773 matches
-
l boteze pe Tudorică: "Sărut mîna, părinte!" Popa se face că nu-l cunoaște: nu-l vedea la biserică... Poate după nume încearcă Fănică: Theodorescu, de la restaurantul gării. Nici după nume, că nu-l avea pe lista cu donații. Pricepe cîrciumarul și i-o întoarce, dar cu respect. Pînă mai deunăzi era greu să pătrunzi și în curte, darmite în biserică, dacă nu te aveai bine cu dl Stelian și cu gardiștii d-sale. Fănică nu ținea să-i aducă aminte
Botezul by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7236_a_8561]
-
Fănică nu ținea să-i aducă aminte preotului că-l sărea cînd mergea cu busuiocul de Bobotează, dar nu voia nici să pară că nu observase. "Vremuri încurcate... Și cunoștința, cu ce ocazie?" Știa părintele ce voia să-i ceară cîrciumarul, dar se lăsa greu de cînd se răriseră botezurile, cu toate amenințările lui din amvon împotriva femeilor care lepădau pe furiș - lui i se spovedeau moașele, să le ierte de păcate. Fănică știa și el, din cârciumă, ce-l apăsa
Botezul by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7236_a_8561]
-
titularei și... se apucă la rîndu-i de treabă. În lumea bună însă. Tariful urcă rapid la 5000 de lei. O scrisoare, așadar, poate schimba viața unui personaj. Chiar dacă e mistificată, așa cum se întîmplă cu vestea morții fratelui său brigand către cîrciumarul din În vreme de război. Întrebarea: - Credeai că-am murit, neică? ar putea căpăta răspunsul legitim: - Dacă așa mi s-a comunicat în scris... Alteori, depeșa nu are nici o consecință pentru că vine pea tîrziu. Precum telegrama că lemnele vor fi
Scrisori, depeșe, telegrame by Horia Gârbea () [Corola-journal/Journalistic/10038_a_11363]
-
finalitate practică, un abil mânuitor de cuvinte care se descurcă însă greu în planul acumulării de avere, un perdant, un loser. Ca aproape toți din satul acesta amărât, Siliștea-Gumești, în care adevărații proprietari sunt el, Bălosu, primarul Aristide, Maiorul și cârciumarul Crâșmac. Am fi avut un alt roman, nu numai cu titlul schimbat, ci și cu o dispunere a accentelor complet diferită; un roman dur, în linie balzaciană, în care avariția, una dintre eternele însușiri umane, se poate verifica pe întreaga
Marele singuratic - I by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/11344_a_12669]
-
secretarul Franz Engel la grăjdarul Ioan Petrovici. Tot aici își aveau domiciliul bucătarul orașului(!) sau aprodul călare. Restaurantul cetății, predecesorul Grand Hotel-ului Ferdinand de pe actuala stradă Alba Iulia, era găzduit tot de clădirea primăriei. Cronicile consemnează și numele primului cârciumar, Wolfgang Krauthaan, căruia în 1753 i se atribuiau și „ocazia balurilor”. Căci în primărie se dansa deseori, sala consiliului fiind folosită și ca sală de bal. În 1789, arendașul restaurantului orășenesc înainta o cerere ca, pe timpul verii, în zilele de
Agenda2006-21-06-senzational1 () [Corola-journal/Journalistic/284987_a_286316]
-
în primul lui an de liceu. Fănică îl dusese înapoi, cu o răceală amenințătoare care-l făcea pe fiul lui să uite că nu mai voia să calce pe la internat. A doua oară cînd s-a trezit cu el acasă, cîrciumarul l-a pus să probeze șorțul unuia dintre băieții lui de prăvălie care vindeau covrigi și dulciuri pe peron. I-a spus că asta-l așteaptă dacă nu mai vrea să se întoarcă la liceul comercial din Brașov. Pe el
Femeia cu voal by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7096_a_8421]
-
Bicuță): "Săndel - 300 de votcă săniuță; Domnu Profesor - o cola și 6 Bergănbir; Dan a lui Nașu - 5 coniace; Mișu electricianu - 2 romuri (achitat); Poetu - cinșpe beri și 10 cafele; Bidigaie țambalagiu - 7 romuri și 4 pungi de semințe". Caietul cârciumarului este un indicator al gusturilor și al disponibilităților lor financiare, mai performant decât cardurile bancare. Dincolo de această clarificare inițială, clienții lui Bicuță își pierd individualitatea în fumul dens al bodegii. Ei vorbesc aproximativ la fel (diferențele de nivel cultural nu
Marea pălăvrăgeală by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/8471_a_9796]
-
Așa că m-am retras prin nouășapte, exact după ce luaseră puterea. Am vrut să mă duc la liberali, dar ăia nu primeau decât indivizi cu bani, mi-au spus-o în față: ŤN-ai lovele, nu pupi la noiť. Oricum, numai cârciumari și angrosiști conduc filialele astea locale, mă vedeți pe mine printre ei? Așa că am lăsat-o baltă, nici la alegeri n-or să mă mai prindă" (pp. 93-94). Cârciuma lui Bicuță și alte povestiri este o carte aflată la frontiera
Marea pălăvrăgeală by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/8471_a_9796]
-
avea vreo legătură cu această operațiune nocturnă. Ipoteza lui era că țăranul care ținea cîrciuma gării plătise pe careva, să-l compromită pe acest om de vază al orașului. Raționamentul lui era că pînă la venirea în oraș a noului cîrciumar, în Medgidia nu se pomeniseră cîini împușcați prin gard. După două zile, blănăria lui luase foc din senin. Tot noaptea. Polițistul Pomenea tocmai ce trecea pe acolo, în rondul de noapte,dar pînă să deschidă el gura să spună ce-
Alsacienii judecătorului by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/8086_a_9411]
-
o semnează cu numele ei. Îl ia apoi deoparte pe Fănică și-i spune că doamna lui avea grețuri și din cauză că bea rom de mai multe ori pe zi, fără să mănînce. Și el ce să-i facă? o întreabă cîrciumarul, să-i dea de mîncare cu de-a sila? Virginia nu credea în ceea ce-i spusese doctorița despre întăritorul ei, dar din respect față de cartea pe care o știa, i-a promis că va rări înghițiturile de rom pe care
Nașa by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7558_a_8883]
-
lor, care nu mai știau nimic despre ei, și veneau să se roage pentru sănătatea lor, se uitau chiorîș la ea. Popa Piciu nu se băgase în revolta lor, dar îl sfințise cu busuiocul pe Stelian în dimineața cînd fostul cîrciumar își scosese oamenii pe strada principală, să susțină revolta de La București și să-i termine pe inamicii din oraș ai statului legionar. Virginica nu voia nici ea să audă de popa Piciu, totuși cine știe, poate că se întemeia el
Nașa by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7558_a_8883]
-
m-au emoționat nenumărate figuri, întîmplări și cuvinte, dar cele mai multe s-au șters fără urmă, ca pașii de pe țărmul mării, spălați de valuri, ca să-mi amintesc pînă în ceasul din urmă această terțină fără noimă, menită să-i aducă norocosului cîrciumar clientelă". Constantin C. Giurescu, vorbind despre anii de școală, o joacă împănată cu jocuri. În fine, ca să pun un capăt selecției mele din șirul lui Gheorghe Parusi, Henri Stahl, împătimitul de mahalale colorate, aș risca să spun elegante, și de
Praznic de tîrgoveți by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/11272_a_12597]
-
la restaurantul lui Fănică. Nu se băga în discuțiile despre politică, nici în cele de afaceri. Cînd îl vedea pe Fănică îl saluta înclinînd din cap. Iar dacă nu-l vedea, întreba chelnerii ce mai face. Așa că într-o seară cîrciumarul i-a adus chiar el carcaletele la masă. Cezărel s-a ridicat - nu trebuia să vă deranjați! - și l-a invitat să ia loc. Boiangiul venise, domnu Theodorescu, să-i facă două propuneri. Mai întîi o afacere. Să-i ia
Cumetria tocmai cînd by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7777_a_9102]
-
în paharele noastre și Terence privea mișcarea stelelor pe cer, neclintit și atent ca o pasăre de noapte, un vers de Hafiz îmi revenea în minte: ...Dacă misticul nu știe încă taina acestei Lumi, mă întreb de la cine o știe cârciumarul...
Nicolas Bouvier L'usage du monde by Emanoil Marcu () [Corola-journal/Journalistic/9507_a_10832]
-
niște pantofi de comandă, dar nu să-i și încalțe. Umbla cu niște gioarse cu scîrț pe care le dădea la pingelit pînă li se crăpau fețele. Bărbații din așa-zisa lume bună din oraș nu erau mai presus decît cîrciumarul lui. Umblau iarna și vara în aceleași costume de stofă groasă al căror miros de levănțică nu acoperea izul de transpirație pe care îl vînturau notabilii prin restaurant. Singurii care arătau bine în hainele lor erau judecătorul și Caludi - în
Pariu pe moarte by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7257_a_8582]
-
de umor (v. Herșcu Rudel), prin modul de a le selecta numele, mai toate sugerând mediul psiho-social, în linia caragialescă, prin arta povestirii captivante, evocând acea lume orientală (mahalaua bucureșteană), bogat colorată prin portretele, unele greu de uitat, cu ale cârciumarilor, al lui Spilka birjarul, și mai ales ale protagoniștilor (tatăl memorialistul și fiul). Aproape totul înălțat pe o nemijlocită realitate, mai totdeauna identificabilă până la destul de numeroasele nume autentice (să nu-l uit pe regretatul nostru coleg Radu Albala, și el
Realitate și ficțiune by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Journalistic/7624_a_8949]
-
el n-adusese vite la gară, domnule general, și onoarea îl împiedica să-i lase pe prizonierii săi, români, să fie transportați ca vitele. Veniseră la gară rudele celor din convoi, să le aducă de mîncare și haine de schimb. Cîrciumarul Fănică și doi băieți de prăvălie le-au oferit pîine, salam, brînză și țigări. Cînd l-a văzut, Stelian le-a strigat camarazilor să nu primească nimic de la el. "Nu-mi dai tu mie de pomană, țărane!" Arestații nu-l
Trenul special by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7817_a_9142]
-
le-a strigat camarazilor să nu primească nimic de la el. "Nu-mi dai tu mie de pomană, țărane!" Arestații nu-l ascultau. Luau în tăcere tot ce li se oferea, încît Stelian n-a mai putut decît să-i ureze cîrciumarului să-i rămînă în gît pomana asta și să ajungă pe drumuri! Fănică nu i-a răspuns. Și-a scos aparatul de fotografiat din buzunar, i-a făcut o poză și l-a întrebat unde să i-o trimită. "Acolo
Trenul special by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7817_a_9142]
-
viața ca o panoramă, cu evenimente banale și senzaționale, cu oameni de toate coloraturile, bizari sau anodini, agresori sau victime, săraci sau puși pe căpătuială. Prima figură distinctă (a doua după Grigore, în ordinea apariției în roman) e aceea a cârciumarului Stere. Aglaia, soția lui Grigore, depune toate diligențele să-l căsătorească și primul capitol din roman, Nuntă, este consacrat întemeierii acestei familii, care va constitui una din liniile majore ale epicului. Multe dintre întâlnirile importante ale locului se vor petrece
Viața ca o panoramă by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9253_a_10578]
-
spre întemeiere și întemeietorii locului. După primii veniți, s-au statornicit în Cuțarida ceferiștii plini de copii, precupeții olteni ocupați cu grădinăritul, chivuțele care adună sticle și cârpe, apoi tramvaiștii, zidarii. După marea plebe vin frizerul, croitorul, brutarul etc., când cârciumarul Stere prinsese bine cheag. În sfârșit, preotul și biserica aduc așezării un oarecare echilibru. Numai Stere și paznicul de început își mai amintesc "câmpul gol", de la origini. Ei pot depune mărturie cum "se mișcă lumea". Universul mahalalei e descris promițător
Viața ca o panoramă by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9253_a_10578]
-
prozator. Urmează alte decupaje, animație, conflicte. Oamenii Cuțaridei trăiesc, iubesc și mor - în episoade epice pregnante, memorabile. }esătura narativă e viu colorată, într-o construcție tip puzzle, cu secvențe narative disparate. Două direcții principale coagulează lumea Cuțaridei. Una ține de cârciumarul Stere. Prin el și ceilalți negustori ne facem o idee despre profitorii de pe urma sărăciei generale și evoluția lor capitalistă. Cealaltă direcție epică îl are ca protagonist pe Bozoncea, stăpânul hoților, îndrăgostit de Didina. Rivalitățile mocnite îi vor aduce în cele
Viața ca o panoramă by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/9253_a_10578]
-
cutremur, după care, spunându-i că nu acceptă nici un refuz, a mai comandat „un coniac mic pentru tovarășu’“. Între timp, a mai apărut și profesorul de istorie care i-a spus că știa de unde este și i-a atras atenția cârciumarului că fiica sa nu merge prea bine la școală și că ar fi bine să facă cinste cu „un coniac mic pentru tovarășu’“. Cum cu o seară înainte înghețase cerneala în aparatul de înregistrare seismică, a vrut să verifice dacă
Agenda2004-13-04-b () [Corola-journal/Journalistic/282221_a_283550]
-
hai la București cu mașina. Ar fi avut angrosistul treburi în Capitală, dar să plece la drum pe nemîncate, că așa i-a venit lui Fănică, nu i se părea tocmai cușer! Se certase cu Virginica? Nu chiar! îl liniștește cîrciumarul și nu prea. Se plictisise de fetele de la Chelu? Nu l-ar fi deranjat pentru așa ceva! Avea vreo afacere urgentă? Fănică nu știa cît era de urgentă, dar putea fi o afacere. De-abia după ce-au trecut Dunărea cu
Apartamentul în București by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7328_a_8653]
-
ce-au trecut Dunărea cu bacul îi spune că ajunsese să aibă bani de nu mai știa Virginia pe unde i-a ascuns. Asta să fie paguba ta! îi zice Haikis care avea rabini în familie. Dar cînd îi arată cîrciumarul banii din servietă, trage mașina pe dreapta, opărit de admirație: Ce noroc pe el, cu Virginica - goldenberg! De sus pînă jos, goldenberg! Și își bagă Fiatul în draci, să ajungă mai repede la București. De-abia cînd au trecut de
Apartamentul în București by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7328_a_8653]
-
jos, goldenberg! Și își bagă Fiatul în draci, să ajungă mai repede la București. De-abia cînd au trecut de Piața Obor îi spune Fănică ce voia să facă cu banii. Dar măcar îi numărase? Așa, din ochi, o scaldă cîrciumarul. Intră Haikis pe Moșilor și se oprește la un telefon public. Șopîrlește apoi cu mașina pe niște străzi scurte și pune frînă în dreptul unui bloc cu trei etaje. |sta era! Se dă Fănică jos din mașină, se uită și face
Apartamentul în București by Cristian Teodorescu () [Corola-journal/Journalistic/7328_a_8653]