1,134 matches
-
nostru a pătimit, Însă declară că nu s-a născut cu adevărat din sfînta, pururea-fecioară și preacurata Maică, ci numai În aparență, dokesei”14. Luîndu-se după un episod din Istoria lui Petru, toate celelalte izvoare vorbesc despre reservatio mentalis a ereticilor, capabili să mărturisească pe față credința ortodoxă, dar să dea, pe ascuns, un Înțeles simbolic cuvintelor Crezului; ca și despre felul lor de a se ascunde și de a se preface În ochii altora că urmează credința ortodoxă și cultul
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
cu acei mclneut’iun (de la mclne, „murdărie”) condamnați la anul 447 de Marele Sinod din Shahapivan 27. Acești mclneut’iun au mai fost confundați cu mesalienii (din sirianul metsalleyane; și În armeană c se pronunță ts), cei mai „murdari” dintre ereticii de care aflăm din vechile izvoare, care mergeau pînă la a-și petrece Întreaga viață În desfrîu, orgii și schimb de parteneri 28. Întrucît adaptările armenești ar putea foarte bine să se Întemeieze pe un joc de cuvinte care să
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
relațiile nemijlocite dintre comunitățile cathare din Mantova și Vicenza și „Sclavenia” sau „Sclavania”, identificate de Anselm din Alexandria ca fiind terra (quae) dicitur Bossona (Bosnia, parte din Croația, numită În documentele medievale „Slavonia”)61. Din nefericire, indiciile privitoare la acești eretici bosniaci care, la fel ca și bogomilii, Își spun creștini, excluzîndu-i de la această denumire pe toți ceilalți, sînt foarte puține. Potrivit unui manuscris glagolitic din secolul al XIV-lea, credința lor ar fi asemănătoare cu cea a bogomililor: „Ei spun
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
lumii, cu atît mai mult trebuie să subliniem caracterul non-dualist al doctrinei catharilor monarhieni, care nu contenesc să insiste asupra faptului că lucrarea Diavolului s-a Înfăptuit cu Îngăduința lui Dumnezeu. Definiția acreditată a ereziei se potrivește de minune monarhienilor: eretic este cel care are o credință greșită, nu necredinciosul*83. Mai greu de definit sînt radicalii. Este evident că temelia credinței lor o formează origenismul 84. Însă, În privința eticii și a practicilor, atît radicalii cît și monarhienii derivă din bogomilism
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
chiar atît de rău, ori Răul și Binele sînt despărțite, Răul fiind Într-adevăr rău, iar Binele Într-adevăr bun. Într-un fel, pare uimitor că pentru atîta lucru s-a vărsat atît de mult sînge. Și că toți acești eretici din vechime au trăit și au murit, nu altfel decît ni se Întîmplă și nouă, pentru un adevăr care nu era decît una dintre multiplele opțiuni posibile. Ar trebui oare să credem că alegerea lor era dictată de o „rădăcină
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
o îmbulzeală nebună foiesc regine, tirani, califi și călugări; se zbuciumă scorpii, vrăjitoare și "copile de centauri, centenare", "savanți cu fețe livide", "o văduvă de plutonier major", "miniștri vineți". Întocmai ca la Dante: Cresc împliniți acei care-au negat, / Poznași eretici, monștri de otravă, / Bufoni cu ochi de împărați pe tavă, / Prelați atei din zâmbet de mătase, / Lunatici cavaleri cu zale roase, / Antihriști triști în robe violete". Descrierea se sprijină pe un limbaj procesional de epos! Se vânzolesc făpturi respingătoare sau
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
totul voie soților să divorțeze atunci când unul dintre ei își schimbă religia, chiar și fără carte de despărțire emisă de către autoritatea ecleziastică. Glava 183 cu cele 9 zaceale ale sale și glava 232 prevăd diferitele situații de unire între un eretic și o creștină, un creștin și o eretică, situații asimilate cu preacurvia. În toate aceste cazuri, despărțirea apare ca necesară, pentru a da posibilitate creștinului „să se împreune cu alt obraz creștin“. Trebuie spe ci fi cat că aceste situații
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
peste tot adepți, chiar în mănăstiri și biserici și cei câțiva preoți și călugări zeloși care mai rămăseseră sub ordinele papei erau neputincioși să ducă o campanie împotriva celei mult mai puternice a colegilor lor"54. Numărul celor care erau eretici era foarte mare, dar și acuzațiile de erezie erau de multe ori doar formale. Aproape orice opinie putea fi considerată erezie: "Erezia putea fi interpretată în mii de feluri. Adulterul era erezie, fiindcă era oprit de Sfânta Scriptură. Cămătăria era
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
la îndoială justiția sau oricare altă acțiune a Inchizitorului era o erezie și optzeci de preoți ortodocși au fost condamnați la moarte pentru că s-au plâns de violențele unui inchizitor. Un prinț sau un senior, care nu-i urmărea pe ereticii de pe domeniile lui și de a nu-i preda Inchiziției era vinovat de erezie. (...) A intra într-o casă, în care locuia un eretic era dovadă de erezie. A da de pomană unui cerșetor eretic era o crimă de erezie
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
au plâns de violențele unui inchizitor. Un prinț sau un senior, care nu-i urmărea pe ereticii de pe domeniile lui și de a nu-i preda Inchiziției era vinovat de erezie. (...) A intra într-o casă, în care locuia un eretic era dovadă de erezie. A da de pomană unui cerșetor eretic era o crimă de erezie"55. Efectul acestor comportamente este dublu. În primul rând a fost exacerbat numărul ereticilor astfel încât numărul celor condamnați de erezie a fost mult mai
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
da de pomană unui cerșetor eretic era o crimă de erezie"55. Efectul acestor comportamente este dublu. În primul rând a fost exacerbat numărul ereticilor astfel încât numărul celor condamnați de erezie a fost mult mai mare decât cel al adevăraților eretici. În cazul luptei împotriva catarilor s-a ajuns la un asemenea măcel încât erau pe rug laolaltă și credincioși loiali și eretici. În acest context, la întrebarea cum or să fie deosebiți cei buni de cei răi, abatele Arnold de
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
cenzura totală împotriva ereziilor, privite ca formă de opoziție față de politica și teologia oficială a bisericii. Războiul dintre imagini este total și se manifestă la nivel religios, politic și social. Atunci când a pornit cruciada aceasta era îndreptată nu doar împotriva ereticilor, dar și a lui Raimond VI, Conte de Toulouse, ce stăpânea toate teritoriilor din Sudul Franței. Acest război nu s-a finalizat nici în 1244 după masacrul de la Montségur când au fost omorâți toți cei ce se aflau în cetate
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
-lea văzând că biserica pierde din puterea sa și că există puțini preoți care mai predicau dreapta credință, episcopul de Osma, îi cere Papei Inocentiu al III-lea să-i îngăduie să renunțe la episcopie pentru a deveni misionar printre eretici alături de preotul Domingo din Guzman 59. Aceștia predică în Spania și ulterior se mută în sudul Franței unde își continuă activitatea în jurul orașului Toulouse, unde au reușit să convertească numeroși catari și albigenzi. În 1215 ei înființează un nou ordin
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
ulterior se mută în sudul Franței unde își continuă activitatea în jurul orașului Toulouse, unde au reușit să convertească numeroși catari și albigenzi. În 1215 ei înființează un nou ordin Ordo fratrum praedicatorum, al cărui scop este curmarea imoralității și convertirea ereticilor. Acest ordin a fost aprobat de către Papa Honoriu al III-lea în 1216 sub numele de frați predicatori 60. Ordinul s-a dezvoltat într-un mod deosebit, în patru ani având peste șaizeci de mănăstiri în Spania, Franța, Anglia, Germania
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
ca în orice spațiu și timp cultural, se dezvoltă și o formă marginală de imaginar aparținând universului popular. Acesta este o sinteză a universului mitologic tradițional, a discursului religios al preoților predicatori, fie că reprezentau discursul oficial sau pe cel eretic (amestecul discursului teologic a determinat o imagine confuză, dar în același timp sincretică), a imaginilor propagate de autoritățile laice și de imaginile proprii dezvoltate ca sistem de protecție față de celelalte modalități de impunere a imaginarului. Un alt element târziu care
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
să obțină catedra de matematică de la Padova, obținută în cele din urmă de către Galileo Galilei. Din 1592 locuiește la Moncenigo, căruia încearcă să-i predea mnemotehnica. Acesta, în același an, în jurul datelor de 21-23 mai îl denunță pe Bruno ca eretic și îl predă inchizitorului venețian. După un proces care a durat aproape opt ani cu transformări și variații ciudate ale deciziilor, în anul 1600, în data de 17 februarie este ars pe fug în piața Campo di Fiori din Roma
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
lupte împotriva ereziilor. Această instituție era necesară nu doar pentru că direcțiile eretice aveau un avânt deosebit, ci și pentru că Biserica era coruptă în interiorul său și, în condițiile date, nu putea face față acestor manifestări. Aducerea pe calea cea bună a ereticilor trebuia să se realizeze prin predică și rugăciune, aceasta fiind considerată ca singura metodă valabilă pentru un creștin. În acest context Sfântul Bernard declara că ereticii trebuie aduși la credință cu duhul blândeții și nu cu forța, iar Papa Alexandru
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
condițiile date, nu putea face față acestor manifestări. Aducerea pe calea cea bună a ereticilor trebuia să se realizeze prin predică și rugăciune, aceasta fiind considerată ca singura metodă valabilă pentru un creștin. În acest context Sfântul Bernard declara că ereticii trebuie aduși la credință cu duhul blândeții și nu cu forța, iar Papa Alexandru al III-lea a refuzat să-i condamne la moarte pe cei acuzați de erezie considerând că este mai bine să ierți un vinovat decât să
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
bine să ierți un vinovat decât să condamni un inocent 3. Conform tradiției dreptul de coerciție putea fi realizat doar în plan spiritual 4 și de aceea pentru început Inchiziția nu s-a manifestat ca o formă de pedepsire a ereticilor. Dar cum s-a realizat această trecere de la clemență la un sistem rigid, simbol al torturii și cenzurii libertății de exprimare. Ineficiența primei perioade în combaterea ereziilor a determinat trecerea la metode mai dure de acțiune, dar chiar în cazul
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
puteri absolute în cadrul luptei împotriva ereziei. Pas cu pas Inchiziția preia din metodele laice de acțiune, eliminând o parte din prevederile dreptului roman, care constituie baza pentru dreptul bisericii, introducând alte practici cum ar fi tortura. În cazul depoziției împotriva ereticilor aveau dreptul să o realizeze orice persoană care "care știe Crezul, Tatăl nostru și Ave Maria"6, chiar dacă era vorba despre copii de până la cinci ani. De asemenea, dreptul roman nu accepta depozițiile complicilor sau a persoanelor cu o reputație rea
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
care știe Crezul, Tatăl nostru și Ave Maria"6, chiar dacă era vorba despre copii de până la cinci ani. De asemenea, dreptul roman nu accepta depozițiile complicilor sau a persoanelor cu o reputație rea. Aceeași idee fusese preluată și de Biserică, iar ereticii, excomunicații, hoții, asasinii, vrăjitorii, etc. nu erau acceptați ca martori. Dar Inchiziția renunță la aceasta și sunt acceptate mărturiile oricărei persoane, păstrând totuși ca neacceptabilă doar declarația "dușmanului de moarte". Dar era foarte dificil să dovedești că o persoană îți
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
în fața tribunalului și să-și mărturisească erezia. În acest caz pedeapsa acestora era mai ușoară aplicându-se doar penitențe canonice. Dacă aceștia nu se prezentau erau citați de către preot, urmând a fi ulterior arestați. 3. Ancheta și citarea celor suspecți. Ereticii care nu-și recunoșteau erezia erau supuși anchetei. 4. Interogatoriul acuzaților se realiza în prezența a doi preoți și a unui notar însărcinat cu redactarea declarației. 5. Audierea martorilor. Martorii erau audiați în secret și nu erau puși față în
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
orice persoană care putea susține o depoziție: care știa Crezul, Tatăl nostru și Ave Maria. 6. Apărarea avocatului. Aceștia trebuiau recunoscuți de către Inchizitor, dar odată cu bula Si advesus vos, a lui Inocentiu al II-leaa fost interzis avocaților să-i apere pe eretici. 7. Vexarea sau constrângerea era folosită pentru a "scoate adevărul la iveală". În cazul în care acuzatul opunea rezistentă era aplicată tortura. Tehnicile de tortură au devenit, odată cu trecerea anilor, din ce în ce mai subtile și mai puternice, astfel că în perioada de
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
Puterea ei a fost foarte mare. Dar nu putem vorbi despre o singură formă a acesteia. Putem urmări trei perioade distincte în evoluția Inchiziției: prima de foarte scurtă durată în care s-a încercat aducerea pe drumul cel drept al ereticilor pe baza predicii. Această direcția a constituit baza și pentru dezvoltarea ordinele monahale cerșetoare (benedictini, franciscani). Cea de a doua este constituită de perioada de luptă împotriva ereziilor și a oricăror forme a acestora și este perioada considerată clasică în
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]
-
reflecte la erorile sale și să retracteze, dar acesta refuză. Chiar dacă procesul a fost amânat Bruno nu mai abjură, ci își susține ideile, astfel că în 20 ianuarie 1600, Clement al VIII-lea decide ca Bruno să fie osândit ca eretic fățiș și îndărătnic și să fie abandonat brațului secular, lucru echivalent cu arderea pe rug. I se aduc treizeci de acuze. "Gaspare Scipio își amintește nu mai puțin de patrusprezece dintre aceste învinuiri: tăgăduirea transsubstanțierii, contestare virginității sfintei Maria, șederea
[Corola-publishinghouse/Science/84931_a_85716]