2,129 matches
-
primit în grațiile ei. Cînd a apărut Drumul cenușii, romanul lui Augustin Buzura din 1988, m-a sunat și m-a rugat să o înțeleg că a primit doar două exemplare, pe unul îl păstrează ea - chiar era o cititoare formidabilă, cu o bibliotecă burdușită de cărți - pe celălalt trebuie să-l dea doctorului care a operat-o. Mi-a căzut tavanul în cap. Mă bazam atît de tare pe ea...M-am așezat la coadă la Librăria Eminescu. Coadă, nu
Apel către modele by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/11956_a_13281]
-
insomnii, mă scotea, într-un fel, din perspectiva exhaustivă a operei autorului la care aspiram frenetic. Am plecat hotărîtă spre subsolurile Editurii Cartea Românească, unde se găsea salvatorul meu: Florin Iaru. Era, pe atunci, mai marele depozitului. Împăratul unei împărății formidabile, al unei zone greu accesibile muritorilor de rînd, împărăția cărților. Pentru mine era zeul absolut. Tot el îmi dăduse și Epistolarul...Și tot el, Drumul cenușii. M-a costat 21,50 lei plus tratația Împăratului. E drept că în împărăția
Apel către modele by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/11956_a_13281]
-
prezent doar la categoria debut, cu un actor foarte bun altminteri. Mă întreb de ce lectura profundă a lui Alexandru Dabija la Trei surori de Cehov nu a contat la nominalizările pentru regie? Cu reintroducerea pe scenă a unor dimensiuni umane formidabile, cu analizarea lor, cu o construcție subtilă a relațiilor, cu o propunere de spațiu extraordinară, cu o echipă a teatrului din Ploiești care s-a maturizat vizibil în urma lucrului cu acest regizor. Puteau să intre în discuție, la fel de bine, și
Premiile Uniter - Acuzații de șovinism! by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/11797_a_13122]
-
1835, Marea Ducesă Maria a fost membru activ al societății patriotice, care a fost fondată de împărăteasa Elisabeta Alexeievna. Ocazional membrii societății se întâlneau în camera Mariei de la Palatul de Iarnă. Marea Ducesă Nicolaevna a fost remarcată pentru personalitatea ei formidabilă, inteligența ei și caracterul puternic. Sora ei Marea Ducesă Olga a scris în jurnal că Maria a fost "atentă și generoasă cu săracii dar nu putea suporta constrângerile. Ea este de o sută de ori mai virtuoasă decât mine, mai
Marea Ducesă Maria Nicolaevna a Rusiei (1819–1876) () [Corola-website/Science/318245_a_319574]
-
imnul s-a înălțat pe străzi, însoțind uriașele mase de oameni, risipind frica de moarte și unind întregul popor în sentimentele nobile ale momentului. Astfel, instituirea sa ca imn național a venit de la sine, impunându-se generalizat, fără șovăială, sub formidabila presiune a manifestanților. Prima înregistrare a melodiei s-a făcut pe disc, în 1900, în S.U.A., în interpretarea solistului Alexandru Pascu. Abia în 1910, fanfara Batalionului 2 Pionieri din București reunită cu fanfara Regimentului Ștefan cel Mare din Iași au
Deșteaptă-te, române! () [Corola-website/Science/296604_a_297933]
-
Sahib Ghiray la 9 septembrie, în apropriere de Iași. Petru s-a pregătit de luptă alegându-și o poziție strategică între dealurile împădurite de la Dracșani, de lângă Botoșani. Bătălia decisivă nu a mai avut însă loc, deoarece marii boieri, temători în fața formidabilei forțe otomane, l-au trădat pe voievod. Imediat după primele ciocniri, marii boieri, în frunte cu portarul Sucevei, Mihu, și cu logofătul Trotușanu, „lei sălbateci și lupi încruntați”, după cum îi numea Grigore Ureche în cronica sa, l-au părăsit pe
Petru Rareș () [Corola-website/Science/299144_a_300473]
-
dar aproape la fel de mult la New York, Londra, Berlin sau Veneția, Pierre Rosenberg este o personalitate dintre cele mai cunoscute și mai îndrăgite: cunoscut, pentru că este un istoric de artă de talie internațională, respectat și admirat pentru erudiția, experiența, pentru intuiția formidabilă și pentru competența sa, și îndrăgit pentru că, lucru rar, își pune toate aceste calități în slujba operelor de artă cu generozitate și dezinteres, oriunde și oricînd este solicitat, plasîndu-se mereu în centrul vieții artistice internaționale cu o curiozitate, o vioiciune
A ști să vezi by Marina Vazaca () [Corola-journal/Journalistic/14208_a_15533]
-
artă, să citești lucrările care le sînt consacrate, apoi să te întorci să vezi tablourile, să le privești cît mai mult posibil, intens. Specialiștii în istoria artei apreciază la dvs. o calitate pe care o numesc "ochiul", adică o intuiție formidabilă care vă face infailibil și rapid în recunoașterea valorii, dar pe care o susțineți cu o erudiție, și aceasta inegalabilă. Ce înseamnă acest "ochi"? Este un dar al naturii, care trebuie însă cultivat, dezvoltat uneori, pentru a nu-l pierde
A ști să vezi by Marina Vazaca () [Corola-journal/Journalistic/14208_a_15533]
-
lui Peter Brook. "Trebuie să existe o activitate care să caute un teatru și nu un teatru care caută o activitate. Dacă am descoperit Les Bouffes este pentru că l-am căutat", amintește Brook mereu. Spațiul este impregnat de personalitatea acestui formidabil om de teatru, precum și spectacolele sale de încărcătura estetică și spirituală a întregii arhitecturi. Există o legătură profundă și recognoscibilă între loc și spectacol, între creatori și creație. Urmele pe care și le lasă reciproc în timp și istorie poartă
Aer proaspăt by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/15732_a_17057]
-
organizează într-o galerie virtuală a unor figuri marcante de scriitoare, deținute în închisorile comuniste, intelectuale cu destinul zădărnicit de „blestemul istoriei“, protagoniste dramatice ale unor întâmplări crunte care, de la un punct încolo, cum sintetizează Adriana Georgescu, într-o sintagmă formidabilă, „nu mai au istorie“. De altfel, sub semnul acestui blestem al istoriei se organizează destinele feminine ipostaziate de Dan C. Mihăilescu în Castelul, biblioteca, pușcăria, istoria e personajul central, resortul ascuns care aruncă în derizoriu, într-o fracțiune de secundă
Elogiu feminității by Andreea Răsuceanu () [Corola-journal/Journalistic/2939_a_4264]
-
clarinet, vioară. E ceva frenetic, contaminant. Mi se pare că am intrat în altă lume. Care nu are nici o legătură cu realitatea. Aici nu este nimic inert, ca dincolo de ziduri. Urc, cobor și mă umplu de bucuria muzicii, de pasiunea formidabilă a unor maeștri și a tinerilor veniți, în plină vară, de peste tot din lume, să studieze cu ei. Nemți, canadieni, coreeni, jamaicani, români, austrieci își așteaptă rîndul, disciplinat, pentru studiu individual. Se uită pe partituri, vorbesc în șoaptă despre artiștii
Dincolo de caniculă by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/8087_a_9412]
-
lungul timpului, Legături primejdioase, Anna Karenina, Frații Karamazov făcute de acest talentat și inspirat regizor la Chișinău. O plasticitate aparte, o comunicare poetică între teatru și dans existau profund în acele montări. Silvia Luca și Emil Gaju erau doi piloni formidabili. Un anumit spirit îmbogățea totul pe dedesubt. Versiunea scenică mult prea reducționistă de acum nu urmărește decît pe deasupra povestea romanului lui Tolstoi și nu lasă timp actorilor să coboare adînc în personaje, să le nuanțeze stările și raporturile, dramele. Decupajul
Turnul de fildeș by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/16437_a_17762]
-
lui Hugo. Deci asta era legătura. Revista Style. Oare femeia asta banală fusese implicată în povestea cu misterioasa demisie a Amandei? Cu fața ei curată și cu aerul ăla blând, tipa nu părea genul în stare să-i țină piept formidabilei lui neveste. Lotti se uita răbdătoare la restul clasei. —OK! Așa! Acum, pentru că toată lumea cunoaște pe toată lumea, să trecem la treabă. Știe cineva dintre voi cum arată un uter? Capitolul 2tc " Capitolul 2" După curs, stând în stația de autobuz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
și strangulat, strâns de perimetrele nepotrivite de spațiu-timp. Parcă țopăiam pe-un screen-saver de Windows, încărcat cu tuburi de-amintiri. Nu descărcam doar o memorie, ci mai multe, luptând fiecare pentru supremație și toate împotriva realității. Devenisem productiv: dislocam cantități formidabile de imagini și informații, făceam trafic neuronal, exportam celulele proaspete zi și noapte, pe bandă rulantă, un capitalist veros al comerțului cerebral, gata să sufoce planeta cu marfa lui semi-imaginară. Clienții soseau de pretutindeni, aproape că nici nu trebuia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
i-am zis repede și convins: „La normali, bineînțeles!“ Singura parte din mine care simte curiozitate față de carnea unui bărbat (pentru a o refuza aproape în același timp, din plictiseală, nu din dezgust) se pune-n mișcare doar în fața sculelor formidabile ale negrilor din reviste sau de pe Internet: lungi, curbate, lucioase, desfăcând firesc și-animalic gura prietenului de hârjoneală. Aventurile mele erotice au început deci din mai multe părți în același timp. Au început și n-au început... Pentru mine, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
ce este tehnică. Mi-a plăcut ce-am învățat. În fiecare lună sau la câteva luni aveam alte proiecte, lucram cu alte echipe. Am învățat... nu știu cum să spun, să lucrez cu oamenii, am avut de-a face cu niște echipe formidabile. Colaboram, lucram, stăteam lângă ei câte zece ore, am lucrat împreună cu echipe de oameni condamnați la locul de muncă. Erau la dezbatere, în Turnătorie. A fost pentru mine o experiență formidabilă, m-am dus cu frică, vai, te duci la
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
oamenii, am avut de-a face cu niște echipe formidabile. Colaboram, lucram, stăteam lângă ei câte zece ore, am lucrat împreună cu echipe de oameni condamnați la locul de muncă. Erau la dezbatere, în Turnătorie. A fost pentru mine o experiență formidabilă, m-am dus cu frică, vai, te duci la ăia și când i-am văzut toți erau niște munți, niște coloși de bărbați. Lucrau în condiții cumplite, adică căldură, peste 50-60°, un praf de nu vedeai la jumătate de metru
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
coloși de bărbați. Lucrau în condiții cumplite, adică căldură, peste 50-60°, un praf de nu vedeai la jumătate de metru, oameni condamnați, deci, erau categoria „oameni răi”, pentru societate și vreau să spun că am avut niște experiențe cu ei formidabile. Am învățat că un cuvânt frumos poate să deschidă sufletul oricărui om rău. Mi s-a întâmplat să fiu rugată de către ei, în felul lor bolovănos de a vorbi, să le cumpăr țigări pentru a doua zi, că nu aveau
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
colabora cu dânșii. C. H.: - N-o existat oameni cu care să nu se poată colabora. Nu am avut parte de duritatea care... A. N.: - Chiar dacă erau condamnați ? C. H.: - Da’, nu, ți-am spus că au fost cei mai formidabili și, după mulți ani, mi s-a întâmplat să fiu agresată verbal și fizic într-un autobuz și eu eram în fața autobuzului, lângă șofer, într-un autobuz plin și m-a recunoscut unul dintre bărbații aceia; eu nu l-am
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
venit din spatele autobuzului să mă apere, acolo-n față. Mi-o zis: „- Doamnă, nu mă recunoașteți ? Eu sunt din ăia condamnați la locul de muncă, da' cum doamnă, îi strâng de gât p-ăștia !!! Cum să...”. A fost o chestie formidabilă să vezi că un om te ține minte după atâția ani, pentru că eu i-am spus, odată, „mulțumesc frumos”. A. N.: - Binele făcut nu se uită. C. H.: - Da’ nu știu dacă a fost bine, da’ am învățat să lucrez
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
vrut eu să lucrez pe strung, am învățat să sudez, știam să fac..., da' erau chestii de-acuma de finețe, de specialist și mi-a plăcut să le văd cum se fac, am pus și eu mâna, era o chestie formidabilă, în fiecare zi trebuia să-nvăț câte ceva..., plus că este un lucru formidabil să vezi că o idee de-a ta o pui pe hârtie, te duci la șefii tăi și le-arăți: „Dom'le, o să funcționeze !” și el spune
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
da' erau chestii de-acuma de finețe, de specialist și mi-a plăcut să le văd cum se fac, am pus și eu mâna, era o chestie formidabilă, în fiecare zi trebuia să-nvăț câte ceva..., plus că este un lucru formidabil să vezi că o idee de-a ta o pui pe hârtie, te duci la șefii tăi și le-arăți: „Dom'le, o să funcționeze !” și el spune: „Da, am încredere. Îți dau echipe, te duci.” Și când, după două, trei
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
numai în cercul restrâns al cititorilor "Monitorului Oficial"; ele cad în urechea reprezentanților puterilor străine, ele intră în dosarele cancelariilor lor spre vecinică pomenire; ele trec peste granițele României și iată că glasul puternic al publicității moderne, ca un eco formidabil, repetă în toată Europa, duce peste ocean, răspândește în lumea cea nouă ca și în cea veche această condamnațiune a unui neam întreg, pronunțată de cel mai înalt reprezentant al acelei țări: "În Țara Românească nu se găsesc oameni cinstiți
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
de "supraviețuire." Ca și cum orice zi petrecută în spațiul închis al acelui țarc vopsit în verde-gri-cenușiu (o combinație grozavă, pe care nu am m-ai întâlnit-o după aceea decât în camerele de cămin din Canada) nu ar fi reprezentat un formidabil exercițiu de supraviețuire pentru acești copii de țară, derutați, săraci și extrem de instabili psihic, în marea lor majoritate. Sunt invitat (și aproape obligat să particip) de către mondena mea amică Nadia la un fel de party privat, unde se regăsec tineri
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
Laval. Târziu în noapte, în tăcerea perfectă și binecuvântată a acestei biblioteci unde mi-aș dori să fiu transformat în carte pe raft la rândul meu, citesc Eliade, Fragments d'un journal II, 1979-1985. Dincolo de prezența indiscutabilă a celei mai formidabile culturi generale a secolului, se simte printre rânduri apropierea bătrâneții. Eliade are îngrijorări de om în vârstă, comune, fără nici un interes pentru cititor. Plus o goană incesantă dupa onoruri, premii, rutina evidentă cu care îndeplinește îndatoririle de bază ale unui
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]