste gură. Aud atunci
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
tratați de Teleki, au totuși îndrăzneala să spună între multe jafuri și chinuri, și aceasta despre executorii care «nu iau dela gură ulciorul cu vin și mâncare după cerință, precum iarna trecută au fost la noi un sublocotenent cu opt inși, cari de seara până dimineața - în afară de ceea ce lui s-a dat dela curte și în afară de vinars - au băut 60 de cupe de vin din cel de 9 bani cupa, și au luat peste asta bani de potcoavă 14 șuștaci și
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
apariția revistei fusese precedată de o pagină publicitară, sub formă de manifest, în care se spunea: „«Integral», fără protectoratul oficialităților majore și minore, aduce la același numitor stindardele vitale, artistice. Dezveliți de semidoctă, croim drum peste leșuri de școli și inși. «Integral» predică esența expresiei primare [...] Surzii n-au auzit nici acum. Îndrăzneții s-au alăturat de noi.” „Îndrăzneții” sunt Ștefan Roll, Mihail Cosma și Al. A. Philippide, care susțin sectorul de poezie, alături de Ilarie Voronca, F. Brunea-Fox, Ion Călugăru, Tristan
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287566_a_288895]
-
Într-un iureș politic de nestăvilit. Poporul cititor, nu avea voie să-și cunoască propria istorie, deoarece ticălosul partid comunist trecuse la o falsificare generală a trecutului, nerecunoscându-și decât proprii „eroi” de teapa Olgăi Bancic, Doncăi Sima sau a inșilor Filimon Sârbu, Vasile Roaită, Ștefan Gheorghiu, ș.a., niște otrepe perfect adaptate politicii staliniste. Articolul pe care se supărase corectorul I. Zamfirescu fusese scris de veteranul presei vasluiene, Valer Mitru, care Îi dăduse numele „Perla Carpaților - Însemnări de călătorie”. Acesta ar
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
din afara școlii. Pot să spun că elevul de liceu avea destulă considerație în societatea de atunci, care era conștientă de importanța educației tineretului pentru viitorul țării. Portul obligatoriu al uniformei era semnul acestei preocupări, căci făcea din tînărul licean un ins deosebit, care trebuia să fie demn și ferit de acte urîte. Cînd am terminat liceul și am devenit bacalaureat, primul război mondial era în toi. Pentru tatăl meu, faptul că avea acum, un băiat bacalaureat era mai important decît evenimentele
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
acum constituite într-o perfectă și democratică formă statutară. 34 La Palatul Justiției eram în toate zilele de lucru. O activitate intensă domnea în acest mare edificiu, care devenea din zi în zi mai neîncăpător. Pe săli era forfoteala diferiților inși veniți pentru procesele lor și avocații care alergau de la o secție la alta pentru pledarea procesului pentru care fuseseră angajați sau mergînd pe la grefele respective pentru urmărirea efectuării procedurilor sau consultarea dosarelor. În sălile de ședințe ale diferitelor instanțe judecătorești
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
guvern, ca subsecretar de Stat la Culte. Frontierele violate, teritoriul ciopîrțit, întreaga țară în doliu, dezorientată, dezorganizată, decepționată. În această amarnică situație, în care se afla țara la începutul lui septembrie 1940, a fost de ajuns ca o mînă de inși să manifesteze în fața palatului regal, ca regele Carol să intre în panică. Generalul Coroamă, devenit omul său devotat, în locul lui Gavrilă Marinescu, care fusese înlăturat de Urdăreanu, chemat în grabă la palat, nereușind să se sustragă, a raportat că situația
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
o murdărie unsuroasă, care se vedea că zăcea pe uniformele lor de multe luni de zile. Erau hoarde de sălbatici, înarmate cu cel mai modern material de război din lume. Furtul ceasurilor era o specialitate sovietică. Nu a fost, cred, ins căruia să nu i se fi furat ceasul de la mînă. Era curent să vezi, la București, cum fiecare soldat rus avea înșirate pe amîndouă mînile ceasuri pînă la cot. Sau să vezi femei-soldați care, orbite de cămășile de damă de
by Sergiu Dimitriu [Corola-publishinghouse/Memoirs/1057_a_2565]
-
erau vii și te străpungeau. Ascuns întotdeauna dincolo de variate deghizări, impenetrabil chiar și pentru oamenii săi, de care se ferește în chestiuni vitale și pe care nu ezită să-i spânzure de catarg pentru nesupunere, ghi cim în Spânu un ins inteligent, violent, ambițios și însetat de putere. El nu are nici picior de lemn, nici mână terminată în cârlig, nici papagal pe umăr, nici tricorn și redingotă, nici altă costumație cunoscută în literatura occidentală de profil. Structural levantin, ni l-
PIRAŢI ȘI CORĂBII Incursiune într‑un posibil imaginar al mării by Adrian G. Romila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/850_a_1578]
-
pe ecrane eternele talkshowuri, cu doitrei invitați în platou, în care problema era, chipurile, întoarsă pe toate părțile. Numai că nu se discuta de fapt despre ce se întâmplase în Japonia, ci despre orice altceva. Erau aduși tot felul de inși, după modelul unde dai și unde crapă, ca săși spună părerea. Și povesteau și ei cam ce mâncaseră aseară la cină sau ce gând îi vizitase ieri, pe când își făceau cumpărăturile. Chiar și când în platourile televiziunilor se aflau specialiști
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
un simplu „nu știu“ (dacă tot nu te lasă inima să refuzi invitația zilnică să fii văzut de tot poporul). Sunt, precum spuneam, și cacealmiști care numai așa știu să joace, pentru că altfel sar vedea că sunt de fapt niște inși mediocri, care nu prea au habar de nimic. Afișează siguranță, se aruncă mereu cu capul înainte, se cocoșesc, îți zâmbesc stăpâni pe situație de parcă ar deține marile adevăruri ale acestei lumi, dar de fapt nau nimic în mână. Și - culmea
UMBRE PE ECRANUL TRANZIŢIEI by CEZAR PAUL-BĂDESCU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/579_a_1033]
-
la Jilava. Pe atunci, lucram afară și putusem să văd cât era el de cumplit. După vreo lună, m-au mutat în camera 102 sau 103, nu mai știu bine. Era o secție teribilă: reduitul! Eram peste o sută de inși pe vestitele priciuri, nu era aer, era doar cald și abur. În aceeași celulă, l-am regăsit pe Remus Niculescu, cu care m-am înțeles tare bine. Pe cât nu-l înghițisem când eram liberi și se credea un om important
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
Dau iar exemplul lui Remus Niculescu, care în viața liberă fusese cât se poate de dezagreabil, iar în pușcărie, a fost la înălțime. Cam după o lună, am fost dus într-o celulă, zisă de execuție, cu vreo treizeci de inși. Acolo urma să rămân în următorii opt ani, sau până la amnistia generală din 1964. Majoritatea deținuților din celulă erau țărani din județele Bacău și Piatra Neamț, închiși în urma refuzului lor de a accepta colectivizarea. Se afla acolo un singur intelectual, doctorul
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
altuia. Șeful camerei a bătut atunci în ușă și a chemat gardianul, urlând că sunt unii care vor să-l omoare. Ofițerul politic - un fost învățător numit Farcaș - a întrebat cine este instigatorul (veșnic căutau instigatori). S-au declarat trei inși, printre care fostul subofițer, și i-au ridicat din celulă. Peste zece zile aveam să aflăm ce s-a întâmplat. De îndată ce i-au luat, s-a dat veste printre toți gardienii, de la toate etajele, și, când cei trei treceau printre
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
înapoi, în celulă, erau zob. Oricum, erau mult mai rezistenți decât bietul dentist care murise la Jilava, căci au scăpat cu viață. Spre sfârșitul iernii anului 1960, am fost scos de acolo și mutat într-o celulă cu doar trei inși, între care era și un foarte simpatic preot catolic, neamț de origine, care venea dintr-un sat dobrogean. Era și licențiat în matematici, la Universitatea din București. Cu el aveam să fac, ceva mai târziu, călătoria de întoarcere la Jilava
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
am fi împărțit frățește. Trecând pe stradă, Toader a primit o lecție de legionarism. Pe strada I.G.Duca (de astăzi) trecea un bărbat înalt, ca la 50 de ani. Deodată s-a oprit o mașină, au coborât din ea câțiva inși în costumele legiunii, l-au bătut pe cetățean cu pistoalele în cap până au izvorât pâraie de sânge și l-au urcat în mașină. - Costică, să nu dea dracu să te înscrii la legionari, că să știi că te împușc
VIEŢI ÎNTRE DOUĂ REFUGII CARTEA PĂRINŢILOR by AUREL BRUMĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91701_a_92398]