471 matches
-
Titanic Într-o scufundare serial de zece ani În apele reci ale lui Discovery, ca să Înțelegem de ce s-a izbit, de ce era un aisberg acolo, În orice caz În Tombstone, acest ceva supraomenesc de kitsch, de artificial, de western, și debordînd de-o fără de cusur lipsă de simț actoricesc - de regizor ce să mai amintesc, sper că l-au mîncat ăia doi cu fălcile lor din filmul cu rechini -, te Întrebi, tot după jumătate de oră de spectacol și un secol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
de data aceasta, lasă o impresie extrem de proastă bisericii universale, dar una mai bună decît cea a lui Dumnezeu descris ca un tiran necruțător, Îmbrăcat În blănuri și Însetat de atrocități/dezastre pe trei pagini În numele credinței, aici umanismul scriitorului debordează În acuzarea Tatălui pe care altminteri afirmă că-l neagă și chiar decît aceea a lui Iisus, un simplu Învățăcel, nu foarte dotat, un om nefericit care nici măcar nu Înțelege prea multe din lecția pe care Lucifer, Într-un acces
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
oare tu ai inimă?” Are Charlotte Rampling, despre care vom vorbi mai departe, și chiar i se scoate. Pentru că și SF, și cu blană și cu piele fină și cu Petrică și fără inimă, romanul deconcertează, este o trilogie cosmică, debordează de fantezie, intră În coșmar. Din care ieșim doar dacă citim În aceeași revistă thriller de bibliotecă un alt mare scriitor subliniat de Morgan Freeman, și anume Mircea Micu. Versurile ce pun de la-nceput pe gînduri și pot da cheia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Au iubit pînă ce-au Înnebunit”, Trup și suflet e parțial decolorată, Horoscop e mai fermă, detașîndu-se prin reproduceri de busturi celebre și galbene. Oblio tratează problemele de sexologie cu o impecabilă imprecizie, stîrnind furtuni de nedumerire la țară. Textele debordează de har mai ales În momentele-n care se mixează „strigătul șacalului În noapte” cu „All I Need Is Love”, spusele cu tîlc ale lui Mandavega cu „Ich bin krank Nach liebe”. Prin această poligloție, că altfel nu pot să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Munții Apuseni: o vegetație luxuriantă de stalactite și stalagmite dă o imagine fantastică, greu de receptat; În planul apropiat, formele calcaroase cresc din cadru spre cel ce privește, organizându-se În bulbi, petale, tulpini, frunze mirifice, o adevărată grădină botanică debordând de clorofilă și seve; te și Întrebi În ce fel natura poate fi provocată să se destrăbăleze În așa hal, cu o impudoare atât de nesofisticată; numai adolescentele, adormite În sucurile tari ale corpului dat În pârg, Își etalează urnele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
din perioade diverse de creație. Mă las prins de motivul ochilor, o obsesie ce traversează permanent opera artistului, dându-i o coerență aparte: ochii țuculescieni te privesc de pretutindeni, din apă, din pești, din stele, din scoarțele cu motive folclorice, debordează Într-o teribilă tensiune a culorilor, mai ales galben și negru. E de văzut ce se va mai spune despre Țuculescu după 20 de ani. (iarna, 1965) Vine furtuna, e prevestită de aerul proaspăt ce m-a lovit În piept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
câteva detalii de vestimentație incongruente - bentițe tip karateka pe capetele solilor, cizme policrome - și o butaforie marcată de materiale și vopsele sintetice). Programul de sală, foarte reușit, a fost alcătuit de Iosif Katona și Anca Bunea. Concluzia: un spectacol grandios, debordând de energie juvenila bine pusă în valoare și îndrumata. Festivalul Mozart mi-a fortificat credință în școala muzicală a Clujului și în publicul sau mereu avid de cultură. Pentru încă o dată, divinitatea muzicii ne-a alinat sufletele însetate de pace
Cluj - Festivalul Mozart by Virgil Mihaiu () [Corola-journal/Journalistic/18186_a_19511]
-
reușește prima traversare a Atlanticului cu avionul, unind astfel, pe calea aerului, Vechiul Continent de cel Nou. Radioul și cinematograful înfloresc și ele, transformându-se în curând în distracții de masă. Artele, în frunte cu suprarealismul, cubismul și expresionismul german, debordează de vitalitate. "Ce se petrece în lume în perioada actuală este absolut uluitor, scrie un martor al acestor frenetici ani '20. Asistăm la o Renaștere la fel de importantă ca cea care a marcat secolul al XVI-lea, Cocteau e un Ronsard
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
al flirtului și mica satisfacție a amorului propriu pe care i-o oferea acesta, ci "marea dragoste mistuitoare". O dragoste pe care și-o dorea la fel de fulgerătoare, la fel de nimicitoare precum "Attila și atacurile lui pustiitoare". "Voiam să-mi simt inima debordând, voiam ca totul să mă vrăjească precum concertul pentru clarinet, ca totul să se reverse ca în Appassionata, să fiu orbită de o lumină scânteietoare ca în Sonata lunii... Voiam "să-i trăiesc" pe Mozart și Beethoven". În căutările ei
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
Tineretului Comunist din Franța, așa cum o ilustrează foarte bine un film de Véra Belmont, Rouge baiser (1985). Eroina, Nadia (Charlotte Valandrey), fiica de cincisprezece ani a unor imigranți polonezi, nu mai e demult o gâsculiță neștiutoare. Dimpotrivă, tânăra militantă comunistă debordează de vitalitate, de speranță, și de naivitate în același timp, de poftă de viață. Ea nu se mulțumește să flirteze, ca sora ei mezină, care o roagă uneori să-i facă urme de mușcături pe gât, ca să-și facă gelos
by FABIENNE CASTA-ROSAZ [Corola-publishinghouse/Science/967_a_2475]
-
urechile fine ale evreilor începeau să audă zvonuri antisemite mai întîi, zgomotul apăsător al cizmelor naziste defilînd, mai apoi. Din străfundurile uneia dintre cele mai civilizate țări ale lumii mă refer la Germania într-o atmosferă de adevărată exuberanță intelectuală, debordînd de genii științifice, artistice și literare, urcau vestigiile unui trecut barbar. Loviturile rîturilor naziste clătinau fundațiile unei democrații fragile încă. Și ultimele speranțe pe care și le mai putea pune omenirea într-o politică liberală, într-o viziune rațională asupra
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
peisaje urbane din prima revoluție industrială. Cea pe care au trăit-o Jules Verne și H. G. Wells și care i-a urmărit, pe străduțele întunecoase, pe Jack Spintecătorul, Sherlock Holmes, Dorian Gray și Mr. Hyde. O epocă victoriană care uneori debordează de autori, plasându-și acțiunile și personajele romanelor într-o Londră asemănătoare cu cea din secolul al XIX-lea. Curios, imaginarul victorian este, pentru început, preluat de scriitori din Statele Unite, precum K. W. Jeter sau Tim Powers. Autori din alte
by Roger Bozzetto [Corola-publishinghouse/Science/946_a_2454]
-
pretinde o „oglindă plimbată de-a lungul unui drum”. Datorită unui concurs de circumstanțe care necesită incursiuni vaste și detaliate În istoria literaturii europene și a Europei În general, poezia este cea care-i conferă noii literaturi identitatea, poezia care debordează granițele unui gen literar, echivalentă cu ființa literaturii - așa cum Daseinul este echivalentul ființei umane. Dacă vorbim despre literatură, vom vorbi automat despre poezie, indiferent de genul literar la care ne referim. Această concepție despre literatură este astăzi În declin. În
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
o voință de a termina cu excesele modernului.” și-i situează momentul de apariție În literatura franceză În anii 1980. Ori, pentru Lyotard, postmodernitatea este tocmai excesul unei modernități debordante (care, adică, Într-o formulare revendicată de la estetica lui Kant, debordează conceptul). Postmodern este, deci, În ambele variante franceze citate, un anamnesis al modernului: fie că se Întoarce de dincolo de modern, din exces, spre sine (Brunel), fie că apare ca o tumoră a aceluiași organism deja bolnav (Lyotard): o „anomalie”. Leagăn
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
natură, petrecut Într-o poziție care-i Înlesnea protagonistei panorama văzduhului, consonantă, prin anvergură și consistență, cu starea ei de excitație cronică. Autoarea refuză În general nu autolivrarea totală, ci transfigurarea, convinsă că aceasta ar distrage de la transmiterea faptelor. Faptele debordează trăirile tocmai pentru că definesc o durată care nu este aceea a efuziunilor, a sentimentelor. La fel de “interioară” ca aceea a consacratei “memorii afective”, durata faptei este clipa, solidă, imposibil de destins În fraze care au făcut de-a lungul vremurilor gloria
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
motivație, așadar și justificare istorică, iar șuvoiul confesiv care pune cap la cap fragmente colate doar prin tehnica fluxului conștiinței se constituie În expresia modulată de convențiile romanești a unei mari dezamăgiri, Întinse pînă la limita disperării, o experiență ce debordează individul și cuprinde victimele Sistemului. Cartea ridică o problemă morală, aceeași, dar plasată, enunțată și rezolvată diferit, ridicată de Camus În Străinul, ridicată, la modul creștin absolut, de Dostoievski În Crimă și pedeapsă: care este limita umană a libertății? Dostoievski
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
discursive alternează, la fel și vocile. Nu există o unitate naratologică, lipsește, aparent, “autorul”. Adică principiul discriminant: prezent și trecut, viață și moarte, discursuri, sens și non-sens, totul se acumulează monstruos ca Într-un cazan infernal pe punctul de a deborda. Le nom des singes (Numele maimuțelor, 1994) brodează pe marginea unui dialog aflat la granița dintre interogatoriu politic și terapie psihanalitică un destin greu de recompus din piese a căror ordine n-o mai știe nici eroul. Jungla roade orașul
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
pe măsură ce cîștigă În cantitate. Aș putea spune chiar că scade valoric, dar poate mă hazardez. Pe de altă pare, mulți scriitori francezi constată același proces, de invers proporționalizare a cantității cu calitatea, iar polemicile iscate Între ei și media literară debordează cu mult imaginația bovaricului intelectual roman cu tropism occidental cronic. Se impun acum niște delimitări. Genul poeziei, cum bine observa Ion Simuț În cazul României, subzistă În conștiința publică franceză doar sub formă de exponat muzeal sau fenomen sectar. Suprafața
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
nu îmbracă oare haina bufonului? În Est, opera lui Weiss nu putea decât să îngrijoreze puterea instalată, căci ea dezvăluia un adevăr: la un moment dat, nimic nu mai poate ține în frâu pofta de revoltă; ea sfârșește prin a deborda cadrele impuse și prin a dărâma ordinea instaurată. Nu reușesc să învingă ordinea totalitară decât aceia care, în mod voluntar sau nu, se eliberează de sub jugul dominației ei psihice și nu se mai tem nici de interdicții, nici de sancțiuni
[Corola-publishinghouse/Science/2222_a_3547]
-
Bacău”, 1, nr. 27, 2-8 septembrie 1999, p. 3) O comparație Sechelariu-Bacovia este posibilă doar în fabule. Altminteri, nu. Cei doi aparțin unor tipologii incompatibile. Ce poate fi comun între un „senzitiv” și un cinic, care, în aproape toate situațiile, debordează de vulgaritate? Invitat (în 29 ianuarie 2002) de foiletonistul Dan Diaconescu la OTV (o televiziune-exutoire), Sechelariu s-a definit din nou în contrast cu Bacovia. ,, Adevărul e că eu am muncit, n-am avut talent ca alții. Hagi, ați văzut, două fente
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
oasele mele și se/ scurge pe toți pereții camerei și sparge geamul și/ zboară în piața cu grâu (...) își face loc în poemul meu/ ca un pacient lovit pe șosele" (aspiratorul cu stomacul plin). Practic, poemele din Submarinul karmei, poeme debordând de vitalitate, regenerând aproape baroc, dovedesc că, oricât de atras de spectrul morții ar vrea să pară autorul lor, Paul Gorban este, funciarmente vorbind, o natură solară. A se observa, bunăoară, al șaptelea poem karmic: "mișc brațele și-mi dau
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
să recupereze măsura vechilor greci, adepți ai școlii hedoniste sau cinice; cel puțin așa gândește Michel Onfray, care trimite la reflecțiile lui Brillat-Savarin: "Măsura pe care o invocă Brillat-Savarin este obținută cu ajutorul unei ecuații între senzație și conștiință: dacă simțurile debordează cunoașterea și rațiunea, folosirea lor este nefastă. În schimb, dacă între ele există un acord, hedonismul este de cea mai bună calitate și-l putem căuta fără ca din punct de vedere etic, să ne rușinăm". (Onfray, Rațiunea gurmandă, 2000, p.
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/1107_a_2615]
-
conformare și prin supunere; dacă se poate vorbi îndreptățit de un conformism inițial, la fel de îndreptățit se poate vorbi și de ierarhizare, de dobândire a unei poziții preeminente în cazul grupului; dar ierarhia și dorința de afirmare în cadrul acesteia nu au debordat în individualism și unicitate (ca marcă a curajului de a fi liber), ci în supunere (consideră Andrei Cornea) care, în mod catastrofal, s-a suprapus peste conformism, cele două rele (acolo unde a fost cazul) întărindu-se reciproc. Din acest
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/1107_a_2615]
-
Nero a desemnat ca acuzați indivizi urîți pentru ticăloșiile lor, pe care mulțimea îi numea creștini. Acest nume venea de la Chrestos care, sub Tiberiu, fusese supus supliciilor de că-tre procuratorul Ponțiu Pilat. Reprimată la un moment dat, această execrabilă superstiție deborda din nou, nu numai în Iudeea, leagăn al nenorocirilor, ci și la Ro-ma, unde tot ce se cunoaște ca atroce și infam, se revarsă din toate părțile. Sosiră mai întîi, cei care își mărturiseau credința lor, apoi, sub îndrumarea lor
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
cărei bogăție spirituală provenea cândva din combinarea virtuților private și publice cu o solidă bază etică și culturală comună, articulată în jurul Bibliei. Autorul crede că universitățile americane au irosit și deturnat entuziasmul tinerimii postbelice, o categorie socială setoasă de cunoaștere, debordând de energie și entuziasm, încarnare colectivă a promisiunii unei lumi mai bune. După cum Mao a lansat lozinca „Sputnikul nostru - educația fizică!”, obligându-și tineretul să se extenueze în exerciții de gimnastică sterile (alături de munca epuizantă), Bloom sugerează că șocul lansării
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]