4,664 matches
-
de luciditate, și acceptă tot ce i se spune fără să pună întrebări. Îngerul ei exterminator purta Chanel N°5, și, dacă ducem metafora mai departe, ne putem întreba dacă nu cumva același parfum singular a rămas, ca o ultimă mângâiere, pe trupul rece al lui Marilyn Monroe. Ramonei i-au rămas dosarul pentru crimă, memoria terifiată și o scrisoare de la Vali. Cititorilor le va persista probabil, în minte, parfumul cu miros de moarte. "Dilemateca", anul V, nr. 47, aprilie 2010
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
neputința de a mai distinge între nuanțele răului transformându-se în exasperarea de a nu mai distinge între bine și rău: Nu mai știa ce e bine și ce e rău, și judeca totul după rumeneala cerului, găsind în ea mângâiere". Identificarea lui Rajić cu acest alter-ego este deplină, ultima lui dorință fiind anunțată o trimitere la unica alinare dată de misterul norilor și-al cerului: Și, oi fi eu cum oi fi, știu că o să mor cu un surâs obosit
[Corola-publishinghouse/Science/84939_a_85724]
-
aflăm ce înseamnă conversația. Ce înseamnă a sporovăi? se întreba Maupassant. Mister! E arta de a nu părea niciodată plictisitor, de a spune totul cu interes, de a place oricui, de a seduce cu mai nimic. Cum să definești această mîngîiere a lucrurilor prin cuvinte, acest joc de tenis cu cuvinte suple, acest delicat zîmbet al ideilor care înseamnă conversația?"280 Un lucru e cert: a vorbi nu înseamnă a face conversație, și nici invers. Pentru că cel care susține o conversație
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
dă posibilitatea unei mai bune înțelegeri a lumii, pentru celelalte categorii experiența istorică este considerată un punct de vedere moral. Sub acest raport atrage atenția modul în care istoricul concepe utilitatea ei pentru „simplul particular”, care „în cetirea istoriei găsește mângâiere pentru relele de față; ea îi arată că, printr-o tristă fatalitate, perfecție n-a fost niciodată în lume, vă virtutea mai întotdeauna a fost prigonită în viață”; nenorocirile proprii „trebuie să le socotim de nimică” atunci când cunoaștem marile nenorociri
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
mă tovarășe, dacă ai înțeles ce ți-am comunicat oficial, ca să știi să prelucrezi în grupe, cu maximum de responsabilitate... (încet) noroc, că cine știe cînd vom mai avea ocazia să bem în nenorocitul acesta de local, în care altă mîngîiere oricum n-aveam!... Cît timp V. trăgea din sticla jumătatea rămasă parcă mai gustoasă ca oricînd secretarul organizației recapitula, cu sobrietate, cele auzite și privea, cu tristețe, cele ce se deșertau cu repeziciune, pe gîtlejul tăbăcit și mereu însetat al
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
Mihail Rengiov, Poezia și Fluturele, București, 1981, Intrarea în Ierusalim, București, 1996; Radovan Pavlovski, Maya, București, 1981; Antologia poeziei armene, București, 1981; Stevan Tontici, Hulesc și venerez, București, 1982 (în colaborare cu Carolina Ilica); Gane Todorovski, Ceas de blasfemie și mângâieri, București, 1983 (în colaborare cu Carolina Ilica); Iovan Strezovski, Cartea ursitei, București, 1983 (în colaborare cu Carolina Ilica), Povestea lui Târpe răbdătorul..., București, 1991; Poeții romantici georgieni, pref. Marcel Petrișor, București, 1985; Petre Andreevski, Deniția. Laude și plângeri, București, 1985
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286917_a_288246]
-
în afara jocului. Pe părinții tăi va trebui să-i consideri ca și morți": fraza aceea rămăsese ca un ciob de gheață care-i zgâria inima. Avusese o tresărire de bucurie gândindu-se la taică-său, dar văzuse totodată dispărând atențiile, mângâierile și drăgălășeniile mamei: cine-i va mai trece mâna prin păr, spunându-i că l-a născut întru preamărirea Domnului. Maică-sa își făcea planuri mari în ceea ce-l privea, repetându-i asta necontenit, dar, ca și cum ar fi prevăzut soarta
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
la o vârstă fragedă. Te iert de păcat. În numele Tatălui și al Fiului și al Sfântului Duh. Amin. Câteva zile Tommaso rămase pe gânduri; părea că se lecuise de curiozitatea și dorința de a se cufunda în paginile cărților spre mângâiere și iluminare. Se preumbla în ceasurile libere, privea în jurul său oprindu-se asupra celor mai mici amănunte: observa felurimea ierburilor, a arbuștilor, a plantelor, a micilor animale ce se ascundeau în tufișurile și ungherele grădinii mânăstirii. Natura era o carte
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
părea acum prea mică și strâmtă, avea senzația că se află într-una din celulele în care fusese închis. Își întoarse privirea de la mobilierul sărăcăcios la flacăra vetrei și ascultă cuvintele tatălui fără să-l întrerupă, încercând un soi de mângâiere și ocrotire, lăsându-se cucerit de forța lor, ce părea să emane o dragoste fără margini. Pentru a coborî la Arhiepiscopat, traversă vechile ulițe familiare lui, printre câmpuri aride și scorojite de secetă; unele fântâni secaseră, în prundișul râurilor deosebea
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
creadă urechilor. Cum de-au ajuns la acea întâlnire cu bietul evreu convertit și apoi întors la coreligionarii săi? Da, l-am întâlnit pe acel om de câteva ori și am discutat cu el. Era un suflet chinuit și căuta mângâiere pentru propriile păcate. Tommaso fu condamnat la încă doi ani de temniță, din fericire nu atât de îngrozitori precum cei dinainte. Între timp fusese ales papă Urban VIII, care-l prețuia pe Tommaso, îi citise cărțile. Întâlnindu-se cu Urban
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
în mijlocul unor adevăruri necunoscute și va avea revelația lor. Îți mulțumesc că mi-ai iertat păcatele cele de voie și fără de voie și abia acum când treci dincolo de aparențe poți înțelege că era vorba de adevăruri trimise din cer spre mângâierea oamenilor de-aici și a le oferi favoarea de a pricepe începutul vieții noi ce se veștește înlăuntru a tot ceea ce se poate privi sau intui 49. XVII La începutul anului 1629, sfârșind de ispășit toate pedepsele date de Regatul
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
Ligii în rapoartele sale cu secțiunile și membrii ei, precum și ca revistă pentru răspândirea culturii”. În articolul La drum nou (1/1932), N. Iorga anunță: „Foaia aceasta pentru popor, care a răspândit sfaturi bune și, în zilele grele, și puțină mângâiere între acei mulți ai neamului nostru de care nu se apropie decât rareori învățătura și îndemnul folositor, ajunge de la începutul acestui an în legătură cu o mare și veche societate română, Liga pentru Unitatea Culturală a Tuturor Românilor [...]. La ei, tot la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288391_a_289720]
-
comune, care pendulează între material și spiritual, între contingent și transcendent: "Vântul tânăr a furat hainele copacilor/ Și aleargă cu ele hohotindu-le peste câmp,/ Copacii au rămas cu trupurile goale în ploaie,/ Să schelălăie tragic și tâmp...// Dar sub mângâierea savantă a ploii,/ Satiri vegetali, copacii cu seva-n uncrop/ Încep să își joace pe șolduri inelele anilor/ Zadarnici dansând hoola-hop". (Glumă). Limbajul ludic, poate fi, însă, un alt mijloc de redescoperire a frumuseții primordiale, resuscitată prin incantații de tipul
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
care-și termină sufletul/ luminând înălțimea unei singure morți". Să ne naștem în univers, dar să murim pe pământ, aceasta este marea taină și nedumerirea cea mare. În acest context femeia îi luminează taina. Femeia este mama care-i dă mângâierea supremă. Mângâierea ei este dureroasă ca Moartea. Aici în mijlocul câmpiei/ în fundul puțului s-aștept/ pământul bucuros să-mi intre/ prin toate părțile în piept/." George Alboiu este un poet viguros, aduce în poezie un spațiu stihial generat de mari forțe
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
termină sufletul/ luminând înălțimea unei singure morți". Să ne naștem în univers, dar să murim pe pământ, aceasta este marea taină și nedumerirea cea mare. În acest context femeia îi luminează taina. Femeia este mama care-i dă mângâierea supremă. Mângâierea ei este dureroasă ca Moartea. Aici în mijlocul câmpiei/ în fundul puțului s-aștept/ pământul bucuros să-mi intre/ prin toate părțile în piept/." George Alboiu este un poet viguros, aduce în poezie un spațiu stihial generat de mari forțe. Motive folclorice
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
să le rup frâiele și să umblu cu ele în dinți,/ să amețească, privindu-mă astfel, bărbații." Poeta se cufundă ostentativ în materia curgătoare și, cu o mare acuitate a simțurilor, transpune în act poetic trăiri spirituale rare: "Dar sub mângâierea savantă a ploii,/ satir vegetal, copacii cu seva-n uncrop/ Încep să își joace pe șolduri inelele anilor/ Zănatic dansând hula-hop". În "Călcâiul vulnerabil" pune problema cuvintelor și a sunetelor care au rolul de-a abstractiza sau de a concretiza
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
am putut refuza: era un veritabil bărbat de lux, genul pe care ți-l dorești din secunda în care-l vezi: trăsături fine, dar deloc efeminate, înalt, subțire, păr șaten, ochi calzi, brațe puternice și degete fine, făcute special pentru mângâieri... Despre unghiile lui frumoase vă pot spune doar atât: erau aproape la fel de bine îngrijite ca ale mele... Ce mai, un playboy adevărat. Mai tânăr ca mine cu vreo șase ani, își propusese să facă MBA-ul la Viena și tocmai
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
el mă îngrozea violența extremă a manifestărilor. Odată a și bătut un șofer de X5 care îndrăznise să-i ia fața... Ca prin minune, când lua mâna de pe volan, redevenea bărbatul mai degrabă timid, cu o privire visătoare și o mângâiere caldă. La pădure găseam o poiană pustie, făcea niște mititei tare gustoși, el - multă bere, eu- multă plăcere (pentru asta instala un cort mic), la întoarcere conduceam eu, vedeam cât de rău îi funcționează motorul, îi dădeam iarăși bani ca să
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
devenea un animal, ca numărul doi, deși ritmurile rap sunt destul de brutale. Nu trebuia să-mi încep preludiul cu zece minute înainte de a mă apropia de el, nu mă învinețea toată; era răbdător, jucăuș, fiecare atingere a lui era o mângâiere și, cireașa de pe tort, aborda sexul dintr-o perspectivă nomadă; eram mereu pe drumuri, nu aveam două trăiri extatice consecutive în aceeași încăpere: mâncam un sendviș în dormitor, mă iubea pătimaș, mai mâncam unul la etaj, iarăși mă iubea... Vila
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
Ambele au la baza lor același proces psihic: dorința reciprocă de „a-fi-Împreună”. Este un act specific de comunicare corporală. În cazul copilului, schema corporală, imaginea de sine se descoperă treptat, privindu-și părțile corpului și pipăindu-se, dar și prin mângâierile și contactul copilului cu corpul matern. Omul Își descoperă propriul lui corp și, prin aceasta, Își revelează propria sa ființă prin Întâlnirea și atingerea corporală reciprocă cu celălalt. Orice atingere corporală Între două persoane este un act de reciprocitate: „a-fi-pentru-celălalt
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
spune cuvântul. Este o chemare, o invitație, o angajare reciprocă. Privirea presupune o „vedere interioară” a celuilalt de către mine, dar și o reflectare a acestuia În persoana mea. Din aceste considerente, privirea atinge sfera conștiinței. Ea poate fi Înțeleasă ca mângâiere, consolare, Înțelegere, sprijin sau, dimpotrivă, poate Însemna mustrare, dispreț, dezgust, abandon, ironie, culpabilizare. Privirea este primul semn al Întâlnirii. Ajută și susține sau condamnă și pedepsește. De fiecare dată În cazul Întâlnirii, căutăm privirea celuilalt. O privire aprobatoare, consolatoare, care
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
transmitere a unor emoții sau sentimente. Niciodată ideile nu sunt singure. Ele sunt de regulă asociate cu emoțiile sau cu sentimentele celui care vorbește. A adresa unei persoane aflate Într-o situație de impas, Închisă, un cuvânt de consolare, de mângâiere, de Încurajare este un ajutor, o susținere, o acțiune psihomorală extrem de importantă. Cuvintele construiesc o atmosferă de conversație care atrage și interesează, captivează sau care, dimpotrivă, pot Îndepărta persoanele una de alta, le pot traumatiza produce anxietate, repulsie. Cuvântul creează
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
Orice moarte ne pune două probleme: de ordin moral și spiritual, și de ordin medical. Le vom analiza În continuare. 1. Moartea din punct de vedere moral Mors nec bonum nec malum est Îi spune Seneca lui Marcia, ca o mângâiere psihomorală, la moartea fiului ei Metilius. Moartea trebuie acceptată și Înțeleasă (Ad Marciam de consolationeă. Toți se Înșeală atunci când se gândesc la moarte, care este cea mai frumoasă invenție a naturii. Moartea, când Încheie o viață fericită, punând capăt oboselii
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
ale vaselor fine de sânge ale creierului. Abuzul sexual constă în implicarea copilului în activități sexuale pe care nu le poate înțelege sau nu le poate consimți ori care încalcă legile sau interdicțiile societății (vizionarea de materiale pornografice, seducție, avansuri, mângâieri, promisiuni sau implicarea lui în acte sexuale cu unul sau mai mulți parteneri). Abuzul sexual poate fi comis de un adult sau de un copil mai mare ori mai dezvoltat, aflat pe poziție de responsabilitate, încredere sau putere. Efectele pe
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
sănătos teafăr în Lipsca. Am auzit că în noaptea în care și-a trecut doctoratul a petrecut pînă în ziuă. A răcit. O pneumonie l-a răpus în cîteva zile. La căpătîiul lui nici o femeie, nici o logodnică, nici o vorbă de mîngîiere. L-a adus în toamnă în București. La cimitirul Bellu iarăși n-am zărit nici o logodnică, pe nimeni din cîte a iubit. O singură fecioară în negru, cu părul despletit, se zbătea în suferință alături cu desperarea. Ea înfățișa toată
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]