2,571 matches
-
cu ethosul. Dar nu numai Arghezi e vizibil tangent la această producție a crizei, descentrată din pricina dezechilibrării spiritului, ci și Ion Caraion. Acesta din urmă ar putea fi socotit un Arghezi radicalizat, redus, prin eliminarea notelor idilice și a unei dialectici compensatoare, la fața sa neagră, la decompoziția cronică a perspectivei ce pare fără scăpare. Precum autorul Cîntecelor negre, la Liviu Georgescu încrîncenarea se permanentizează, disonanța devine lege, densitatea factorilor rebarbativi e atît de mare încît duce la o inevitabilă senzație
Un optzecist întîrziat by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/14821_a_16146]
-
a spus? Diotallevi ne-a explicat că, În anumite versiuni, Tiphereth nu era cel de-al șaselea, ci al optulea sefirot, și se afla sub Netza și Hod. Al meu e arborele lui Belboth, altă tradiție“. „Fiat“. „Dar să urmărim dialectica Arborelui. În capăt Motorul, Omnia Movens, despre care vom spune că e Sursa Creatoare. Motorul Își comunică energia-i creatoare celor două Roți Sublime - Roata Inteligenței și Roata Înțelepciunii“. „Da, dacă mașina e cu tracțiune pe față...“ „Cel mai frumos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Pistonul urcă din nou În Punctul Mort Superior și expulzează materia informă, deja arsă. Numai dacă reușește această operație de purificare Își reia Noul Ciclu. Care, dacă te gândești bine, este și mecanismul neoplatonic al Exodului și al Parodului, mirabila dialectică a Căii Ascendente și a Căii Descendente“. „Quantum mortalia pectora caecae nostis habent! Și copiii materiei nici măcar n-au băgat vreodată de seamă!“ „De aceea maeștrii Gnozei spun că nu trebuie să te Încrezi În Hylici, ci În Pneumatici“. „Pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
bun. Aceasta este adevărată comuniune democratică, căci lucrătorii vor ca, în fața demonstrațiunii adevărului, să piară fantoma și declamațiunea; ei vor să vadă cine are dreptate, căci numai cine are dreptate poate conta pe sprijinul poporului. De aci înainte o nouă dialectică, va permite Franței să pășească înainte spre un viitor frumos și pacinic. Orice ar face agitatorii, fiți siguri că țara a rămas liniștită și rămâne absolut liniștită. Aceia cari cred că umanitatea este un obiect al experimentelor acelora știința le
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
1992, vol. II: Reeducare și prigoană, Sibiu, 1993; Ana Selejan, Literatura în totalitarism, [I-VI], Sibiu, București, 1994-2000; Poezia unei religii politice. Patru decenii de agitație și propagandă, îngr. și introd. Eugen Negrici, București, 1995; M. Nițescu, Sub zodia proletcultismului. Dialectica puterii, îngr. M. Ciurdariu, București, 1995; Marian Papahagi, Literatura în criză: din epoca cenzurii până la revoluție, ECH, 1998, 1-3; Marin Radu Mocanu, Cazarma scriitorilor, București, 1998; Liviu Teghiu, Fenomenul proletcultist în literatura română, Timișoara, 2000; Alexandru Ștefan, Politici culturale în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289036_a_290365]
-
1994; Premiul Uniunii Scriitorilor pentru literatură pentru copii), B. propune o interpretare a unuia dintre textele esențiale ale omenirii, Apocalipsa lui Ioan. Raportată la După Socrate, eseu despre libertatea gândirii, cartea despre Apocalipsa lui Ioan reprezintă momentul complementar, dogmatic, în dialectica experienței intelectuale/spirituale a autorului. Cum în prima eseistul își mărturisea (auto)ironic „perplexitatea” și „ignoranța”, în cea de-a doua își mărturisește „smerenia” în fața textului sacru, urmărind nu atât originalitatea interpretării, cât autenticitatea trăirii, înscrisă în acesta. Următoarele două
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285912_a_287241]
-
ea referindu-se la Partidul social-democrat, „nu reușește să vadă că adevăratul subiect căruia Îi revine rolul de conducător este tocmai conștiința colectivă a clasei muncitoare, care Își cere insistent dreptul de a face greșeli și de a Învăța singură dialectica istorică. În sfârșit, trebuie să recunoaștem deschis față de noi Înșine că erorile făcute de o mișcare muncitorească cu adevărat revoluționară sunt infinit mai utile și mai rodnice din punct de vedere istoric decât infailibilitatea celui mai bun dintre toate «comitetele
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
extrema estetismului, prin aceiași ideologi, ignorându-se dimensiunea ontologică a artei. Pentru a surprinde o asemenea realitate, era nevoie de un spirit nu doar interdisciplinar, ci și de unul transdisciplinar. Pe acest nou teren vine cartea lui Theodor Codreanu Eminescu Dialectica stilului (1984), carte care a cucerit greu cetatea editurilor. Apărea, astfel, un Eminescu al unei estetici integraliste, deschizând, și-n cultura noastră, perspectivele anunțate de postmodernism și împlinite în ceea ce se va numi transmodernism. Cum conceptele încă nu funcționau, Theodor
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
nu funcționau, Theodor Codreanu a vorbit de o poetică a dublului referențial, care punea capăt, la noi, spiritului schizoid dintre artă și știință/filosofie. În cartea lui Theodor Codreanu, principiul estetic integrator devine Archaeus. "Autonomiștii" vor continua să citească Eminescu Dialectica stilului doar prin grila vechiului estetism, acuzându-l pe autor că părăsește terenul artei, când, în realitate, era vorba de o schimbare de paradigmă culturală în domeniul eminescologiei, cum au sesizat, în schimb, criticii Edgar Papu, Adrian Marino, George Munteanu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
prin concurs, obținând cea mai mare notă între candidați, alege titularizarea la Liceul Agroindustrial din Huși. Se stabilește definitiv în urbea Hușilor. Începe colaborarea la revista "Cronica", din Iași. 1977. Începe seria de studii despre Eminescu din viitoarea carte Eminescu Dialectica stilului. Publică articole în revistele "Ateneu", "Cronica", "Astra", "Convorbiri literare". Definitivează romanul Varvarienii. Din toamnă, la începutul anului școlar, se va transfera la Liceul "Cuza Vodă" din aceeași localitate. 1978, 28 martie. Se naște la Huși, Teolin, primul fiu din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
romanul Marele zid. Participă la festivitățile Centenarului Bacovia, la Bacău. Acum, se conturează primele pagini din viitoarea monografie dedicată poetului. 1982, 9 aprilie. Se naște la Huși, Dragoș, ultimul fiu al scriitorului. 1983. Susține gradul didactic I cu teza Eminescu Dialectica stilului. 1984. Apare la Ed. "Cartea Românească" din București Eminescu Dialectica stilului, considerată un eveniment în eminescologie de George Munteanu, Zoe Dumitrescu-Bușulenga, Edgar Papu, Adrian Marino, Al. Dobrescu, Dan C. Mihăilescu ș.a., dar aspru recenzată de Ioan Holban, Ioana Em
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
se conturează primele pagini din viitoarea monografie dedicată poetului. 1982, 9 aprilie. Se naște la Huși, Dragoș, ultimul fiu al scriitorului. 1983. Susține gradul didactic I cu teza Eminescu Dialectica stilului. 1984. Apare la Ed. "Cartea Românească" din București Eminescu Dialectica stilului, considerată un eveniment în eminescologie de George Munteanu, Zoe Dumitrescu-Bușulenga, Edgar Papu, Adrian Marino, Al. Dobrescu, Dan C. Mihăilescu ș.a., dar aspru recenzată de Ioan Holban, Ioana Em. Petrescu ș.a. 1985-1987. Alte tentative eșuate de publicare a Varvarienilor, la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Literatorul", e redactor șef adjunct la revista "Porto-Franco", unde susține "cronica literară" timp de câțiva ani. I se acordă Premiul pentru critică al săptămânalului "Literatura și arta", Chișinău, pentru 1992. 1994. Este onorat cu Diploma "Eminesciana 94", "pentru cărțile: Eminescu Dialectica stilului, Modelul ontologic eminescian și eseurile despre scriitorii basarabeni", acordată de U.S. și Biblioteca Națională din Republica Moldova. 1995. Se implică activ în organizarea sărbătoririi a 500 de ani de la ctitorirea, la Huși, a Catedralei Episcopale "Sfinții Apostoli Petru și Pavel
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
scrie eseuri remarcabile, bine articulate în discursul lor suplu, inteligent, informat mulțumitor (pentru a nu deveni prețios) și la surse de prima importanță. Citirea lui Eminescu din punct de vedere al "noi critici" a dat în studiul său M. Eminescu Dialectica stilului (aflat în curs de apariție la Ed. "Cartea românească") rezultate dintre cele mai interesante. Fragmentele publicate în "Ateneu", "Cronica" și "Convorbiri literare" (în ciuda unor nejustificate rezerve polemice) o atestă. Chiar și în paginile (pentru noi, neacceptabile) în care Eminescu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
e, într-o interpretare aproximativă, "cercul strâmt" al instinctelor și prejudecăților. În afara lui, e viața, realitatea. Firav sub raportul invenției epice, romanul lui Theodor Codreanu reține atenția prin "sofistica" sa, prin ținuta intelectuală. Autorul e deprins cu meditația, are exercițiul dialecticii, și, în ansamblu, un simț lingvistic just. El greșește însă, cu inocență, atunci când acordă unora dintre personaje o elevație care depășește statutul lor social și profesional. În Marele zid, care e o apariție onorabilă, eseistul se evidențiază, adeseori, mai bine
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
regăsi ori pentru a-și găsi cu adevărat sinele, într-o lume care, dincolo de bulversările pe care le naște regimul politic, încearcă să-și împlinească menirea indiferent de adversitățile de orice natură. "Revista Nouă", X, nr. 1, ianuarie 2014 EMINESCU DIALECTICA STILULUI, BUCUREȘTI, EDITURA CARTEA ROMÂNEASCĂ, 1984, COLECȚIA "ESEURI" Al. DOBRESCU Eminescologie După un debut nu tocmai convingător în proză și o activitate publicistică sporadică în revistele Convorbiri literare și Ateneu, profesorul hușean Theodor Codreanu publică un lung și incitant studiu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
BUCUREȘTI, EDITURA CARTEA ROMÂNEASCĂ, 1984, COLECȚIA "ESEURI" Al. DOBRESCU Eminescologie După un debut nu tocmai convingător în proză și o activitate publicistică sporadică în revistele Convorbiri literare și Ateneu, profesorul hușean Theodor Codreanu publică un lung și incitant studiu, Eminescu Dialectica stilului, ce-l așază în primele rânduri ale cercetărilor eminescologice. Să amintim, mai întâi, că ultimii cincisprezece ani au marcat un serios reviriment al interesului pentru poetul național, concretizat în multe și ambițioase exegeze, datorate unor critici și istorici literari
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
o permanentă delimitare, o neostenită polemică, purtată pe ton înalt, academic aș zice, de n-ar fi distonanțele ieșirii de la paginile 77 și 162), rostul trimiterilor devine obscur atunci când nu comunică nimic semnificativ (v. capitolul IX, nota 43 ș.a.). Eminescu Dialectica stilului este expresia unui remarcabil efort hermeneutic. Plecând de la ideea că nimic din ce a scris poetul nu e întâmplător, că fiecare gest și însemnare manuscrisă, chiar cele suspectate de exegeți a fi rodul bolii, îl reprezintă, mai mult că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
și o bună priză la text. Privirea lui Theodor Codreanu e proaspătă, liberă de clișee, scoțând la lumină și valorificând pasaje, dacă nu ignorate, în orice caz tratate cu grăbire. Repet, destule observații de amănunt dintre cele cuprinse în Eminescu Dialectica stilului nu sunt noi și autorul nu face un secret din paternitatea lor. Nouă e însă viziunea integratoare în funcție de care sunt selectate și organizate. Originalitatea tentativei lui Theodor Codreanu nu subzistă atât la nivelul fragmentului, deși există și aici, cât
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
cu Nichita Stănescu decât cu Maiorescu, e evident pentru oricine că vechile repere critice și-au pierdut puterea, că de altă măsură avem trebuință în aprecierea revoluțiilor artistice ale secolului XX, al căror radicalism amenință să pălească. Tocmai pentru că Eminescu Dialectica stilului este o carte sortită să iște controverse, mă grăbesc în încheiere să-i semnalez autorului două neglijențe, izbitoare întrucât distonează cu stilul său îndeobște curat și bine supravegheat și cu permanenta-i grijă pentru exactitate. Într-un rând (p.
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
cea mai eficientă manieră de abordare a operei eminesciene este, la ora de față (date fiind enormele acumulări ale exegezei) studiul monotematic, Theodor Codreanu critic prezent de mai mulți ani în revistele literare, cu deosebire în "Ateneu" încearcă, în Eminescu Dialectica stilului, o sinteză, de mare ambiție, a tuturor substructurilor operei. Conjugare de metode stilistică, tematism, comparatistică desfășurând o scriitură multiplană, demersul lui Theodor Codreanu este animat de o neobișnuită fervoare asociativă. De aici farmecul și de aici, totodată, riscurile cărții
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
cazul Leonardo, însă preocupările științifice ale lui Eminescu sunt, totuși, departe de sistematica și profunda tehnicitate ale aceluia. Oricum, problema rămâne în continuare deschisă. Carte de largă cuprindere, însumând practic întregul univers tematic eminescian, arhitecturată baroc și scrisă efervescent, Eminescu Dialectica stilului impune un spirit analitic-asociativ capabil să neliniștească (profitabil) valorile clasice. "România literară", nr. 24, 14 iunie 1984 Ioan HOLBAN Comparatismul, între echivalare și diferențiere Am remarcat cu un alt prilej faptul că eminescologia se află, în prezent, în pragul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
acum și ultimele apariții probează această presupunere -, eminescologii încearcă sinteza, folosind toate acumulările pe care le-au adus interpretările tematiste, psihanalitice, structurale, stilistice, semiotice, fenomenologice ori comparatiste. O astfel de încercare este și aceea a lui Theodor Codreanu din Eminescu Dialectica stilului (Ed. "Cartea Românească", 1984); în pofida titlului volumului, care pare a indica circumscrierea demersului critic într-o perspectivă stilistică, în fapt, Theodor Codreanu își plasează interpretarea în zona unui dublu comparatism de echivalare și de diferențiere -, intenționând să depășească "referențialul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
toată energia pe pista acestei din urma modalități, nereușind decât să "popularizeze" știința și să-l convingă pe cititorul său că "în cazul poeților lucrurile sunt mult mai complicate". "Cronica", nr. 24, 15 iunie 1984 Teodor PRACSIU Theodor Codreanu: "Eminescu Dialectica stilului" Exegeza eminesciană a atins praguri nebănuite de subtilitate și profunzime. Cine nu citește mereu riscă să piardă pasul și să nu mai înțeleagă nimic din ceea ce se scrie astăzi despre poetul național. Critica noastră să-i zicem eminescologică arată
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
carte. Ei citesc și asimilează multe, sunt conectați la noile metode critice și îl trec pe Eminescu printr-o lectură nouă, proaspătă, necomplexată. În aceste condiții este greu să te pronunți despre o carte cum este cea de față. Eminescu Dialectica stilului presupune inițiere în eminescologie, presupune lecturi de specialitate și o viziune critică fără prejudecăți. Eminescu este un geniu total și cel mai periculos și riscant lucru este să te apropii de el cu mijloacele diletantului. Eminescologia tinde să devină
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]