1,175 matches
-
anterior în acest domeniu, dar care nu s-au păstrat. O altă lucrare veche este "Suàn shù shū" ("Cartea numerelor și a calculului"). A fost scrisă în timpul dinastiei Han undeva între 202 și 186 î.Hr. Printre multe chestiuni legate de aritmetica elementară, aici găsim și calculul volumelor, legătura dintre latura pătratului și raza cercului înscris în acesta, legătura dintre lungimile laturilor triunghiului și aria acestuia. Inițial pentru numărul π s-a considerat valoarea 3, dar matematicieni ca: Liu Xin (c. 46
Istoria geometriei () [Corola-website/Science/320590_a_321919]
-
constituiau rețeaua de învățământ din Imperiul Otoman. Aceștia au preluat modelul selgiucizilor în domeniul învățământului. Școlile primare existau într-un număr prea mic, iar de obicei puteau fi găsite în apropierea moscheilor. În aceste școli se învățau alfabetul, Coranul și aritmetica. În funcție de mărimea domeniului cu care fusese înzestrată, fiecare școală avea un anumit număr de învățători, supraveghetori și personal. Nu se știe nimic despre numărul de astfel de școli din secolul al XVI-lea, însă Evliya Çelebi menționează faptul că în
Medresă () [Corola-website/Science/331926_a_333255]
-
istoriei thailandeze educația, considerată elementul cheie al siguranței și dezvoltării naționale, s-a aflat exclusiv în mâinile călugărilor budiști. Mănăstirile budiste (numite "wat") au înfințat școli pe domeniile lor, iar călugării, pe lângă îndatoririle lor religioase, predau tinerilor localnici cititul, scrisul, aritmetica, precum și alte materii. În prezent există peste 30 000 temple, majoritatea cu propria lor școlă, răspândite pe întreg teritoriul regatului. În Thailanda modernă școlile sunt de stat, de templu sau private. Școlile private sunt de trei feluri: thailandeze - cu predare
Budism () [Corola-website/Science/296756_a_298085]
-
Primei Restaurații, stabilindu-se permanent în 1817. În 1819 tatăl său i l-a ales ca preceptor pe M. de Boismilon. La cinci ani, facultățile sale intelectuale erau dezvoltate: el vorbea și scria în franceză și germană, avea noțiuni de aritmetică, istorie și a început latina. Apoi tatăl său l-a înscris la Collège Henri-IV în 1819 deoarece dorea ca fiul său să primeacă o educație liberală fondată pe egalitatea completă cu colegii lui elevi. După o călătorie în Anglia și
Prințul Ferdinand-Filip al Franței () [Corola-website/Science/320266_a_321595]
-
tarziu va acuză retorica de faptul că ar deturnă sufletul de la învățăturile care o purifica (precum filozofia), pentru că se concentrează asupra superficialei expresii orale. Marinus (succesorul lui Proclus la direcția "Școlii neoplatoniciene din Atena") devine mentorul sau de matematică (geometrie, aritmetică și alte științe considerate propedeutice filozofiei epocii). În filozofie, Damascius urmează cursurile lui Zenodot, ""scumpul elev"" al lui Proclus, care ""investise în el cele mai mari speranțe"" și care i-a succedat la direcția Academiei după Marinus. Forță dialectica a
Damascius () [Corola-website/Science/311407_a_312736]
-
Hugo pentru "Cea mai bună nuveletă" și a câștigat sondajul Asimov’s Reader. Rhashan Stone a înregistrat povestirea și a difuzat-o în patru episioade la BBC Radio 7. O matematiciană își pierde mințile în momentul în care descoperă că aritmetica, considerată până atunci fundamentală, este incoerentă ca sistem formal. Descoperirea ei arată că întreaga structură pe care s-a clădit progresul civilizației umane este unul arbitrar. Dr. Louise Banks este înrolată într-un proiect militar de stabilire a comunicării cu
Împărțirea la zero (carte) () [Corola-website/Science/324322_a_325651]
-
mai făcut parte profesorii Miron Nicolescu, Adolf Haimovici și Dumitru V. Ionescu. A parcurs pe rând gradele profesionale universitare, iar în anul 1968 a devenit profesor universitar titular. În decursul activității didactice a condus seminarii și a predat cursuri de aritmetică și teoria numerelor, analiză numerică și teoria aproximării, probabilități și statistică, analiză matematică, informatică, etc. De asemenea, începând cu anul 1968 a condus numeroși doctoranzi din țară și străinătate, unii dintre aceștia fiind azi recunoscuți prin rezultatele remarcabile obținute în
Dimitrie D. Stancu () [Corola-website/Science/307168_a_308497]
-
finele secolului al XIX-lea, s-a deschis școala ministerială de o singură clasă, cu studii în limba rusă de o durată de 3 ani, unde un singur învățător preda unui cerc îngust de discipoli religia, limba rusă cu caligrafie, aritmetica și cântarea bisericească. Populația satului a fost pe larg afectată de mobilizările din 1944 în timpul celui de-al doilea război mondial, cât și de foametea și deportările care au urmat. În Scoreni activează liceul teoretic „Universul” unde, în 2016, își
Scoreni, Strășeni () [Corola-website/Science/305210_a_306539]
-
cea a studiului în Grecia Antică, această pregătire se făcea într-o instituție numită "Pandidakterion", fondată de împăratul Teodosius II în Constantinopol în 425 d.Hr. În perioada de înflorire sub auspicii imperiale instituția avea facultăți de drept, filozofie, medicină, aritmetică, geometrie, astronomie, muzică, retorică, etc. (15 în latină și 16 în greacă). Este remarcabilă absența facultății de teologie (instrucția preoților avea loc separat), instituția fiind seculară până în 1204 d.Hr. Instituții similare au existat și în alte centre, de exemplu
Universitate () [Corola-website/Science/299120_a_300449]
-
predate in facultatea de studii generale, numită "Facultatea de Arte", erau gramatica limbii latine (care era limba de predare), retorica și logica, subiecte care formau „trivium” („tri”- trei, „via”- cale, drum), necesare pentru absolvirea cu titlul de Licențiat în Arte. Aritmetica, geometria, astronomia și muzica formau „quadrivium” („quadri” - patru), necesare pentru titlul de Masterat de Arte. Organizarea subiectelor predate urmează îndeaproape modelul propus în „Republica” lui Platon. "Facultatea de Arte" oferea un nivel de pregătire general, cerut la continuarea studiilor în
Universitate () [Corola-website/Science/299120_a_300449]
-
știința. În 2008, editura Gallimard a editat "Lettre a l'inconnue", publicată în România la editura RAO în anul 2009, în traducerea Ilenei Cantuniari. "„Un individ trebuie să se sacrifice pentru salvarea unei colectivități. Nu este vorba aici de o aritmetică stupidă. E vorba de respectarea omului ca individ.“" ("A. de Saint-Exupéry: „Pilote de Guerre“") "„O persoană știe când atinge perfecțiunea în design, nu când nu mai are ceva de adăugat, ci când nimic nu mai poate fi scos“" ("A. de
Antoine de Saint-Exupéry () [Corola-website/Science/298367_a_299696]
-
mulțimi, definind mulțimile infinite și cele bine-ordonate și dovedind totodată că numerele reale sunt “mult mai numeroase” decât numerele naturale. De fapt, teoremele lui Cantor implică existența unei „infinități de infinități”. El a definit numerele cardinale și cele ordinale și aritmetica lor. Opera lui Cantor era de un mare interes filosofic, lucru de care el era foarte conștient. Teoria lui Cantor privind numerele transfinite a fost de la început privită ca așa de intuitiv contrară - și chiar șocantă - încât a întâmpinat rezistență
Georg Cantor () [Corola-website/Science/308112_a_309441]
-
internaționale. În 1904 Societatea regală din Londra i-a acordat lui Cantor Medalia Silvestru, cea mai mare onoare ce o putea oferi. Astăzi, majoritatea matematicienilor, care nu sunt nici constructiviști, nici finiști acceptă opera lui Cantor privind mulțimile transfinite și aritmetica, recunoscându-le ca o schimbare de paradigmă. Astfel, matematicieni ca: Hadamard, Hurwitz, Hilbert au adus omagii lui Cantor la Congresul ținut la Zürich în 1897. Prin 1900, teoria infinitului a condus la antinomii prin apariția teoremelor lui Richard Arthur, Bertrand
Georg Cantor () [Corola-website/Science/308112_a_309441]
-
continue studiile. Matematica, fizica și astronomia le-a studiat individual la biblioteca Muzeului Rumianțev. În 1882, a dat examene la gimnaziul din Riazan în vederea obținerii titlului de institutor și a fost trimis la Borovsk, pentru a lucra ca profesor de aritmetică și geometrie. Cât a lucrat ca profesor, Țiolkovski s-a ocupat permanent de studiile științifice. În 1883, când avea 26 de ani, a scris lucrarea "Spațiul liber", în care a tras o concluzie importantă în privința posibilității folosirii mișcării reactive în
Konstantin Țiolkovski () [Corola-website/Science/298989_a_300318]
-
gramaticii limbilor greacă și latină. Urmatorul, a fost dedicat studiului literaturii clasice greacești, latine. În cel de-al treilea ciclu, studenți au studiat poetică, retorică, etica lui Aristotel, italiană și franceză. În cel de-al patrulea ciclu s-a predat aritmetică și geometrie, precum și istorie. În sfârșit, ultimul ciclu a fost dedicat studiului de filozofie și de astronomie.
Academia Domnească de la București () [Corola-website/Science/302343_a_303672]
-
exact, altele necesită funcții speciale care sunt ele însele dificil de calculat, iar altele sunt atât de complicate încât găsirea răspunsului exact durează prea mult. Aceasta a motivat studiul și aplicarea metodelor numerice de aproximare a integralelor, care astăzi folosesc aritmetica în virgulă mobilă de pe calculatoarele electronice numerice. Multe dintre aceste idei au apărut mult mai devreme, pentru calculul de mână; dar viteza calculatoarelor de uz general, cum ar fi ENIAC, a creat nevoia de îmbunătățiri. Scopurile integrării numerice sunt precizia
Integrală () [Corola-website/Science/298291_a_299620]
-
și în mai mulți algoritmi moderni de factorizare a întregilor. În fine, este o unealtă de bază pentru demonstrarea unor teoreme din teoria modernă a numerelor, cum ar fi teorema celor patru pătrate a lui Lagrange și teorema fundamentală a aritmeticii (factorizarea unică). Algoritmul lui Euclid calculează eficient CMMDC a două numere oricât de mari sunt, deoarece nu necesită niciodată un număr de pași mai mare decât de cinci ori numărul de cifre (în bază 10) al celui mai mic întreg
Algoritmul lui Euclid () [Corola-website/Science/312202_a_313531]
-
este mai mic decât "r". O abordare mai eficientă utilizează împărțirea numerelor întregi și operația modulo pentru a calcula respectiv câtul și restul. Operația modulo dă restul împărțirii a două numere; astfel, Restul este echivalent cu clasa de congruență din aritmetica modulară. Implementările algoritmului se pot exprima în pseudocod. De exemplu, versiunea bazată pe împărțire trebuie să fie programată ca La îneputul iterației "k", variabila "b" deține ultimul rest "r", iar variabila "a" deține predecesorul acesteia, "r". Pasul "b" := "a" mod
Algoritmul lui Euclid () [Corola-website/Science/312202_a_313531]
-
numere cu patru operații generice. Aceste operații se numesc adunare, scădere, înmulțire și împărțire și au proprietățile obișnuite, cum ar fi comutativitatea, asociativitatea și distributivitatea. Un exemplu de corp finit este mulțimea de 13 numere {0, 1, 2, ..., 12} cu aritmetica modulară. În acest corp, rezultatele oricărei operații matematice (adunare/scădere/înmulțire/împărțire) se reduce modulo 13; adică din rezultat se scad multipli ai lui 13 până când rezultatul ajunge să fie între 0-12. De exemplu, rezultatul operației 5 × 7 = 35 mod
Algoritmul lui Euclid () [Corola-website/Science/312202_a_313531]
-
numește inel euclidian dacă formează un inel comutativ "R" și dacă pe această mulțime se poate executa un algoritm al lui Euclid modificat. Cele două operații ale unui astfel de inel nu trebuie neapărat să fie adunarea și înmulțirea din aritmetica obișnuită; ele pot fi mai generale, cum sunt operațiile de pe un grup sau de pe un monoid. Cu toate acestea, aceste operații generale trebuie să respecte multe legi ce guvernează și aritmetica obișnuită, cum ar fi de exemplu commutativitatea, asociativitatea și
Algoritmul lui Euclid () [Corola-website/Science/312202_a_313531]
-
nu trebuie neapărat să fie adunarea și înmulțirea din aritmetica obișnuită; ele pot fi mai generale, cum sunt operațiile de pe un grup sau de pe un monoid. Cu toate acestea, aceste operații generale trebuie să respecte multe legi ce guvernează și aritmetica obișnuită, cum ar fi de exemplu commutativitatea, asociativitatea și distributivitate. Algoritmul lui Euclid generalizat are nevoie de o "funcție euclidiană", respectiv de o transformare "f" de la "R" la mulțimea numerelor întregi nenegative cu proprietatea că, pentru două elemente nenule "a
Algoritmul lui Euclid () [Corola-website/Science/312202_a_313531]
-
dacă "f" poate fi redus doar de un număr finit de ori, algoritmul trebuie să se termine într-un număr finit de pași. Acest principiu se bazează pe ordonarea naturală și pe existența unui număr natural minim. Teorema fundamentală a aritmeticii se aplică pe orice inel euclidian: orice element dintr-un inel euclidian poate fi factorizat în mod unic în elemente ireductibile. Orice inel euclidian este un domeniu de factorizare unică, deși reciproca nu este adevărată întotdeauna. Inelele euclidiene sunt o
Algoritmul lui Euclid () [Corola-website/Science/312202_a_313531]
-
domeniu de studiu al mnemotehnicilor pentru reținerea cifrelor lui π. Din cauza naturii transcendente a lui π, nu există expresii cu formă închisă pentru acest număr în termeni de numere și funcții algebrice. Printre formulele de calcul al lui π cu ajutorul aritmeticii elementare se numără seriile care dau un șir infinit de aproximări ale lui π. Cu cât se includ mai mulți termeni într-un calcul, cu atât mai aproape de π va fi rezultatul. De aceea, calculele numerice trebuie să folosească aproximări
Pi () [Corola-website/Science/304110_a_305439]
-
continuă la Halle cu discipolul lui Brentano, Carl Stumpf. Aici obține titlul de docent ("venia legendi") și scrie lucrarea " Asupra conceptului de număr" ("Über den Begriff der Zahl", 1887), care-i servește ca bază pentru prima sa operă majoră, "Filosofia aritmeticii" ("Philosophie der Arithmetik", 1891), în care demonstrează valabilitatea adevărurilor matematice, independent de modul în care au fost obținute. Husserl încearcă să combine matematica cu psihologia și filosofia, analizând procedeul psihologic necesar pentru a ajunge la conceptul de număr. De la Brentano
Edmund Husserl () [Corola-website/Science/298014_a_299343]
-
de algoritmi sunt corecți. Cu toate acestea, dacă poate fi demonstrat, folosind tehnici de genul celor care în prezent sunt cunoscute a fi aplicabile, că problema nu poate fi decisă nici chiar cu ipoteze mai slabe care extind (PA) pentru aritmetica numerelor întregi, atunci ar exista în mod necesar algoritmi în timp cvasipolinomial pentru orice problemă din NP. Prin urmare, dacă am crede (ca majoritatea teoreticienilor complexității) că nu toate problemele din NP au algoritmi eficienți, ar rezulta că demonstrarea independenței
Clasele de complexitate P și NP () [Corola-website/Science/336745_a_338074]