4,904 matches
-
n-o mai pândea din fiece ungher. Julia întinsese o față de masă albă ca neaua, iar deasupra, chiar în mijloc, așezase trei suporturi din sticlă fumée, în care pâlpâiau tot atâtea lumânărele. În lateral, Julia mai adăugase și o vază micuță și joasă, în care se înghesuiau o duzină de trandafiri roșii. — Bună, iubitule! a ciripit ea când a auzit cheia în ușă și bufnitura familiară produsă de servieta abandonată de James pe podeaua de lemn din hol. Cina e aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
pliuri de carne. Uite, fotografii. Fetița, scumpa, sărăcuța de ea, spuse Mătușica, să aibă ea așa o cocoașă! Cocoașa, cocoașa, cocoașa cămiloasă. Ea, Frumoasa Doamnă cu Cocoșenii. Sau Doamna fără Milă. Ceruri milostive, care nu vă schimbați, uitați, priviți uniforma, micuțul strai călugăresc, micuțo, nevinovată ca de la mănăstire, spune șapte ave maria și el nu va mai pleca. Uite, trecutul. Pune-l în cufăr pe scumpul poet gropar, pune-l acolo, ca să rămână neschimbat, pune-l în cufăr și păstrează-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
cureaua lui nu era îndeajuns de lungă. — Cred că astăzi o să mă descurc și fără, a spus calmă Dolores O’Toole. Pe jumătate amuzat, pe jumătate speriat de bătrâna nebună, Nicholas Deggle o urmă, urcând pe poteca de pe faleză până la micuța colibă. Mă întreb ce s-o fi întâmplat cu Virgil Jones, se gândi el în sinea lui. Mai târziu, în aceeași zi. Dolores O’Toole tocmai fierbea niște ceai de rădăcini când Deggle intră, răvășit și chiar mai întunecat decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
de un pic de exercițiu, madame. — Așa-mi place, Media, spuse madame Iocasta, lăsând cămașa de noapte să-i cadă pe podea. Devoțiune. — E o plăcere, madame, a răspuns Media, venind către ea. Stop. Domnul Norbert Page era un ins micuț. Purta ochelari bifocali mici, cu rame de argint. Mergea cu pași mici. Bea în cantități mici. Mâinile-i schițară mici gesturi nervoase când descoperi că ușa șopronului nu era încuiată. Alex devenea mult prea bun la mânuirea scobitorii aurii. împinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
unei armate de păsări. — Camera păsărilor, anunță sec și inutil Prepelicarul. Aceasta era încăperea care ieșea clar în evidență în partea stângă a clădirii. Păsările circulau printr-o fereastră deschisă, într-un șuvoi constant de veniri și plecări. Pe piedestalele micuțe din jurul încăperii era o scăldătoare pentru păsări, erau puse tot felul de semințe, iar un bazin de scăldat pentru păsări era piesa centrală a camerei. Niște păuni pășeau țanțoși pe podea. Dar nu toate păsările erau vii. Creaturi împăiate odihneau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
mea și această descoperire. Am folosit-o ca să mă ajute la conceptualizarea nimănui altcuiva decât tocmai a unui oarecare Vultur-în-Zbor. Și Grimus dezveli Ochiul Ion. Era o simplă cutie neagră. Pe latura din față se vedeau șiruri întregi de ferestruici micuțe de sticlă. — Așază-te în fața lui, te rog. Vultur-în-Zbor îl ascultă și imediat în ferestruici apărură niște lumini micuțe, formând un model complicat. — Modelul tău ionic, explică Grimus, este cel mai distrugător din câte mi-a fost dat să văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
Vultur-în-Zbor. Și Grimus dezveli Ochiul Ion. Era o simplă cutie neagră. Pe latura din față se vedeau șiruri întregi de ferestruici micuțe de sticlă. — Așază-te în fața lui, te rog. Vultur-în-Zbor îl ascultă și imediat în ferestruici apărură niște lumini micuțe, formând un model complicat. — Modelul tău ionic, explică Grimus, este cel mai distrugător din câte mi-a fost dat să văd vreodată. Dac-aș fi superstițios, aș spune că aceasta este esența pe care doamna Cramm a citit-o în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1986_a_3311]
-
jurnalul, nicio carte, nimic cu care să-și ocupe timpul. Nu mai voia să meargă în explorarea pădurii care o ademenea la fiecare căutătură. Florăria zâmbea veselă scăpată de buruieni, iar alte treburi nu prea erau de făcut în căsuța micuță în care o adusese prietena ei. Nu o sunase pe Ana, care probabil era îngrijorată că nu dăduse nici un semn de când ajunsese acolo. Se întoarse în cameră căutând în geantă telefonul mobil. Îl deschise, dar telefonul nu reacționă. Bateria era
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
cineva o supraveghează? Ajunse repede la locația unde urma să aibă loc spectacolul caritabil și fu plăcut impresionată să vadă atât de mulți oameni prezenți pentru a susține o cauză nobilă. Cine nu ar fi sensibilizat când vine vorba de micuții născuți prematur? Fondurile obținute în urma evenimentului urmau să fie folosite pentru achiziționarea de incubatoare pentru spitalele din oraș, insuficiente în acel moment. De pe afișul de intrare o întâmpinau artiștii tineri care urmau să evolueze pe scenă cu zâmbetul pe buze
Clipe fragile by Mihaela Alexa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100966_a_102258]
-
mai privi Încă o dată pe fereastră, departe, dincolo de zare, apoi Își roti ochii mari si luminoși către mama sa, care stătea Întinsă pe pat și citea Într-o revistă. O Întrebă Încă o dată dacă acum poate. Mama Îi cercetă palmele micuțe, cu degete subțiri și prelungi și, mângâindu-i o zgârietură, Îi spuse că sunt curate și că da, acum poate. Băiețelul o zbughi fericit Într-o altă odaie și se Întoarse repede cu un album cu fotografii. Haide, mama, să
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
trupurile cu pielea groasă, atârnată. Bătrâna pântecoasă, cu o față Înspăimântătoare, de crustaceu, scotea intermitent o limbă vâscoasă, lungă și crăpată la vârf. Avea privirea risipită și un tremurat nervos Îi zguduia trupul galbenverzui, asaltat de săruturile descătușate ale bărbatului micuț și chelos, cu șuvițe rare, de păr albit. Spatele bătrânului părea, dea lungul coloanei, acoperit cu solzi lucioși, iar unghiile, Înfipte În carnea gelatinoasă și vălurindă a celei pe care o Îmbrățișa, erau negre la vârfuri și foarte lungi. Pielea
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
Îi traversă fugar creierul. Se văzu În vârful dealului cel Înalt, În clopotnița bisericii. Obișnuia să facă asta mereu, fără știrea nimănui, după ce multă vreme contempla de acolo, de sus, frumusețile văilor nesfârșite, străbătute de cele două râuri sclipitoare, casele micuțe, furișate În umbra spinărilor lungi de pământ, turmele de mioare risipite pe nesfârșitul pajiștilor, pădurile de tei pierdute albastru În zare. Uneori, după ore de admirat minunile naturii, adormea covrigit, rătăcit În uitare. În după-amiaza aceea, unul dintre băieții care
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
am Înspăimântat. De-atunci am renunțat la jocul acela, care-mi provoca fiori negri. De fiecare dată când ne jucam, observam la Neli o pietricică rotundă, de un purpuriu straniu, care aveam impresia că, uneori, se aprindea În palmele ei micuțe. Și totuși niciodată nu mi-a plăcut Neli. Unele obiceiuri mă exasperau la ea. Scotea câteodată o limbuță obraznică atunci când trecea vreun străin pe lângă noi și-și ridica fustița, arătându-și chiloțeii albi, pătați de urină. Oamenii o priveau Îngăduitor
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
i se desprinseră din ochii migdalați și se prăbușiră, cu zgomot stins, de masă. Ce Dumnezeu ai, Lola? am Întrebat-o nedumerit. Mi-a făcut semn că adică să o las În banii ei. De sub rochia roșie, inspirat decoltată, sânii micuți se ițeau pe jumătate, curioși. Era palidă, Lola, și...se făcuse neînchipuit de frumoasă acum. I-am spus: Lolă dragă, Lolă mică și somnoroasă, trebuie să te duc să te culc (și unde se putea mai bine decât la hotelul
Întâlniri cu Lola Jo - povestiri by Marius Domițian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1610_a_2999]
-
Reddy dragă, tre’ să termini cu prostiile astea gen gospodina desăvârșită. privește-le În ochi pe celelalte mame & spune-le: sunt ocupată & mândră de asta, altfel o s-o sfârșești rău. spune-i lui rod că ai o problemă menstruală gravă. micuții australieni sunt și mai oripilați de problemele femeiești decât briții. ciao xxxxxx Arunc o privire În birou și o văd pe Candy gâlgâind dintr-o cutie de suc cu care apoi Închină În cinstea mea. Până de curând, Candy nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
expediez cu poșta de categoria a doua, așa că mă așez la coada pentru timbre de categoria Întâi. Dau apoi din coate să-mi fac loc În Înghesuiala de la raionul cu alimente de la Selfridges’ ca să cumpăr brânză și bomboanele acelea florentine micuțe care-i plac Barbarei. Odată ajunși la Barbara și Donald, cărăm tot ce era În mașină, punem cadourile sub brad și mâncarea și băutura În bucătărie, iar ei spun În cor: —Vai, Richard, Îți mulțumim că ai adus vinul. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
eram acolo. Și mai era și convingerea intimă, neexprimată, că tu l-ai fi prins la timp. Că ai fi ajuns la colțul mesei Înainte ca ea să se lovească cu capul de el, la asfalt Înainte ca genunchiul lui micuț... Awacs 1, nu așa Îi spun cei de la forțele aeriene? Natura o dotează pe Mamă cu un sistem de alarmă și Mama e convinsă că nici o persoană care are grijă de copil și nici un bărbat nu pot egala viteza ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
-ului. Nu pot să nu observ că Chloe-Zoe e Îmbrăcată mai degrabă pentru o petrecere a burlacelor decât pentru o dimineață geroasă de februarie. Poartă un maiou portocaliu pe care scrie cu paiete roz Cum Îți plac? chiar În dreptul sânilor micuți, dar obraznici. De când au Început prezentatoarele emisiunilor pentru copii să arate mai degrabă ca niște minore care te pot băga În pușcărie decât, să zicem, ca respectabila Valerie Singleton 1? —Richard? — Da. —Ben se tot joacă cu puța. Ce vreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
baia minusculă și Înghețată cu un calorifer care miroase a aer Încins și l-am convins pe Ben să stea În pătuț, eu și fiica mea ne găsim un loc lângă șemineu - doi bușteni care ard mocnit parcă În ciudă. —„Micuței domnișoare N-am Timp nu-i plăcea nimic mai mult decât să lucreze din greu, să fie tot timpul ocupată. Se trezea În fiecare zi la ora trei dimineața. Apoi, domnișoara N-am Timp citea un capitol din cartea ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
atunci. Lumea a zis că am avut noroc; eu nu sunt de acord. Cred că e ceva instinctiv: trebuie că ne place să avem niște alimente de bază În dulap pe care să putem conta pentru a hrăni toate gurile micuțe din peșteră când tigrul cu colți sabie blochează intrarea peșterii.) În timp ce-mi desfac valiza Înainte de a coborî la cină, descopăr un plic mare pe care scrie „A nu se deschide până duminică!“, cu scrisul lui Richard. Îl deschid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
trimis acum aproape șase ani o fetiță bebeluș cu noi acasă de la spital, au uitat să ne dea și un manual care să cuprindă sensul vieții. Mi-l amintesc pe Richard ducând-o de la mașină În casă, În scaunul ei micuț cu mâner uriaș, și așezând-o extrem de ezitant pe podeaua sufrageriei. (În faza aceea, Încă mai credeam că am putea s-o frângem, neștiind că mai degrabă se va Întâmpla invers.) Ne-am uitat la fiica noastră și apoi unul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
am secrete ca s-o păstrez lângă mine. Când mă aplec s-o pup, Îi spun: —Morantic e o țară grozavă. Poate pentru că vede ceva trist În privirea mea, fiica mea se Întinde și-mi ia mâna În mâna ei micuță. Ceea ce mă face pentru o clipită, nu mai mult, să am senzația că țin mâna mamei mele, răcoarea ei, Îmbinarea oaselor. — Poți să vii și tu În Morantic, mami, Îmi spune ea. Nu e foarte departe. Nu, puiule, spun eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
protestat, mi-a zis: „Katharine, să fii o mamă bună Înseamnă și să ai destulă energie ca să faci față acestui rol“. Și mi-a luat fetița, care Își Închidea și deschidea mânuțele ca niște frunze de palmier În acvariul ei micuț de plexiglas. Cu capul Înainte, am plonjat În puțul de mină al epuizării fizice. S-ar putea să fi fost câteva ore mai târziu - parcă trecuseră numai câteva secunde- când am auzit-o plângând. Până În acel moment, nu știusem că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
de a mă tot afunda e imens. Intru acum și s-ar putea să stau o vreme acolo. Înapoi sus, mă uit ce face Momo. Are pleoapele Închise, dar ochii i se zbat ca niște fluturi de noapte. Visează, biata micuță. Îi sting veioza, iar atunci deschide ochii și-mi șoptește: —La ce te gândești, Kate? Ah, mă gândeam la ce ți-am spus la prima noastră Întâlnire. —Mi-ai spus că trebuie să nu mai spun „Îmi pare rău“. —Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2090_a_3415]
-
merii plini cu floare-n grădinele adânci - Și eu, la trunchiul unui, visez la ea deștept, În ploaia de flori roze pe dânsa o aștept. Ea vine și pe sînu-mi cu dulce ea se lasă! În pletele-mi și-ncurcă micuță mâna ei, Și umeda-i suflare, pură, copilăroasă, Adie blând pe frunte-mi și peste ochii mei, Apoi fața-i uimită de pieptu-mi ea apasă Și lacrimi de iubire i-nnundă ochii săi, Iar eu pe mâni, pe gură, pe ochi
Opere 04 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295583_a_296912]