852 matches
-
imposibile. — Sabia din magazie... o vrei, Hiyoshi? — Păi... Băiatul clătină din cap. — N-o vrei? — O vreau, dar... — Atunci, de ce nu spui așa? — Mama a spus că În nici un caz! — Fiindcă femeile urăsc săbiile. Așteaptă aici. Luându-și bastonul, trecu șchiopătând În camera alăturată. Spre deosebire de casele fermierilor săraci, aceasta avea mai multe camere. Acolo locuiseră, cândva, rudele mamei lui Hiyoshi. Yaemon avea puține rude, dar familia soției lui locuia În apropiere. Hiyoshi nu fusese certat, dar, totuși, se simțea stânjenit. Yaemon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ceilalți băieți dispăruseră și ei, dintr-odată. Când părinții ajunseră Înapoi la poala colinei, din templu se auzi un freamăt. Desișurile foșneau, zburau pietre, iar clopotul sună din nou. După apusul soarelui, copiii, plini de sânge și vânătăi, coborâră dealul șchiopătând. În fiecare seară, când călugării se Întorceau de la cerșit, sătenii urcau la templu să se plângă. În acea seară, Însă, la Întoarcere, călugării nu putură decât să se uite unul la altul, șocați. Vasul pentru ars tămâie din fața altarului era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
efect - era preschimbat din nou Într-o remiză, de către forțele naturii. Kuroda Kanbei, al cărui genunchi - rănit În timpul evadării din Castelul Itami - nu se vindecase complet, inspecta primele linii, dintr-o lectică. Zâmbea forțat la gândul că, probabil, avea să șchiopăteze tot restul vieții. Când Hanbei asista la eforturile prietenului său, uita de propriile lui suferințe și-și aborda, cu și mai multă Îndârjire, propria sarcină asiduă. Hideyoshi avea un stat major ciudat, Într-adevăr. Nici unul dintre cei doi generali principali
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
plânsul, peste trupul neînsuflețit al lui Hanbei. Nu-și Împreuna mâinile, nu se ruga, dar rugile sale către răposat erau nesfârșite. Kanbei, care aflase despre starea lui Hanbei de la fiul său, tocmai sosise. Am ajuns prea târziu? Întrebă el, neliniștit, șchiopătând cât putea de repede. Îl văzu pe Hideyoshi, așezat lângă pat, cu ochii roșii, și trupul rece, fără viață, al lui Hanbei. Kanbei se așeză cu un geamăt adânc, ca și cum i-ar fi fost zdrobite trupul și sufletul. Rămaseră amândoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
băiat. Însă Shojumaru Înțelegea foarte bine, că tatăl său Îi dezvolta simțul științei militare, În funcție de eveniment sau de moment. O căldură lăuntrică simțea până și În gravitatea tatălui său și se considera extrem de norocos. Kanbei Își luă toiagul și porni, șchiopătând, spre cazărmi. Dar, În loc de a intra În tabără, păru să-și continue drumul singur În josul muntelui, iar Însoțitorii lui Îl Întrebară, neliniștiți, unde se ducea. — La poale, răspunse simplu Kanbei și, cu toate că se sprijinea În baston, Începu să coboare cărarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
care erau intențiile lui Nobumori. A doua zi dimineața, așa cum se așteptase toată lumea, Nobumori luă o halebardă mare, În chip de toiag, Își legă o sandală de paie pe piciorul stâng umflat - rănit În lupta pentru apărarea castelului - și porni, șchiopătând, spre poartă. Îi convocă pe apărători la adunare, se urcă În turnul cu acoperiș al porții și-și cuprinse cu privirea forțele. Avea mai puțin de o mie de soldați, excluzându-i pe cei foarte tineri, bătrânii și femeile, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de a lupta, castelul mai găzduia Încă trei mii de refugiați civili În plus. Muneharu se decisese să reziste din acel castel talazurilor Învolburate ale armatei răsăritene. Kanbei și Hikoemon fură conduși Într-o Încăpere goală. Fără toiag, Kanbei intră șchiopătând, cu dificultate. — Seniorul Muneharu va sosi imediat, spuse pajul. Părea să nu aibă nici douăzeci de ani și, În timp ce se retrăgea, nu se comporta altfel decât ar fi făcut În timp de pace. Generalul intră, se așeză fără protocol și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
superior al clanului Oda SAKUMA GENBA, nepotul lui Shibata Katsuie SHIBATA KATSUTOYO, fiul adoptiv al lui Katsuie UN MESAGER FĂRĂ NOROC Hideyoshi nu se mișcase. Fire fine de cenușă cădeau În jurul bazei lămpii - probabil, resturile scrisorii lui Hasegawa. Kanbei intră șchiopătând, iar Hideyoshi Îl salută, Înclinând capul. Îndoindu-și piciorul infirm, Kanbei se așeză pe podea. În timpul captivității sale din Castelul Itami, luase o boală cronică a scalpului, care nu i se mai vindecase niciodată pe deplin. Când se așeză lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
-a Omul cel Veșnic întristat și-o mantie de iarnă-acoperi Colinele. El spuse, "O Tharmas, înalță-te! și O Urthona!" Atunci nălțatu-s-au Tharmas și Urthona de la ospățul cel de Aur, sătui 775 De Rîs și Bucurie: Urthona, de la căderea-i șchiopătînd, se sprijini de Tharmas, Ciocanu-n mîna-i dreapta. Tharmas își ținea cată de cioban Cu aur smăltuita, din aur erau podoabele-ntocmite de fiii lui Urizen. Apoi Enion, Ahania, Vala și soața-ntunecatului Urthona De la ospăț se ridicară, urcînd cu bucurie la
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
începe decât din momentul în care cel puțin unul din părinți conștientizează și acceptă realitatea. În acel moment poate apela la serviciile unui psiholog pentru consiliere de specialitate. Chiar și așa, din moment ce un singur părinte apelează la consiliere, procesul va șchiopăta din cauză că celălalt părinte, în cel mai bun caz, nu se va implica (nu are de ce, deoarece consideră că problema nu există); în cel mai rău caz, va impiedica (conștient sau inconștient) procesul de intervenție. În unele situații, realitatea este atât
AUTISMUL ÎNTRE TEORIE ȘI PRACTICĂ by BURGHELEA ELENA () [Corola-publishinghouse/Science/345_a_870]
-
în act și sens în devenire. Ca oameni, o sorbim prin toți porii. Astfel, realul și sensul merg mînă în mînă, pe calea către adevăr. La fel, știința și filosofia, precum cele două picioare necesare mer sului, chiar dacă unul va șchiopăta mereu... Nu putem acorda fizicianului, sau biologului, întreaga libertate, trebuie să ne mai uităm, din cînd în cînd, peste umărul lui, altfel vom avea în curînd o paradigmă a petelor de pe ouăle ariciului de mare. Gîndirea împreună și schimburile de
[Corola-publishinghouse/Science/1559_a_2857]
-
corăbii, în legănate cete, Pe-abisuri îmblânzite prin jertfe de matrozi. Dar cum se văd pe scânduri, stăpânitorii slăvii Devin ne-ndemânatici și înduioșător își poartă vastele-aripi târâș pe puntea năvii Ca vâsle ostenite pe laturile lor. Fochistu-i necăjește și, șchiopătînd, dă zorul Să imiteze mersul sfioșilor captivi Ridicol, slab și trîndav s-arată zburătorul Intimidat de rîsul matrozilor naivi. Poetul e asemeni monarhului furtunii Ce vizitează norii râzându-și de arcașiProscris pe sol, în prada prigoanei și-a minciunii, De
Creativitatea artistică la copilul cu dizabilități by Cleopatra Ravaru () [Corola-publishinghouse/Science/688_a_1326]
-
vârfuri; mers pe călcâie; mers pe vârfuri cu genunchii ușor îndoiți; mers pe partea externă a labei piciorului; mers pe partea internă a labei piciorului; mers cu vârfurile spre interior; mers cu vârfurile spre exterior; mers cu încrucișarea picioarelor; mers „șchiopătat” (cu un picior pe vârfur și celălalt pe călcâi); mers cu genunchii ușor îndoiți și încrucișarea picioarelor; mers cu ridicarea alternativă a genunchilor la piept; mers cu ridicarea alternativă a picioarelor înainte, lateral sau înapoi; mers cu ridicarea unui genunchi
Gimnastică de bază by Cristina-Elena Moraru () [Corola-publishinghouse/Science/1149_a_1946]
-
concert al valorilor, locul lui Vladimir Streinu este unul de frunte. Autorul Paginilor de critică literară nu se bucură de audiența postumă călinesciană și credem că nici n-ar trebui făcută o asemenea comparație. În planul valorilor spirituale orice comparație șchioapătă. Vladimir Streinu este și rămâne un critic important al literaturii noastre prin valoarea de exemplaritate a operei, prin viziunea cuprinzătoare și capacitatea de evaluare, prin conștiința morală și eleganța scrisului. Disociind mereu între valoare și non-valoare, între talent și impostură
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92912]
-
stăpânul că Wilhelm se apropie și că el nu poate fi ucis, fiindcă "s-a schimbat". Metamorfoza este uluitoare: "chiar atunci, într-o liniște și-o înmărmurire ce cuprinse toată încăperea, se putu vedea intrând în sala tronului, singur și șchiopătând, un șobolan mare și roșu, care semăna leit la chip cu Wilhelm Temerarul, Duce de Brabant". Terifiantul cu substrat (aparent) de poveste se sfârșește într-o parabolă cu nuanțe politice, anticipând, straniu, romanul Șobolanul, elaborat, în 1979, de Andrzej Zaniewski
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
sunt bune pentru coloana să vertebrală", ar fi declarat unul dintr interlocutorii Vedomosti. Dmitri Peskov, purtătorul de cuvânt al lui Vladimir Puțin, a confirmat că președintele are o ușoară leziune de natură sportivă, după ce puternicul om al Rusiei a venit șchiopătând la un summit al țărilor din Asia-Pacific la Vladivostok (Extremul Orient rus), în septembrie. Totuși, Peskov a negat că aceasta leziune ar putea afecta activitatea președintelui. "Astfel de afirmații nu au niciun fundament (...). Fiecare sportiv are multe leziuni, dar acest
Vladimir Putin, "obligat" să-și amâne vizitele în străinătate () [Corola-journal/Journalistic/57354_a_58679]
-
ea și-mi întoarce spatele, încercând să se poarte conform fațadei sale metalice. Eșec total. Nebun de furie, strecur unul dintre cuțitele de pe raft în geanta-i întredeschisă. Și mat! Emoționat la culme, îmi rotesc ochii ieșiți din orbite și, șchiopătând mai mult ca oricând, mă izbesc de mânerul unei oale. Imediat mânia cerului se abate asupră-mi cu un bubuit de tunet. Ea se întoarce și fuge - umbră de pasăre moartă... Drum bun și cale bătută! Strâng tot ce s-
Inga Abele - Natură moartă cu rodie by Luminița Voina-Răuț () [Corola-journal/Journalistic/2418_a_3743]
-
bre... Cu asta se face doi bani... O să trec eu pe la voi și o să plătească mama, bre. ~ntr-o zi de ploaie mare, Ali m-a luat în brațe peste donița cu bragă și coșul cu acadele, și m-a purtat șchiopătând, bătrânul, pe mai multe ulițe de mocirlă. Și pentru că nu cunoscusem mângâierile tatii, simții o tresărire tagică și dulce. - Băiatu taica... taica băiatu... îmi șoptea Ali la ureche, improvizând în dezacorduri mângâietoare vocabularul sărac, învățat pe drumul dintre școlile primare
O sugestie by G. Pienescu () [Corola-journal/Journalistic/7215_a_8540]
-
a spus că ajunsese cu numărătoarea la șase. Apoi s-a pus pe băut, în tăcere, cu soldații lui. La raportul de dimineață, pe platou, a preluat comanda cazărmii, după ce a anunțat că regimentul se întorsese de pe front pentru refacere. Șchiopăta ușor, din cauza degerăturilor de la picioare. Nu-i scosese la raport pe soldații cu care venise. Jumătate din ei erau la infirmerie. Scipion s-a dus să-i vadă și i-a trimis un bilet imperativ doctoriței Lea, prin ofițerul de
Anestezie locală by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7353_a_8678]
-
din birjă la intrarea comandamentului. Scipion a dus-o la el în birou. S-au îmbrățișat scurt, cu nesiguranța celor aproape doi ani de cînd nu se mai întîlniseră. Lea i-a spus să-și scoată cizmele, să vadă de ce șchiopăta. Scipion a dus-o mai întîi la infirmerie să-i consulte soldații. Unul dintre ei murise în somn. Avea un zîmbet fericit, încît mai întîi Lea și-a închipuit că doarme și n-a vrut să-l trezească. Ceilalți erau
Anestezie locală by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7353_a_8678]
-
poetul declară : „Da, trebuie un pic de sictir, unul intrinsec. Un sictir al trupului, să aibă o mișcare din fund de «du-te-n mă-ta!». Mie îmi plac defectele la femei, una cu un picior puțin mai scurt, care șchioapătă, are un farmec absolut fantastic.ș...ț Defectele femeilor sunt incitante, creează o altă sferă de atracție, e ceva nou. Nu mă sperie, eu chiar caut aceste mici diformități. Dar la femei mai tinere, nu la octogenare. Deși și uzura
Ars amandi by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Journalistic/2447_a_3772]
-
casă și ghinionul a făcut ca vedetei să i se rupă tocul. Cum nu existau telefoane mobile și nu a avut cum să anunțe întârzierea, aceasta nu s-a mai întors acasă, să se schimbe, ci a pornit la întâlnire șchiopătând. “Îmi amintesc că mă pregăteam să merg la o întâlnire cu un băiat... Aveam sandale cu toc, cumpărate recent, aveam pletele în vânt. Mergem tare mândră pe stradă, mă îndreptam spre locul de întâlnire. La un moment dat, m-am
Cristina Cioran a mers cu tocul rupt la întâlnirea cu un băiat by Elena Badea () [Corola-journal/Journalistic/73121_a_74446]
-
cu sânii de negură, mater dulcissima"; adeseori o capră sau căpriță a cărei urmă de copită stăruie-n albia somnului, la limită între simbolul matern și ființa înfricoșătoare: "Un șarpe se cuibărește/ în sânul tău, Mijlocitoareo, /tu continui să mergi/ șchiopătând, târându-ți copita de lemn/ înnoptând pe-apucate" ( Nimeni nu-i însoțește). Ca și melcul (simbol lunar, al veșnicei reîntoarceri), a cărui urmă băloasă lasă albul mișcării permanente. E greu să nu te gândești la Isis, Muma tuturor lucrurilor. "Abia
Soarele alb, soarele negru by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/7595_a_8920]
-
ducându-mă la Gazeta literară, pe coridorul revistei întâlnindu-mă cu Paul Georgescu, omul de bază al revistei, redactor-șef-adjunct permanent, prozatorul de mai târziu, pe care, în ciuda neînțelegerilor, îl admiram; așa dar, întâlnindu-ne, criticul veni spre mine zâmbind și șchiopătând într-un fel ce mă șoca totdeauna, retrăgându-și mult, pas cu pas, umărul drept, de-a-ndaratelea, și bătându-mă ușurel peste obraz cu palma și zicându-mi, vesel, că nu mă mai publică deoarece eram prieten cu Negoițescu, aflat în
Întîmplări by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/16056_a_17381]
-
mai ales când a băut ceva înainte, se mai împiedică de ceva, moment în care se prăbușește la pământ ca un bolovan. Într-o seară, din cauza asta își rupe piciorul. Următoarele două săptămâni și le petrece în spital. Când revine, șchiopătând și cu piciorul în ghips, e morocănos și-și repede nevasta. Apoi îi trece. Apoi se sinucide. Sau moare din cauza neîndemânării soției. E greu de spus. Cert e că necazurile lui iau sfârșit. Asta e ceea ce înțelege Cheever printr-un
Călătorie în lumea lui Cheever by Florin Irimia () [Corola-journal/Journalistic/5277_a_6602]