1,033 matches
-
cultură și că orice stat e osândit la o retrogradare sigură când încape pe mâna oamenilor cari-și fac din politică o meserie de câștig, un mijloc de îmbogățire ori de bun trai. Avem înainte-ne o foaie ieșită de sub dictatul său propriu și iscălită de el, în care arată care trebuie să fie ținta partidului conservator. Întărirea instituțiilor, concordia între fiii aceleiași țări, asigurarea proprietății și a muncii, înlăturarea elementelor parazite cari, sub o formă sau sub alta, nu trăiesc
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
al Uniunii Sovietice, retragerea trupelor sovietice din România, schimbarea conducerii în 1965, a determinat elasticizări în politica de îndrumare a culturii, cu urmări benefice în literatură și în toate artele. Combaterea p. ca formalist și apolitic era un alibi pentru dictatul partidului, și nu al „clasei muncitoare”, în cultură, mult mai transparentă fiind condamnarea ca deviere ideologică. Imixtiunea Partidului Comunist Român în procesele culturale și artistice s-a menținut, astfel, sub varii formule, până la căderea comunismului. Asimilat cu această practică, termenul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289036_a_290365]
-
admirația lui Le Corbusier pentru ordinea din fabrică. Atunci când condamnă „putreziciunea” (la pourriture) orașului existent, a caselor și străzilor acestuia, el indică fabrica drept unică excepție, deoarece, În cadrul acesteia, modul de organizare și mișcările a sute de persoane sunt toate dictate de un singur scop rațional. Laudele lui se Îndreaptă Îndeosebi spre fabrica de țigări Van Nelle din Rotterdam, la care admiră austeritatea, ferestrele Înalte de la podea până la tavan de la fiecare etaj, ordinea cu care se lucrează și aparenta mulțumire a
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
În zonele rurale se datora, În cea mai mare măsură, faptului că susținuse rezistența Împotriva regulamentelor obligatorii oneroase ale statului colonial. Ca și În Rusia, țărănimea profitase de interregnumul de după obținerea independenței pentru a ignora sau a se opune politicilor dictate din capitală. La Început, crearea satelor planificate era un obiectiv central pentru Nyerere și UNAT. Scopul era, În acel moment, triplu: prestarea de servicii, punerea pe picioare a unei agriculturi moderne și mai productive și Încurajarea formelor de cooperare socialistă
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
București între 10 septembrie 1944 și 9 aprilie 1945 și la 10 septembrie 1945. Subintitulata „Săptămânal de atitudine națională”, V.T. e redactată de un grup de publiciști ardeleni, multi refugiați, militanți pentru eliberarea Transilvaniei și înlăturarea consecințelor ce decurgeau din Dictatul de la Viena. Principalii colaboratori sunt Vasile Netea, Ilie Dăianu, Coriolan Gheție, E. Boșca-Mălin, Gabriel Țepelea, Olimpiu Boitoș, I. D. Suciu, Cornel Regman, Ion Apostol Popescu. Cu versuri figurează Emil Zegreanu, D. Missir, Al. Husar, D. Savu, Al. Negura, Ion Apostol Popescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290633_a_291962]
-
lucrarea Viața pastorală în Munții Călimani (teza sa de doctorat din 1934), ca și prin numeroase și valoroase studii și articole de geografie umană, istorică, politică, etnogeografică și culturală. Obligat să plece din Cluj, strămutat la Brașov după acel odios Dictat de la Viena, ajuns rector al Academiei de Înalte Studii Comerciale și Industriale (1940-1947) din Brașov, el a fost arestat și condamnat să lucreze, ca sclav, la Canalul Dunăre-Marea Neagră, aproape doi ani; apoi a fost adus și repus târziu de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
și a rămas astfel, cernit, până-n toamna aceluiași an ungurii și bulgarii își concentraseră și ei trupele la granițele dinspre apusul și sudul țării; Hitler și Mussolini ne-au somat. Ne-au chemat la ordine. Ne-au obligat, prin acel dictat de la 30 august și ne-au presat până când am cedat o treime din Transilvania Ungariei și sudul Dobrogei Bulgariei. Mulți se-ntrebau: o fi fost asta singura soluție spre a evita războiul...? Unul dintre contemporani, Mihail Manoilescu, explica în memoriile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
un comunism recomandat, aș zice, printre rânduri, ca exclusiv național), va considera protocronismul un produs oficial al perioadei, Theodor Codreanu va amenda, cu probe, firește, mai întâi teoretice, eroarea: protocronismul nu a fost, susține el, decât alternativa la "sincronismul opresiv", dictat, de regulă (adică totdeauna în istorie), de mentalitățile imperiale. Ar fi fost, în consecință, numai putința românească de a amâna (nu sunt convins ca ar fi și oprit) ceea ce scrie criticul urmând o mai veche observație kantiana "minoratul în viața
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
fost că, dacă-i băiat, să fie ortodox, dacă-i fată, să fie catolică. Soră-mea era catolică, eu sunt ortodox... După ce s-a terminat războiul m-am Întors cu ai mei În Târgu Mureș, că din 1940, de când cu dictatul de la Viena, părinții mei s-au hotărât să se refugieze la Alba Iulia. Am Început anul II de liceu la „Papiu Ilarian”, unde am și terminat În anul 1952, și În ’53 am dat admitere la facultate. Am apucat și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
note (1932). Mai colaborează la „Gazeta de Vest” și trimite „corespondențe” bihorene ziarelor bucureștene „Universul”, „Curentul” ș.a. Admis în 1936 în Societatea Scriitorilor Români, activează, de asemenea, pentru înființarea Societății Scriitorilor Români din Ardeal, fiind ales vicepreședinte în 1937. În urma Dictatului de la Viena se mută în capitală, unde rămâne și după 1945. A încercat până în ultima clipă să convingă autoritățile comuniste să reînființeze prestigioasa revistă orădeană. Titlul primei plachete a lui S., Șoapta clipelor trăite, ar vădi intenția autorului de a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289453_a_290782]
-
distanță prea mare dintre organismele de partid și cele de stat din viața socială. Cu siguranta, în toată această dezbatere a avut un cuvânt greu de spus judecată practică a lui Tito și a colaboratorilor săi de a nu acceptă dictatul stalinist. Este posibil, că din punct de vedere atitudinal, să fi fost reluate tradiții mai vechi, precum neacceptarea în iulie 1914 a presiunilor Austro-Ungariei sau, în martie 1941, a iminentei invazii germane, deci apărarea identității. Vara anului 1948 a însemnat
Despre „titoism”. Cu aplecare specială asupra prezenţei sale în presa Gorjului by Gheorghe Nichifor () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91558_a_93007]
-
dumneavoastră în adevăr o capcană, căci aplicând legile, aplici voința regimului social și politic al Puterii. Adevărat. Există însă principii care sunt deasupra oricărei puteri sau ideologii. În numele lor lucrăm. Este adevărat că uneori judecătorii sunt nevoiți să cedeze în favoarea dictatului de stat. Dar asta nu e regula. Și ce-ar fi, sau ce-ar fi fost, dacă n-am fi existat, căci cred că fără noi care suntem ultima supapă sperată, oamenii ar fi fost văduviți și de urma de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
care a existat în țara noastră se caracteriza prin agresivitate extremă și arbitrar. Ea nu impunea doar dispariția unor pasaje de articole sau de articole de publicații, ci a publicațiilor însele, împreună cu ziariștii ce le realizau, în măsura în care nu se supuneau dictatelor ei. În concluzie, nu numai că frica de natură externă este supusă refulării sau, în general, prelucrată în interiorul aparatului psihic, ci chiar societatea poate influența o astfel de transformare. Riscurile evocării și mai ales cele ale criticării problemelor de alimentație
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
prozator. Este fiul Zamfirei Luca (n. Pop), croitoreasă, și al lui Ștefan Luca, ofițer de poliție; este frate cu scriitorul Remus Luca. Urmează Liceul „Al. Papiu-Ilarian” din Târgu Mureș (1935-1937) și Școala Normală din aceeași localitate (1937-1940). În 1940, după Dictatul de la Viena, familia se refugiază la Blaj. Absolvind Școala de Ofițeri (1944), L. participă la luptele din regiunea Mocrea-Sebiș-Arad. Întors de pe front în 1945, funcționează o perioadă ca pedagog în comuna Dumbrăveni din județul Sibiu, apoi, din 1946, ca redactor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287862_a_289191]
-
general analfabet este o politică obișnuită a companiei de a-și alege gestionarii în funcție de pasivitatea și incapacitatea lor; se pare că este un gaj de onestitate), contactul uman este inexistent, prețul este impus: o etichetă pusă pe o marfă. Acest dictat comercial este insuportabil pentru niște oameni prinși într-un univers sociologic construit încă în mare măsură pe raportul personal. Odată cu negustorul ambulant, schimbul comercial se personalizează în lungi negocieri, cumpărarea devine un dialog (aparență de dialog mai exact, dar nu
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
mărfurilor nu oferă nicio alegere, se poate găsi orice, prețurile fiind bineînțeles fixate. Mișcându-se în penumbră, buticarul, ales analfabet din principiu, nu trăiește decât cu spaima furtului și a inventarului lunar. Piață sau butic, este vorba de un simplu dictat comercial în care țăranul e absolut pasiv; acesta îi este impus de suprastructura administrativ-comercială. Situația este extrem de defavorabilă oricărei dezvoltări: pasivitate, așteptarea ca acțiunea să vină din exterior, iată care-i sunt efectele. Interiorizarea raporturilor comerciale (prin artizanat și comerțul
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
e absolut pasiv; acesta îi este impus de suprastructura administrativ-comercială. Situația este extrem de defavorabilă oricărei dezvoltări: pasivitate, așteptarea ca acțiunea să vină din exterior, iată care-i sunt efectele. Interiorizarea raporturilor comerciale (prin artizanat și comerțul mărunt) izbucnește odată cu acest dictat sufocant, dând viață concretă economiei. Citadinii întorși la viața rurală sunt adevărații exponenți ai comerțului economic. Raportul de paradă Okelataka reprezintă o comunitate umană care nu e construită pe raportul comercial (ea având chiar o reacție negativă față de acesta, după cum
by LAURENT BAZIN, MONIQUE SELIM [Corola-publishinghouse/Science/1015_a_2523]
-
patima ideologizării și a intereselor de grup, poartă război cu capodopera. Faptul decurge din confuzia regretabilă a valorilor, fenomen provocat cu intenție în modernitate și, mai cu seamă, în postmodernism, din dorința unui grup restrîns și potentat de a impune dictatul și canonul în viața culturală. Este îndepărtată, astfel, judecata responsabilă, necesară și vitală. Criteriile obiective de valorizare, ideea de creație autentică și perenă, singura în măsură să arate calitatea omului și să apropie generațiile de peste secole, nu să le dezbine
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
mâner,/ Acum e călare pe soare...”. Dar adevăratul preludiu la prestația din următoarele două decenii este o Baladă din 16 februarie, închinată grevelor ceferiste din 1933 și lui Vasile Roaită, „mucenicul” „fâlfâind în loc de flamură” pe sirena uzinei. Îndată după aplicarea dictatului jdanovist asupra literaturii ca „armă” de agitație și propagandă, supusă „metodei de creație” a realismului socialist, P. s-a precipitat în primul eșalon al scriitorimii de serviciu, devenind un model de „poet fruntaș” în aplicarea directivelor, citat în toate bilanțurile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288980_a_290309]
-
absurd să admitem că tocmai scriitorul, prin care ea ni se dă, e în stare de inconștiență, neînțelegere când o primește pentru omenirea întregă. Eliminând deci ideca extazului irațional, hagiograful nu e un copist pasiv, care transcrie cuvânt cu cuvânt dictatul Duhului Sfânt, ldeea acestei copii pasive, observă Lusscau, e protestantă. Într-adevăr, ea concordă cu concepția despre natura iremediabil distrusă de păcat și devenită incapabilă să adauge vreun efort propriu la opera mântuitoare a harului dumnezeiesc. Protestantismul a pierdut noțiunea
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
în paginile ziarului „Flacăra Sibiului”. Colaborează intens la „Flacăra”, „Tribuna”, „Steaua”, „Transilvania”, „Vatra”, „Familia”. M. s-a preocupat mai ales de probleme legate de istoria Transilvaniei, realizând numeroase interviuri cu martori ai evenimentelor istorice din anii 1918 (Marea Unire), 1941 (Dictatul de la Viena), 1945 (eliberarea Clujului) ș.a., precum și reportaje referitoare la viața oamenilor din Transilvania. Volumul de debut, În vâltoarea vremurilor (1988), îl definește ca un bun observator al realităților cotidiene, căutând mereu implicarea oamenilor în destinul locurilor. M. stăpânește cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288334_a_289663]
-
școala primară în orașul natal, iar cursurile gimnaziale și liceale la Petroșani (1930-1939). Se înscrie la Facultatea de Litere și Filosofie a Universității din Cluj, mutată la Sibiu în toamna anului 1940, după ce Ardealul de Nord fusese cedat Ungariei, în urma Dictatului de la Viena. În această etapă debutează cu un articol la „Țara” (1940),unde a colaborat în anii războiului, urmat de o schiță în „Curțile dorului” (1941) și se numără printre membrii fondatori ai Cercului Literar de la Sibiu, în a cărui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289705_a_291034]
-
V. Beneș, Iosif Batiu, Nicolae Brâna. Ț. se impune astfel că o revistă de bună ținută, dispunând de un larg grup de colaboratori, unii de autoritate națională. Din păcate, este nevoită să își întrerupă apariția în zilele imediat următoare semnării Dictatului de la Viena. Merită a fi semnalată o notă autografa, înscrisă de Onisifor Ghibu pe coperta colecției de la Bibliotecă Centrală Universitară din Cluj. Aici se arată că două numere (din 30 și 31 august 1940) lipsesc din colecție, fiind probabil cenzurate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290266_a_291595]
-
cântărită cu măsura epocii sale, pare să fi fost pronunțat antielitară. Kant subliniază, desigur, distincția dintre „cei ce gândesc cu mintea lor” (Selbstdenkende) și gloată, formată din cei care sunt robi ai prejudecăților, care urmează orbește tradiția și acceptă necritic dictatul autorităților exterioare de orice fel4. Dar el crede, totodată, că rațiunea, facultatea ce conferă ființei omenești autonomie, organul cercetării critice, există în stare latentă, ca dispoziție, la fiecare membru al speciei. Educația intelectuală și exercițiul pot constitui, desigur, un stimulent
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]
-
tocmai sensul în care religia adevărată, religia rațiunii, va fi caracterizată de Kant drept „recunoașterea tuturor îndatoririlor noastre drept porunci divine”. Înțeleasă în acest fel, religia nu va mai fi fundamentul moralității, ci doar o consecință de neevitat a acceptării dictatului necondiționat al legii morale. Dacă credința religioasă nu are voie să contrazică rațiunea și dacă progresul conștiinței religioase constă în ridicarea de la religia revelată, centrată pe cult, la religia rațiunii, al cărei nucleu îl constituie moralitatea, rezultă că străduințele autorului
[Corola-publishinghouse/Science/2034_a_3359]