758 matches
-
a obliga, care propune. Artistul se lasă în voia tendințelor și a înzestrărilor sale pentru a se recupera reflexiv în momente de răscruce, doar acolo unde este strict necesar, în rest păstrând vie doar o auto-observație de fond, caracteristică unei cumințenii lucrătoare, a unei strădanii specifice condiției obișnuite a îndelungii exersări. El joacă cu sine însuși un joc al subtilelor angajamente și își îngăduie în exercitare aptitudinală exact atâta cât o permite alternanța noetică pe care o cere însăși materia îndeletnicirii
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
Banchetul (189d - 192a), în traducerea lui Cezar Papacostea; și, desigur, Geneza, din Sfânta Scriptură. 42. „Modul de viață pitagoreic”, așa cum apare el în Sentințele lui Aristoxenos, îngăduie această judecată. În confreria lor, dar și în întreaga viață, pitagoreicii practicau dreptatea, cumințenia, bărbăția și prietenia. Acestea erau asimilate într-o alcătuire riguros diriguită de paralgémata („precepte”), în ceea ce ei numeau pedartan, adică o viziune despre lume și viață care consta în coarticularea sufletului cu armonia universală. Fericirea despre care vorbim nu există
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
vor omorî pe însoțitori; pe moșia lui Lagradora, Zahei se scaldă în lacul morii, păstrîndu-și curățenia trupească, iubește și ia asupra-i fără să se apere crima care a aruncat în apele întunecate trupul dogoritor de senzualitate al femeii necunoscute. Cumințenia și vina asumată în tăcere persistă în schema țapului ispășitor. Care este vina lumească a lui Zahei? Ajunge el să-și pună astfel de întrebări? Este un încercat, precum biblicele personaje cărora li se pune la probe credința? Sau este
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
mereu în stare de alertă, în eventualitatea că ne-ar pândi vreun rău. Frica este o emoție care ne face să ne apărăm corpul, viața. Dar, așa cum nota L.N. Tolstoi, frica este și cel mai îngrozitor lucru pentru că alungă orice cumințenie din mintea omului. Una din urmările fricii este tulburarea simțurilor, situație care face ca lucrurile să-ți apară altfel decât sunt. Nu-ți este frică fiindcă îți trec prin cap gânduri sinistre. Ele îți trec prin cap fiindcă ești fricos
Despre muncă şi alte eseuri by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1398_a_2640]
-
calității: Ignoranța nu e, cum par să creadă unii [...], o condiție a mântuirii. E drept, nici savantlâcul. Dar nu orice ["fel de, manifestare de"] candoare duce în Rai, și sunt momente când precaritatea inteligenței poate anula și bunele intenții, și cumințenia rituală (A. Pleșu, Despre îngeri: 135 și în CLRA). 2.2.2. Adjectivul oricare (având flexiune cazuală) este selectat, în locul adjectivului orice (invariabil), pentru exprimarea cazurilor genitiv-dativ, în toate tipurile de contexte de mai sus: Câtă vreme fac voia lui
[Corola-publishinghouse/Science/85010_a_85796]
-
cu ecouri din D. Anghel („Se duc și tufănelele precum / S-au dus și cei din urmă trandafiri”), incluzând și consonanțe cu lirica Elenei Farago, punctată ici-colo de articulări reflexive, poezia scrisă de U. se păstrează în marginile unei palide cumințenii: „Coboară ușurel/ Din lună mii de stropi/ Și cad punând scântei/ Pe frunzele de plopi”. Sunt versuri de vibrație scurtă, cu o tonalitate minoră, deși câteva nu lipsite, mai ales sub aspectul prozodic, de o mică notă personală, dată de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290337_a_291666]
-
vreo plăcere. Pentru ca stomacul să nu stea degeba și să le facă vreo figură. Trăiesc așa, inconștient, dintr-un fel de datorie. Nu se distrează niciodată. Noi plecăm rar de acasă, m-au avertizat încă de când mă mutasem aici. Ca și cum cumințenia asta era un merit. Ultima dată, asta trebuie spus neapărat, ieșiseră din cartier pe 21 decembrie 1989. Forțați de împrejurări. Îi scosese Ceaușescu la miting. Și de atunci nu mai părăsiseră cartierul. Spunea un prieten de-al meu că linia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
mâinii din zona de risc pe un teren neutru. Cu mișcări abia perceptibile am reușit să-mi scot mâna din zona periculoasă. Am răsuflat ușurat. Eram salvat. Respiram în voie. Rezemat cu ambele coate de bancă, într-o atitudine de "cumințenia pământului", mi-am îndreptat cu nonșalanță spre gură mâna stângă, introducând în cavitatea bucală firimitura sustrasă cu o frică terifiantă, ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat. Uf! Dumnezeule! Papilele gustative au receptat cu viteza luminii aromele materialului primit, iradiindu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
în drum spre casă (adică spre centrul așezării Durău) la o așa-zisă "Terasă", unde se consumă "bere și mici", unde prohibiția nu este permisă, unde ai voie să fumezi, să fii pământean, unde în locul "melodiilor angelice" și straiului în "cumințenie și meditație" la care ne îndeamnă cărțile ce ne-au fost dăruite, ești îndemnat, dimpotrivă, să trăiești în voia sufletului care pentru asta ți s-a dat, nu pentru a-l schingiui. Așadar, "bere și mici", maxima răsplată la care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
au lăsat amprenta ca într-o ceară moale în mintea și inima mea. Cea dintâi - învățătoarea Geta Brăescu din primele două clase primare ale școlii Petru Maior din cartierul Izvor al Bucureștilor... De la dânsa am deprins dragostea de învățătură și cumințenia cea nu foarte excesivă, care sunt necesare celui născut să-și petreacă viața printre cărți, nu atât pentru a urca pe culmile ambițioase ale vieții, ci pentru că această modestă bucurie a inimii era scrisă în chiar zodia lui... Apoi, în
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
comun care să le unifice. Lucrul acesta numai eu pot să-l fac pentru mine. În prima jumătate a vieții, relațiile mele cu oamenii au fost cuminți, cu toate că adesea neîngăduite. De acum încolo însă, vreau să mă las de această cumințenie ca de o haină prea strâmtă și uzată. De acum încolo, în relațiile mele cu oamenii vreau nebunia ori nimic! La răspântie Am umblat jumate de drum. și am ostenit. Să poposim, Suflete, și să chibzuim: Amândoi am umblat jumate
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
viață și de creație oficial și academic! Este, se spune, vârsta Înțeleaptă a poeților, căreia Adrian Maniu trebuia și el să-și Închine toate făgăduielile tinereții sale culpabile de noutate și Îndrăzneală cu o bănuială de aventură sublimă. Pentru această cumințenie de pe urmă, Adrian Maniu avea să sfârșească nu ca Marsyas, pentru cutezanțele lui cu pielea atârnată burduf sub ochii Muzelor Înfricoșate, ci având consi derația tăcută a noastră, membru corespondent al Academiei și inspector al artelor. [...] Din redacția Noii Reviste
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Găsesc că este cu totul reprobabilă această persistență zilnică a gân dului spre bătrânețile privite cu spaimă și cu grija absurdă ca să nu le lipsească nimic din cele cu care am fost răsfățați la tinerețe, deși Natura, În marea ei cumințenie, ne răpește Înseși posibilitățile de a ne bucura, sau [a ne] folosi măcar, de cele mai multe dintre bunu rile vieții, la care, vrând-nevrând, vedem cum trebuie să renunțăm zi după zi. [...] În sanatoriu, decembrie 1952: Nu desperați de această viață! Fiindcă
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
II, 317-318; Dana Dumitriu, Interpretări lirice și epice, RL, 1979, 16; Ion Caraion, Mamă și fiu, LCF, 1979, 11; Ana Selejan, Câmpii pierdute, inspirații regăsite, T, 1979, 2; Dana Dumitriu, În satul Poiana, RL, 1985, 8; Adrian Riza, Ca o cumințenie a pământului, LCF, 1985, 32; Anton Horváth, „Fascinația clipei”, ST, 1993, 8-9; Popa, Ist lit., II, 564-565; Dicț. scriit. rom., IV, 495-497; Firan, Profiluri, II, 283-284. R.D.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290034_a_291363]
-
a-și sonda trecutul, scufundându-se până în inconștient. Ajuns acolo, acum, la capăt, el se ia în stăpânire cu tot cu pulsiunile sale conștientizate. Profilul lui se întregește într-un paradox: copilul și adultul din sine se întâlnesc în Autobiografie. De aici „cumințenia“ cu care și-a primit sfârșitul, seninătatea adultă cu care a acceptat-o. Și, pentru că și-a început Autobiografia plonjând decis în plasma inconștientului său, el și-a întâlnit „dragonii“, descoperind, la fel ca Rilke, că „toți dragonii vieții noastre
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
utilitarismul cel mai mărginit, din totdeauna dominante, și pentru care greierul reprezintă trândăvia, indisciplina, inutilitatea și dezordinea. Mentalitatea aceasta și-a anexat în lumea modernă mijloacele perfecționate de persuasiune și constrângere, care-i asigură pretutindeni o putere nelimitată, implacabilă. Pretinsa cumințenie a furnicii, de fapt simplă insensibilitate și prostie, se transformă prin imperiul acesta în sinistră demență cotropitoare. Ea se desfășoară sub stindarde și lozinci mincinoase, organizând o vastă acțiune de eradicare a greierilor, recte a bucuriei de viață, a iubirii
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
orizontul de preocupări al istoricilor de artă. (...) Nu doar cercetarea artelor are ceva de aflat de la lingvistica modernă. Și lingvistica are ceva de aflat de la cercetarea artelor. Or, de obicei, aceasta din urmă își refuză orgoliul legitim al iradierii, preferând cumințenia sterilă de a se pune la unison cu ticurile metodologice ale ultimei ore” (pp. 17-18). Îndreptățit sau nu, „orgoliul iradierii” e de regulă o trăsătură firească a artistului, dar îl caracterizează și pe criticul de reală dotație. Căci criticul de
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
pe capul României. S-a sfârșit azi,6 septembrie 1940, o parte din calvarul pe care de 10 ani îl îndură neamul acesta cu resemnare și bărbăție, demne de o cauză mai bună, în speranța că o cât de mică cumințenie se va ivi în capul degeneratului”. La rândul său, Iuliu Maniu scria "Cauza abdicării este concepția sa generală de domnie autoritară, fără ideal, fără moralitate și busolă sigură, în continuă oscilație oportunistă. Regele Carol al II-lea s-a dovedit
PROBLEMA TRANSILVANIEI by CONSTANTIN FOCŞA () [Corola-publishinghouse/Science/91543_a_92846]
-
pneu monie și febră mare. Atunci am citit, în momentele în care aveam mintea mai limpede, volumul de teatru al lui Sartre. Infernul, cică, sînt ceilalți. Așa o fi, dacă zice domnul Sartre. Numai că, pentru mine, infernul stătea în cumințenia și nevinovăția puței mele. Ea pre ferase să fie cuminte, la locul ei, și să nu se bage în cîrd cu oamenii mari, care fac prostii. Tot cuminte a preferat să stea și după ce am ieșit din boală, cînd i-
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
cei trei C.“, așa cum îi numești tu afectuos în scri sorile tale. Miercuri seara, 5 noembrie [1947] [...] Cum scrisorile fac atâta drum și sunt, poate, atât de nesigure, eu îți scriu astă seară, iubita mea, dorindu-ți din inimă sănătate, cumințenie și noroc. Niciodată - egoistă - nu m’am gândit că va veni o vreme când fetița mea își va sărbători ziua ei, fără ca eu, fiind în viață, să fiu alături de ea, fără happy birthday to you, fără buchețelul modest pe care
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
Încă o dată, nu logica este aceea care animă masele! Și mai ales masele de tineri, cei care, În orice vreme, au nevoie de fraze absolute, de un ideal sau altul, și atunci, „Îl” iau de unde e posibil, orice numai nu cumințenia și previzibilitatea, torsul molcom și adormitor al vieții bătrânilor și adulților „lași”. Sau, cum o decretau tinerii fasciști italieni cu o vorbă rămasă celebră, vivere pericolosamente!; să negi „drumurile și firea, prudența burgheză, așezată”, să provoci, chiar În timpuri de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
revelații”, oferă totul o singură dată! Pentru cel care „nu are frică de ea” sau pentru cel care nu se lasă Înșelat de suprafețele ei „lucioase, comode, fals ademenitoare”, pentru cel care, de la o anume vârstă a lucidității, știe, are cumințenia și curajul de a privi În „adâncul ei”. Or, cum spuneam la Începutul acestui capitol, bătrânețea este una dintre vârstele capabile - poate chiar privilegiate - de a o contempla În „adâncul ei”, ce devine, deodată, mai mult sau mai puțin „transparent
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
unda râului, fiecare ce a gândit că e mai de preț și că i s-ar potrivi mai bine. Copiii ce se zbenguiau în murmurul răcoros al apei Bâlii, au luat sprinteneală, zvăpăială, sănătate și inteligență, fetele au luat frumusețe, cumințenie, curățenie, dragoste și cântări de dor, flăcăii s-au repezit să ia putere, istețime și agerime la jocurile lor din sărbători, adică ceea ce știau că le place fetelor să vadă la ei, nevestele au adunat pricepere în a-și ține
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
raportările directe. După modelul știrilor din media, este frapant să afli despre o persoană că este violată sau traficată, dar este un fapt divers banal și neinteresant faptul că o persoană își crește singură copilul. Intră într-o zonă a cumințeniei comportamentale, pusă la colțul societății. 1.1. Personal și politictc " 1.1. Personal și politic" M-am întrebat dacă, în încercarea de a aborda problematica familiei monoparentale din perspectiva teoriilor politice, nu voi ajunge cumva la constatarea evidențiată încă de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1978_a_3303]
-
și Gheorghe n-au avut nici un stup. Mama mea, Pachița lui V. S. Iftimie și a Ancuței I. Roșca, era de statura mijlocie, harnică, religioasă, bisericoasă și foarte bună mamă și foarte bună gospodină și frumoasă și drăgălașă. Și de cumințenie rară. Nu așa tare de voinică. Dar și muncea foarte mult. A născut 9 copii: 4 băieți și 5 copile, mai frumoși unul decât altul. La 2 ani după mine a născut în casa făcută de tata în care trăesc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1519_a_2817]