7,756 matches
-
să căutăm și să adorăm acea Inimă divină care i-a iubit pe oameni atât de mult“. 107. Spiritualitatea euharistică a Fericitului Eymard și deducțiile sale logice La 1 august 1868, la Mure d’Ysère (Franța) își dădea sufletul Fericitul Pier Julien Eymard. Lăsa în urma sa, în afară de un dublu Institut religios - Congregația Preoților Preasfântului Sacrament și Slujitoarele Preasfântului Sacrament -, o orientare cu totul nouă a evlaviei creștine, căreia a știut să-i dea un puternic impuls, centrând-o în totalitate în
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
lui Isus, acestui morman de mizerie și de păcat, care crește neîncetat? Când Îl vei alunga pe diavol în iadul lui, ca să-l închizi acolo pentru totdeauna, ca aleșii Tăi să se bucure de Tine, fără gândul la cei care pier în încăpăținarea lor? Pentru rănile preasfinte ale mâinilor Tale, ale picioarelor Tale și ale coastei Tale, izvoare veșnice de îndurare, din care se revarsă plinătatea veșnicei Treimi, mereu nouă, mereu puternică și mereu binefăcătoare, asupra tuturor celor care Te caută
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
cel din apă mă agățam de ea și încet-încet reușeam să urc pe marginea șanțului. Mi-am pipăit hainele umede și am văzut că dublura mea dispăruse, probabil se înecase. Mă salvasem de la înec. Mi se arătase probabil cum voi pieri. Cel mai rău îmi părea de câinele meu. Dar când m-am uitat în jur, Imperator se juca mai departe fugărind păsările ce căutau resturi de pești morți printre algele putrede. Voluptas Aia mi-a citit, din manuscrisul Metamorfozelor, versurile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
exerciții de apărare. Reproș Azi, Aia m-a privit cu reproș, aș spune că ochii ei s-au umplut de lacrimi. Venise să mă vadă pentru ultima oară, înainte de plecarea mea iminentă către Zalmoxis... Transmigrație „Totul se schimbă, nimic nu piere. Spiritul se poate mișca liber, poate ocupa trupuri diferite, poate transmigra din trupuri de fiare în trupuri de oameni și invers. E maleabil exact cum e ceara care ia forma unor figuri noi: nu rămâne niciodată în făptura care a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
și risipit pe câmpuri. Oamenii locului s-au grăbit, pioși, să adune bucățile de carne însângerată și le-au pus într-un loc care a rămas necunoscut. Ovidiu s-a pierdut în peisajul tomitan la fel ca Ulise care a pierit pe mare și de mare. 1992-1997 Referințe critice (selectiv) Roberto Carifi Ovidiu în golul singurătății „Muzele mă trăgeau către viața liniștită pe care sufletul meu a iubit-o totdeauna.” Cu toate acestea, în anul 8 e.n., asupra autorului acestor versuri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
mai mare era însă cum să îi salveze pe acești băieți de răzeși și să-i ducă înapoi în satul lor. Apoi, după catastrofa retragerii, teroarea lui era cum se va înfățișa în fața acelor mame să le spună cum au pierit feciorii lor. Deci astea nu erau deloc povești eroice. Comporta mentul lui era moral fărĂ să fie eroic, etica lui era cotidiană și aplicată. Ne-am întors un kilometru din drum, pentru că și-a dat seama că o vânzătoare, dându
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
am părut să avem punctul acela de pornire, din oamenii Ăștia ai noștri nu s-a ales nimic, în timp ce intelectualii din Polonia sau din Ungaria au devenit parte integrantă a lumii acade‑ mice și intelectuale occidentale ? BĂieții Ăștia s-au pier‑ dut. La noi s-a sărit, cred, peste două generații. S-a sărit peste generația lui Mihai Botez, care era un om de cali‑ tatea întâi și care are cea mai bună carte empirică despre cum era România în ’89
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
treia cale, ca în Ungaria. Nu că ar fi reușit, ci, dimpotrivă, eșua, dar câștigam timp dacă eșuam cu ele înainte de 1989, ca în Ungaria sau Polonia. Așa, i-a rămas lui Iliescu să le facă după 1989. Am mai pier‑ dut câțiva ani cu ele, până când s-a convins definitiv și Iliescu că, în realitate, toate acele reforme intermediare nu au făcut decât să crească costurile sociale ale tranzi‑ ției. Noi am ajuns să avem un coeficient de inegalitate mult
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
am fost de părere, de la bun început, că trebuie să-ți permiți să fii critic și cu opoziția dacă vrei să o ajuți să devină competitivă. Am considerat din prima că noi am pierdut atât de rău - că am fi pier‑ dut oricum în 1990 ! - din cauza unor inadecvări ale noastre. Am plecat de la 22... Când ? Când l-am cunoscut pe Mircea Druc, la Chișinău, eram la 22. Deci în vara lui 1991. Dar la lovitura de stat de la Moscova, când am
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
lui Ghiță Ionescu un doctorat honoris causa în primăvara lui 1993 și el a venit la București. Rectorul Universității era la data respec‑ tivă Emil Constantinescu. Și asta se petrecea cu mult înainte să câștigăm alegerile. Era imediat după ce le pier‑ duserăm pe celelalte. CĂ asta-i succesiunea : alegerile pier‑ dute, textul meu, eseul meu cu explicația mult mai tehnică, telefonul de la Ghiță și, imediat după aceea, Emil Constantinescu, Zoe Petre, Senatul Universității din București, care îi dă lui Ghiță Ionescu
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
lui 1993 și el a venit la București. Rectorul Universității era la data respec‑ tivă Emil Constantinescu. Și asta se petrecea cu mult înainte să câștigăm alegerile. Era imediat după ce le pier‑ duserăm pe celelalte. CĂ asta-i succesiunea : alegerile pier‑ dute, textul meu, eseul meu cu explicația mult mai tehnică, telefonul de la Ghiță și, imediat după aceea, Emil Constantinescu, Zoe Petre, Senatul Universității din București, care îi dă lui Ghiță Ionescu titlul de doc‑ tor honoris causa. Și aceasta a
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
o corupție destul de mare în rândurile noastre. Sorin Dimitriu, de exemplu, a fost pur și simplu dat jos de o campanie de presă făcută de un ziar ce avea interese, un ziar care licitase la o privatizare a lui și pier‑ duse pe bune, în fața unui partener internațional, și care după aceea și-a zis : „A, mă, vă iau capul că, în fond, eu n-am sprijinit regimul acesta ca să nu m-aleg cu nimic“ Și așa gândea extraordinar de multă
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
poate în primul rând, muzicalitatea limbii aromâne, atât de apropiată de limba română, probând trunchiul comun din care s-au dezvoltat. Se impune, așadar, să cităm, la rândul nostru câteva exemple edificatoare: "Stelele-n cer Deasupra mărilor Ard depărtărilor, Până ce pier" (Stelele-n cer) "Steali pi tser Pristi amărili Ard depărtărili Până tse cher" (Traducere de Victor Ceara) Sau: "Lacul codrilor albastru Nuferi galbeni îl încarcă; Tresărind în cercuri albe El cutremură o barcă." (Lacul) "Bara dit codrul nalbastru Galbini lilici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
barba deretecată fir-de-a-fir, sta rezemat și țeapăn, cu palmele Înmănușate, pe mânerul de aur al bastonului său de jonc. Primele demonstrații de cinematograf (curând după botezul său, În flăcări și În sânge, la Bazarul de Caritate din Paris, unde a pierit floarea armorialului Franței), oferite gratuit trecători lor indiferenți la vitrina ziarului L’Indépendance Roumaine și, mai târziu, pe fațada casei Török din Piața Tea trului Național, unde, printre reclame luminoase, se intercalau filme scurte reprezentând intrarea senzațională a unui tren
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
a mânui o spadă sau a trage cu pistolul, Într-o vreme când asemenea scule ancestrale zăceau uitate, fără vreo valoare comercială, prin poduri; eu rămânând totuși, pe urma acestei „afaceri de onoare“, descalificat pe toată viața. și am văzut pierind pentru totdeauna câteva dintre artele vechi de când lumea ale omului industrios din firea lui, câteva indicii ale civilizației trecute și care se confundă cu Însăși isto ria civilizațiilor, Începând de la acel „homo faber“ de care vor bește preistoria când ajunge
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Maria Mohor, codana cea frumoasă a cârciumarului cu grădină de vară și grătar cu renumiții mititei; Marioara Voiculescu, cu mătușile ei Frosa și Dorina În papucii lor roșii tigheliți cu mărgele, coborâte aci, spunea lumea, din fundătura lăutarilor din apro piere, cu coșul de rufe spălate și călcate În casa acestor țigănci, frumoasele mahalalei, ajunse, una, Întreținuta grecului, baro san bătrân cu „muscal cu cauciuc“ aștepându-l la poartă, iar Marioara sculând mahalaua pe la ferestre cu automobilul ei de casă, unul din
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Dar am rătăcit, se vede, drumul, Înfundându-ne prin cocla uri și păduri cu hățiș - și fără țipenie de om căruia să-i cer vreo deslușire. Am rătăcit oare drumul? Mi-am rătăcit amintirea? Mințile? Sau poate că În răstimp pierise satul cu ispite, ca o nouă So domă și Gomoră? Ne-am Întors din cale, grabnic și cu teamă, spre alte ceruri, mai senine. DIN SIMBRIILE NOASTRE DE ÎNVĂȚĂTORI SUPLINITORI LA țară (patru dintre noi au trecut pe aici) cu
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
animator, eficient și câteodată contagios binefăcător pentru ceilalți, dar de cele mai multe ori zadarnic și primejdios În climatul nostru valah, leneș, indiferent, apatic, guvernat de „lasă-mă să te las!“, de „ce-am avut și ce-am pierdut!“, de „n-o să piară țara pentru atâta lucru! “, de „slujba-i lungă, viața-i scurtă!“ etc. - climat În care orice zel de impulsie nouă la treabă este suspectat și denunțat. Mi-am Însușit apoi de la doctorul G. Robin acea calitate socială de bune raporturi
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
pretenție absurdă, fiindcă tânărul, desigur talentat și frumușel, era sărac, iar cucoana, Între două vârste, era soție de fost și viitor ministru. (În general vorbind, și dintr-o amară experiență personală, pot spune că, Într-o dragoste care Îndeamnă spre pier zania unuia sau altuia, cel mai păcălit este acela care a avut curajul să pună mâna pe armă sau pe cutia cu otravă.) Dar la ce să mergem atât de departe când aveți chiar aici, de față și Înaintea dumneavoastră
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
explodau În mâini, Într-o mobilizare totală, cu milițieni și glotași, adică cu părinții celor apți să lupte valabil, armați, bieții de ei, cu puști Peabody din Războiul Independenței, echipați cu sumane și cu opinci - În mijlocul cărora a trebuit să piară, inutil și stupid, prietenul scrii tor Ion Trivale, rezistând pe poziție la malul Dunării, cu un pâlc de asemenea ostași bătrâni totdeauna gata de panică, În fața armatelor lui Mackensen. și am plecat cu toții În acest război după o prealabilă tocmeală
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
niciodată vreme pierdută; co respondența lui cu scris filigranat mai păstra pentru noi ceva-ceva din savoarea și interesul permanent al scrisorilor lăsate de oamenii veacului al XVII-lea și al XVIII-lea (Saint-Évremond, Voltaire, Vauvenargues, Di derot), admirabila artă epistolară pier dută În zilele noastre din neastâmpărul și automatismul funcțiilor noastre pe toate planurile vieții - triumf al omului despuiat de orice personalitate. Cea dintâi manifestare a lui Emanoil Bucuța În public, În ciclul conferințelor Ideii Europene din toamna lui 1922, când
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
diamantele ei, care tocmai de aceea nici nu băgase de seamă la ce hotare ajunsese. Trecerea a fost o prăbușire neașteptată În gol, de unde peste noi toți, aplecați deasupra, au sărit stropi negri de neant. Dar prietena noastră, Cora Irineu, pierise Înainte să i se poată ajuta.“ [...] Îmi Îngădui să insist că, pentru un bărbat cu sensibi litatea nealterată de prejudecăți, o asemenea predilecție a lui pentru fiicele neamului ales, cu capacitățile lor milenare de pasiune pură, de devotamente totale și
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
pustii ale arhondăriei, cu canapele și paturi demodate, anume pentru răsfățul nostru - am mai găsit o așezare veche și Încă neinfestată de olari, amă râți și aceștia de silniciile perceptorului cu impozite apăsătoare pentru asemenea Îndeletniciri și lăsați astfel să piară, cu meș teșugul lor din moși-strămoși, de acea Fundație Culturală Re gală, unde aveam numai prieteni, dar care, cu toții, n-au Înțeles alarmele și Îndemnurile mele naive, mulțumindu-se să cultura lizeze mai departe satele cu anasâna și de pe scaun
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
de har). În zorii anului nou Ca mortul ce trece în tăcere spre calea veșniciei și anul 1940 de plin zbucium, de adânci zguduiri și de grele încercări materiale, sufletești și naționale a plecat, s-a prăvălit în genune, a pierit. Plecarea lui însă, și sosirea unui an nou mai plin de nădejdi fericitoare, e momentul când fiecare trebuie să-și împreune mâinile pentru rugăciune și cu fața la pământ să ceară milă, îndurarea și binecuvântarea Domnului Tăriilor, care numai cu o privire
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
pierdut!! Suntem înfrânți!! Să buciume!! Vă rog!! Și eu!! se milogește Ștefan. Rămân!!! Împreună!!... Aiaia Allah!!!Allaaah!!! Și... și Moldova cui o lași?! strigă Mihail. Cui?! Tușește. Un val de sânge îl îneacă... Tușește. Scuipă sânge. Ștefan, împietrit, tace. De piere Ștefan, piere Moldova!!! strigă disperat Șendrea. Și Moldova cui o lași?!?!... strigă într-un glas oștenii. Cui?!?! Ștefan, sfârșit, rătăcit, își șterge fruntea de sângele ce-l orbește. Să... să buciume, îngână el răgușit, cu fălcile încleștate... Să buciume... Să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]