1,538 matches
-
sa particularizantă nu ține de paradigma funerară, de vreo mistică a morții, ci de calitatea artei, de ceea ce ea înțelege prin Spațiul dintre cuvinte; e vorba de valorificarea expresivă a articulațiilor și interstițiilor, de instrumentația metaforică, de dicțiunea sobră, de frenezia și tensiunea sentimentelor care își caută sunetul. Dincolo de tristețea multiformă subzistă, în filigran, o naturală dragoste de viață. Contribuie la o mai relevantă apropiere de remarcabila poetă (consecventă crezului său estetic și etic) punctele de vedere formulate nu de mult
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
maximă tensiune sufletească și transformare, se întîlnește, „într-adevăr”, cu sacrul; sărbătorescul năvălește în interiorul său. Alura festivistă propriu-zisă se presupune doar în privința primelor două secvențe ale complexului existențial, nașterea și nunta, fie și cu unele momente de agitație și de frenezie. De prim interes, însă, mi se pare faptul că sărbătoresul intră și în compunerea riturilor funerare. În acest tip de sărbătoresc, adică în strădania regizorală de a se găsi formule credibile, fie și amăgitoare, de „atenuare” a tragicului, de revalorizare
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
dinamic extrem de reduspp aussi léger que possible, tremolo-ul depășește limitele acelui simplu acompaniament atribuit unui plan secundar, dezvăluind progresiv rolul esențial deținut în contextul desfășurării narative. Astfel, acesta dobândește o reală funcție expresivă la nivelul viziunii conceptuale, reprezentată de frenezia și strălucirea mediului acvatic sau poate exuberanța bucuriei de viață. Interpretarea sa cu o execuție egală și constantă din punct de vedere dinamic și ritmic va asigura transparența și fluența evoluției de discurs. Aspectul structural al materialului tematic principal confirmă
Creaţia pianistică a lui Claude Debussy, între concept şi înterpretare by IOANA STĂNESCU () [Corola-publishinghouse/Science/712_a_1153]
-
linii evolutive și proiectarea unei „derulări statice” - tremolo - în planul inferior, fapt ce relevă cu elocvență investirea acestuia din urmă cu o funcție de acompaniament. La nivel conceptual, același tremolo reprezintă o adevărată metaforă a dansului încărcat de bucurie, a acelei frenezii interioare ce animă până la exaltare spiritul latin. În plan interpretativ, este indicată evitarea aglomerării discursului cu un efect de rezonanță impropriu caracterului de simplitate și naturalețe ce trebuie să domine tabloul unei asemenea atmosfere de sărbătoare populară. Astfel, punctarea în
Creaţia pianistică a lui Claude Debussy, între concept şi înterpretare by IOANA STĂNESCU () [Corola-publishinghouse/Science/712_a_1153]
-
începutul unei noi secțiuni. Această fluctuație liberă a mișcării de avansare, care stă sub semnul unui permanent imprevizibil, reprezintă una dintre opțiunile subtile specifice limbajului debussyist, utilizate cel mai adesea în viziunile sonore ce propun diversele ipostaze ale elementului eteric. Frenezia sonoră a acestui perpetuum mobile se temperează o dată cu stabilizarea discursului pe rezonanțele trilului grațios al registrului acut. Acest aspect va genera impresia unei mișcări în loc, o animație statică, ce vestește prin absența pregnanței tematice apariția unui „eveniment” important în evoluția
Creaţia pianistică a lui Claude Debussy, între concept şi înterpretare by IOANA STĂNESCU () [Corola-publishinghouse/Science/712_a_1153]
-
evoluează prin repetiția frecventă a unei celule de dimensiuni reduse reprezintă o reminiscență a motivului afirmat în măsurile 11-14, într-o versiune metamorfozată prin diminuarea intervalului constitutiv de cvartă (4 -). Secțiunea introductivă revine într-o ipostază amplificată, prelungind starea de frenezie și statornicind în memoria auditorului atmosfera unei bucurii de viață, arareori întâlnită în tablourile sumbre întruchipate cel mai adesea de muzica debussystă. Imaginea personajului feeric se risipește printr-o dispariție spectaculoasă (prezența apogiaturii de pe sunetul din registrul acut), iar revenirea
Creaţia pianistică a lui Claude Debussy, între concept şi înterpretare by IOANA STĂNESCU () [Corola-publishinghouse/Science/712_a_1153]
-
proiectării aceluiași caracter al aroganței și emfazei. Într-o precipitare gradată a tempo-ului (Animez peu à peu), următorul episod al acestei secțiuni va „fredona” un nou ecou al materialului tematic introductiv (măsura 4 - planul superior) pe fundalul revenirii aceleiași frenezii difuzate de natura celui de-al doilea material tematic. O dată cu această avansare se produce o modulație la cu treapta a IV-a urcată, iar secvențarea melodico-ritmică operată la nivelul liniei melodice superioare determină ulterior evoluția spre . În planul viziunii compoziționale
Creaţia pianistică a lui Claude Debussy, între concept şi înterpretare by IOANA STĂNESCU () [Corola-publishinghouse/Science/712_a_1153]
-
de Corneliu Baba. „Din mine ce mai rămâne?” se întreabă Jumătate: „Nu mai știu./ Trup obosit/ căzut pe jos/ în mijlocul/ destinului unei femei pe moarte.” Asimilându-i-se chipul Poetului (un romantic în teritorii de expresionism), cavaler ioanic atins de frenezia ipostazierilor, nebunul satului (Valter), rigă Crypto închis în bibliotecă ori „prinț victorios al milei”, prințul Jumătate („nu vă temeți, mi se-întâmplă/ atât de rar să mă ridic în picioare/ în vremea veselă a vieții mele”) monologhează interogativ în numele însumării
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288267_a_289596]
-
totodată, din aceleași motive, mai fecundă în semiologi, sociologi și mediologi decât în vrăjitori. Să ne mărginim la această constatare: voga atotsimbolicului în științele sociale a coincis cu o desimbolizare profundă a artelor vizuale. Un lucru îl compensează pe celălalt. Frenezie semiologică, penurie semantică. Critica de artă n-a vorbit niciodată atât de mult despre vocabular, gramatică, sintaxă, cod, scriitură etc. ca din momentul în care aceste mots-valises își pierdeau orice sens atribuibil. Când, odată cu dispariția repertoriilor mitice precis reperabile și
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
locurile fierbinți" ale artei contemporane se suprapun peste rețelele dominante ale informației mondiale (nu se inovează în Nigeria, Birmania sau Peru). Dar, într-o lume în care refuzul tradiției a devenit singura tradiție, celebrarea automată a noului se distruge singură. Frenezia pieței este un blocaj istoric. Înțelegem că, după arta "academică", reclamându-se de la trecut, și arta "modernă", care se reclama de la viitor, postmodernul aspiră să se bucure de o artă a prezentului care să nu se reclame decât de la sine
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
era garantată de lingouri. Aurul realului nu-i era dat orbește oricărui imitator al aparențelor de unde preocuparea pentru meserie și ucenicie. Puterea de simulare a permis în schimb bancnotei vizualului să se garanteze pe sine. Fără valori în metal. De unde frenezia ei circulatorie, angoasa atestării prin schimb. Cvasi-obiectul contemporan, semn monetar cu valoare de decizie, funcționează pe bază de încredere, modă și bluf, mereu pe marginea unui crah ca acela din 1929 (deși improbabil, date fiind interesele aflate în joc muzee
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
pentru că, în ochii lui, de aceste figuri și volume depindeau rațiunile noastre de a supraviețui morții lui Dumnezeu. Ministrul a dus o politică a artei în funcție de o anumită idee despre Om, și nu de un agrement decorativ sau de o frenezie speculativă. Astfel, ne-a amintit, în cunoștință de cauză și într-o frumoasă limbă franceză, că veritabilele trăsături de uniune într-o comunitate merg de sus în jos. Indivizii nu pot fi făcuți să se alinieze decât ordonându-i pe
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
sfârșitul mileniului nostru creștin. Gigantismul orașelor; inflația divertismentului, pasiunea jocurilor și spectacolelor, cultul histrionilor și al gladiatorilor; fuziunea universurilor masculin și feminin, promovarea intersexului; dezvoltarea unei erudiții compilatoare în buclă, promovarea intertextului; personalizarea animalului domestic; adorarea până la prostie a copiilor; frenezia noului, a mișcării; erotismul omniprezent; efuziunile cosmologice. Aceste lucruri apar când "forța și onoarea de a fi om" (Malraux) încetează să vină de la sine. Epuizarea justificărilor oficiale sau ereditare ale existenței, deschiderea vechilor panteonuri spre cele patru zări ale unei
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
a "gestului" sau a privirii? Grafia și formatul cărților, care aproape te împiedică să le citești, dar atât de admirabile în sine? Rochiile stiliștilor, pe care nu le va purta nimeni, dar care înfrumusețează sub spoturi? Produsele vândute datorită ambalajului? Frenezia cercetărilor legate de logourile firmelor? Imaginea-semn normalizează producțiile și obliterează funcțiile. Vizualul a subjugat vechile elite ale scrisului, în mod tradițional iconofobe. Schimbarea e dovedită cum nu se poate mai bine la profesioniștii cuvintelor, cei mai depărtați, prin meserie și
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
sănătos? Prin satele românești, mai ales prin Moldova noastră așezată, acolo unde s-a născut veșnicia și bunul-simț, crimele și violurile se țin lanț. Iar pe șoselele patriei, tineri furioși, care nu mai suportă regulile celor bătrâni, se sinucid cu frenezie. Derutat de agresiuni mediatice și verbale de pe stradă, debusolat de dezordinea socială și mintală a celor din jur, un amic Îmi scrie: „M-am săturat, mi-e lehamete, ce lume e asta?”. Și-mi cere ajutorul să descifreze și să
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
fel de fel de indivizi și individe care-ți oferă ceva sau formulează cereri de ajutor. La autogara Deva, lângă gară, popas obligatoriu pentru cei ce tranzitează, o lume agitată și pestriță, agresivă, grupuri pitorești care răcnesc din rărunchi cu frenezie și o promiscu itate care te anesteziază. N-am văzut un McDonald’s mai mizerabil nicăieri În lume. Cineva Încearcă o justificare: vine Paștele, e agitația dinainte. Să treci de la acest peisaj Într-o lume normală, deși și acolo venea
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
Întărire a solidarității. toți membrii acceptau dispozițiile primite, fără să-și pună problema legitimității lor. Se Înțelege, integrarea membrilor În această societate se realiza prin dezindividualizarea lor. Anularea reacțiilor critice era considerată o atitudine de militant, iar fanaticii trăiau cu frenezie această renunțare la propria libertate. Pentru ca mai apoi să poată ei Înșiși abuza de puterea lor În scopul supunerii altora. Metamorfoza de la membru obedient la satrap se parcurgea cu repeziciune. Era o atitudine Încurajată și exersată, Învățată. Iată o ilustrare
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
că vor Împrumuta din trăsăturile fiecărei epoci și că vor diagnostica două atitudini fundamentale. Ciocoiul e tipul Îmbogățitului lipsit de scrupule și de valori morale. E tipul parvenitului, preocupat de strategii pentru a dobândi poziții de putere. E animat „de frenezia puterii, lipsa de ideal și disprețul pentru mulțime”. N-are o ocupație sau o meserie sigură (nu-i un specialist, am zice astăzi) și nici n-are un ideal pentru care să lupte. În „sufletul” ciocoiului nu Încape decât dorința
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
reprezentat prin naratorul - prieten, despre existența lui Dumnezeu, despre viața de după moarte, " Spune-ne ceva! Învață-ne!..." se rezumă în întrebarea finală: "ce este acolo?". Răspunsul lui Cucoaneș: Totul este!"205 redă prin acest verb de existență "revelația ontofanic-universală"206. Frenezia lui Cucoaneș în noua sa condiție - "E bine!" - este de esență dionisiacă; el are revelația bruscă a tainelor ultime 207. În ultimele două apariții soarele îl lovește deasupra "ca pe un munte"208, apoi ultima oară când îl întâlnește îi
[Corola-publishinghouse/Science/84970_a_85755]
-
menestrel la curțile literaturii, F, 1990, 7; Valentin Silvestru, Tinerii anului, RL, 1992, 1; Țeposu, Istoria, 96-98; Dan Silviu Boerescu, Rafinamente, ecouri, „Cartea”, 1996, 27; Aurel Pantea, Un lux poetic asianic, APF, 1996, 7-8; Borbély, Xenograme, 84-87; Tatiana Rădulescu, Dincolo de frenezia imagistică, VR, 1998, 7-8; Octavian Soviany, PRA, I, 438; Mircea A. Diaconu, Cărți de peste... ani, CL, 1999, 1; Marin Mincu, Un poet oniric, LCF, 1999, 6; Ion Simuț, „M-am simțit întotdeauna mai apropiat sufletește de grupul oniric decât de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289806_a_291135]
-
Privitor la aceste aspecte, esteticianul, criticul și filosoful român Tudor Vianu descria inspirația ca un "moment exploziv în care se desenează liniile generale ale operei viitoare"203, caracterizându-se prin trăirea unor stări conexe de entuziasm și spontaneitate, necesitate și frenezie afectivă. În același fel, filosoful Liviu Rusu o prezenta ca pe o stare de iluminare, în urma căreia imaginile încă vagi ale viitoarei opere se clarifică, artistul simțindu-se înzestrat cu puterea pătrunderii esenței lucrurilor 204. Din această privință, inspirația se
by Adrian Stoleriu [Corola-publishinghouse/Science/1040_a_2548]
-
în afară, în întindere. Intensitatea spirituală se rezolvă în expansiune. Ochiul se întoarce din cerul credinței spre realitatea pământului. Gândirea se desface de preocupările teologice și se absoarbe în filosofia naturii. Cultura antică reînvie pentru a da o justificare intelectuală freneziei cu care e îmbrățișată viața terestră. Umanismul, adică studiul literaturii antice, exista și în Evul Mediu, dar atunci era un umanism creștin. Adică o interpretare în sens creștin a autorilor păgâni. Virgiliu, de pildă, era citit în mănăstiri ca un
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
Viața romanțată a Iașilor, Cafeneaua cu genii și tutun), Ieronim Șerbu (Prin regatul cerșetorilor, Crucea de piatră), mai târziu George Acsinteanu (Între românii secuizați, Maramureș) și Mircea Streinul (Cernăuți, Prin ținutul huțulilor). Valență dublă posedă și viața romanțată, cultivată cu frenezie: F. Aderca se ocupă de „oamenii excepționali” Stalin, Hitler, Kemal Atatürk, Henry Ford, W. R. Hearst, Andrew Carnegie, ca și de Cleopatra, Richard Wagner, Paul Cézanne, Isadora Duncan, Sarah Bernhardt, în vreme ce Mircea Eliade se oprește la maharajahul de Kassimbazar și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290654_a_291983]
-
puțin. Toate cele trei religii patriarhale creștinismul, islamismul și iudaismul au categorisit activitatea sexuală ca murdară. De aici toate opresiunile și crimele contra femeilor 286. La începuturile sale, creștinismul iisusiac a mers pe calea feminismului, a celei de a patra frenezii, cum o numea Cornelius Agrippa în De occulta philosophia: "Cât despre cea de-a patra frenezie, provocată de la Venus, ea transformă și transmută spiritul omului într-unul divin prin pasiunea iubirii, făcându-l în întregime asemenea lui Dumnezeu"287. Este
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
De aici toate opresiunile și crimele contra femeilor 286. La începuturile sale, creștinismul iisusiac a mers pe calea feminismului, a celei de a patra frenezii, cum o numea Cornelius Agrippa în De occulta philosophia: "Cât despre cea de-a patra frenezie, provocată de la Venus, ea transformă și transmută spiritul omului într-unul divin prin pasiunea iubirii, făcându-l în întregime asemenea lui Dumnezeu"287. Este calea urmată de Iisus și de Maria Magdalena. Christos însemna cel uns, nu în sensul de
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]