7,183 matches
-
al carului tras de cei zece robi moldoveni ce cutezaseră a lupta împotriva marelui împărat al lumii, Mahomed al patrulea. Copitele cailor și roțile carelor bătătoreau pământul. Convoiul cobora spre gurile Dunării iar de acolo urma a se îmbarca pe corabia ce avea să-i poarte spre Istanbul. Tineri, bătrâni, femei și copii urmau în robie pe cea ce le condusese destinele, alături de fiul ei, Alexandru, pe care Doamna îl ridicase în tron, în urma celuilalt fiu, Constantin. Acel fecior, înecat de
DRUMUL CARULUI (ROMAN ISTORIC) de ŞTEFAN LUCIAN MUREŞANU în ediţia nr. 211 din 30 iulie 2011 by http://confluente.ro/Drumul_carului_roman_istoric_.html [Corola-blog/BlogPost/366961_a_368290]
-
Aș fi căzut în Cerul eternelor rugi, Pentru a veni în timpul, ce nu-mi aparține, Și să am un început de altă emisferă. Acum tot mai mult poezia nu încape În sinele meu, Ea e altceva decât credeam... Lumea, o corabie, lipsită de mare, Naufragiul- un simbol al disperării zilnice; Încotro să merg, să mi-l găsesc pe Robin Hood?.. Plutind cu unica idee de a exista, Voi fi un sunet închis de lăstunii dispersați- De om, de mare, de corabie
SUNT DIN INIFINIT de LILIA MANOLE în ediţia nr. 1663 din 21 iulie 2015 by http://confluente.ro/lilia_manole_1437498657.html [Corola-blog/BlogPost/374885_a_376214]
-
corabie, lipsită de mare, Naufragiul- un simbol al disperării zilnice; Încotro să merg, să mi-l găsesc pe Robin Hood?.. Plutind cu unica idee de a exista, Voi fi un sunet închis de lăstunii dispersați- De om, de mare, de corabie, de timp, De cântec și de soare, de un Olimp... Zeii din cer mă cuprind, sunt din infinit... LILIA MANOLE Referință Bibliografică: SUNT DIN INIFINIT / Lilia Manole : Confluențe Literare, ISSN 2359-7593, Ediția nr. 1663, Anul V, 21 iulie 2015. Drepturi
SUNT DIN INIFINIT de LILIA MANOLE în ediţia nr. 1663 din 21 iulie 2015 by http://confluente.ro/lilia_manole_1437498657.html [Corola-blog/BlogPost/374885_a_376214]
-
nici măcar nu terminasem cele opt clase primare și eu fumam pipă și mă credeam William Faulkner, sfidând ancestralul ighemonicon al familiei de mămăligari din care mă trăgeam. Ba trecusem (călătorie fantezistă și atemporală), în febrila mea imaginație, vâslind în naufragiatele corăbii byroniene, chiar și oceanul Pacific, violând sacramentalul Yoknatapawpha și bătându-l amical pe umăr pe autorul Cătunului, cu Snopenșii și catârii lui, așa cum se lăudase falsul revizor a lui Gogol, lăsându-i cu gura căscată pe dirigintele poștei și pe
CARTEA CU PRIETENI XXXVIII- ION IFRIM de IOANA VOICILĂ DOBRE în ediţia nr. 542 din 25 iunie 2012 by http://confluente.ro/Cartea_cu_prieteni_xxxviii_ion_ifrim_ioana_voicila_dobre_1340654359.html [Corola-blog/BlogPost/358144_a_359473]
-
549 din 02 iulie 2012 Toate Articolele Autorului 74 HAPPY END Scenă clasică pentru tejghea: Un ceai pentru sentimentele gingașe! Ba pe mă-ta! Lichiorul duhnea a sirop de zmeura stricat și a cearceafuri ude, grele că o pînză de corabie, stoarse de Aureliano și de tînăra mulatra cu sîni de cățea, Ignatio își boteza cel de-al treilea copil, nas fiind sexagenarul Caiafa, cel tare-n vintre, taurul comunal, porcul lui Vascodagama, un italian naufragiat pe tarlaua de porumb, îi
PARFUMUL PAPUSILOR DE PORTELAN 74-75 (SFIRSIT de IOAN LILĂ în ediţia nr. 549 din 02 iulie 2012 by http://confluente.ro/Parfumul_papusilor_de_portelan_74_75_s_ioan_lila_1341240469.html [Corola-blog/BlogPost/356726_a_358055]
-
culmi unde nu le pot întrezări, Căutând un vârf pe muntele înalt, Ce se ascunde-n nori, dar nu îl pot zări! Original e totul și totul inedit, În căutare sunt și caut un liman, În al gândurilor ocean nesfârșit, Corabia caută să acosteze la un mal. Dar unde-i portul care l-am visat? Există oare în acest infinit Univers? Demult în cale-mi totu-i scufundat, Orișice gând din minte mi s-a șters. Surprins în larg de valurile
SPRE PORTUL VISAT de MIHAI LEONTE în ediţia nr. 1775 din 10 noiembrie 2015 by http://confluente.ro/mihai_leonte_1447106469.html [Corola-blog/BlogPost/369465_a_370794]
-
La steaua”: „Era pe când nu s-a zărit/Azi...”), „deveni Tatăl” (Scrisoarea I, „iar el devine tată”). Intertextuale sunt și sonetul „Dona Sol” (titlul este al unui poem eminescian postum) și „Eulalie” (cu inflexiuni din I. Barbu). Se evocă și „corabia beată” (a lui Rimbaud). Tot aici se pot încadra reperele invocate „mamă”, „femeie”, „Doamne”, precum la Arghezi, Blaga și N. Stănescu. Sub acest aspect, A. Zisu dă un exemplu de viguroasă poezie intertextuală ce nu se lasă doborâtă de ideea
AURELIAN ZISU: O estetică a toxicităţii, de Ştefan Vlăduţescu by http://revistaderecenzii.ro/aurelian-zisu-o-estetica-a-toxicitatii-de-stefan-vladutescu-cv-sri/ [Corola-blog/BlogPost/339592_a_340921]
-
Bea-mă mereu” („Dă-mi”). În al patrulea rând, beția nu este numai o stare de întâmpinare, ocazională, ci o stare de situare, o modalitate existențială: „A venit întunericul și m-a găsit beat” („Apocalipsă”). În imaginar se tânjește după „corabia beată” („Un măr stă în ușă”). În înregistrarea relației cu timpul ca demers de a căuta „punctul de moarte”, eul liric își dorește pentru sine: „să-mi îmbăt moartea” („Vânzare”). Într-o ficțiune lirică în care „corabia beată” ar putea
AURELIAN ZISU: O estetică a toxicităţii, de Ştefan Vlăduţescu by http://revistaderecenzii.ro/aurelian-zisu-o-estetica-a-toxicitatii-de-stefan-vladutescu-cv-sri/ [Corola-blog/BlogPost/339592_a_340921]
-
se tânjește după „corabia beată” („Un măr stă în ușă”). În înregistrarea relației cu timpul ca demers de a căuta „punctul de moarte”, eul liric își dorește pentru sine: „să-mi îmbăt moartea” („Vânzare”). Într-o ficțiune lirică în care „corabia beată” ar putea apărea în cartier, este firesc să se vorbească despre „asfaltul bețiv” („Tranzit”), să apară „Aurora beată”, umbra să fie băubilă („Har”), moartea să fie împinsă către eul liric „cu stradă cu tot, cu bețivi” („Stafia”) și ca
AURELIAN ZISU: O estetică a toxicităţii, de Ştefan Vlăduţescu by http://revistaderecenzii.ro/aurelian-zisu-o-estetica-a-toxicitatii-de-stefan-vladutescu-cv-sri/ [Corola-blog/BlogPost/339592_a_340921]
-
în cunoașterea scrierilor secrete, în studiul unghiurilor în care se înclină literele în emisfera sudică și în cea nordică, în scrisul de la dreapta la stînga și de la stînga la dreapta. Noua slujbă și-o începuse cu un comentariu savant despre “Corabia răsturnată de chit” dintr-un bestiar din secolul al doisprezecelea, deși antifonariile ar fi trebuit să-l preocupe, dar el găsea incitantă ideea să creeze o legătură, chiar și ilogică, între cărțile de muzică destinate corului și elementele de heraldică
CAP 19-21 de IOAN LILĂ în ediţia nr. 432 din 07 martie 2012 by http://confluente.ro/Parfumul_papusilor_de_portelan_cap_19_ioan_lila_1331110350.html [Corola-blog/BlogPost/354452_a_355781]
-
Ce tânără și-ntreagă e Lumina! Nu sunt bătrân pentru surâsul tău, Miroase-a fân cosit acolo-n zare, Mă ninge floarea cu păreri de rău Din vârsta amintirilor ce doare... Ah! de-aș putea să fiu la cârmă iar, Corabia să-mi spumege pe ape! Sirenele mă cheamă, în zadar Cântecul lor se mistuie sub pleoape. Dar cine ești? frumoasa fără nume Îți tulburi chipul în fântâna mea, Acum e-atâta secetă pe lume, Dacă ți-e Dor, apleacă-te
DACĂ ȚI-E DOR... de NICOLAE NICOARĂ HORIA în ediţia nr. 1600 din 19 mai 2015 by http://confluente.ro/nicolae_nicoara_horia_1432017722.html [Corola-blog/BlogPost/362979_a_364308]
-
poezii ați compus până la ora actuală? - Niciodată nu am scris poezie în mod neserios. E ceva neserios în a respira ? De fapt, totul a decurs cât se poate de dramatic, aș spune. Întreaga mea biografie poate fi privită că o corabie plutind pe o mare. Numiți marea această poezie, apoi imaginați-vă toate furtunile și toate pânzele care poartă această corabie până se rup și furtunile, dar și pânzele... Numai susurul blând și subțire al Duhului lui Dumnezeu m-a adus
UN POET CU O IMAGINAŢIE MEREU ÎN CĂUTARE DE COMORI de OCTAVIAN CURPAŞ în ediţia nr. 233 din 21 august 2011 by http://confluente.ro/Ionatan_pirosca_un_poet_cu_o_imaginatie_mereu_in_cautare_de_comori.html [Corola-blog/BlogPost/361229_a_362558]
-
De fapt, totul a decurs cât se poate de dramatic, aș spune. Întreaga mea biografie poate fi privită că o corabie plutind pe o mare. Numiți marea această poezie, apoi imaginați-vă toate furtunile și toate pânzele care poartă această corabie până se rup și furtunile, dar și pânzele... Numai susurul blând și subțire al Duhului lui Dumnezeu m-a adus la un liman liniștit. Am debutat publicistic cu două grupaje de poezie publicate în anul 1984 de revista Astra, de la
UN POET CU O IMAGINAŢIE MEREU ÎN CĂUTARE DE COMORI de OCTAVIAN CURPAŞ în ediţia nr. 233 din 21 august 2011 by http://confluente.ro/Ionatan_pirosca_un_poet_cu_o_imaginatie_mereu_in_cautare_de_comori.html [Corola-blog/BlogPost/361229_a_362558]
-
lumina vie să-ți bucure inima. Puțini sunt cei care se pot bucura de o vizită în Templul Marelui Arhitect unde începutul și sfârșitul nu cunosc limite.... (Vittorio ascultă și privește înainte. Pe luciul sidefiu ce înconjoară scena apare o corabie de pirați) VITTORIO: Uite...O Corabie. (Indică cu arătătorul. Se ridică entuziast). Mă întreb dacă ne vor lua și pe noi? (Aleargă balansându-și brațele) ELOHIM Stai... (Băiatul se împiedică. Cade. Alunecă pe burtă până la marginea scenei. În acest timp
SHĒNGCÚN de ALEXANDRU CRĂCIUN în ediţia nr. 1295 din 18 iulie 2014 by http://confluente.ro/Alexandru_craciun_1405701081.html [Corola-blog/BlogPost/349332_a_350661]
-
Puțini sunt cei care se pot bucura de o vizită în Templul Marelui Arhitect unde începutul și sfârșitul nu cunosc limite.... (Vittorio ascultă și privește înainte. Pe luciul sidefiu ce înconjoară scena apare o corabie de pirați) VITTORIO: Uite...O Corabie. (Indică cu arătătorul. Se ridică entuziast). Mă întreb dacă ne vor lua și pe noi? (Aleargă balansându-și brațele) ELOHIM Stai... (Băiatul se împiedică. Cade. Alunecă pe burtă până la marginea scenei. În acest timp nu-și ia ochii de pe corabie
SHĒNGCÚN de ALEXANDRU CRĂCIUN în ediţia nr. 1295 din 18 iulie 2014 by http://confluente.ro/Alexandru_craciun_1405701081.html [Corola-blog/BlogPost/349332_a_350661]
-
Corabie. (Indică cu arătătorul. Se ridică entuziast). Mă întreb dacă ne vor lua și pe noi? (Aleargă balansându-și brațele) ELOHIM Stai... (Băiatul se împiedică. Cade. Alunecă pe burtă până la marginea scenei. În acest timp nu-și ia ochii de pe corabie) VITTORIO: HEI..AICI! UITAȚI-VĂ...AICI! (Face cu mâna înspre pirați disperat) Fir-ar a dracu de brichetă! Din cauza ei nu mă pot vedea... Repetă gestul încrezător de mai devreme. Echipajul nu reacționează.) Au orbul găinilor sau ce? America lor
SHĒNGCÚN de ALEXANDRU CRĂCIUN în ediţia nr. 1295 din 18 iulie 2014 by http://confluente.ro/Alexandru_craciun_1405701081.html [Corola-blog/BlogPost/349332_a_350661]
-
ca moartea. Ba chiar mai dezolantă decât Iadul. Iar iluminarea se obține numai prin gnoză Oricine o neagă e damnat la rătăcire. VITTORIO: Privește! ( Dintre ape se distinge ieșind gura unei grote). ELOHIM: E timpul să renunți la straiele scumpe! (Corabia se opinti lângă intrare) VITTORIO: ( Acum gol, purtând ca acoperământ doar corpul de serpent al lui Elohim lipit de abdomen) A venit timpul să ne lăsăm în urmă Arca. Și cu sincer curaj să-mi las în urmă viața. Profan
SHĒNGCÚN de ALEXANDRU CRĂCIUN în ediţia nr. 1295 din 18 iulie 2014 by http://confluente.ro/Alexandru_craciun_1405701081.html [Corola-blog/BlogPost/349332_a_350661]
-
clipă vei începe să te ierți profund, înțelegând în sfârșit că oricât ai crește tot copil rămâi. Ața zmeului parcă este destul de lungă, îmi spune Victor și îi dă drumul să zboare, tocmai când cerul sub care fiecare pânză din corăbiile vieții se zbat ușor, să scape din strânsoarea pătimașă a metaforei morții. Acolo ții tu freamătul, Anna? - Acolo-l țin, Victor și știu că uneori scapătă pentru că pânzele se sfâșie sau chiar se găuresc și prin acele găuri reușesc să
AŢA ZMEULUI DE FUM de ANNE MARIE BEJLIU în ediţia nr. 2079 din 09 septembrie 2016 by http://confluente.ro/anne_marie_bejliu_1473398315.html [Corola-blog/BlogPost/375957_a_377286]
-
și el este tâmplar. S-a apucat de lucru, dar a folosit câte două scânduri la fiecare perete al cufărului, deși tâmplarul i-a zis că ajunge o singură scândură, dar Panduru i-a explicat că va călători pe o corabie, unde, când e furtună, toate se răstoarnă, iar el voia să pună înăuntru piese de porțelan, fragile, bineînțeles învelite bine în cârpe. S-a dus apoi acasă și a demontat cufărul, prelucrând scândurile astfel ca între ele să existe spații
FRAGMENT DIN ROMANUL „UN GORJEAN ÎN VESTUL SĂLBATIC” DE IULIAN POPESCU, EDITURA “SITECH’, CRAIOVA, 2017 by http://revistaderecenzii.ro/fragment-din-romanul-un-gorjean-in-vestul-salbatic-de-iulian-popescu-editura-sitech-craiova-2017/ [Corola-blog/BlogPost/339340_a_340669]
-
largă. Toată ziua alerga de colo până colo ca să ajute pe cineva. Suferea de boala singurătații cu toate că avea un băiat, pe Panait, care marinar fiind, nu dădea pe acasă cu săptămânile, sau uneori chiar cu lunile, străbătând mările lumii cu corabia moștenită de la tatăl său, care fusese și el, la rândul său, tot marinar. Într-o seară, întorcându-se acasă, Babana auzi un mieunat slab care venea dintr-o fundătură plină de gunoaie. Inima n-o lăsă să plece mai departe
ISPAS, MOTAN GRAS... (POVESTIRE DE PE MARE) de GEORGE R. ROCA în ediţia nr. 754 din 23 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/George_r_roca_ispas_motan_gras_p_george_r_roca_1358936826.html [Corola-blog/BlogPost/342287_a_343616]
-
se întoarse acasă și după ce dădu toate lucrurile de pomană, vându casa, dar de motan nu putu să scape. Nimeni nu-l vroia pe leneșul Ispas-Motan Gras. Până la urmă, din respect pentru mumă-sa, luă și motanul cu el pe corabie. Ajuns acolo, pentru „leneșul cel negru”, cum îl numise Panait, se termină cu binele. Adio ficat prăjit, ouțe fierte în lapte și smântână proaspătă! Mâncarea marinarilor era peștele, care la început, lui Ispas-Motan Gras, nu-i plăcu de fel, odată
ISPAS, MOTAN GRAS... (POVESTIRE DE PE MARE) de GEORGE R. ROCA în ediţia nr. 754 din 23 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/George_r_roca_ispas_motan_gras_p_george_r_roca_1358936826.html [Corola-blog/BlogPost/342287_a_343616]
-
care se ocupau cu comerțul cu măsline, sau uleiul acestora, deveniseră oameni cu bani. Se încumetă și el, începând să facă curse regulate cu marfă la Southampton, Londra și Liverpool. Afacerile mergeau strună și deseori termina cursa cu buzunarul doldora. Corabia fiind micuță, de obicei naviga singur. Uneori, când era mult de lucru si străbatea o distanța mai mare, mai angaja câte un membru-doi în echipaj. În general, pentru afaceri mici și distanțe mai scurte, pe corabie erau numai căpitanul și
ISPAS, MOTAN GRAS... (POVESTIRE DE PE MARE) de GEORGE R. ROCA în ediţia nr. 754 din 23 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/George_r_roca_ispas_motan_gras_p_george_r_roca_1358936826.html [Corola-blog/BlogPost/342287_a_343616]
-
cursa cu buzunarul doldora. Corabia fiind micuță, de obicei naviga singur. Uneori, când era mult de lucru si străbatea o distanța mai mare, mai angaja câte un membru-doi în echipaj. În general, pentru afaceri mici și distanțe mai scurte, pe corabie erau numai căpitanul și motanul. Panait, cam posac nu prea era prietenos cu Ispas, iar acesta speriat de imesitatea apei stătea mai mult în cabină, cocoțat pe patul marinarului unde visa la căsuța cu pridvor din Braila și bunătățile culinare
ISPAS, MOTAN GRAS... (POVESTIRE DE PE MARE) de GEORGE R. ROCA în ediţia nr. 754 din 23 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/George_r_roca_ispas_motan_gras_p_george_r_roca_1358936826.html [Corola-blog/BlogPost/342287_a_343616]
-
Ceasul rău, pisica neagră! Într-o zi, întorcându-se dintr-o cursă făcută la Liverpool, la ieșirea din strâmtoarea Sfântu Gheorghe, situată în sudul Mării Irlandei, o furtună groaznică îi ajunse din urmă, aruncând toate furiile vântului și a mării peste corabie. Totul se zgâlțâia și se zbuciuma. Ispas, zăpăcit și speriat, se ascunse sub pat înfingându-și adânc ghiarele în dușumeaua de lemn pentru a-și putea menține echilibrul. Panait, la timonă, încerca cu mare greutate să țină corabia cât mai dreaptă
ISPAS, MOTAN GRAS... (POVESTIRE DE PE MARE) de GEORGE R. ROCA în ediţia nr. 754 din 23 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/George_r_roca_ispas_motan_gras_p_george_r_roca_1358936826.html [Corola-blog/BlogPost/342287_a_343616]
-
a mării peste corabie. Totul se zgâlțâia și se zbuciuma. Ispas, zăpăcit și speriat, se ascunse sub pat înfingându-și adânc ghiarele în dușumeaua de lemn pentru a-și putea menține echilibrul. Panait, la timonă, încerca cu mare greutate să țină corabia cât mai dreaptă. Deodată, furia naturii dezlănțuite rupse o parte din catarg care căzu peste cârmă și câmaci. Acesta aproape mort, zăcea imobilizat sub greutatea arborelui. Totul părea că se scufundă în adâncuri. Rămasă fără control, corabia sălta ca o
ISPAS, MOTAN GRAS... (POVESTIRE DE PE MARE) de GEORGE R. ROCA în ediţia nr. 754 din 23 ianuarie 2013 by http://confluente.ro/George_r_roca_ispas_motan_gras_p_george_r_roca_1358936826.html [Corola-blog/BlogPost/342287_a_343616]